Dagblaðið Vísir - DV - 20.09.1994, Blaðsíða 4

4
ÞRIÐJUDAGUR 20. SEPTEMBER 1994
Fréttir
Bolvíkingar ósáttir við verðskrá sorpbrennslustöðvar á ísafirði
Spara milljónir á ári með
því að flytja sorp suður
„Þaö er veriö að skoða ýmsa mögu-
leika varðandi það hvemig við losum
okkur við þetta sorp. Það hafa ekki
náðst neinir samningar en við erum
í viðræðum við ísiirðinga ennþá um
þetta mál,“ segir Halldór Benedikts-
son, sem gegnir starfi bæjarstjóra í
Bolungarvík í íjarveru Ólafs Krist-
jánssonar, en Bolvikingar eru nú
meö til skoðunar að flytja sorp sitt
til Reykjavíkur til eyðingar.
Halldór segir það ljóst aö gjaldskrá
Funa, hinnar nýju sorpbrennslu ís-
íirðinga, sé alltof há miöað við Sorpu.
„Hjá okkur skiptir þetta mjög
miklu máh þar sem um 600 tonn af
sorpi falla til árlega. Stjóm Funa
býður 12 krónur á kílóið, samsvar-
andi verð hjá Sorpu er 4 krónur á
kíló auk þess sem þeir bjóöa afslátt
arkjör ef um mikið magn er að
ræða,“ segir Halldór.
- þrefált dýrara að brenna sorp á ísafirði en í Reykjavík
Samkvæmt þessu má búast við að
beinn kostnaður Bolvíkinga til Funa
vegna urðunar á sorpi sé 7,2 milljón-
ir á ári. Samsvarandi kostnaður hjá
Sorpu er 2,4 milljónir. Þama er aö
visu ekki tekið tillit til þess hver
kostnaðurinn er við að koma sorpinu
á þann stað sem því er eytt. Bolvík-
ingar keyra sínu sorpi til ísafjarðar
í dag í nýju sorpbrennslustöðina.
Kostnaður á kíló við aksturinn er
hverfandi eða um ein króna. Þetta
þýðir að heildarkostnaður er um 13
krónur á kíló. Veröi sorpið sett á
skip til Reykjavíkur má reikna með
að kostnaður verði um 6 krónur á
kíló við flutninginn. Því til viðbótar
má reikna með að vegna magnaf-
sláttar verði kílóverðið hjá Sorpu um
3 krónur og fimmtíu aurar. Þessi nið-
urstaða þýðir að kostnaður við aö
flytja sorpiö suöur er 9 krónur og 50
Bolungarvík
• V
/ Isafjörbur
i Kostnaöur Bolvíkinga
: viö sorpeyöingu á
: ísafirði og í Reykjavík
• V
•• ......... “ .

9,5
krónur
*•
Reykjavík
aurar á kíló en 13 krónur á kíló að
eyða sorpinu í nágrannabænum
ísafirði. Á ársgrundvelh þýöir þetta
mismun upp á rúmar 2 mihjónir.
Niðurstaðan er sú að það er hag-
kvæmara fyrir Bolvíkinga að sigla
með sorpið í 15 tíma til Reykjavíkur
en að aka þvi á 20 mínútum til ísa-
fjarðar.
Ekki samstaða um sorpeyð-
ingu
Máhð snýst þó um fleira en verð-
skrá Funa. Sveitarfélög á Vestfjörð-
um ráku samlag um sorpeyðingu.
Ekki náðist um það samstaða meðal
sveitarfélaganna að standa að bygg-
ingu sorpbrennslustöðvar. Þaö fór
því svo á endanum að ísfirðingar ein-
ir byggðu stöðina sem samkvæmt
heimildum kostaði rúmar 200 millj-
ónir. ísfirðingar reka stöðina i dag
og ákveða einhliða verðskrá. Þeir
hafa nú gefið frest til að ganga frá
samningum fyrir 15. október. Það er
túlkun margra að með hárri verð-
skrá vilji ísfirðingar ýta Bolvíking-
um og Súðvíkingum inn í samstarf á
ný og fá þá inn í Funa.
„Ef menn ætla að kúldrast hver í
sínu horni hlýtur leið þeirra að liggja
niður á við og landshlutinn í heild
hlýtur að gjalda fyrir. Mér finnst
ástæðulaust að við séum að velta
þessu máli lengur á undan okkur.
Þetta er búið að vera á viðræðustigi
í tvö ár og ekki ástæða til að eyða í
það meiri vinnu. Þess vegna höfum
við gefið frest til 15. október til að
ganga frá málinu, þá rennur út sam-
komulag sem bæði Bolvikingar og
Súðvíkingar gerðu við okkur um
sorpeyðingu," segir Kristján Þór Júl-
íusson. bæjarstióri á ísafirði.
Skóladeilan í Mývatnssveit komin til fræðsluyfirvalda:
Sami hnúturinn og engin lausn
- segir Trausti Þorsteinsson, fræðslustjóri á Norðurlandi eystra
„Ég fékk bréf frá skólastjóra
grunnskólans í Mývatnssveit þar
sem hann lýsti stöðu málsins og
árangurslausum tilraunum sínum
til að koma á sáttum í málinu. Síð-
an þá hef ég spjahað viö menn og
kannað möguleika tíl lausnar á
dehunni en án árangurs," segir
Trausti Þorsteinsson, fræðslustjóri
á Norðurlandi eystra, um skóla-
deiluna í Mývatnssveit.
Vika er nú síðan skólastarf hófst
í’ Reykjahlíðarskóla án þess að
nemendur úr suðurhluta sveitar-
innar hafi mætt í skólann en íbúar
í suðursveitinni neita að senda
böm sín í skóla í Reykjahlíð vegna
of langs skólaaksturs hvern dag.
Suðursveitungar hafa sent sveitar-
stjórn áskoran um að taka tafar-
laust að nýju upp skólastarf að
Skútustöðum fyrir böm úr suður-
hluta sveitarinnar en meirihluti
skólanefndar og sveitarstjórn hafa
neitaö öllum shkum tilmælum th
þessa.
„Ég sé satt best að segja ekki
marga möguleika í stöðunni ög það
er htið sáttahljóð í mönnum,“ segir
Trausti fræðslustjóri. „Ég get ekki
séð hvemig menntamálaráðuneyt-
ið getur komið að máhnu því þar
hafa menn lýst yfir að ekki verði
tekið fram fyrir hendur sveitar-
stjórnarinnar. Það eru engar
lausnir á yfirborðinu og erfitt að
finna endann svo hægt sé að rekja
upp þann hnút sem málið er í,“
segir Trausti.
I dag mælir Dagfari
Yfirstéttarhöll
Eitt af því skynsamlegasta sem
maður hefur heyrt að undanfömu
er sú ákvörðun stjórnar Sjómanna-
sambandsins að kaupa sumarhús
fyrir tæpar níu milljónir króna.
Skynsemin er fólgin í því að húsið
er keypt th afnota fyrir stjóm fé-
lagsins og formenn aðhdarfélaga.
Aðrir fá ekki aðgang. Með þessu
móti er komið í veg fyrir þrætur
um afnot af húsinu og almennir
félagsmenn í sjómannafélögunum
hafa sín eigin sumarhús og era þar
af leiðandi ekki að flækjast fyrir
forystumönnunum né heldur for-
ystumennimir fyrir sjómönnun-
um. Þessir tveir hópar veröa al-
gjörlega aðskhdir.
Vandamál stéttarfélaga eru ein-
mitt að óbreyttir félagsmenn telja
sig jafnréttháa og forystumennim-
ir og formennimir. Forystumenn-
imir fá engan frið fyrir ágangi frá
óbreyttum félagsmönnum, hvort
heldur það er á skrifstofunni eða
vinnustöðvum, hvað þá þegar þeir
koma í sumarbústaðina til afslöpp-
unar. Aftur og aftur era þessar
ólíku manngerðir að rekast hver á
aöra og það er auðvitað niðurlægj-
andi fyrir formenn og forystumenn
aö þurfa að hitta félagsmenn og
kannske að rýma sumarbústaði í
eigu félagsins til þess eins að félags-
menn komist að.
Sjómannasambandið á orlofshús
þar sem allir hafa getað gist. Það
hefur aftur valdið því að formenn
og háttsettir menn í Sjómannasam-
bandinu hafa ekki komist að, eöa
þá að sjómenn í landi hafa ekki
komist að vegna þess að forystu-
mennirnir hafa pantað bústaðina á
besta tíma og af þessu hafa stafað
deilur og óþægindi fyrir forystu-
mennina.
Það er af þessum ástæðum sem
stjórn Sjómannasambandsins
ákvað að kaupa sérhús fyrir sjálfa
sig og formenn einstakra sjó-
mannafélaga, þannig að hér eftir
þurfa undirmenn og yfirstétt ekki
að rífast um orlofshús. Yfirstéttin
er sér og undirmennirnir geta feng-
ið fuh afnot af orlofshúsunum sem
ekki eru til skiptanna.
Sjómannasambandiö á nóg af
peningum sem fengist hafa með
stéttarfélagsgjöldum frá félags-
mönnum og hvað er þá betra að
gera við þessa peninga heldur en
að kaupa sumarhöh. Fallegur sum-
arbústaður var th sölu í Biskupst-
ungunum fyrir tæpar níu mihjónir
og Sjómannsambandið sá sér hag í
þessum kaupum. Bæöi th að koma
peningunum í fast og svo til að losa
formenn og forystumenn við þau
óþægindi að nýta sama sumarhús
og óbreyttir. Stjórnin muhleraði
bústaðinn upp fyrir eina mhljón
sem er skítur á priki og í rauninni
er þetta afar ódýr lausn miðað við
það verð sem greiða þarf fyrir leið-
indin sem stafa af því að undir-
menn hitti forystumenn. Þau leið-
indi gengu ekki lengur, enda hafa
forystumennimir nóg af leiðindum
á kontórnum, þott þeir hafi ekki
líka leiðindi af sumarleyfunum.
Kannske komnir blásaklausir í
sumarfrí í bústaðinn þegar þeir
rekast á óbreytta félagsmenn sem
fara að rífast út í þá og rífast út í
þaö að þeir séu í bústaönum, þegar
óbreyttir komast ekki að.
Svona ástand er óþolandi og mik-
ið betra að skilja þá í sundur, þann-
ig að forystumennirnir hafi frið í
frhnu í sérkeyptum bústað þar sem
engin hætta er á aö þeir hitti
óbreytta félagsmenn sem rífa kjaft.
Fleiri stéttarfélóg geta tekið Sjó-
mannasambandið sér til fyrir-
myndar. Það er kominn tími til að
menn skilji að forystumenn eru
forystumenn og geta ekki umgeng-
ist félagsmenn nema í hófi. Að
minnsta kosti bara í vinnunni en
ekki í fríinu. Spurning er hvort
ekki er hægt aö gera Biskupstung-
umar að afmörkuðu og girtu hverfi
fyrir forystumenn og formenn
stéttarfélaga eina sér svo að þeir
losni í eitt skipti fyrir öll við þau
óþægindi og leiðindi sem fylgja því
að hafa óbreytta félagsmenn í ná-
grenninu.
Stjórnarmenn í sjómannafélög-
unum og Sjómannasambandinu,
einkum formennimir, hafa verið
lengi í landi og þekkja sjómenn í
mesta lagi af afspum. Hvers vegna
ættu þessir forystumenn aö þurfa
að hitta óbreytta sjómenn eftir öll
þessi ár í landi og hvers vegna
skyldu þeir þurfa að búa viö þá
afarkosti að skiptast á sumarbú-
stöðum meö mönnum sem þeir
hitta sjaldan eöa aldrei? Þetta gekk
ekki lengur.
Dagfari