Dagur - 24.08.1996, Blaðsíða 10

10 - DAGUR - Laugardagur 24. ágúst 1996
Þeir Kristján og Víðir buöu Val- K
gerði í útsýnisflug í tilefni dags- r
ins, eftir móttökuna í flugskýlinu.
Hér er hún að kynna sér llugvélina
áður en fariö var í loftið.
Mynd: Jón Hrói
,Ég heíði átt að selja
fíaUkonuímyndina“
- segir Valgerður Þorsteinsdóttir, fyrsta íslenska ílugkonan
í síðustu viku kom Valgerður Þorsteinsdóttir til Akureyrar til
þess að halda upp á 50 ára flugafmceli sitt. í viðtali við
blaðamann sagði hún komu sína góða tilbreytingu til að
halda upp á 17. ágúst en þann dag tók hún flugprófið og
eins hafi hún komið til að hitta þá öðlingsmenn Víði
Gíslason og Kristján Víkingsson sem í frítímum sínum vinna
við að gera upp gömlu flugvélina sem Valgerður lœrði á.
Þetta er kanadísk herkennsluvél, smíðuð árið 1942, af
gerðinni De Havilland Tiger Moth og fer endursmíði hennar
fram í flugskýli á Akureyri.
tíma og þorðum ekki að mótmæla.
Siggi flug lét mig bíða þar til allir
strákarnir voru búnir og ætlaði
þannig að reyna á þolrifin í mér.
Hann lét þá lenda einu sinni en
þegar röðin kom að mér klukkan
tuttugu mínútur yfir sex lét hann
mig endurtaka lendingu þrisvar
áður en hann samþykkti að ég
hefði staðist prófíð.
Hann treysti ekki kvenfólkinu
hann Sigurður og ég hafði það á
tilfinningunni allan tímann að
hann ætlaði að fella mig. Hann
gerði það nú samt ekki og undir-
ritaði flugskírteini mitt númer 40.
En það er nú svo skrýtið með
þetta skírteini að á því er bráða-
birgðanúmer Loftferðaeftirlits-
ins.“ Valgerður segist reyndar
hafa átt að fá skírteini númer 26
eða 27 því þar hafi hún verið í
röðinni yfir þá sem tóku sólópróf-
ið. „Þeir hjá Flugmálastjóm hafa
aldrei séð skírteini eins og mitt“,
segir Valgerður og hlær bara að
þessu. „Siggi flug var forstjóri
Flugferðaeftirlits ríkisins á þess-
um tíma,“ bætir hún við og brosir.
Sagði að ég fengi aldrei
vinnu við flug
Valgerður segir að ef nemandi var
ekki búinn að ná tökum á fluginu
eftir 25 flugtíma hafi hann ekki
þótt gott flugmannsefni. „Ég tók
16 tíma en sumir strákanna þurftu
aðeins 6 tíma til að fá sólóprófið.“
Valgerður er ísfirðingur en ólst að
mestu upp í Reykjavík, dóttir
hjónanna Þorsteins Arnórs Am-
órssonar skipstjóra og Elísabetar
Ingimundardóttur. Hún er gift Jóni
Helgasyni og eiga þau þrjá syni.
Valgerður segist snemma hafa
fengið flugbakteríuna og að enn
finni hún fyrir spenningi í sam-
bandi við alít er viðkemur flugi og
flugvélum. „Ég man þegar gömlu
Junkersvélamar komu á Vestfirði
löngu fyrir stríð undir stjórn Sig-
urðar Jónssonar sem alltaf var
kallaður Siggi flug og sem síðar
varð prófdómari minn í flugpróf-
inu. Ég heillaðist af þessum flug-
vélum og varð ákveðin í að læra
að fljúga. Svo þegar ungu og efni-
legu flugmennimir okkar sem út-
skrifuðust frá flugskóla Konna Jó-
hannessonar í Winnipeg, Mani-
toba stofnuðu flugskólann Cumal-
us árið 1946 ákvað ég að skrá mig
í flugnám." Valgerður bætir við
að Cumalus þýði uppstreymi og
bólstrar sem geta verið góðveð-
ursský og upp úr, og að henni
finnist nafnið gott.
Gat alveg eins lært
og strákarnir
Valgerði fannst hún alveg eins
geta lært flug eins og strákamir og
tækifærið bauðst með stofnun
flugskólans. Hún segir af og frá að
það hafi verið eitthvað merkilegt
að kona lærði flug enda þótt hún
hafi verið fyrst til þess á íslandi.
„A þessum árum voru það konur
sem kenndu flug vegna stríðsins
og þær ferjuðu oft flugvélar milli
landa.“ Valgerður hóf flugnám 14.
október 1945 og kynntist þar af
eigin reynslu frelsinu sem flugið
veitir.
Þann 17. ágúst 1946 var hringt
í Valgerði og sagt að hún ætti að
mæta upp á flugvöll eftir 15 mín-
útur. Nú væru hagstæð veðurskil-
yrði til prófs og skyldi hún koma
klukkan tvö. „Eg fékk frí í vinn-
unni og dreif mig upp eftir, hugs-
aði með mér að best væri að ljúka
þessu af og fara svo aftur í vinn-
una. Þegar út á flugvöll kom voru
þar fyrir fimm piltar, mættir til
prófs. Já, við mættum öll á sama
Myndin er tekin á afmælisdaginn 17. ágúst. Hér eru þau Dórothea Bergs, formaður jafnréttisnefndar, Valgerður
Þorsteinsdóttir, Kristján Víkingsson og Víðir Gíslason, flugmenn. Mynd: Jón Hrói