Dagur - 30.12.1994, Blaðsíða 22

22 - DAGUR - Föstudagur 30. desember 1994
MINNINO
Asdís Olöf Ingvadóttir
Fædd 10. desember 1968 - Dáin 13. desember 1994
Mig langar að skrifa nokkrar línur
til að minnast elskulegrar, hug-
rakkrar systur minnar, hennar As-
dísar Olafar. Það er svo margt sem
bærist í brjósti mínu og svo mörg
orð sem koma upp í hugann þegar
ég minnist hennar Ásdísar minnar,
en það er ótrúlega erfitt að koma
þeim niður á blað. Mig langar að
segja svo margt fallegt um hana og
ég veit að það ætti ekki að vera erf-
itt því hún var svo yndisleg sál.
Ásdís var hugrakkasta mann-
eskjan sem ég hef nokkum tímann
kynnst. Aldrei gafst hún upp í
þeirri erfiðu baráttu sem hún háði.
Alltaf var stutt í brosið hennar
bjarta og kímnigáfan var ekki langt
undan. Það þurfti ekki að gera stóra
hluti fyrir Ásdísi til að gera hana
hamingjusama. Það að keyra um
með hana og sýna henni hesta eða
blóm nægði til að gleðja hana.
Einnig gat hún setið tímunum sam-
an með hundinn, hana Perlu litlu, í
fanginu, klappandi henni og talandi
við hana. Umhyggjan sem þær
sýndu hvor annarri var einstök og
tengslin þeirra á milli voru mikil.
Ásdís sýndi okkur hinum í fjöl-
skyldunni einnig alltaf mikla um-
hyggju og þó svo að henni liði illa
þá hafði hún alltaf mestar áhyggjur
af okkur hinum. Fegurðarskynið
sem hún hafði var mikið og þó svo
sjónin hafi verið farin að bregðast
henni þá tók hún alltaf eftir því sem
fallegt var í náttúrunni og kringum
hana.
Þó svo að sársaukinn yfir að
missa þig, elsku Ásdís mín, sé
mjög mikill þá veit ég og vil trúa
að þú sért núna heilbrigð og sterk.
Eg veit að þér líður vel núna og
vona að þú getir gert allt það sem
þig langaði svo mikið til að gera
hér á jörð en veiki litli líkami þinn
leyfði ekki. Eg þakka þér kærlega
fyrir þær stundir sem við áttum
saman og munu þær lifa í huga
mínum að eilífu.
Fanney Sigrún Ingvadóttir.
Létt lund, kímnigáfa og hlý fram-
koma einkenndu Ásdísi Ingvadótt-
ur. Unga stúlku, fulla af atorku og
dugnaði, sem tók þátt í hringiðu
lífsins með fjölskyldu sinni og vin-
um. Næstyngst fjögurra systkina,
stolt foreldra sinna, samviskusöm
og dugleg. Foreldramir vöktu yfir
velferð og þroska bamanna sinna.
Rætumar vom góðar og traustar.
Umhverfið ástríkt og uppbyggj-
andi. Ákjósanlegar aðstæður fyrir
ungviðið sem undirbúningur fyrir
lífið og viðfangsefni þess. Þessi var
jarðvegur Ásdísar og sem bam og
unglingur átti hún góða og
áhyggjulausa daga heima á Akur-
eyri.
Enginn skilur og enginn veit
hvað ræður. Sjúkdómur gerði vart
við sig, svo alvarlegur að hann dró
smám saman úr þreki hennar og
hæfni til að fylgja eftir í samtíman-
um og taka þátt í atburðum dagsins
með öðrum. Þessar óviðráðanlegu
aðstæður urðu hennar hlutskipti í
lífinu og hún stóð þær með reisn
þar til yfir lauk. Af miklu æðmleysi
og stillingu tók hún hverjum degi
og hverri rannsókn og meðferð sem
hún þurfti að ganga gegnum. Studd
af fjölskyldunni sem alltaf stóð þétt
við hlið hennar. Margir, bæöi fag-
fólk heilbrigðiskerfisins og aðrir,
reyndust fjölskyldunni einnig mjög
vel og veittu stuðning og styrk.
Umhyggja hennar sjálfrar fyrir sín-
um nánustu og umhverfi sínu var
mikil. Sambandið milli móður og
dóttur var einstakt og náið, líkt og
það hefði lækningamátt á erfiðum
stundum.
Nú er Ásdís horfin, eftir situr
minningin um dökkhærða stúlku
með stór, falleg augu, alvarleg og
með festu í svipnum. Þrátt fyrir
veikindin og skerðinguna bjó hún
alltaf yfir heilindum sem vom gef-
andi og sterk.
Elsku Gerða, Ingvi, systkini og
mágkona Ásdísar og aðrir ástvinir.
Minningin um góða og heilsteypta
stúlku er dýrmæt. Stúlku sem tókst
á við það sem varð hennar hlut-
skipti í lífinu og gekk í gegnum það
af ótrúlegri stillingu og æðmleysi.
Eg og fjölskylda mín sendum ykk-
ur innilegar samúðarkveðjur. Guð
gefi ykkur styrk og friðsæla jólahá-
tíð.
Gunnhildur Valdimarsdóttir.
%m :

ÞOKKUM DYGCAN STl^ÐNING A ARINU
SEM ERÁD LÍDA .
* i. 4; %
CÆTIÐ FYLLSTA ÖRYCúÍS VIÐ MEÐFERÐ FLUdELDA
STUDLUM AÐ SLYSALAUSUM ÁRAMÓTUM!