Dagur - 17.02.1993, Blaðsíða 4

4 - DAGUR - Miðvikudagur 17. febrúar 1993
ÚTGEFANDI: DAGSPRENT HF.
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31,
PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI, SÍMI: 96-24222
ÁSKRIFT KR. 1200ÁMÁNUÐI
LAUSASÖLUVERÐ KR. 110
GRUNNVERÐ DÁLKSENTIMETRA 765 KR.
RITSTJÓRI: BRAGI V. BERGMANN (ÁBM.)
FRÉTTASTJÓRI: KRISTJÁN KRISTJÁNSSON
BLAÐAMENN:
GEIR A. GUÐSTEINSSON, HALLDÓR ARINBJARNARSON (íþróttir),
INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR (Húsavíkvs. 96-41585, fax 96-42285),
JÓHANN ÓLAFUR HALLDÓRSSON,
ÓLI G. JÓHANNSSON, ÓSKAR ÞÓR HALLDÓRSSON,
SIGRÍÐUR ÞORGRÍMSDÓTTIR (Sauöárkróki vs. 95-35960, fax 95-36130),
STEFÁN SÆMUNDSSON, ÞÓRÐUR INGIMARSSON
LJÓSMYNDARI: ROBYN ANNE REDMAN
PRÓFARKALESTUR: SVAVAR OTTESEN
ÚTLITSHÖNNUN: RÍKARÐUR B. JÓNASSON
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRÍMANN FRÍMANNSSON
DREIFINGARSTJÓRI:
HAFDÍS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASÍMI 25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: HÖRÐUR BLÖNDAL
PRENTVINNSLA: DAGSPRENT HF.
SÍMFAX: 96-27639
Heimsmeistarar!
íslendingar eiga afreksfólk í fremstu röð á mörgum
sviðum, ekki síst í íþróttum. Enda er það ávallt svo að
þjóðin fylgist grannt með árangri „sinna manna" þegar
þeir mæta mesta afreksfólki heims á stórmótum. Jafn-
framt eru gerðar svo óhóflegar kröfur um árangur
íslensku keppendanna að engu lagi er líkt. Þeir eiga helst
að komast á verðlaunapall í hverri grein. Ef þeir standa
undir væntingunum eru þeir „strákarnir okkar“ eða
„stelpurnar okkar“ og þjóðin á í þeim hvert bein. Ef
árangur íslensku keppendanna er hins vegar í eðlilegu
hlutfalli við stærð þjóðarinnar gera margir grín að þeim
og býsnast yfir þeim ósköpum að kosta þá til fararinnar.
Þessa sögu þekkja allir íslendingar, því hún er í senn
gömul og ný.
En fátt er svo með öllu illt að ekki boði nokkuð gott,
segir máltækið. Nú hefur íslenska þjóðin nefnilega eign-
ast afreksmenn á nýju sviði; afreksmenn sem skotið hafa
starfsbræðrum sínum meðal stórþjóðanna ref fyrir rass
svo um munar. Það fékkst staðfest í liðinni viku að ísland
trónir nú í efsta sæti á vaxtalista OECD-landanna fjórtán;
langt fyrir ofan lönd á borð við Ástralíu, Kanada, Svíþjóð,
Spán, Frakkland, Ítalíu, Belgíu, Holland, Bandaríkin,
England, Japan, Þýskaland og Sviss. íslendingar hafa
eflaust aldrei skotið svo mörgum stórþjóðum aftur fyrir
sig á afrekaskránni, nema ef vera skyldi árið sem við urð-
um heimsmeistarar í bridds.
Fyrsta sætið á vaxtalista OECD-þjóðanna er staðfest-
ing á því að hér á landi eru raunvextir mun hærri en hjá
hinum þjóðunum þrettán innan OECD. Þótt það fylgi ekki
sögunni er ljóst að hærri raunvextir, en hér eru við lýði,
eru einnig vandfundnir utan OECD-landanna. OECD-
vaxtalistinn er því eins konar heimslisti yfir vaxtaokrara
og við trónum á toppi hans, sem fyrr segir.
Það er vart til að draga úr „ánægjunni" með þetta
glæsta heimsmet okkar að þess er vafalaust langt að bíða
að önnur þjóð komist með tærnar þar sem við höfum hæl-
ana í þessum efnum. Raunvextir hér á landi eru nefnilega
7,4% um þessar mundir samanborið við 4,6% að meðal-
tah hjá hinum OECD-þjóðunum. Munurinn er því rúm
70% og verður ekki unninn svo auðveldlega upp!
Hér að ofan er vakin athygli á einstökum „árangri"
okkar í vaxtakapphlaupi þjóðanna. Um leið er sjálfsagt að
minnast þess að íslenska þjóðin hefur þurft að færa marg-
ar og stórar fórnir til að komast í efsta sæti vaxtalistans.
I fyrsta lagi hafa mörg þúsund milljónir króna skipt um
eigendur; færst frá einstaklingum og fyrirtækjum um
land allt yfir til fjármagnseigenda. Þessi eignatilfærsla
hefur síðan hrundið af stað gjaldþrotahrinu, sem sér ekki
fyrir endann á. í öðru lagi eiga hinir ógurlegu raunvextir
stóran þátt í því hve atvinnuleysi hefur vaxið hratt hér á
landi síðustu mánuði. Síðast en ekki síst hafa þeir, sem
kapphlaupinu stjórna, þurft að ljúga þjóðina fulla svo þeir
fengju og fái frið til að halda kapphlaupinu áfram. Núver-
andi stjórnarherrar og aðrir sérfræðingar okkar í peninga-
málum hafa jafnan sagt að ekki sé hægt að lækka vexti á
íslandi vegna þess hve ríkissjóður sé rekinn með miklum
halla. Nú hefur hins vegar verið upplýst að afkoma ríkis-
sjóðs á íslandi er betri en í öllum hinum OECD-Iöndunum,
að Japan frátöldu!
Hver og einn verður að vega það og meta hvort fórnirn-
ar, sem færðar hafa verið til að ná efsta sæti okurvaxta-
listans, eru réttlætanlegar. Dagur telur að svo sé ekki og
að við værum betur komin án þessa heimsmets. BB.
Nokkur orð til Sigbjöms
Gunnarssonar, alþingismanns
Tilefni þessa greinarkorns er
fundur sem Alþýðuflokkurinn
boðaði til á Hótel KEA laugar-
daginn 13. febrúar sl. í upphafi
kynnti fundarstjóri frummælend-
ur sem voru Jón Baldvin Hanni-
balsson, utanríkisráðherra og
Sigbjörn Gunnarsson, alþingis-
maður flokksins í kjördæminu.
Fundarstjóri kvað þennan fund
vera lið í fundaherferð flokksins í
öllum kjördæmum.
Sigbjörn reið á vaðið og ræddi
mikið um efnahagsástandið í
Færeyjum og hélt ég um tíma að
fundurinn hefði verið boðaður á
röngum stað. Þar kom að Sig-
björn ræddi um efnahagsástandið
á íslandi og þá ósanngirni og
óbilgirni sem stjórnarandstæð-
ingar hefðu í frammi og sagði að
þeir hefðu uppi stór orð og merk-
ingarlaus. Þessi orð greiptust mér
í minni því að það voru einmitt
stór orð Sigbjörns og merkingar-
laus sem varð hvatinn að þessari
grein.
Ég hef löngum vitað að stjórn-
málamenn hafa verið kennurum
miður hollir hvað snertir bætt
launakjör og hafa ekki talið þá
verðuga þokkalegra launa fram
að þessu og er það sjónarmið út
af fyrir sig og lítið við því að
segja. En ummæli Sigbjörns í
garð kennarastéttarinnar eru
með þeim eindæmum að ég get
ekki þagað. Nú man ég ef til vill
ekki ummælin orðrétt en inntak-
ið var þetta: Samningar launþega
við atvinnurekendur eru lausir.
Launþegar eru famir að hugleiða
verkföll „og kennarar ríða þar á
vaðið eins og oft áður, kennurum
væri nær að fara að vinna fyrir
laununum sínum og snúa sér að
ólæsinu“. í framhaldi af þessu
vitnaði hann í frétt sem birtist í
sjónvarpinu þar sem Ragnhildur
Ríkharðsdóttir kennari sagði að
kennarar hefðu orðið varir við
Magnús Aðalbjörnsson.
aukið ólæsi í grunnskólanum.
Ég vil benda þingmanninum á
að ólæsi getur stafað af mörgum
samverkandi þáttum og einn
þátturinn og ekki sá grennsti er
sá hvernig stjórnvöld hlú að
barnmörgum fjölskyldum og
þeim er standa höllustum fæti í
þjóðfélaginu og einnig hvemig
tekjuskiptingin er í þjóðfélaginu,
ekki síst á samdráttartímum.
Ég vil einnig benda þing-
manninum á að kennarar í K.I.
hafa aldrei „riðið á vaðið í verk-
föllum“ eins og hann orðaði það.
Kennarar í K.í. voru félagar í
BSRB í verkfallinu 1984 og er
það í eina skiptið sem félagar í
K.í. hafa farið í verkfall og var
það í samfloti allra ríkisstarfs-
manna. Nú hefur fulltrúaráð K.í.
heimilað stjórn K.í. að leita eftir
verkfallsheimild hjá félögum og
er það allt annað mál. Fulltrúa-
ráðið telur það líklega nauðvörn
þar sem samninganefnd ríkisins
hafði ekkert við samninganefnd
K.í. að ræða. Verkfallsheimild er
eitt og verkfall er annað. Hver
framvindan verður, er erfitt að
segja til um og er ekki síst undir
því komið hvernig stjórnvöld
bregðast við í stjórnun lands og
lýðs.
Ég gat þess í upphafi að fund-
arstjóri hefði kynnt fundinn
sem lið í herferð krata. Ég er
raunar ekki búinn að átta mig á
því enn við hverja herforingjalið
krata er að berjast. Það skyldi þó
aldrei vera að riddaralið flokksins
væri í svipuðum herleiðangri og
ónefndur riddari í bók Cervantes
og með jafn miklum árangri, Ef
tilgaugurinn hefur verið sá að
berja á launþegum hefði verið
betur heima setið en af stað farið.
Alla vega finnst mér það illt hlut-
skipti manns sem er að hefja póli-
tískan feril að koma fram með
svona hroka og stóryrðum. Betra
Ég gat þess í upphafi að
fundarstjóri hefði kynnt
fundinn sem lið í her-
ferð krata. Ég er raunar
ekki búinn að átta mig á
því enn við hverja her-
foringjalið krata er að
berjast. Það skyldi þó
aldrei vera að riddaralið
flokksins væri í svipuð-
um herleiðangri og
ónefndur riddari í bók
Cervantes og með jafn
miklum árangri.
er að temja sér háttu þeirra
þingmanna sem eru málefnalegir
og rökfastir en ekki þeirra er tala
áður en þeir hugsa.
Með þökk fyrir birtinguna,
Magnús Aðalbjörnsson.
Höfundur er aðstoðarskólastjóri Gagn-
fræðaskóla Akureyrar.
Lesendahornid________________________________
Árni Valur Viggósson:
Meira um himdaskítinn í Innbænum
- svar til Halldórs Guðlaugssonar
Kæri Halldór.
Þakka þér fyrir að vekja athygli
á skrifum mínum um hundaskít-
inn í Innbænum. Margir hafa
komið að máli við mig og þakkað
mér fyrir þessi skrif og virðast
fleiri vera sárir og reiðir en ég.
Þetta hundaskítsmál virðist
nefnilega vera útbreiddara en ég
Jóhanna Daðadóttir hringdi:
„Eins og kunnugt er á Akur-
eyrarbær meirihluta í Krossa-
nesverksmiðjunni og því er það
grátlegt að Súlan skyldi ekki fá
löndun um daginn þegar báturinn
kom norður af loðnumiðunum
því þessir menn eru ekki oft
heima og vilja nýta þau tækifæri
sem nýtast til þess að dvelja hjá
fjölskyldunni. Súlan landaði 11
sinnum í Krossanesi frá hausti og
fram til jóla enda fer Súlan til
loðnuleitar strax á haustin. Frá 6.
janúar 1992 til marsloka landaði
hélt.
Ekki vissi ég að útlendingar
byggju í nágrenni við mig, það er
reyndar ekki þjóðerni hundeig-
enda sem þetta mál snýst um,
heldur framkoma þeirra og
mannasiðir. Og þótt ég geti auð-
veldlega giskað á ýmiss konar
atferli manna af fótaförum þeirra
Súlan ekki nema þrisvar þar sem
ekki fékkst löndun „heima“ oftar.
Sigurður fer hins vegar ekki á
veiðar fyrr en eftir áramótin og
ekki stendur á leyfi til löndunar
fyrir hann hér. Það er því aug-
ljóst að Sigurður hefur ákveðinn
forgang til löndunar í Krossanesi
en heimabátum vísað frá þó nóg
sé þróarrýmið. Við eigum að
taka Vestmannaeyinga okkur til
fyrirmyndar og taka fyrst og
fremst við heimabátum til
löndunar þegar eitthvað veiðist“.
í snjónum, þá get ég ekki enn les-
ið þjóðerni þeirra á sama hátt.
Ég á bágt með að skilja hvers
vegna þú tekur þessi skrif mín
svona nærri þér. Þú segist koma
að ruslatunnunni við heimili mitt
í hverri viku og ef þú ert þar ekki
alltaf í myrkri, þá hefur þú
örugglega séð nóg af hundaskít
þar til þess að vita að ég er að
fara með rétt mál. Og ekki ætla
ég blessuðum sorphreinsurunum
að þeir spræni utaní ruslatunnur
bæjarbúa. Þetta eru hlægilegar
dylgjur hjá þér og mér finnst
þetta mál alvarlegra en svo að
menn geti verið með einhverja
aulafyndni í sambandi við það.
Augljóst er að einhverjir hafa
farið að hugsa málið eftir að þín
grein birtist í Degi, því síðan hef
ég ekki séð hundaskít á lóðinni.
Ég ætla svo ekki að ræða þetta
frekar við þig, Halldór minn, á
opinberum vettvangi, en þér er
velkomið að líta inn hjá mér við
tækifæri og við getum rætt þessi
mál yfir grænum Braga og góðum
kleinum.
P.s. Litli puddle-hundur gömlu
hjónanna, sem ég leigi hjá, kúkar
á þar til gerðum stað inni, þar
sem fyllsta hreinlætis er gætt.
Árni Valur Viggósson,
Aðalstræti 19.
„Þeir sem taka
svona ákvarðanir
geta átt sig“