Dagur - 30.06.1992, Blaðsíða 13

Þriðjudagur 30. júní 1992 - DAGUR - 13
Minning
Ý Dagur Ásgeirsson
Fæddur 4. desember 1989 - Dáinn 22. júní 1992
Þegar okkur hjónum barst til
eyrna sú sorgarfrétt að þessi litli
drengur væri dáinn, var eins og
tekið væri um hjarta okkar og
kreist. Þessi litli maður var búinn
að vera í pössun hjá okkur í rúmt
ár og við þekktum hann því mjög
vel. Við munum minnast hans
eins og þegar hann kom til okkar
eftir hádegi með mömmu eða
pabba, arkaði inn ganginn með
pokann sinn og um leið og hann
gekk hjá eldhúsdyrunum á leið
með pokann sinn í leikgrindina,
þá brosti hann sínu blíðasta brosi
og sagði „hæ“. Svo fékk hann
snuddu hjá „Diddísi“ og var
lagður út í vagn.
Það var stór og þroskaður
drengur sem hjá okkur var. Ég
sagði áðan að okkur liði eins og
hjartað væri kreist; það er svo
sárt að sjá á eftir svona vini.
Maður skilur ekki tilganginn en
sú trú og vissa að hann sé á betri
stað og í góðum höndum, deyfir
þennan sársauka.
„Styrkist nú í Drottni og í krafti máttar
bans.“
(EFES. 6.10).
Elsku Hildur og Ásgeir. Við
vottum ykkur okkar dýpstu sam-
úð og biðjum algóðan guð að
leiða ykkur og styrkja í gegnum
þetta mikla mótlæti sem þið mæt-
ið nú.
Góður guð gætir litla drengsins
okkar.
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
Við þökkum elsku Degi sam-
veruna og ánægjustundirnar sem
hann veitti okkur.
Með innilegri kveðju,
Vigdís, Sigurður,
Tryggvi og Harpa.
Dagur fæddist í Reykjavík og bjó
þá í næsta stigagangi við okkur
þar til hann fluttist með foreldr-
um sínum til Akureyrar aðeins
fjögurra og hálfs mánaðar
gamall. Við fluttum einnig til
Akureyrar fimm mánuðum síðar
og hefur alltaf verið mikill sam-
gangur á milli heimila okkar.
Áður en fjölskyldan fann sér
endanlegan samastað hér á
Akureyri, bjó hún hjá okkur í
átta mánuði. Dagur var því einn
af okkur og þannig tók hann því
líka. - Hann þekkti sig vel á okk-
ar heimili - átti áfram sitt her-
bergi og höfðum við þar barna-
rúm sem hann gat alltaf lagt sig í
og sofið þegar þannig stóð á.
Einnig átti hann sinn sandkassa
hér á lóðinni sem hann undi sér í
þótt hann vildi stundum stækka
sjóndeildarhringinn og skoða
næsta nágrenni.
Það eru margar minningar sem
koma upp í hugann um þennan
spræka dreng sem var að kanna
heiminn, byrja að tala og mynda
spekingslegar setningar. Álltaf
sjáum við hann ljóslifandi fyrir
okkur í leik og starfi með okkur.
Það er erfitt að sætta sig við að
hann er ekki lengur á meðal okk-
ar í þessu jarðneska lífi.
Elsku Hildur og Ásgeir, við
vitum að það myndast .stórt
tómarúm þegar svo Iítill og
athafnasamur drengur er tekinn
svo skyndilega frá okkur. Tóma-
rúmið sem myndast verður aldrei
fyllt, en allar myndirnar sem til
eru af honum minna okkur á þær
góðu stundir sem við fengum að
hafa hann hjá okkur.
Kristveig, Daddi, Hrefna og
Tinna.
Elsku Dagur hefur svo sannar-
lega kennt okkur að lífið er ekki
eitthvað sem við getum tekið sem
sjálfsögðum hlut. Það er erfitt að
skilja hvernig hann svona ungur
getur verið dáinn, tekinn frá for-
eldrum sínum og öðrum sem
þykir svo vænt um hann.
Þegar Dagur kom til okkar
hress og glaðlegur á föstudegin-
um var það langt frá í hugum
okkar að helgin ætti eftir að enda
þannig að hann færi frá okkur svo
snöggt og fyrirvaralaust.
Við munum aldrei gleyma
þeim samverustundum sem við
áttum saman og því hve gaman
var að fylgjast með auknum
iti
Elskulegur eiginmaður minn og faðir okkar,
BJÖRN OTTÓ KRISTINSSON
Hríseyjargötu 20, Akureyri
iést þann 29. júní að Dvalarheimilinu Hlíð.
Jarðarförin auglýst síðar.
Halldóra Gunnlaugsdóttir,
Gunnlaugur Björnsson,
Elsa Björnsdóttir,
Björn Kristinn Björnsson.
þroska hans og þá sérstaklega í
tali og brennandi áhuga hans á
bílum sem öðru þegar hann var
að uppgötva heiminn. Minning
Dags mun alltaf lifa og hann mun
alltaf verða einn af okkur.
Elsku Hildur og Ásgeir, ekki
eru til nein nógu sterk huggunar-
orð í sorg ykkar en við trúum því
að Dagur sé núna í góðum hönd-
um og það eina sem við getum
gert er að rifja upp allar stundirn-
ar sem við fengum að njóta með
honum og láta þær stundir þannig
aldrei gleymast.
Halla og Bjössi.
Pannig ergleði.
Hún söng með lindunum,
lék við stráin
og Ijóma sveipaði allt.
Næsta dag var hún dáin.
(Krístján frá Djúpalæk.)
Og þá kemur sorgin, því þær
ferðast saman sorgin og gleðin.
Elsku Dagur er horfinn frá okkur
og það er svo sárt að hugsa til
þess, svona lítill á skemmtilegum
aldri, að læra svo margt, glaður
og yndislegur.
Hann veitti okkur mikla gleði,
sem verður okkur í minningunni
huggun þar til við hittumst á ný.
Amma og afi, Skógum.
Ég var nýkomin heim úr vel
heppnaðri ferð til Akureyrar, þar
sem ég og synir mínir eyddum
góðum tíma með vinum okkar,
þeim Hildi og Degi.
Við mæðurnar fórum með
drengjunum okkar í gönguferðir
í Lystigarðinn, í sund og á fleiri
staði. Á þessum samverustund-
um okkar var framtíðin rædd
fram og til baka. Við vorum svo
stoltar og hamingjusamar yfir
heilbrigðu drengjunum okkar
sem guð hafði gefið okkur. Á
þessum fallegu og sólríku dögum
var ekkert fjarlægara en dauðinn
og það að við ættum aldrei eftir
að hittast aftur, öll fimm saman.
Hvern gat líka grunað það að
aðeins nokkrum dögum síðar
væri Dagur allur? Hvers vegna
fékk hann ekki að njóta lífsins
lengur, eins og við hin og gera
okkur lífið léttara með fallega,
bjarta brosinu sínu?
Þegar svo hörmuleg tíðindi
berast að lítill drengur í blóma
lífsins er tekinn frá foreldrum
sínum sem gáfu honum líf og
elskuðu hann svo mikið, finn ég
fyrir hversu berskjölduð við
erum gagnvart almættinu. Hver
er tilgangurinn spyr ég og fæ ekk-
ert svar. Ég verð að trúa því að
góður Guð hafi ætlað Degi litla
eitthvað mikilvægara hlutverk á
æðri stað þar sem hann mun
halda áfram að lifa og fylgjast
með okkur.
Við fengum ekki að hafa Dag
lengi hjá okkur í þessu jarðlífi en
á þessu hálfa þriðja ári sem hann
lifði veitti hann foreldrum sínum
og öðrum, sem nutu nærveru
hans, ómælda gleði og ánægju.
Dagur með sinn óræða lit á koll-
inum sínum var stór og hraustleg-
ur drengur, glaðlyndur og alltaf
með sólskinsbros á vör. Þannig
mun ég minnast hans og hafa
hann í huga mér um alla framtíð.
Elsku Hildur og Ásgeir, ég bið
góðan guð að styrkja ykkur í
þessari miklu sorg. Dagur gaf
ykkur góð ár og dásamlegan tíma
sem verður aldrei frá ykkur
tekinn. Samúðarkveðjur sendi ég
og fjölskylda mín öllum ættingj-
um og vinum sem eiga um sárt að
binda.
Sigrún.
Auglýsing þessi er birt í upplýsingaskyni samkvæmt reglum um skráningu hlutabréfa
á Verðbréfaþingi Islands. Auglýsingin felur ekki í sér tilboð um sölu hlutabréfa.
Tilkynning um skráningu hlutabréfa á Verðbréfaþingi íslands
Skráning hlutabréfa Hf. Eimskipafélags íslands
Þann 9. júní 1992 voru hlutabréf í Hf. Eimskipafélagi íslands skráð á
Verðbréfaþingi Islands. Hf. Eimskipafélag Islands vill þannig stuðla að
áframhaldandi þróun skipulegra hlutabréfaviðskipta hér á landi. Skráningarlýsing
hlutabréfanna, ársreikningur félagsins og samþykktir þess liggja frammi á
skrifstofu félagsins, Pósthússtræti 2, Reykjavík, og hjá helstu
verðbréfamiðlunum.
HF. EIMSKIPAFÉLAG ÍSLANDS
INNLAUSNARVERÐ
VAXTAMIÐA VERÐTRYGGÐRA
SPARISKÍRTEINA RÍKISSJÓÐS
Í1.FL.B.1986
Hinn 10. júlí 1992 er þrettándi fasti gjalddagi vaxtamiða verðtryggðra
spariskírteina ríkissjóðs með vaxtamiðum í 1. fl.B 1986.
Gegn framvísun vaxtamiða nr.13 verður frá og með 10. júlí n.k. greitt sem hér segir:
Vaxtamiði með 50.000,- kr. skírteini = kr. 4.736,10
Ofangreind fjárhæð er vextir af höfuðstól spariskírteinanna fyrir tímabilið
10. janúar 1992 til 10. júlí 1992 að viðbættum verðbótum sem fylgja hækkun
sem orðið hefur á lánskjaravísitölu frá grunnvísitölu 1364 hinn 1. janúar 1986
til 3230 hinn 1. júlí 1992.
Athygli skal vakin á því að innlausnarfjárhæð vaxtamiða breytist aldrei eftir gjalddaga.
Innlausn vaxtamiða nr.13 ferfram gegn framvísun þeirra í afgreiðslu Seðlabanka íslands,
Kalkofnsvegi 1, Reykjavík, og hefst hinn 10. júlí 1992.
Reykjavík, 30. júní 1992.
SEÐLABANKI ÍSLANDS