Dagblaðið Vísir - DV - 30.06.1995, Side 12

12
FÖSTUDAGUR 30. JÚNl 1995
Spumingin
Hvaöa landi, ööru en ís-
landi, vildir þú helst búa í?
Heiða ösp Guðmundsdóttir nemi:
Engu. Ég mundi bara vilja eiga
heima á Islandi.
Jóhann Ólafson vélstjóri: Bretlandi.
Þar er þokkalegt loftslag og ágætt
umhverfi.
Þórður Ragnarsson sölumaður:
Portúgal. Þar er hiti og sól.
Hilmar Hlíðberg: Ástralíu. Þar eru
landkostir góðir og sól og bhða.
Helga Lotta Reynisdóttir nemi:
Bandaríkjunum. Ég var þar í tvö ár
þannig að ég þekki þau.
Helga Stefánsdóttir móttökuritari: Á
Spáni. Það er gott að vera þar.
Lesendur
Aðbæta
ímynd sína
A. Pálsson skrifar:
Fyrir skömmu tilkynnti nýkjörinn
forseti Frakklands að franski herinn
myndi sprengja nokkrar kjamorku-
sprengiur í tilraunaskyni og vöktu
tíðindin hörð viðbrögð umheimsins.
Fáir hafa reynt að réttlæta ákvörðun
forsetans en Halldór Halldórsson
reyndi það í DV nýverið og fannst
mér sú tilraun ósannfærandi.
Fyrst telur hann nýtingu Frakka
og Svía á kjarnorku svipaða, á
grundvelli þess hversu mikilvægur
orkugjafi hún er þjóðunum. Honum
láist að geta þess að Svíar hafa aldrei
sprengt sundur gamlar nýlendur til
þess að öðlast sess sem kjarnorku-
veldi. Síðan ræðir hann um þá
slæmu reynslu sem Frakkar hafa af
herskáum nágrönnum. Þarna bregö-
ur HaUdór á sig Þjóöverjagrýlu-
grímunni- og fer hún honum illa.
Ástæðan fyrir þvi að Þjóðverjar réð-
ust á Frakka í seinni heimsstyijöld-
inni er að miklum leyti sú biturð sem
bjó í Þjóðverjum eftir auðmýkjandi
vopnahlésskilmála fyrra stríðs.
Veigamesta hernaðarástæðan er að
mati Halldórs sú að hvenær sem er
geti styijöldin á Balkanskaga breiðst
vestur um álfuna. Þá eru Frakkar
færir um að sprengja andstæðinga
sína í tætlur hvar sem þá lystir. Þeir
Chirac Frakklandsforseti hefur feng-
ið hörð viðbrögð við þeirri ákvörðun
Frakka að sprengja kjarnorku-
sprengjur.
geta t.d. sprengt Belgrad, Pale eöa
einhvem þann stað sem „vondu“
karlarnir eiga heima. Sá kostur er
frekar slæmur því fómarlömbin
yrðu böm og konur sem eftir yrðu,
ekki hinir ógurlegu stríösmenn sem
réöust að'Frakklandi. Hins vegar
væri „skynsamlegra" að sprengja
upp her andstæðinganna þegar hann
væri á leiðinni yfir til Evrópu. Mætti
ég stinga upp á Pódalnum á Ítalíu (þá
losnar Renault líka við samkeppni
frá Fiat), Svartaskógi í Þýskalandi
eða bara Sviss (þeir vilja hvort eð er
ekki ganga í ESB). Þetta er ekki raun-
hæfur möguleiki nema náttúrlega ef
her andstæðinganna kæmi við í æf-
ingabúðum á „heitum" ströndum
Mururoa-rifs í Kyrrahafi. Kjarn-
orkuvopn eru ekki kostur og það er •
sorglegt ef einhver trúir enn á mátt
þeirra.
Heimurinn er í frekar óstöðugu
ástandi eftir fall Sovétríkjanna og
nýtt kerfl að fæöast. Til að tryggja
sér stöðu í því kerfi keppast þjóðir
heims nú við að hressa upp á ímynd
sína, hver gagnvart annarri. Amer-
íkanar fylkja sér um alheimslögguna
Clinton og flestir Evrópubúar um
Kohl kanslara og á slíkri stundu þarf
nýr forseti Frakka að minna á sig og
auðvitað þjóð sína. Að mínu viti er
það eina ástæðan fyrir umræddri
ákvörðun og hún sýnir okkur enn
og aftur að stjórnmálamenn leggja
allt að veði, fólk, byggðir og náttúru
til þess eins að treysta sína eigin
ímynd.
Spámaðurinn Árni Bergmann
Hörður skrifar:
Nýlega birtist í DV grein eftir Árna
Bergmann þar sem hann lagði út af
því að öskukarlar í London hefðu
reynst sannspárri um efnahagsfram-
vinduna en forstjórar, ráðherrar og
stúdentar.
Enginn dómur verður lagður á
þetta en hins vegar vill þannig til að
Árni Bergmann er einn þeirra „spá-
manna“ sem einna lakasta hefur út-
komuna að því er efnahagsmál varö-
ar. Árum saman birtust í Þjóðviljan-
um sáluga greinar eftir Árna þar sem
sagðar voru sögur af framleiðslu-
aukningu í Sovétríkjunum og spá-
dómar hans um væntanlega glæsta
stöðu þeirra á efnahagssviðinu. Svo
glæsilega, að Árni taldi, að Sovétrík-
in væru að fara langt fram úr vest-
rænum stórveldum á þessum sviðum
sem öðrum.
Fyrrnefndar greinar Áma birtust
bæði á dvalarárum hans í Sovétríkj-
unum og síðar. Nú vita allir hvernig
spádómar hans hafa ræst. Fyrrum
Sovétríkin ganga nú með betlistaf í
hönd milli vestrænna ríkja. Sendi-
menn þeirra hafa m.a. haft viðkomu
í Wall Street vestra og beðið þar um
aðstoð (en götu þessa nefnir Árni
með mikilli vanþóknun).
Þannig reyndist nú í framkvæmd
sú kenning sem Ami boöaði. Og að
því er best er vitað hafa þeir Árni,
Hjörleifur og Svavar ekki enn gengið
af trúnni. Vitið þér enn - eða hvað?
Ósannindi Vilhelmínu
Eygló, Þóra og Sigurður Sigurðar-
börn skrifa:
Við getum ekki lengur orða bundist
vegna síendurtekinna frétta um Vil-
helmínu Ragnarsdóttur, sem titluð
er „krabbameinssjúklingur á hrak-
hólum með barn og hund í Heið-
mörk". Þvílík sviðsetning á forsíðu
DV14. júní sl. Okkur finnst þaö ekki
góö blaðamennska aö birta frétt á
forsíðu án þess að kanna sannleiks-
gildi frásagnarinnar (ekki var talað
við fyrrv. sambýlismann Vilhelmínu
fyrr en búið var að birta fréttina, sem
var full af rangfærslum og meiðyrð-
um í hans garð).
Okkur er máhð nokkuð skylt því
við erum böm fyrrv. sambýlismanns
Vilhelmínu og getum ekki lengur lát-
MfMMþjónusta
allan sólarhringinn
§114
Aðeins 39,90 mínútan
- eða hringið í síma
563 2700
milli kl. 14 og 16
ið það viðgangast aö hún beri á hann
sakir í fjölmiölum. Hún kennir hon-
um um, ári eftir að þau slitu samvist-
um, að hún sé nú húsnæðislaus. Það
er ekki nýtt eða fréttnæmt að fólk
lendi á hrakhólum eftir skilnaö eða
sambúöarsht. Við teljum að Vilhelm-
ína hafi átt erfitt með að verða sér
úti um húsnæði vegna hundsins.
Það eru ósannindi hjá Vilhelmínu
aö hún hafi fengið sumarbústað í
móðurarf og það er til skjalfest í af-
sali bústaðarins. Og það eru líka
ósannindi að hún hafi ekki fengið
hluta af búslóð. Og hún „gleymir"
kannski aö taka fram að hún tók
báða bíla heimilisins, að verðmæti
kr. 1.920.000 samkv. söluskrám, og
er búin að selja þá báða. Hún ætlast
kannski til þess að fá í sinn hlut íbúð-
ina sem pabbi átti áður en þau hófu
sambúö?
Fleira sem hún fullyröir í frásögn
sinni er ekki svaravert. Við vitum
að þeir sem þekkja til málsins taka
ekki mark á svona fréttum en hinn
almenni lesandi DV gerir það. Okkur
finnst svívirðilegt af Vilhelmínu að
reyna að eyðileggja mannorð fóður
okkar með slíkum hætti.
Bréfritarar hafa aðra sögu að segja en Vilhelmína.
Ómögulegt
ísland
Skattgreiðandi skrifan
Ég er alltaf að sjá það betur og
betur að það er ekki búandi í
þessu landi. T.d. er verðlag nauð-
synja óheyrilega hátt og mun
hærra en í nágrannalöndum á
borð við Svíþjóð og Danmörk en
ég hef búíð í báðum löndum. Ekki
þarf að nefna veðurfarið til sog-
unnar. Síðastliðinn vetur var
ömurlegur og í „sumar“ þykir
það stórfrétt ef sést til sólar.
Líka hefur verið sagt að hér
geti maður verið áhyggjulaus og
aö glæpir þekkisf ekki. Stöðugar
fregnir af ránum og líkamsárás-
um benda til annars og kynferðis-
afbrotamenn virðast vera á
hverju strái. Svona mætti lengj
áfram telja.
Síðan eru það verkföllin. Þau
eru orðin vægast sagt þreytandi.
Um daginn voru vinahjón mín í
heimsókn og ætluðu að skoða
landiö. Þá voru langferðabif-
reiðastjórar í verkfalli. Og i vik-
unni ætlaði greinarhöfundur til
Vestmannaeyja en þá var enn eitt
verkfallið skollið á og ég komst
hvergi. Er nema vona að maður
sér orðinn þreyttur á þessu. Best
væri sennilega að flytja úr landi.
Sviplausír
mánudagur
Stefán hringdi:
Eftir að Gangur hfsins hvarf af
dagskrá Sjónvarpsins á mánu-
dagskvöldum hefur dagskránni
þar á bæ hrakað til rauna. Ég
vona að forráöamenn stofnunar-
innar beri gæfu til að kaupa nýja
þáttaröð af þessum frábæra fjol-
skylduþætti.
Framhaldsþáttinn, sem var á
eftir Gangi lifsins í Sjónvarpinu
á mánudagskvöldum, á hins veg-
ar skilyrðislaust að taka af dag-
skrá. Þar virðist sorinn vera alls
ráðandi en af honum er nóg á
báðum sjónvarpsrásunum.
Mistök KSÍ
Guðmundur Björnsson skrifar:
Vegna umræöna um Mjólkur-
bikarkeppni Knattspymusam-
bands íslands, KSÍ, vil ég leyfa
mér að leggja nokkur orð i belg.
F>TÍr það fyrsta verð ég að taka
undir þær gagnrýnisraddir sem
fram hafa komið á þetta fyrir-
komulag. Hart hefur veriö deilt
og eins og alltaf eru tvær hhðar
á öllum málum. Einu félögin sem
hugsanlega „hagnast" á þessu
leikformi eru stóru hðin, þ.e. þau
sem spila í 1. eða 2. deild.
Gagnvart „minni“ höunum úti
á landinu er keppnisfyrirkomu-
lagið meingallað eins og raargoft
hefur komið fram. Á meðan svo
er stendur það útbreiðslu knatt-
spymunnar fyrir þrifum um allt
land og varla er það tilgangur
Knattspyrnusambandsins.
Vandaræðaganginn við allt málið
má rekja til þess að forystmenn
knattspyrnumála hugsuðu ekki
nýtt fyrirkomulag til enda.
Hörmuleg
kvikmynd
Sigríður K. hringdi:
Mér íannst kvikmynd Hrafns
Gunnlaugssonar, Hin helgu vé,
vera hreinasta hörmung og þaö
er hneyksh að Sjónvarpið skyldi
sýna hana og hvað þá tvisvar.
Og svo mega skattborgaramir
borga brúsann. Þetta er Ijóta
óráösían.
Ökufantar
Vegfarandi hringdi:
Eg hef tekið eftir aö ökufóntum
i umferðinni fer íjölgandi og veld-
ur það mér nokkrum áhyggjum.
Getur verið að um megi kenna
lélegri kennslu ökukennara eða
er þetta atriöi sem tengist uppeld-
ismálum landsmanna?