Dagblaðið Vísir - DV - 14.03.1995, Síða 12

. 12
Spumingin
Á að setja bráðabirgðalög
á kennara?
Jakob Bjarnason mjólkurfræðingur:
Nei, það finnst mér alls ekki.
Sigurlín Þ. Siguzjónsdóttir húsmóð-
ir: Já, það finnst mér.
Ásta Lóa Jónsdóttir húsmóðir: Já,
það finnst mér. Þetta er orðin leiðin-
leg deila. Ég vil fá bömin í skóla aft-
ur.
Einar Valgeir Jónsson sjúkraliði:
Nei, alls ekki, það á bara aö semja.
Jón G. Hallgrímsson bifreiðastjóri:
Nei, það á bara aö leyfa þeim að vera
í verkfalli.
Þórey B. Einarsdóttir: Já, það finnst
mér.
Lesendur
Réttur til nýting-
ar heimamiða
Nú styttist óðum í að grásleppuveiðar hefjist. Greinarhöfundar gera veiðarn-
ar að umtalsefni i bréfi sínu.
' Eva og Ásbjörn, Djúpavík, skrifa:
Um það bil fjórtán einstaklingar
hafa í gegnum áratugina veitt grá-
sleppu á vorin hjá Ámeshreppi í
Strandasýslu. Vertíðin hefur hafist
1. apríl síðustu ár og stendur í þrjá
mánuði. Nú er hins vegar uggur í
mönnum vegna væntanlegrar vertíö-
ar. Því viö fannfergi og ótíð bætist
■ aðsíðustuárinhefurþaðaukistmjög
! að aðkomubátar hafa sótt inn á hin
hefðbundnu mið heimamanna,
gjarnan á stærri og betur útbúnum
bátum.
Grásleppuveiðar em sérveiöar sem
aðeins er hægt að stunda samkvæmt
leyfum og segir að slík veiði skuh
aðeins leyfð til báta sem em 12
brúttólestir eða minni. Þegar lögin
voru sett voru að vísu nokkrir stærri
bátar búnir að stunda grásleppuveið-
ar um Jrabil og fengu þeir undan-
þágu til veiða meðan ekki væri farið
í bátastækkun eöa aðrar breytingar
gerðar. Um þessar mundir var smíð-
að talsvert af svokölluðum 9,9 tonna
bátum. Nokkrir grásleppukarlar,
sem búa við hvað best hafnarskil-
yrði, létu smíða sér slíka báta og
færðu síðan grásleppuleyfi sín yfir á
þá þar sem það braut ekki í bága við
brúttólestaregluna. Það er þó stað-
reynd sem allir vita að þessi 9,9 tonna
mæling var ákaflega umdeild á sín-
um tíma. Bátarnir voru alltof stórir.
Þ.a.l. þurfti að „minnka“ þá að innan
til að þeir stæðust mæÚngu. Aðra
þurfti hins vegar að breikka að utan
til þess að þeir gætu talist haffærir!
Suma af þessum bátum er síðan búið
að lengja um 2-3 metra og þá sjá all-
ir hvað þeir eiga orðið lítið skylt við
gráslepputrillur en áfram halda þeir
þó sínum leyfum.
Þessir stóru bátar stinga mjög í stúf
á heimamiðum Árneshreppsbúa sem
allir stunda þessar veiðar á opnum
trillum. Aðstöðumunur þessara
tveggja hagsmunahópa hggur í aug-
um uppi þar sem annar hópurinn er
að hefja veiðar eftir langt vetrarstopp
en hinn hópurinn kemur beint frá
öðrum veiðum, svo sem rækju- og
línuveiðum.
Ótíð hefur verið geysheg hér í
sveitinni frá áramótum og fannfergið
er orðið yfirgenghegt. Allar trillur
sveitarinnar eru að sjálfsögðu löngu
fenntar á kaf, ýmist úti eða inni í
bátaskýlum. Þar að auki hafa menn
ekki komist tíl þess að sækja ný veið-
arfæri til Norðurfjarðar. Þannig að
menn eiga netin sín óuppsett í stór-
um stU. TrUlubændurnir hér hafa
vakið athygh yfirvalda og sjávarút-
vegsráðuneytis á stööunni og sent
ráðuneytinu bréf þar sem farið er
fram á frestun veiða tU að minnsta
kosti 15. apríl. Vonast menn tU þess
að við þessari beiðni verði brugðist
á jákvæðan hátt því annars eru smá-
bátar hér nánast úr leik á komandi
vertíð. Þar sem þetta eru fyrstu at-
vinnutækifærin sem bjóöast
þorpsbúum ár hvert og ekki er um
aðra launavinnu að ræða (að undan-
skUdum búrekstri) er augljóst að
mikið er í húfi fjárhagslega, bæði
fyrir einstaklingana, sem eiga hlut
að máli, og ennfremur fyrir sveitar-
félagið sem heUd.
Árneshreppur hefur orðið fyrir
efnahagslegum áfollum síðustu árin
og má því segja að eitt slíkt til viöbót-
ar geti riðið baggamuninn um hvort
byggðin lifir eöa riðar tU falls.
Tvísköttun lífeyris eftirlaunaþega
Sjómaður á eftirlaunum skrifar:
Loksins, eftir margítrekaðar
ábendingar og gagnrýni, létu ráða-
menn okkar verða af því um síðustu
áramót aö leiörétta að nokkru leyti
það ólögmæta óréttlæti sem gamalt
fólk og ellUífeyrisþegar hafa orðið að
þola frá því að staögreiöslukerfi
skatta var tekið upp hér á landi 1989.
Hér skal bent á að það eru ekki
aðeins lífeyrisþegar, 70 ára og eldri,
sem eiga rétt á leiðréttingu mála
sinna heldur ahir þeir sem fengu líf-
eyrisgreiöslu frá 1989 og fram að síð-
ustu áramótum.
Af ýmsum ástæðum hefjast lífeyr-
isgreiðslur mismunandi snemma eft-
ir atvikum. T.d. hafa sjómenn hjá
Lífeyrissjóði sjómanna átt rétt á líf-
eyristöku úr sjóðnum, að uppfyhtum
settum skilyrðum (þeir sextugir sem
stundað hafa sjómennsku í 25 ár) frá
og með sextugs aldursári og félagar
í öðrum sjóðum eiga rétt á lífeyris-
töku frá og með 65 ára aldri en þá
með 30% skerðingu lífeyris.
Eins og augljóslega kemur fram
hér er nú verið að reyna að leiðrétta
þessa ólögmætu tvísköttun á þá þjóð-
félagsþegna sem síst hafa borið hönd
fyrir höfuð sér. Að áhti mínu ættu
menn beggja vegna samningaborðs
að standa jafnfætis. Þegar menn hin-
um megin við borðið verða uppvisir
að ólöglegum aðgerðum ættu þeir að
fá sömu réttarmeðferð og alhr aðrir
þegnar lýðveldisins.
' Nú á þessum síöustu og verstu tím-
um ættu menn að taka þessi mál til
endurskoðunar og frekari íhugunar
til að fá fulla leiöréttingu sinna mála.
Óuppaldir íslendingar
Helgi skrifar:
Með hvetjum deginum verður ber-
sýnilegra hve iha uppaldir íslending-
ar eru. Undanfama áratugi hefur
engan mátt aga, þéringar verið af-
lagðar og almennir mannasiðir að
mestu farið sömu leið. Allt hefur
þetta verið af ,jafnréttisástæðum“.
Bréfritara finnst mannasiðum ís-
lendinga vera ábótavant.
Áhugamönnum um „samfélags-
mál“ hefur þótt hvers kyns tilraunir
til aö gera menn úr íslendingum
ávísun á „stéttaskiptingu" o.s.frv.
Þar af leiðandi hefur engum mátt
segja til og engum mátt kenna að
bera virðingu fyrir nokkrum sköp-
uðum hlut. Víðar og víðar koma af-
leiðingar þessa í ljós. íslendingum er,
svo lítið dæmi sé tekið, almennt of-
viða að mynda skipulegar biðraðir
og ber mjög á því t.d. í sælgætissölum
kvikmyndahúsanna. Þar ýta og troð-
ast börn og fullorðnir hver sem betur
getur. Ekki er hægt að opna fyrir
útvarp eða sjónvarp án þess að heyra
fuhorðið fólk gera endalausar kröfur
til ríkisins og óþarft er að taka fram
að fréttamenn birta ahar kröfugerð-
imar án þess að depla auga. í um-
ferðinni er íslendingum t.d. ómögu-
legt að nema staðar á gulu ljósi og
þannig mætti áfram telja.
En mest áberandi em þó þættir
éins og „Þjóðarsálin". Frekja, dóna-
skapur og sjálfumgleði mikhs meiri-
hluta hringjenda em með slíkum
ólíkindum að seint verður þess jafni.
Böm og unghngar alast upp við slíka
þætti og er nema von að þau fari aö
ætla að það sé þannig sem kaupin
gerast á eyrinni?
ÞRIÐJUDAGUR 14. MARS 1995
litilsvirðing
viðkonur
Ó.B. hringdi:
Enn eina ferðina stendur til að
halda Fegurðarsamkeppni ís-
lands og af þvi thefni er nú verið
að halda forkeppni víða um land.
Þama em fengnar til þátttöku
ungar stúlkur sem síðan er gert
aö koma fram í efníslitlum
klæðnaði. Hvert ghdi svona
keppni á að hafa er mér gersam-
lega fyrirmunað að skilja. Fyrir
mér em uppákomur af þessu tagi
th þess eins geröar að htisvirða
aha kvenþjóðina eins og hún
leggur sig.
Maöur hefði haldið að Kvenna-
hstinn eða einhver önnur samtök
kvenna hefðu haft í sig í frammi
viö að mótmæla athæfi af þessu
tagi en svo virðist ekki vera. Öh-
um virðist standa á saraa og má
af því draga þá ályktun að þjóöfé-
lagið fari sífellt versnandi. Feg-
urðarsamkeppni er úrelt fyrir-
bæri enda veröur fegurð aldrei
mæld eftir stærð bijóstanna eða
því hvernig afturendi viökom-
andi er í laginu. Fegurðin kemur
innan frá.
Uppvöðslusamir
kennarar
Viðar skrifar:
Framkoma kennara á undan-
fórnum vikum er fyrir neðan all-
ar hehur. Út af fyrir sig get ég
skhið kröfur um bætt kjör en að
gera það með álíka hætti og kenn-
arar jaðrar við frekju svo ekki sé
nú meira sagt.
Nýjasta „trixið“ hjá þeim er að
stoppa kosningar ef ekki veröur
búið að semja áður. Kennarar
segja að enginn megi taka til í
kennslustofunum nema þeir.
Hvað um ræstitæknana? Mega
þeir bara ekki taka til í þessura
kennslustofum? Nei, mér finnst
kennarar vera orðnir fullupp-
vöðslusamir í þessum aðgerðum
sínum. Það er allt i lagi að standa
fast á sínu en þegar frekju er beitt
er ekki hægt að sýna þeim neina
samúö.
Menning-
arsnobb
Ólafur Gíslason skrifar:
Ég er ósáttur viö hversu miklu
plássi og tíma fjölmiðlar eyða í
hvers kyns umfjöllun um „menn-
ingarviðburði". Það er eins og ekki
megi raála eina mynd án þess að
þurfi að gera þessu ítarleg skh.
Mér finnst þessi umfjöllun
bitna á því sem máh skiptir en
þaö eru almennar fréttir sem
snerta alla. Ég vh sjá miklu meira
rými fýrir almennar fréttir í
fjölmiðlum. Ég oröinn afskaplega
þreyttur á þessu menning-
arsnobbi sem tröllríður þessu
þjóðfélagi. Svo er þetta hstafólk
th hths gagns enda gerir það fátt
annað en aö heimta styrki. Þaö
eru bara örfáir menn á borö viö
Friðrik Þór Friðriksson kvik-
myndagerðarmann sem skila
einhveiju í ríkiskassann.
Skoðanafreisi
Arnar hringdi:
Þaö er fáránlegt ef þaö á að fara
aö dæma menn fyrir þaö eitt að
hafa skoðanir. Nú hafa þrír þjálf-
arar verið kærðir til aganefndar
HSÍ fyrir að segja álit sitt á dóm-
urum. Vonandi fer þetta ekki að
verða hér eins og í Rússlandi eða
í Kína þar sem menn mega ekki
hafa skoðanir.
Siðleysi
Guðrún Kristjánsdóttir hringdi:
Ég tek undir með Þorbirni sem
tjáði sig ura þáttaröðina um
strandverðina í Sjónvarpinu.
Þessir þættir eru meö öhu sið-
lausir. Eina takmark framleið-
endanna viröist vera aö sýna fá-
klædda líkama.