Dagur - 15.12.1989, Blaðsíða 17

Föstudagur 15. desember 1989 — DAGUR -17
Jólaimdirbúningtir á
Sunnubóli
Jólaundirbúningur setur mjög svip sinn á dag-
vistir bama þegar líða tekur á desember.
Bömin föndra fyrir jólin, búa til konfekt eða
smákökur og einnig gjafir handa foreldrum
sínum. Til að kynnast þessari skemmtilegu
stemmningu heimsótti Dagur bömin á Sunnu-
bóli sem vom önnum kafin við konfektgerð.
Við komum á Sunnuból, sem
er eitt af dagheimilum Akureyr-
arbæjar, fyrir hádegi og þá voru
eldri bömin inni að búa til konfekt
en yngri börnin léku sér úti. Eftir
hádegi áttu hóparnir síðan að
skipta um hlutverk. En í hverju
er jólaundirbúningurinn fólginn
á heimilinu?
Fóstrurnar sögðu að öfugt við
það sem margir héldu væru ekki
lögð mikil áhersla á að börnin
föndruðu fyrir jólin. Á hinn bóg-
inn hefðu foreldrar komið saman
eitt kvöldið og sinnt jólaföndr-
inu. Börnin kynnast aðventunni
á ýmsan hátt. Fyrir utan undir-
búningin á dagheimilinu, þar
sem þau læra jólalög og búa til
ýmsa muni, þá fóru þau í heim-
sókn í Glerárkirkju og þau fá líka
að skreppa í bæinn. Þá munu for-
eldrar í foreldrafélaginu velja
jólatré í Kjarnaskógi.
Presturinn heitir Pétur
Börnin á Sunnubóli tóku kon-
fektgerðina mjög alvarlega. Þau
hnoðuðu saman marsípani og
bragðefnum og bjuggu til nokk-
urs konar orma sem þau skáru
síðan niður í litla bita. Úr bitunum
bjuggu þau til konfektkúlur.
Þegar kúlurnar eru tilbúnar tek-
ur skreytingin við í formi súkk-
ulaðihjúps og ýmissa skraut-
efna.
Það þarf ekki að orðlengja það
að öll börnin hlökkuðu til jól-
anna. En hvaða jólasveinn kem-
ur fyrstur?
„Stekkjastaur. Ég ætla að
setja skóinn út í glugga þegar
hann kernur," sagði Hólmfríður
Helga. Hún sagðist vera búin að
gera jólatré úr bréfi.
Freyja sagði að það hefði verið
gaman að skoða Glerárkirkju og
hún vissi auðvitað að presturinn
heitir Pétur.
Auk Hólmfríðar Helgu og
Freyju tóku þátt í konfektgerð-
inni þau Gunnar Már, Eyþór
Helgi, Lena, Sveinn Þorri, Fann-
ey, Hafdís, Eva, Kristína og
Steina Dröfn, eins og sjá má á
myndunum. SS
Lena sker og Sveinn Þorri hnoðar. Myndii: kl
Marsipanið er hragðbætt, hnoðað í lengjur og skorið í bita.
Freyja, Lena og Sveinn Þorri i konfektgerðinni.
Gunnar Már, Eyþór Helgi og Hólmfríður Helga önnum kafin.
Allir að spila „Svtn“
Um jólin er upplagt að grípa í spil og hér kem-
ur spil sem þeir allra yngstu geta spilað líka.
Petta spil er að finna í bók sem heitir Spila-
bók bamanna og það er alveg kjörið að fá
pabba og mömmu til að spila þetta spil með
bömunum.
Rithöfundurinn kunni, Mark Twain, hefur
sagt margar skemmtilegar sögur af sjálfum
sér og ýmsar sögur hafa líka spunnist í kring-
um hann. Héma koma nokkrar sögur af Mark
Twain til að stytta mönnum biðina eftir jólun-
um.
Spilið heitir „Svín.“ Það er fjör-
ugt spil fyrir börn og gott fyrir
fullorðna sem spila við ung börn.
Allir geta lært spilið á 2-3 mínút-
um og ein mínúta að auki gerir
þig að sérfræðingi!
FJÖLDI SPILARA: 3 til 13.
Heppilegast 5 til 6.
SPIL: Fjögur samstæð fyrir
hvern spilamann. Til dæmis nota
5 spilarar 20 spil: 4 ása, 4 kónga,
4 drottningar, 4 gosa og 4 tíur. Ef
6 spila er níunum bætt við.
GJÖFIN: Einhver spilamanna
stokkar og gefur hverjum spilara
4 spil.
MARKMIÐ: Að safna 4 sam-
stæðum spilum á höndina eða
vera fljótur að taka eftir þegar
einhver annar hefur eignast 4
samstæð spil.
SPILAÐ: Sérhver spilara lítur á
sín spil og athugar hvort hann
hefur fengið 4 samstæð. Ef eng-
inn hefur 4 samstæð setur hver
spilamaður eitthvert spil, sem
hann vill losa sig við á hvolf á
borðið og lætur það ganga til spil-
ara á vinstri hönd og fær þá um
leið spil frá spilara á hægri hönd.
Þannig er spilinu haldið áfram
þar til einhver spilamanna hefur
náð að safna 4 í samstæðu. Sá
spilamaður hættir að láta frá sér
spil eða taka við þeim þar sem
hann er ánægður með sín spil
eins og þau eru. í stað þess að
halda áfram setur hann fingur-
inn á nef sér.
Hinir spilamennirnir verða að
vera fljótir að taka eftir þessu og
allir eiga þeir að hætta spila-
mennskunni og setja fingur á
nef sér. Sá sem verður síðastur
til að setja fingurinn á nefið er
Svínið.
Góða skemmtun!
Áreiðanleg
blaðamennska
Er Mark Twain fékkst við blaða-
mennsku sem ungur maður kall-
aði ritstjórinn hann einu sinni
inn á skrifstofu til sín og lagði
ríkt á við hann að slá aldrei
neinu föstu í frásögnum sínum
fyrr en hann væri alveg sann-
færður um að það væri rétt.
Sama kvöld var Mark Twain
sendur af blaði sínu í fína veislu
í borginni. Hann kom þaðan með
eftirfarandi grein:
- Kona, sem kallar sig frú
Maldred Taylor, hefur víst haldið
eins konar veislu fyrir nokkra
gesti, sem mér var sagt að hefðu
verið konur. Húsfreyjan heldur
því fram að hún sé gift borgar-
stjóranum hér í borginni og læt-
ur sem hún sé ein helsta hefðar-
frúin á þessum slóðum.
Pað hefur mikið breyst
Mark Twain fór sem unglingur
um borð í skip og vildi fá atvinnu
sem léttadrengur. Skipstjórinn
leit á hann með vanþóknun og
sagði:
- Já, maður þekkir það nú.
Þeir sem eru gagnslausir heima
eru sendir á sjóinn.
- Nei, herra skipstjóri. Það
hefur nú breyst mikið síðan á
æskuárum yðar, svaraði stráksi.
Drullusokkur
Þegar Mark Twain var ungur
blaðamaður í San Francisco kom
bálreiður maður eitt sinn á skrif-
stofu blaðsins og heimtaði að fá
að segja nokkur vel valin orð við
þennan drullusokk sem skrifaði
undir nafninu Mark Twain.
- Þér verðið að bíða svo sem
andartak, sagði ritstjórinn, því
að hann var rétt í þessu að aka
héðan til læknis með annan
lesanda sem líka þurfti að segja
nokkur vel valin orð við hann.
Rifrildi hjóna
Eitt sinn ræddu Mark Twain og
kona hans mál nokkurt og voru
mjög ósammála. Konan reiddist.
- Já, þetta vissi ég! hrópaði
hún. Það er eins og venjulega, að
þú vilt hafa síðasta orðið.
- Já, en elskan mín, sagði
skáldið, hvernig í ósköpunum
gat mér dottið í hug að þú værir
strax orðin þreytt á því að rífast?
Ég er fyrirlesarinn
Mark Twain lofaði eitt sinn að
halda fyrirlestur fyrir félag nokk-
urt í borginni Denver. Hann kom
þangað að kvöldi til, það var
enginn til að taka á móti honum
á brautarstöðinni, svo að hann
hélt einn af stað til samkomu-
hússins. Er hann ætlaði inn í
fyrirlestrarsalinn kom dyravörð-
ur og heimtaði aðgöngumiða
ströngum rómi.
- Ég hef engan, svaraði Mark
Twain.
- Nú, þá verðið þér að kaupa
einn. Þarna er miðasalan!
Mark Twain hallaði sér bros-
andi að dyraverðinum og hvísl-
aði:
- Ég er fyrirlesarinn.
Dyravörðurinn leit á hann með
vantrúaraugum, en svo brosti
hann og hvíslaði:
- Þér eruð víst þriðji fyrirles-
arinn á síðustu tíu mínútunum,
en þér skuluð bara fara inn.
Bamið
Það hafði bæst við nýr meðlimur
í fjölskylduna og nokkrum dög-
um seinna sat Mark Twain og
hossaði krakkanum.
- Þú verður þó að viðurkenna,
sagði kona hans hreykin, að þú
ert hrifinn af barninu.
- Ég veit það nú ekki, svaraði
Mark Twain, en ég skal kannast
við það að ég ber virðingu fyrir
krakkanum vegna faðernisins.
SS tók saman