Dagblaðið Vísir - DV - 06.09.1995, Síða 15

MIÐVIKUDAGUR 6. SEPTEMBER 1995
15
Sundrungu, takk!
íslenskir stjómmálamenn feila
sig dálítið oft á því að halda að
kjósendur þeirra séu fábjánar.
Núna er að renna upp slíkt tíma-
bil. Þess vegna eru svokallaðir
vinstri pólitíkusar enn einu sinni
byrjaðir á þvi að hjala um það við
flokksmenn sína að þeir ættu nú
að sameinast í einum stórum
flokki.
Æringjasaga
Fyrir þremur áratugum var Jón
Baldvin í Alþýðubandalaginu. Þá
var Ólafur Ragnar í Framsókn eða
í eðalnámi úti í Bretlandi, Jó-
hanna í Alþýðuflokknum og Össur
í barnaskóla.
Svo liðu nokkur ár. Þá gekk Jón
Baldvin í Samtök frjálslyndra og
vinstri manna til að sameina sós-
ana í Alþýðubandalaginu og
kratana í Alþýðuflokknum, Ólafur
Ragnar gekk úr Framsókn og bjó
til Möðruvallahreyfinguna í sam-
einingartilgangi, Jóhanna var um
kyrrt í Alþýðuflokknum og Össur
var kominn í Háskólann.
Enn liðu nokkur ár. Jón Bald-
vin hélt áfram að sameinast og
gekk í Alþýðuflokkinn, Ólafur
Ragnar gekk í Samtök frjálsl. og
vinstri manna, Jóhanna varð ber
að íhaldssemi og var áfram í Al-
þýðuflokknum og Össur hélt
áfram f Háskólanum. Svo vildi
Ólafur meiri sameiningu, klauf sig
frá Samtökunum og gekk í Al-
þýðubandalagið og Össur lauk
námi og gekk til liðs við villta
vinstrið.
Og enn liðu árin. Jón Baldvin
varð formaður í Alþýðuflokknum,
Ólafur formaður í Alþýðubanda-
laginu og kallaði sig félagshyggju-
mann, Jóhanna varaformaður
Jóns Baldvins og hétu kratar og
Össur varð ritstjóri Ólafs Ragnars
Kjallarirm
Úlfar Þormóðsson
rithöfundur
og taldi sig róttækan. Sáman
beittu þeir sér fyrir stofnun nokk-
urra einkafélaga i flokknum sín-
um til þess að herða á sameining-
unni og buðu fram Nýjan vettvang
gegn honum í sama tÖgangi. - En
ekki gekk rófan. Þangað til einn
góðviðrisdag. Þá hófst sameining-
in.
Jón Baldvin og Össur sameinuð-
ust í Alþýðuflokknum og hétu eft-
ir það jafnaðarmenn, Ólafur varð
einn eftir í Alþýðubandalaginu og
var nú ekki bara félagshyggjumað-
ur heldur líka jafnaðarmaður og
Birtingur og Jóhanna gekk úr Al-
þýðuflokknum til þess að geta
sameinast honum sem frjálslynd-
ur jafnaöarmaður og stofnaði Sam-
tök eitthvað með félagshyggjuöfl-
um, vonsviknum stjómmálamönn-
um víðs vegar að og jafnaðar-
mönnum sem klufu sig frá Alþ'ýðu-
flokknum og Alþýðubandalaginu í
sama tilgangi og Jóhanna.
Og núna á haustdögum, þrjátíu
árum eftir að Jón Baldvin var í
framboði fyrir Alþýðubandalagið,
lýsir hann sig reiðubúinn til þess
að gegna ljósmóðurhlutverki við
sameiningarburðinn.
Öflugra ástarlff
Þessa æringjasögu stjórnmál-
anna má rekja með ýmsum hætti.
Og það má bæði gráta yfir henni
og hlæja að henni.
En það má líka biðjast undan
framhaldi hennar. Og það geri ég.
Það kann svo sem vel að vera að
orð sósíalistans Brynjólfs Bjarna-
sonar eigi við engu að síður:
„Sameining þrátt fyrir allt!“ En
það verður langt þangað til.
Og. Það verður ekki með því að
hlaupa í einu hasti niður í ráðhús
til þess að taka á móti króga sem
kemur undir sama kvöld og fæð-
ingin á að eiga sér stað. Fyrirburð-
ir eru náttúruslys og aldrei ætlun
foreldra.
Hitt er annað. - Það gæti ef til
vill fæðst burðugur krógi ef menn
gæfu sér óralangan tima í tilhuga-
lif, annan eins tíma í forleik fyrir
ástarlífið sjálft og næði til þess að
fylgjast með vexti afkvæmisins I
móðurkviði áður en kallað er á yf-
irsetukonu til verka. Og ég held að
það sé betra að hún sé lærð ljós-
móðir en ekki slátrari. Þess vegna
segi ég blygðunarlaust: Ekki meiri
sameiningu, takk!
Þegar ég var með öllu því fólki f
-flokki sem nú er komið til liðs við
ýmsar aðrar hreyflngar var mér
farin að leiðast stöðug návist þess.
Og það var líka hundleitt á mér.
Nú, þegar það er farið á brott,
finnst mér gaman að hitta það.
Þess vegna bið ég um sundrungu
þrátt fyrir allt. - Enn um stundir.
Á meðan getum við rætt um
hermangið, ESB, mútur og með-
gjafir, sósíalismann, velferðina.
Og sölu eyðijarða. Hver í sínum
flokki.
Úlfar Þormóðsson
Jón Baldvin og Össur sameinuðust í Alþýðuflokknum og hétu eftir það jafnaðarmenn. Ólafur Ragnar Gríms-
son, félagshyggjumaður og Ifka jafnaðarmaður...
„Það gæti ef til vill fæðst burðugur krógi
ef menn gæfu sér jafnlangan tíma í til-
hugalíf, annan eins tíma í forleik fyrir
ástarlífið sjálft og næði til þess að fylgjast
með vexti afkvæmisins í móðurkviði áður
en kallað er á yfirsetukonu til verka.“
Felagslega
húsnæðiskerfið
Stundum hringir fólk til Leigj-
endasamtakanna að kvarta undan
félagslega húsnæðiskerfinu svo-
nefnda og stjórnendum þess.
Kvartanir koma héðan úr Reykja-
vik og ekki síður utan af landi, en
þar standa auð hús sem minnis-
varðar um ráðamenn sem ætluðu
að skapa atvinnu í plássinu með
því að byggja hús.
Nú eru sveitarfélögin að kikna
undan kaupskyldunni. Lítið þýðir
að kvarta til húsnæðisnefndar
sveitarfélagsins þar sem hún er
rekstraraðili „verkamannabústað-
anna“. í DV 28.8. sl. birtist grein
eftir Jóhann Pál Símonarson, þar
sem hann rekur viðskipti sín við
kerfið og talar um eignaupptöku
sem hann útskýrir með dæmum.
Slíkar kvartanir heyrast býsna oft.
Samvalin klíka
Á undanförnum árum hefur
stundiun verið reynt að breyta
þessu kerfi, en þær breytingar
hafa mistekist og eftir stendur lít-
ið annað en hringl með nöfn og
vexti, sem fólkið er hætt að skilja.
Kjallarinn
Jón Kjartansson
frá Pálmholti
form. Leigjendasamtakanna
Stjórnendur kerfisins koma
fram sem samvalin klíka til þess
ráðin af almættinu að ráðskast
með fólk. Þeir hlusta ekki á neina
gagnrýni og leggja að jöfnu hug-
myndir þeirra sem ekkert vilja
með félagslegar lausnir hafa og
hinna sem vilja breyta þessu og
bæta það. Þeir hafa komist upp
með þetta í skjóli illa upplýstra
valdsmanna.
Búseturéttaríbúðir
Eignarhald fólks í þessu hús-
næði er lítið annað en nafnið. Fólk
verður að greiða fasteignagjöld,
tryggingar og viðhald sem aðrir
eigendur án þess að hafa venjuleg-
an eignarhaldsrétt. Mér sýnist rétt
að viðurkenna þetta og hef því lagt
til að eignaríbúðum verði breytt í
búseturéttaríbúðir.
Helstu kostir þess eru eftirfar-
andi: 1. Fólk myndi sleppa við
greiðslumat og lántöku. 2. Sveitar-
félögin myndu losna við kaup-
skylduna. 3. Ríkissjóður myndi
spara sér það fé sem nú fer til end-
urfjármögnunar. 4. Ekki yrði hægt
að veðsetja íbúðirnar, sem vinnur
gegn skuldasöfnun sem nú sligar
mörg heimili. 5. Fólk fengi húsa-
leigubætur og hefði fúll umráð yfir
húsnæði sínu. 6. ÁUur kostnaður
yrði innifalinn í búsetugjaldinu og
ekki um neina eignaupptöku að
ræða. 7. Búseturéttargjald er end-
urgreitt við brottför. Þetta eigna-
form hefur notið vinsælda bæði
austan hafs og vestan og því ekki
að koma því að Hér.
Jón Kjartansson
„Eignarhald fólks í þessu húsnæði er lítið
annað en nafnið. Fólk verður að greiða
fasteignagjöld, tryggingar og viðhald sem
aðrir eigendur án þess að hafa venjulegan
eignarhaldsrétt.“
Með og
á móti
Drög að nýjum
búvörusamningi
Nauðsynlegt
„Ég tel að
það sé mjög
nauðsynlegt að
breyta núgild-
andi búvöru-
samn ingi.
Við stönd-
um frammi
fyrir því að
verði samning-
ur inn látinn
standa óbreytt-
ur mun stuðn-
ingur við
minnka mjög mikið vegna þess
að skráði markaðurinn hefur
dregist svo mikið saman. Þessi
tengsl viljum við rjúfa og jafn-
framt styrkja markaðsstöðuna.
Rökin fyrir breytingum eru
fyrst og fremst þau að sá samn-
ingur sem við búum við hefur
ekki reynst nógu vel. Tekjur
sauðfjárbænda hafa lækkað mik-
ið og því er rétt að huga aö því
hvort samningurinn sé í takt við
nútímann. Þær breytingar sem
rætt er um felast aðallega í því
að aðlaga samninginn breyttum
tímum og tryggja afkomu sauð-
fjárbænda og þar með framtíð
greinarinnar. í því sambandi
þarf bæði að taka tillit til þeirra
sem ekki hafa aðra atvinnu-
möguleika og þeirra sem hafa
þetta sem hlutastarf og byggja af-
komu að verulegum hluta á.
í nútímasamfélagi er þörf á að
hafa breytilegt verðlag eftir
markaðsaðstæðum hveiju sinni.
Stefnt er að því að taka mið af
þessu og auka sveigjanleikann í
verðlagningunni. “
Ofstjórnun
„Ég er mjög
á móti þessum
búvörusamn
ingi. Það á aö
minnka fram-
leiðsl una um
þrjú þúsund
tonn með því
að taka bein-
greiðslur áf
ákveðnum bóndi Syðra-
hópum, t.d. "****■
öldruðum bændum og með upp-
kaupum. Takist það ekki meö
uppkaupum á að skerða
greiðslumark hvers bónda um 20
til 30 ærgildi.
Síðan stendur til að bæta þeim
sem hafa 200 ærgildi og meira
þetta upp með 10 til 12% í
greiðslumarki. Þannig geta þeir
sem stærri eru í greininni staðið
nokkuö sléttir á eftir. Þetta er
geysilegt kák og mikil ofstjórn-
un.
Heppilegast væri að breyta
beingreiðslunum þannig að þær
komi á jarðir óháð framleiðslu.
Til þess að það sé hægt verður
að gefa verðlagið algjörlega
frjálst því það má búast við mik-
ilíi framleiðslu og átökum á
markaðinum. Og til að losna viö
umframbirgðir verður aö nota
hluta þeirra 2,7 milljarða sem
ríkið leggur til sauðfjárbúskap-
arins. Út á þessa fjármuni mætti
taka útflutningslán til 5 ára og
hreinsa borðið þegar haustiö
1996.
Með þessum hætti mætti
tryggja bændum val, hvort held-
ur menn vilja hætta framleiöslu,
snúa sér að einhverju öðru eða
draga tímabundið úr framleiöslu
en halda þó stuöningnum. Þá
væri ekki verið aö reka neinn úr
stéttinni eins og nú virðist stefnt
að. Bændaforystunni væri nær
að draga úr ofstjóminni í fram-
leiðslustýringunni en í stað þess
leyfa þessu að þróast með frjálsu
vali bændanna." -kaa
Arnór Karlsson,
formaður Lands-
samtaka sauðfjár-
bænda.
sauðfjárræktina