Dagur - 13.11.1990, Blaðsíða 14

14 - DAGUR - Þriðjudagur 13. nóvember 1990
t
Minning:
Magnús J. Kristinsson
deildarstjóri
Fæddur 15. október 1920 - Dáinn 24. október 1990
Föstudaginn 2. nóv. sl. var
kvaddur frá Háteigskirkju fóstur-
bróðir minn og frændi, Magnús J.
Kristinsson, rafmagnseftirlits-
maður. Hann lést á Landspítál-
anum miðvikudaginn 24. október
eftir stutta og stranga sjúkdóms-
legu en óvæginn og alvarlegur
sjúkdómur dró brátt úr þreki
hans og lífskrafti uns yfir lauk.
Þegar ég og bróðir minn,
Kristján, sátum við sjúkrabeð
fósturbróður okkar á afmælisdegi
hans, 15. október sl., var þegar
Ijóst að hverju stefndi, en daginn
áður höfðum við hitt hann
ánægðan og æðrulausan á heimili
sonar hans, Inga, enda þá umvaf-
inn ástúð og umhyggjusemi ætt-
ingja og náinna vina. Þar voru
einnig staddir góðir vinir hans og
starfsfélagar hjá Rafmagnseftir-
liti ríkisins og auðheyrt var á máli
þeirra að þar naut hann mikillar
viðurkenningar og trausts, ekki
einungis sem fær og reyndur fag-
maður í sinni grein- og deildar-
stjóri Raffangaprófunar. heldur
kom það jafnframt fram að hin
mannlegu viðskipti voru að
þeirra áliti ekki síður mikilsmetin
enda var Magnús skarpgreindur
og víðlesinn og því viðræðugóður
um menn og málefni og í kunn-
ingjahópi gat hann oft verið orð-
heppinn og hnyttinn í tiltali og
tilsvörum.
Magnús var fæddur á Akureyri
15. október 1920, sonur hjón-
anna Kristins J. Helgasonar bif-
reiðastjóra og Pálínu G. Sig-
mundsdóttur, en hún lést þegar
hann var á öðru ári og var hann
þá tekinn í fóstur af Jóhannesi
Jónassyni sem bjó ásamt systur
sinni, Margréti, og móður þeirra,
Hólmfríði Einarsdóttur, í Aðal-
stræti 32. Örlögin réðu því svo
seinna að móðir mín, Gunnlaug
Kristjánsdóttir, sem þá var ekkja
með okkur þrjú systkinin, giftist
Jóhannesi Jónassyni, síðar yfir-
fiskmatsmanni og verkstjóra, að
Magnús tengist óvænt fjölskyldu
okkar og fluttist ári seinna að
Eyrarlandsvegi 20 þar sem stjúp-
faðir okkar byggði myndarlegt
einbýlishús sem var fullbyggt á
árunum 1927-28. Um það leyti
fæddist hálfbróðir okkar, Mikael
Jóhannesson eða 16. júlí 1927, og
býr hann þar enn með konu
sinni, Hrönn Björnsdóttur.
Magnús féll fljótt vel inn í
systkinahóp okkar enda félags-
lyndur og skemmtilegur ungling-
ur og var ásamt okkur fundvís á
ýmsa leiki og uppátæki enda voru
skemmtanir sem nú eru sjálfsagð-
ar ekki í boði á þeim árum og því
sjálfgert að nota hugmyndaflug-
ið. A sumrin var leikvöllurinn all-
víðfeðmur, þar sem voru óbyggðu
túnin rétt ofan við húsið en á vet-
urna skíðabrekkur og skautasvell
rétt við bæjardyrnar. Á unglings-
árum Magnúsar starfaði hann
með bróður mínum, Kristjáni,
bæði í skátahreyfingunni og Svif-
flugfélagi Akureyrar, svo og fleiri
félögum síðar á lífsleiðinni.
Magnús var snemma bráðger
og hafði mikla námshæfileika,
sem komu fljótt í Ijós þegar hann
var í barnaskóla en þar skaraði
hann fram úr og var oft með þeim
efstu í sínum bekk. Námsbrautin
að barnaskóla loknum íá því
greið í gegnum gagnfræðaskóla
og iðnskóla, sem hann lauk á til-
settum tíma með besta vitnis-
burði. Hann var mjög ungur eða
16 ára þegar hann hóf rafvirkja-
nám hjá Samúel Kristbjarnarsyni
rafvirkjameistara á Akureyri og
að því loknu og í framhaldi af því
eða á árunum 1940-41 fór hann
að læra rafvélavirkjun hjá Ingólfi
bjargmundssyni, raffræðingi, en
lokaprófið tók hann svo í því fagi
1943 eða 44 með hæstu einkunn.
Árið 1949 byrjar Magnús að
vinna hjá Gefjuni, fyrst sem
almennur rafvirki en seinna sem
rafvirkjameistari og yfirmaður
Rafmagnsdeildar til ársins 1969
en árið 1970 flytur hann búferlum
með fjölskyldu sína til Isafjarðar
og byrjar starf sem rafmagnseftir-
litsmaður en flytur síðan til
Reykjavíkur árið 1976 að hann
nokkru síðar byrjar störf hjá Raf-
magnseftirliti ríkisins þar sem
hann vinnur m.a. síðustu árin
sem deildarstjóri Raffangapróf-
Nauðungaruppboð
á eftirtöldum eignum fer
fram í dómsal embættisins,
Hafnarstræti 107, 3. hæð,
Akureyri,
á neðangreindum tíma:
Aðalstræti 2, norðurhl., Akureyri,
þingl. eigandi Tryggvi Sveinsson,
föstud. 16. nóv., '90, kl. 13.45.
Uppboðsbeiðandi er:
Gunnar Sólnes hrl.
Sjávargata 4, Hrísey, þingl. eigandi
Birgir Sigurjónsson, föstud. 16.
nóv., '90, kl. 13.45.
Uppboðsbeiðandi er:
Byggðastofnun.
Bæjarfógetinn á Akureyri
og Dalvík,
Sýslumaðurinn í Eyjafjarðarsýslu.
Nauðungaruppboð
annað og síðara,
á eftirtöldum eignum fer
fram í dómsal embættisins,
Hafnarstræti 107, 3. hæð,
Akureyri,
á neðangreindum tíma:
Fjölnisgata 4 b, N-hluti, Akureyri,
þingl. eigandi Sigurður Ákason,
föstud. 16. nóv., '90, kl. 13.45.
Uppboðsbeiðendur eru:
Gunnar Sólnes hrl., Ævar Guð-
mundsson hdl. og Sigríður Thorla-
cius hdl.
Fjölnisgata 4 b, O-hluti, Akureyri,
þingl. eigandi Sigurður Ákason,
föstud. 16. nóv., '90, kl. 14.00.
Uppboðsbeiðendur eru:
Gunnar Sólnes hrl., Ævar Guð-
mundsson hdl., Ingvar Björnsson,
hdl. og Sigríður Thorlacius hdl.
Stórholt 9, n.h., Akureyri, þingl. eig-
andi Birgir Antonsson, föstud. 16.
nóv., '90, kl. 13.30.
Uppboðsbeiðandi er:
Kristján Ólafsson hdl.
Bæjarfógetinn á Akureyri
og Dalvík,
Sýslumaðurinn í Eyjafjarðarsýslu.
unar allt þangað til hann veikist
síðla þessa árs.
Áriö 1942, 23. maí, kvæntist
Magnús Sigríði Ingimarsdóttur
frá Akureyri, hún hafði þá stuttu
áður misst mann sinn og átti tvær
dætur af fyrra hjónabandi, þær
Ingu Sigurðardóttur og Vilhelm-
ínu Sigurðardóttur. Fyrstu hjú-
skaparár þeirra hjóna voru oft
mjög erfið vegna veikinda þeirra
beggja svo og annarra erfiðleika
sem steðjuðu að þeim en sam-
band þeirra var mjög kært og þau
virtu og studdu hvort annað í lífs-
baráttunni. Sigríður heitin var
kjarkmikil dugnaðarkona og
mikil húsmóðir en hún lést í
Reykjavík 23. apríl 1976.
Þau Magnús og Sigríður eign-
uðust 6 börn og þau eru: Margrét
Hólmfríður sjúkraliði, f. 19. apríl
1942. Gunnlaug Jóhanna gjald-
keri, f. 3. apríl 1948. Kristín
Pálína sjúkraliði, f. 21. septem-
ber 1949. María Ingibjörg, f. 27.
júní 1951, lést II. ágúst 1952.
Magnús Jóhannes kennari, f. 11.
júní 1954. Ingi Kristinn við-
skiptafræðingur. f. 30. október
1955. Barnabörnin eru orðin 16
og barnabarnabörnin eru 5.
Magnús J. Kristinsson átti tvö
hálfsystkini, þau Huldu Auði
Kristinsdóttur og Jón Gunnar
Kristinsson, en hann lést 3. júní
1985.
Síðustu árin var Magnús í
sambúð með Svölu E. Waage
sjúkraliða og nutu þau góðra
stunda er þau ferðuðust saman
utanlands og innan og heimsóttu
þá gjarnan vini og ættingja hvor
annars.
Að lokum koma upp í hugann
á þessari stundu ljúfar minningar
frá æskuárum okkar sem oft
tengjast fósturbróður mínum og
frænda. Um frændsernina er það
að segja að um hana vissi ég ekki
fyrr en síðar þegar ég komst til
vits og ára en móðurafi Magnús-
ar. Sigmundur Baldvinsson á
Akureyri, og föðuramma mín,
Kristín frá Hrísey, voru systkini.
Við hjónin færum öllum
aðstandendum Magnúsar einlæg-
ar samúðarkveðjur. Blessuð sé
minning hans.
Guðmundur J. Mikaelsson.
tMinning:
Halldór Benediktsson
Fjalli
rcs
Fæddur 28. nóvember 1908 - Dáinn 29. október 1990
Þaö cr naumast harmsefni þótt
aldraður maður, sem átt hefur
viö langvarandi veikindi að stríða
og allir vissu að engin von var um
bata, kveðji þennan heim. Þó er
það svo að þegar lát góðs vinar
og granna berst, er sem strengur
bresti í brjósti þeirra er í nálægð
standa. Ljúfar minningar um
liðna samfundi og samverustund-
ir leita á hugann. E.t.v. er það þá
fyrst, sem menn finna best, hvers
virði það cr sérhverjum cinstakl-
ingi að hafa átt trúan vin. Og þó
veit ég ekki hvort Halldór á Fjalli
átti marga slíka. Hitt veit ég að
fáum lá illt orð til hans.
Ég var minntur á það, eftir lát
Halldórs, að á fimmtugsafmæli
hans árið 1958 mælti ég nokkur
orð. Mér var einnig tjáð að Þóra
hafi þakkað mér fyrir spjallið og
jafnframt óskað þess, að ég
endurtæki þau orð er þá v.oru
töluð, á kveðjustund. Undirslíkt
gat ég auðvitað ekki gengist. Og
get ekki nú. Ég man eigi hvernig
orð fcllu þá. En við bón Þóru vil
ég gjarnan verða og hefði hún þó
ekki þurft til að koma.
Halldór Benediktsson var
fæddur að Fjalli í Sæmundarhlíð.
þar ólst hann upp og þar stóð
vagga hans nær alla stund. For-
eldrar hans voru Benedikt Sig-
urðarson bóndi og söðlasmiður,
listfengur og annálaður söngmað-
ur. Mikill drengskaparmaður.
Hann var helsti forgöngumaður
að stofnun Bændakórsins, er
starfaði í Skagafirði árið 1916-
1926, og síðar cinn af stofnend-
um karlakórsins Heimis, og kona
hans Sigurlaug Sigurðardóttir frá
Stóra-Vatnsskarði, búforkur
mikill, gæflynd en glaðlynd öðl-
ingskona. Börn þeirra hjóna, auk
Halldórs, voru doktor Jakob,
þjóðkunnur lærdómsmaður og
Margrét húsfreyja á Stóra-Vatns-
skarði. Hún lést ung frá eigin-
manni og tveimur kornungum son-
um. Þeim eldri fjögurra ára, Bene-
dikt, sem ólst upp hjá föður sín-
um og býr á föðurleifð sinni.
Hinn yngri, Grétar var fárra
vikna, fór að Fjalli og ólst þar
upp. Hann býr nú á Akureyri.
Heimili þeirra Benedikts og
Siguriaugar var menningar-
heimili og nutu þess bæði skyldir
ög vandalausir. Er ekki að efa aö
þess nutu systkinin í ríkum mæli.
Auk sinna eigin barna tóku þau
Fjallshjón fjögur fósturbörn og
ólu þau upp til fulls þroska.
Halldór kvæntist Guðrúnu
Þóru Þorkelsdóttur frá Miðsitju í
Blönduhlíð, dóttur hjónanna
Þorkels Jónssonar og Unu Gunn-
laugsdóttur.
Þóra er .nikil dugnaðarkona til
orðs og æðis og reyndist bónda
sínum vel. Hún dvelur nú á
sjúkrahúsi, farin að heilsu.
Halldóri og Þóru varð ekki
barna auðið, en þau tóku
kjörbarn, Margréti, sem er gift
og búsett í Reykjavík. Hefur sú
fjölskylda reynst þeim hjónum
frábærlega vel.
Halldór á Fjalli naut lítillar
skólagöngu í æsku. Auk barna-
fræðslu nam hann í íþróttaskóla
Sigurðar Greipssonar í Hauka-
dal. En hann var greindur, víðles-
inn og margfróður. Hann var
óskólagenginn menntamaður,
eins og raunar fleiri íslendingar
sem fæddir eru á fyrstu áratugum
þessara aldar. Hann var hlédræg-
ur og frábitinn því að láta á sér
bera, eða seilast til metorða. En
íhygli hans og skýr hugsun, ásamt
einstakri prúðmennsku, aflaði
honum trausts samferðamanna.
Á hann hlóðust trúnaðarstörf.
Hann sat lengi í sveitarstjórn og
var oddviti í nokkur ár, þá
kominn á sjötugsaldur. Hann var
lengi í forsvari í málefnum
Varmahlíðar. En öll uppbygging
þar var Halldóri alla tíð mikið
hjartans mál. Löngum var á
brattann að sækja hjá þeim félög-
um, sem að þeim málum unnu,
einkum varðandi skólamál. Póli-
tísk öfl innan sýslu fengu oft meiru
ráðið en hinir baráttuglöðu hug-
sjónamenn gátu sætt sig við. Þó
hygg ég að síðustu árin hafi hann
sætt sig við það sem unnist hefur.
Halldór á Fjalli var hugsjóna-
maður. Hann var frjálslyndur og
víðsýnn, rakinn félagshyggju-
maður, ótrauður samvinnumaður
og var í aldarfjórðung deildar-
stjóri Seyludeildar Kaupfélags
Skagfirðinga. Hann var hrein-
skiptinn og sjálfstæður í skoðun-
um, lét eigi mata sig, þoldi illa
fordild og flysjungshátt og hat-
aði allt óréttlæti. Hann var vel
máli farinn, hélt skoðunum sín-
um hispurslaust fram, var þó eng-
inn málskrafsmaður. Hann hlífð-
ist eigi við að hafa uppi gagnrýni,
ef honum þótti eigi rétt horfa. En
sú gagnrýni var ævinlega reist á
fullum drengskap og einlægri
hollustu við málstaðinn. Halldór
var svarinn andstæðingur alls
þess, er hann taldi geta sært eða
skert fullveldi hins unga íslenska
lýðveldis og var því andvígur
dvöl erlendis herliðs á íslenskri
grund. Og leyndi ekki þeirri
skoðun sinni.
Halldór á Fjalli var hagur mað-
ur í höndum og anda. Hann var
smiður góöur að náttúrufari og
vann um skeið að verklegum
framkvæmdum ýmsum m.a. hús-
byggingum og fórst það vel úr
hendi.
Hann var einn af stofnendum
karlakórs Heimis árið 1927 og
eru nú aðeins tveir úr þeim hópi
ofar moldu. Hann söng með
kórnum til vors 1984, eða í 57 ár.
Hann var í stjórn kórsins í 19 ár
þar af formaður í eitt ár. Frá
Fjalli var löngum torfarin leið
ökutækja á vetrum á æfingastað.
En Halldór lét það sjaldan aftra
för sinni. Hann var alla tíð einn
af máttarstólpum kórsins, heil-
steyptur og hygginn og fullyrða
má að hann unni þeim félagsskap
og mat hann ntikils. Hann var
heiðursfélagi kórsins.
Halldór á Fjalli var í hærra lagi
á vöxt, þrekvaxinn nokkuð, yfir-
bragðið karlmannlegt, sposkur á
svip á stundum, glettinn og gam-
ansamur í góðra vina hópi. Hæg-
ur í framgöngu og mikið prúð-
menni. Hann var, alla stund, trúr
sínum æskuhugsjónum. Hand-
tak hans var hlýtt, svo var og
maöurinn allur. Hann var gæða-
drengur. Við sem eftir stöndum,
þökkum samfylgdina.
Konráð Gíslason.