Dagur - 18.03.1995, Blaðsíða 6

6 - DAGUR - Laugardagur 18. mars 1995
Kvennalið ÍBA í knattspyrnu ásamt þjálfara sínum, Hinriki Þórhallssyni. Þær urðu deildarmeistarar í 2. deild í Það þarf að gcra ýmislegt fleira en spila til að ná árangri í fótbolta. Hér
fyrra og ætla sér stóra hluti í 1. deildinni í ár, en þetta er eina 1. dcildar knattspyrnuliðið á Akureyri. hoppar Bryndís Sigurðardóttir og Hjördís Úlfarsdóttir teygir.
Knattspyrnukonurnar í IBA
- æfa allt árið og ætla sér stóra hluti
Sumarið 1993 sameinuðust meistaraflokkar Þórs og
KA í kvennaknattspyrnu í eitt lið, sem hefur síðan þá
keppt undir merki ÍBA. Þessi vaski kvennahópur sigr-
aði í 2. deild í fyrra og alveg síðan síðasta leik lauk í
haust hafa þær æft af kappi enda ætla þær sér sannar-
lega að standa sig í 1. deildinni á komandi sumri.
Deildarmeistarar 2. deildar
hctjurnar sér sannarlega að vera
komnar í gott form. Þessa dagana
glíma þær við stöðvaþjálfun. A
myndinni má sjá Ragnheiði Páls-
dóttur, Katrínu Hjartardóttur og
Hjördísi Úlfarsdóttur.
Ifarpa Frímannsdóttir á léttu flugi
en hún æfir bæði fótbolta og hand-
bolta með ÍBA og mætir því oft á
æfingu, sjö sinnum í viku.
Blaöamaóur Dags sótti knatt-
spyrnukonurnar og þjálfara þeirra,
Hinrik Þórhallsson, heim á æfingu
í Iþróttahöllinni á Akureyri á dög-
unum.
I hópnum eru 12-16 stelpur á
aldrinum 15-33 ára en meirihluti
hópsins er í kringum tvítugt.
Margar þeirra hafa æft knatt-
spymu síðan þær voru níu eða tíu
ára og hafa því ódrepandi áhuga
en liðió í heild er þó frekar ungt.
Aldursforseti er Valgerður Jó-
hannsdóttir, 33 ára dugnaðarfork-
ur, sem er komin með fjölskyldu
og böm en lætur það ekki aftra sér
frá því aó keppa í meistaraflokki.
ÍBA stelpumar sigruóu í 2. deild í
fyrra og keppa því í 1. deild í ár.
Þær ætla sér stóra hluti og stefna
ótrauðar að því að verða í þaó
minnsta um miðja deild, alla vega
ætla þær sannarlega ekki að falla.
Einmitt þess vegna hófust æfingar
fyrir komandi keppnistímabil ekki
fyrir nokkrum vikurn heldur strax
og síðasta keppnistímabili lauk.
Þær æfa fímm sinnum í viku.
Skokkað milli snjóskaflanna
Undir stjóm Hinriks þjálfara æfðu
þær fótbolta úti fyrst í haust en í
október fóru þær inn, tóku sér lóð-
in í hönd og fóru að lyfta. Þær
æfðu lyftingar af kappi í þrjá mán-
uði til að ná upp styrk og krafti.
Um áramótin hófust svo hlaupin,
þær sáust á hlaupum víðsvegar um
bæinn inn á milli snjóskaflanna en
þess á milli sprettu þær úr spori
innan dyra. Þegar blaðamaður
Dags sótti þær heim tóku þær á í
stöðvaþjálfun, hoppuðu, köstuðu,
spörkuðu og hlupu. Arangurinn
var skráður og skjalfestur enda
vissara að beita öguðum vinnu-
brögóum þegar hátt er stefnt.
Á fótboltavellinum með
strákunum
Stelpumar hafa flestar þá sögu að
segja að helstu leikfélagar þeirra á
æskuárum voru strákamir á fót-
boltavellinum þó svo þær hafi æft
í hópi kynsystra sinna. „Þegar við
fórum út að leika okkur á kvöldin
fórum við alltaf í fótbolta með
strákunum."
Þær segja að þaó sé líka stað-
reynd að stelpurnar hætti fyrr,
áhugasamar fótboltastelpur hætti
margar skömmu eftir ferntingu og
svo hætti annar hópur um tvíttugt.
„Þaó virðist vera algjör undan-
tekning ef stelpum tekst að halda
áfram að æfa á fullu eftir að þær
hafa stofnað fjölskyldu, sem er
auðvitað mjög ósanngjarnt, því
fjölskyldulífið stoppar greinilega
ekki strákana."
Fáránlegt
„Það er alveg fáránlegt aó telja
eina íþrótt kvennaíþrótt og aðra
karlaíþrótt,“ segir ein fótbolta-
kvennanna, Harpa, sem einnig æf-
ir handbolta. Hún segist ckki sjá
neinn mun á því fyrir sig sem
konu hvora íþróttagreinina hún
stundi. Stelpurnar viðurkenna að
þær hafi kynnst því viðhorfi aö
fótbolti sé á einhver hátt ekki talin
sérlega kvenleg íþróttagrein. Sum-
ar hafa jafnvel þurft að glíma við
gamaldags drauga eins og aó kon-
ur verði hjólbeinóttar og ókven-
legar ef þær æfi fótbolta.
Breytt viðhorf
Þó telja stelpurnar að þessi nei-
kvæðu viðhorf heyri fortíóinni til
og nú finnist engum, sem fylgist
með tíóarandanum, neitt sérkenni-
legt eóa ókvenlegt við það aö æfa
og keppa í fótbolta. I það minnsta
finnst þeim það sannarlega ekki,
enda stoltir fótboltagarpar, einu
fótboltamennimir á Akureyri sem
keppa í 1. deild í ár. KLJ
Æfíngin verður að vera númer eitt, tvö og þrjú
- segir Hinrik Þórhallsson
Hinrík Þórhallsson, íþrótta-
kennari í Verkmenntaskólan-
um á Akureyri, þjálfar stelp-
urnar í meistaraflokki ÍBA.
- Hinrik, hvenær fórst þú að
þjálfa þetta lið?
„í fyrra. Ég tók við þeim fyrir
rúmu ári og við settum okkur
þriggja ára markmió. Þá var
markmiðið að komast upp, og
það tókst. Núna ætlum vió aó
standa okkur vel í deildinni og
svo ætlum við aó standa okkur
enn betur sumariö 1997.
Ég tel alvcg raunhæft að ÍBA
geti verið eitt af þremur bestu lið-
um landsins í framtíðinni enda
eru margar efnilegar stelpur í
yngri llokkunum.
Hins vcgar er það ákvcðinn
þröskuldur að margar stelpnanna
viróist skorta áræði og metnað til
að stefna að því af einurð að
komast í meistaraflokk. Strákum
finnst það mikil upphefð að vera
valdir til að æfa meó meist-
araflokki en svo er því miður
ekki nenia í undantekningartil-
vikum hjá stelpunum. Flestar
kjósa frekar að æfa eingöngu
með öórum flokki.“
- Hafa orðið miklar brcytingar
á þjálfun knattspymukvcnna á
síðustu árum?
„Já, þaö hafa orðið gífurlegar
breytingar. Það var þannig að æf-!
ingar hjá stelpum voru léttari en
hjá strákum cn það var auóvitaó
vitleysa. Síðan stelpurnar fóru aó
æfa eins mikið og strákamir þá
hefur kvennaknattspyman batnað
gífurlega. Stelpumar þurfa líka
að koma því inn hjá scr að það sé
sjálfsagt að mæta á hvcrja einustu
æfingu. Afmæli hjá vinkonu
gengur ekki fyrir æfingu, æfingin
er númer eitt ef þær ætla að vera í
þessu á annaó borð. Þannig er
þaó hjá strákunum, þaó er engin
spurning aó cf það cr æfing þá
gengur hún fyrir. Það var mitt
fyrsta verkefni að breyta þessum
hugsunarhætti. Að öðru ieyti er
ekkert öðmvísi að þjálfa konur en
karla. Það cru sömu lögmálin
sem gilda á báðum stöðunt, stelp-
umar geta alveg tekist á vió sömu
æfingar og strákar."
- Eruð þió ekki undir sama
hatti og önnur fótboltalió á Noró-
urlandi hvað varðar aðstöðuleysi
til æfinga?
„Jú, vissulcga búum við vió
Hlnrik Þórhallsson.
afleitar aðstæður. En þetta er það
sem við búum við og við reynum
einfaldlega að gera okkar besta úr
því og árangurinn yerður svo að
koma í Ijós. Við crunt allavega í
góðu líkamlcgu formi. Æfingar
hafa gengió vel hjá okkur í vetur,
þetta er harður kjami sem æfir
mjög vel og þá láta framfarimar
ekki á sér standa. En auðvitað
vantar okkur ntciri lcikrcynslu.
Þetta lið hefur þá sérstöðu að
það er sameinað úr lióum KA og
Þórs og þaó er þessara félaga að
styðja við bakió á okkur. Við
höfum fengið mjög góða aðstöóu
hjá báðum fcJögunum til æfinga,
enda veróa þessi félög að styöja
þetta sameiginlega lió og standa
við það sem lofað var í upphafi
þegar liðin vom sameinuó."
- Nú náði landsliðið í kvcnna-
knattspymu mjög góðum árangri
á síðasta ári. Hcfur þaó ckki
hvetjandi áhrif?
„Jú, vissulega, þaö er mjög
hvetjandi fyrir stelpumar. Þaó
sýnir þcirn líka aó cf cinhvcrjir
standa sig vcl þá vekur það at-
hygli og vinsældir. Árangur laðar
til sín áhorlendur, það er einfald-
lega lögmál. Knattspymukonur
þurfa aó sýna árangur áður en
þær gcta búist vió því að einhver
komi að horfa á þær, það er rnál-
ið.
Þetta sannast til dæmis í Nor-
egi. Þar standa bæði fótbolta- og
handboltakonur sig bctur á al-
þjóðamælikvaróa en karlar og þá
liggur athyglin og áhorfió þcirra
mcgin,“ sagði Hinrik. KLJ