Dagur - 02.06.1992, Blaðsíða 14

14 - DAGUR - Þriðjudagur 2. júní 1992
M færð allan pappír a einum stað
S F* RL E M I
Strandgötu 31 • Akureyri • -b? 24222 & 24166
Nauðungaruppboð
á eftirtöldum fasteignum fer
fram í skrifstofu embættisins
á neðangreindum tíma:
Álfabyggð 14, Akureyri, þingl. eig-
andi Fríður Gunnarsdóttir, föstu-
daginn 5. júní 1992, kl. 14.00.
Uppboðsbeiðandi er:
Tryggingastofnun ríkisins.
Brekkugata 25, miðhæð, Akureyri,
þingl. eigandi Stefán Þorsteinsson
og Anna Björnsdóttir, föstudaginn 5.
júní 1992, kl. 13.30.
Uppboðsbeiðandi er:
Gjaldskil sf.
Munkaþverárstræti 13, efri hæð,
Akureyri, þingi. eigandi Gunnar
Kristjánsson, föstudaginn 5. júní
1992, kl. 13.45.
Uppboðsbeiðandi er:
Ólafur Axelsson hrl.
Sunnuhlíð 12, f-hluti, Akureyri,
þingl. eigandi Bernharð Steingríms-
son, föstudaginn 5. júní 1992, kl.
13.45.
Uppboðsbeiðandi er:
Bæjarsjóður Akureyrar.
Bæjarfógetinn á Akureyri
og Dalvík,
Sýslumaðurinn í Eyjafjarðarsýslu.
Nauðungaruppboð
annað og síðara,
á eftirtöldum fasteignum fer
fram í skrifstofu embættisins
á neðangreindum tíma:
Goðabyggð 7, Akureyri, þingl. eig-
andi Jóna Vignisdóttir, föstudaginn
5. júní 1992, kl. 14.15.
Uppboðsbeiðendur eru:
Gunnar Sólnes hrl., Sigríður Thorla-
cius hdl. og innheimtumaður ríkis-
sjóðs.
Grundargerði 6 f, Akureyri, þingl.
eigandi Ragnar E. Maríasson o.fl.,
föstudaginn 5. júní 1992, kl. 15.15.
Uppboðsbeiðandi er:
Húsnæðisstofnun ríkisins.
Hafnarbraut 5, o.fl., Dalvík, þingl.
eigandi Víkurbakarí, föstudaginn 5.
júní 1992, kl. 15.00.
Uppboðsbeiðandi er:
Byggðastofnun.
Hafnarstræti 23, e.h., suðurendi,
Akureyri, þingl. eigandi Ragnar Þór
Björnsson o.fl., föstudaginn 5. júní
1992, kl. 15.00.
Uppboðsbeiðandi er:
Sigríður Thorlacius hdl.
Helgamagrastræti 23, efri hæð,
Akureyri, þingl. eigandi Anna Blöndal
og Þórarinn Jóhannesson, föstu-
daginn 5. júní 1992, kl. 14.15.
Uppboðsbeiðandi er:
Bæjarsjóður Akureyrar.
Hrísalundur 8 g, Akureyri, þingl.
eigandi Árni Harðarson og María I.
Tryggvadóttir, föstudaginn 5. júní
1992, kl. 14.15.
Uppboðsbeiðendur eru:
Gunnar Sólnes hrl. og Ásgeir Thor-
oddsen hrl.
Hvammshlíð 2, Akureyri, þingl. eig-
andi Jón A. Pálmason, föstudaginn
5. júní 1992, kl. 15.15.
Uppboðsbeiðandi er:
Innheimtumaður ríkissjóðs.
Kaldbaksgata 8, Akureyri, þingl.
eigandi Hafdís Ósk Sigurðardóttir,
föstudaginn 5. júní 1992, kl. 14.15.
Uppboðsbeiðandi er:
Bæjarsjóður Akureyrar.
Keilusíða 10 d, Akureyri, þingl. eig-
andi Sverrir Skjaldarson og Anna
Hreiðarsdóttir, föstudaginn 5. júní
1992, kl. 14.30.
Uppboðsbeiðendur eru:
Bæjarsjóður Akureyrar og Húsnæð-
isstofnun ríkisins.
Keilusíða 7 h, Akureyri, þingl. eig-
andi Marta E. Jóhannsdóttir, föstu-
daginn 5. júní 1992, kl. 14.00.
Uppboðsbeiðendur eru:
Sigurmar K. Albertsson hdl. og
Húsnæðisstofnun ríkisins.
Langamýri 28, Akureyri, þingl. eig-
andi Jóna Þórðardóttir, Steindór
Kárason og Jenny Jónsdóttir, föstu-
daginn 5. júní 1992, kl. 15.00.
Uppboðsbeiðendur eru:
Bæjarsjóður Akureyrar, Kristján
Ólafsson hdl., Húsnæðisstofnun
ríkisins og Sigríður Thorlacius hdl.
Múlasíða 5 f, Akureyri, þingl. eig-
andi Stjórn Verkamannabústaða,
talinn eigandi BirgirTorfason, föstu-
daginn 5. júní 1992, kl. 15.15.
Uppboðsbeiðendur eru:
Gunnar Sólnes hrl., Húsnæðis-
stofnun ríkisins og Benedikt Ólafs-
son hdl.
Skarðshlíð 22 e, Akureyri, þingl.
eigandi Jóhanna Valgeirsdóttir,
föstudaginn 5. júní 1992, kl. 15.00.
Uppboðsbeiðandi er:
Sigurmar K. Albertsson hdl.
Bæjarfógetinn á Akureyri
og Dalvík,
Sýslumaöurinn í Eyjafjarðarsýslu.
Steindyr, íbúðarhús, Svarfaðardal,
þingl. eigandi Ármann Sveinsson,
föstudaginn 5. júní 1992, kl. 14.30.
Uppboðsbeiðendur eru:
Innheimtumaður ríkissjóðs, Sigurð-
ur G. Guðjónsson hdl. og Gunnar
Sólnes hrl.
Tryggvabraut 22, efsta hæð, Akur-
eyri, þingl. eigandi Helga A.
Jóhannsdóttir og Haraldur Pálsson,
föstudaginn 5. júní 1992, kl. 14.30.
Uppboðsbeiðendur eru:
Bæjarsjóður Akureyrar, Ásgeir
Thoroddsen hrl., Gunnar Sólnes
hrl., Ólafur Gústafsson hrl., Ólafur
Birgir Árnason hrl. og Benedikt
Ólafsson hdl.
Víðilundur 4 b, Akureyri, þingl. eig-
andi Ásrún Alfreðsdóttir, föstudag-
inn 5. júní 1992, kl. 15.15.
Uppboðsbeiðandi er:
Steingrímur Eiríksson hdl.
Bæjarfógetinn á Akureyri
og Dalvík,
Sýslumaðurinn í Eyjafjarðarsýslu.
Minning
Jón Ólafsson
Vökulandi
Fæddur 9. júlí 1921 - Dáinn 26. maí 1992
„Nú kemur vorið kæra
er kaldan vermir svörð
oss Ijós og líf að færa
og lífga freðna jörð.
Nú sólin þegar þíðir
hinn þykka vetrar ís
nú byrja dagar bltðir
er blómi vorsins rís. “
Nú er gott að kveðja fyrir
öðlingsmann eins og mág mig Jón
Ólafsson.
Ég minnist fyrstu kynna okkar
fyrir 34 árum, er ég flutti hingað
með foreldrum mínum. Þau
höfðu fest kaup á fbúð, en ein-
hverra hluta vegna var hún þeim
ekki tiltæk er þau fluttu, svo við
þáðum boð Jóns og Ingu systur að
dvelja hjá þeim uns íbúðin væri
fullgerð.
Þegar þetta var bjuggu þau í
tveggja herbergja íbúð á efstu
hæðinni að Ytra-Laugalandi.
Búið var um foreldra mína í stof-
unni, en eina plássið sem fannst
fyrir mig að sofa á, var eldhús-
gólfið, sem varla var stærra en
dýnan sem ég svaf á.
Jón var þá mjólkurbílstjóri og
sem slíkur þurfti hann að fara
eldsnemma á fætur. Svona um
það bil kl. 5 á morgnana vaknaði
ég við að hann var að klofast yfir
mig og svefnpokann til að ná í
nestið sitt og fá sér morgunmat.
f minningunni sé ég glettnislegt
andlit hans og hlýlegt bros og þó
ég skildi það ekki þá, þá sé ég
það núna hvað þessar aðstæður
hljóta að hafa verið óþægilegar
fyrir hann og systur mína, þó
þetta ástand verði aðeins stuttan
tíma.
Jón hafði hjartarými fyrir alla,
hann var foreldrum mínum góð-
ur tengdasonur og þau elskuðu
hann og mátu mikils.
Þetta var upphafið að djúpri,
hljóðlátri vináttu á milli okkar,
sem ég vil þakka fyrir.
í gegnum mörg ár dvaldi ég á
Vökulandi á hverju sumri og
börnin mín einnig, sem titu á það
sem sitt annað heimili, sem það
og var. Jón var alveg sérlega
barngóður og var alltaf tilbúinn
að leika við þau, segja þeim
sögur, koma þeim til að hlæja og
alltaf átti hann einhver sætindi í
pokahorninu til að stinga í litla
munna.
Ég minnist þess ekki að hann
hafi sagt við mig eitt einasta
styggðaryrði öll þessi ár, svo ég
get með sanni sagt „að ég mun
minnast hans er ég heyri góðs
manns getið“.
Hann var einn af þeim sem
ekki bera tilfinningar sínar á
torg, og kvartaði aldrei í gegnum
sín erfiðu veikindi og dauðastríð.
Ég, börnin mín Hörður, Ósk
og Ragnheiður Hlíf, þökkum all-
ar gleðistundirnar, allar gam-
ansögurnar, hjálpsemina og kær-
leikann sem þú gafst okkur og
biðjum þér velfarnaðar í þínum
nýju heimkynnum.
Inga mín, Vilberg, Vaka,
Nanna, Heiðdís, tengdabörn og
barnabörn, guð blessi ykkur.
Árný Runólfsdóttir.
Afi er horfinn héðan. Það er
skrýtin tilhugsun að við skulum
ekki eiga eftir að hitta hann
oftar. En það er huggun að vita
að nú er hann laus við þjánin-
garnar.
Afi á Vökulandi var mjólkur-
bílstjóri og seinna póstur. Oft
fengum við krakkarnir að fara
með í póstferð. Þá sagði afi okk-
ur allskonar skemmtilegar sögur,
frá því hann var lítill eða sögur
sem tengdust stöðum sem við fór-
um fram hjá. Hann hlustaði líka
á það sem við höfðum að segja,
og fylgdist með því hvað við
aðhöfðumst. Honum fannst það
skipta máli.
Það kom fyrir að við vorum
mörg með í ferðinni og höfum þá
sjálfsagt verið bæði hávær og
óþæg. En afi hafði næga þolin-
mæði og skammaði okkur aldrei.
Oft dundaði afi í skúrnum
sínum. Þangað var gaman að
koma. Þar mátti svo margt og þar
voru ævinlega næg verkefni. Og
þó að við yrðum stundum dálítið
óhrein þá var afi ekkert að rellast
yfir því. En hann kenndi okkur
að hafa röð og reglu á hlutunum.
Þegar pabbar og mömmur hafa
mikið að gera er ekkert eins gott
og að eiga afa og ömmu. Þau eru
ekki alltaf að flýta sér að fara
eitthvert heldur hafa tíma til að
tala við börn. Oft vorum við á
Vökulandi. Afi kenndi okkur að
tefla og spila. Hann sat á gólfinu
hjá þeim okkar sem yngri erum, í
margskonar leikjum. Til þeirra
leikja þurfti ekki nema lítið af
leikföngum því allt varð lífi glætt
með hugarflugi afa. Þá gerðust
ótrúlegir hlutir. Dýr og hlutir
fengu mál, að ekki sé nú talað um
bangsana sem ferðast höfðu vítt
um heim og ratað í hin furðuleg-
ustu ævintýri.
Og alltaf tókst afa að hugga og
hughreysta þegar heimurinn var
andsnúinn. Hann gafst aldrei upp
og vildi alltaf hjálpa.
Afi las biblíuna og talaði
stundum um trúmál við okkur.
Hann trúði á það að líf væri eftir
þetta líf. Það gerum við líka.
Guð blessi hann afa okkar.
Ari, Ingibjörg, Gunnar, Starri,
Sindri, Jóna og Hildur.
Jón Ólafsson var fæddur á Gilsá í
Saurbæjarhreppi 9. júlí 1921, og
var því á 71. aldursári er hann
lést 26. maí, sl.
Jón gerðist ungur starfsmaður
bænda í Eyjafirði fram, en hann
mun hafa verið tæplega tvítugur
þegar hann varð mjólkurbíl-
stjóri, í Saurbæjarhreppi og
gegndi því starfi þar um nokk-
urra ára skeið. Árið 1947 tók
hann að sér mjólkurflutninga í
fremri hluta Öngulsstaðahrepps
og hafði þá á hendi þar til mjólk-
urflutningar með tankbílum hóf-
ust þar, á árinu 1973.
Með tilkomu tankflutninganna
var nauðsynlegt að taka upp nýtt
fyrirkomulag varðandi póstdreif-
ingu, sem áður hafði verið á
hendi mjólkurbílsstjóra.
Sú varð niðurstaða þess máls,
að Jón Ólafsson tók að sér póst-
dreifingu fyrst í Öngulsstaða-
hreppi og ári síðar í Saurbæjar-
hreppi og Hrafnagilshreppi, þeg-
ar tankflutningar hófust þar. í
fyrstu voru farnar 5 ferðir í viku
en síðar var farið 6 daga vikunn-
ar.
Þessa flutninga hafði Jón á
hendi allt þar til á síðastliðnu
hausti, en þá varð hann að hætta
störfum af heilsufarsástæðum, og
tók þá Vilberg sonur hans alfarið
við þeim, en síðustu árin hafði
hann verið aðili að flutningunum
með föður sínum.
Jón hafði því verið starfsmaður
bænda og annarra íbúa hrepp-
anna þriggja sem nú mynda
Eyjafjarðarsveit í full fimmtíu ár
er hann lét af störfum.
í öll þau ár naut hann mikilla
vinsælda hjá öllum sem hans
starfa nutu. Starf mjólkurbíl-
stjóra, meðan bifreiðaeign
manna var ekki orðin almenn,
var með all sérstæðum hætti.
Mjólkurbílstjórinn varð þá að
sinna ótal erindum fyrir bændur
og húsfreyjur og aðra íbúa á
svæðinu, og fór þá mikill tími
hans á hverjum degi til slíkra
útréttinga. Starf póstsins var og
með líkum hætti, en til viðbótar
við póst frá pósthúsi, sá hann
einnig um ýmiss konar pakka-
flutning til dreifingar um sveit-
ina.
Það kom fljótt í ljós í öllu
þessu starfi Jóns Ólafssonar að
þar fór maður sem óhætt var að
treysta. í huga hans voru töluð
orð jafngild skriflegum samningi.
En jafnframt gerði hann sömu
kröfur til annara og var ekki
ánægður ef þar var misbrestur á.
Fyrir nokkrum árum kenndi
Jón þess sjúkdóms sem að lokum
dró hann til dauða. Þrátt fyrir
það vildi hann sinna starfi sínu
meðan þess væri nokkur kostur,
enda naut hann til þess stuðnings
fjölskyldu sinnar. Én eins og aðr-
ir hlaut hann þó að láta í minni
pokann fyrir þeim sem allir verða
að lúta að lokum.
Jón var ekki sjálfhælinn maður
og gerði jafnan Iítið úr þekkingu
sinni og hæfileikum. Sá er þessar
línur ritar minnist þó margra
skemmtilegra viðræðna við hann
í góðu tómi, þar sem fljótt kom í
ljós að hann var bæði fróður um
marga hluti og sérstaklega
minnugur á það sem hann hafði
lesið eða heyrt.
Ein var sú bók sem hann mat
umfram aðrar og las meira en
almennt gerist, og ígrundaði efni
hennar, en það var Biblían.
Það var því niðurstaða fjöl-
skyldu Jóns, þegar sveitarstjórn
Eyjafjarðarsveitar vildi minnast
verkloka hans með einhverri
viðurkenningu, að helst myndi
hann óska sér nýrrar Biblíu, sem
hann og eignaðist á liðnum
jólum, þótt hann nyti hennar
skemur en vonir stóðu til.
Jón byggði sér nýbýli, ásamt
eiginkonu sinni Ingibjörgu
Runólfsdóttur, í landi Ytra-
Laugalands. Býlið kölluðu þau
Vökuland, og nú hafa þrjú af
fjórum börnum þeirra byggt sér
þar íbúðarhús.
Nú að leiðarlokum vil ég mega
bera fram þakkir frá öllum þeim
mörgu sem nutu starfa Jóns
Ólafssonar, fyrir óteljandi erindi
sem voru svo fúslega af hendi
leyst, en einnig fyrir ágætt sam-
starf og vináttu.
Ingu og börnunum og fjöl-
skyldum þeirra eru sendar sam-
úðarkveðjur.
Góði fornvin, farðu vel,
finnumst aftur bak við Hel!
Allt það gott vér gjörðum hér
græðir hver þá héðan fer.
(M.Joch.)
Birgir Þórðarson.