Þjóðviljinn - 21.04.1953, Síða 10

JO), — ÞJÓÐVILJINN — Þriðjudagur 21. apríl 1953
3 i^^imllisþátÉur —.—. í
Ný fékknesk húsgögn
H i || fc ■ í . « 1« «||£ ■ / S
Þa'ð er alltaf gaman að sjá
húsgögn frá öðrum löndum,
og þótt slík húsgögn séu ekki
fáanleg í búðum okkar, geta
myndirnar gefið okkur góðar
hugmyndir.Það einnkennir þessi
tékknesku húsgögn, að þau eru
Móðir hefur spurt okkur ráða
í sambandi við klæðnað dótt-
ur sinnar. Telpan er sjúklingur
með boginn h:*ygg og líkaminn
að öðru leyti grannur og ó-
þroskaður. Telpan er tólf ára
og móðir hennar gerir allt sem
hún getur til áð hjá’pa henai
yfir vandamál daglega lífsins.
KlæðaburCur hennar er erfitt
vandamál, ekki sízt vegná þess
ao teipan hefur mikinn áhuga
á útliti sínu. Telpan er fríð í
andliti, með dökkt hrokkið hár
og hana langar til a'ð fá fínan
og fallegan kjól áður ea stóra
systir hennar verður fermd.
Það er ósköp cðlilegt að telp-
una langi að vera fína og vel
búin eins og aðrar telpur. Hún
er fríð í and’.j^i og er ekki
einmitt tilvalið að vekja at-
hygli á andliti hennar? Leyfið
Framhald á 11. síðu.
MATURINN
Á
MORGUN
i Soðinn rauðmagi, kartöflur —
BrauSsúpa, mjólk.
•
Rauómaga má bausa og
slægja svipað og þorsk, skola
síðan allt blóð úr köidu vatni,
en verka hveJjuna úr sjóðandi
1 beitu vatni, svo að hún mýk-
ist og. körturnar náist af.
1 Rauðmaginn má samt ekki
1 liggja i heita vatninu, en dýfa
, má honum snöggt ofan í eða
I hella á hann og skafa síðan
, og skola öðru hverju úr köldu
) vatni. Sumir skera rauðmag-
i ann í örþunnar sneiðar sem ^
l hanga saman kviomegin, aðrir ,
i í þumlungs þykk stykki en \
1 alltaf á að láta fiskinn ofan
í bullsjóðandi saltvatn með
ediki í, hafa fremur rúmt i
pottinum, og gæta þess að
rauðmaginn sjóði stanziaust í
' 5—10 min. eftir stærð stykkj-
anna. Betra er að sjóða í
, tvennu lagi, en láta of mikið í
i pottinn. Þegar fiskurinn er
, soðinn er hann færður upp á
i heitt fat, heitar kartöflur og
i edik borið með og þurrt rúg-
i brauð. Rauðmagasúpa er mjög
góð úr soðinu og er borðuð
i með fiskinum. Þá eru sveskj-
1 ur soðnar sér og látnar út í
ásamt soðinu, sem á þeim er,
1 þegar búið er að jafna fisk-
I soðið með hveitijafningi.
sambxánd af tréhúsgögnum og
körfuhúsgögnum, og það er í
ráuninni ágæt hugmynd, því
að þetta tvennt fer ágætlega
saman.
Takið eftir litla borðinu, sem
er ótrúlega mikið þarfaþing.
Það má nota sem kaffiborð og
saumaborð og í þrem litlu
skúffunum er rúm fyrir smá-
hlutina, og í stóru körfunni
komast stóru hlutirnir fyrir.
Ennfremur má nota borðið til
að geyma í leikföng.
Á stóru myndinni er lieil
samstæða úr dökkum viði með
Ijósum körfufléttum. Borðstofu
borð og stólar er hentugt í
borðkróka nýtízku íbúða. Rúm-
ið sem sést í baksýa er ef til
vill eftirtektarveríast, vegna
þess að Tékkamir hafa ekki hirt
um venjulega svefnsófann, sem
þarf að draga sundur, heldur
hafa þeir smíðað raunverulegt
rúm, sem eyðileggur þó engan-
veginn hcildarsvipina, endaþótt
það standi í stofunni. Útdreg-
inn svefnsófi er að vísu góður,
þar sem þröngt er, en það er
þreytandi að þurfa að búa um
hann á hverjum degi. Oftast
eru venjuleg rúm hjákátleg imi
an um borðstofuhúsgögn, en
Tékkamir hafa leyst þetta
vandamál á smekklegan hátt.
Skímagnstakmörkun
KL 10.45-12.30
Þriðjudagur 21. apríl.
Nájírenni Reykjavíkur, umhverfi
Elliðaánna vestur að markalinu
frá Flufískálavefíi við Viðeyjar-
sund, vestur að Hlíðarfæti og það-
an til sjávar við Nauthólsvík í
Fossvogi. Laugarnes, meðfram
Kleppsvegi, Mosfellssveit og Kjal-
arnes, Árnes- og Rangárvallasýslur.
Hlíðarnar, Norðurmýri, Rauðarár-
holtið, Túnin, Teigarnir, íbúðar-
hverfi við Laugarnesv. að Klepps-
vegi og svxeðið þar norðaustur af.
A. J. CRONIN :
Á aMsaatrlegri síreitd

Elissu Baynham, sem hafði gramizt tveim eigin-
mönnum svo mjög að þeir skildu við hana. Ef
til vill ekki. Og sem þrjátíu og tveggja ára var
hún líkamlega stórglæsileg. En það var kæru-
leysislegur glæsileiki. Aðeins tíundi liluti huga
hennar virtist sinna imihverfj hennar — leið-
indaumhverfi! ■— hinn hlutinci snerist um hana
sjálfa. Engin svipbrigði sáust á andliti hennar,
c.i það var vegna þess að hún var búin að gera
það upp við sig að umhverfið var ekki athygli
hennar virði. Þó var svipur hennar eftirtektar-
verður — örlitið ögrandi, og í hvíld var andlit
hennar hrokafullt, næstum luntalegt. Hún var
falleg á sínn sérstaka, Hfmikla hátt. Hún hafði
glæsilegan litarhátt, falleg augu, stóran munn,
hvítar, sterklegar tennur.
Við hlið hennar virtist stúlkan furðulega
ung; það var það sem mesta athygli vakti í
fari Mary Fielding; þótt hún væri tuttugu og
fimm ára, virtist hún stundum ekki eldri en
fimmtán ára. Hún var meðalhá, grannvaxin,
beinasmá og létt. Hún var útlimasmá, andlits-
svipurinn ákafur og fjörlegur. Hár herniar,
dimmbrúnt, var stuttklippt, ennið hátt og
breitt; lennurnar litlar og lýtalausar; augun
blá og gyllt og svartir hríngir kringum blám-
ann; og þau voru ótrúlega djúp —- þrungin ijósi
sern jaðraði við myrkur. Stundura voru þessi
augu kynlega döpur, nú voru þau leiftrandi —
iðandi af fjöri. Hún var klædd látlausum, brún-
um ferðafötum, sem liengu næstum hirðu-
leysislega utan á henni.
Þær nálguðust. Meðan þær gengu í áttina til
Harveys. leit hann undan af ásettu ráði. Það
var þá sem Mary Fielding kom auga á hann.
Hún greip andann á lofti; andlit hennar varð
náfölt; í björt augun kom blik af fögnuði og
ótta. Hún hikaði, ætlaði að nema staðar. Svo
leit hanu upp og mætti augnaráði hennar. Hann
þékkti hana ekki, hafði aldrei séð hana fyrr.
Hann starði á hana framandi, ókunnum augum.
Þá leit hún undan. í hjarta sínu fann hún til
hráeðilegs ótta og gleði um leið. Andlit hennar
var enn fölt þegar hún gekk leiðar sinnar með
Elissú. IJt undan sér sá Harvey þær. fara inn
í blefa sina, sem lágu upp að klefa hans.
Dyraar lokuðust, hann gleymdi þessu. Ilann
sneri sér þreytulega við og hallaði sér upp að
dyrastaf. I-Ivell bjalla hringdi tvivegis; daufir
dynkir heyrðust innari úr skipinu. Það var
eins og hjartsláttur hefði hafizt. Hann fann að
skipið þokaðist af stað og hann sneri sér snögg-
lega i ið eins og maður, sem feiigið hefur ákveð-
ið merki.
III.
Hann fór inn í klefa sinn, lét fallast niður í
stólinn og hringdi bjölhmni. Hann beið; svo
hringdi hann bjöllunni óþolinmóðlega á ný.
Ofsalega. Andartaki síðar kom þjónninn, úf-
iun og afsakandi, sveittur eftir flýtinn. Hann
var litill og feitur, með skalla á hvirflinum,
með brún, kringlótt augu sem stóðu eins og á
stilkum út úr búlduleitu andlitinu, langt fyrir
ofan hvítan stuttjakkann.
„Hvað heitið þér?“ spurði Leith hranalega.
,,Trout, herra.ý
, Þér hugsuðuð yður tvisvar um, áður en
þér svörnðuð hringingunni, Trout.“
„Ég bið afsökunar. Ég var að fást við far-
angurinn. Já, þér skiljið, frú Fielding var að
kcma um borð og ég þurfti að stjana við hana.
Sir Michael Fielding — eiginmaður hennar —
má sín mikils hjá Slade bræðrum. Haon á
mörg hlutabréf í félaginu."
.,Fielding,?“ sagði Harvey. „Er það þetta af-
brígði með eiuglymið?"
Trout horfði bænaraugum p, stígvélin sín,
neri rökum lófunum við bláar buxurnar.
„Sir Michael er ekki um borð, herra. Þér
eigið ef til vill við herra Daines-Dibdin, að
honum ólöstuðum. Það er roskinn hefðarmaður,
Iierra, og mjög fínn með sig, ekis og sagt er.
Hann kom um borð með frúnni og frú Bayn-
ham.“
Harvey horfði ólundarlega á skallann á þjón-
inum.
„Ég hef engan titil, Trout. Og ég á engin
hxutabréf. En ég er fjandanum þyrstari. Og
þér eigið að ná í Whiskyflösku handa mér og
það strax.“
Það varð dálítil þögn meðan þjónninn horfði
tvíráður á stígvélin sín. Síðan sagði hann:
„Já, herra,“ lágri röddu, rétt eins og röddin
kæmi úr stígvélunum ; svo snerist liann á hæli
og fór út.
Ólundarsvipurinn livarf af andliti Harveys;
hann reis á fætur og leit út um kýraugað.
Hvers vegna hafði hann verið svona hranalég-
ur við þjóninn? Það var ólíkt honum. Það kom
þunglyndisblær á augu hans meðan hann
siarði á óskýran árbakkann líða framhjá eins
og vafið væri aftanaf gráleitu klæði fyrir aug-
um hans. Þannig leið lífið framhjá. Fjarlægt,
innihaldslaust, tilgangslaust.
Hann hreyfði sig úr stað, nísti tönnum.
Hvers vegna kom mannfýlan ekki? -— Ætlaði
hann aldrei að koma? Hann beið eins og á nál-
um, svo kipptist liann við og'æddi út úr klefan-
um. Svalur andvari lék um mannautt þilfarið
þegar hann gekk að stiganum, niður hann og
fór iin í salinn. Hann var lítill en bjartur og
hreinn, lagður ljósum viði, týrkneskt teppi á
gólfjnu, á gljáfægðu rauðviðarborði var pelar-
gónía í blóma. Og í einu horninu var risavax-
inn maður um sextugt með fæturnar uppi á
stól gráhærður og snöggklipptur, með koll-
stuttan hatt keyrðan á skakk niður á ennið.
Hann var ófríður, augabrýeinar gráir hnoðrar,
annað eyrað flatur óskapnaður en á skemmdu
og lagfærðu andlitinu var glettinn og vingjarn-
legur svipur. Hann var í bláleitum bómullarföt-
um, of iitlum og of rytjulegum. Og þó'fór lion-
um rytjuskapurinn vel. Þröngar, stuttar bux-
urnar gerðu þreklega fætur hans tilkomu-
mikla; í hálsbindinu var stór perlunál; skyrta
hans og nærfatnaður voru hrein — að minnsta
kosti viðast hvar. líann sat makindalega og í
stórum krumlunum hélt liann með varúð á bók.
Urn leið og Harvey kom inn lét hanti bókina
síga, leit yfir gleraugun á brotnu nefinu og
sagði góðlátlega írskri röddu:
„Góðan daginn.“
,Daginn.“ Harvey lét fallast niður í stól,
hringdi bjöllunni og fór að hamra á hné sér ó-
styrkum fingrum. Eftir andartak birtist þjónn-
inn.
) Hvar hafið þér verið? spurði forstjórinn starfs-
) manninn.
) Eg- var að láta klippa mig, svaraði hann.
1 Þér hafið ekki leyfi til að láta klippa yður í
/ vinnutímanum, svaraði forstjórinn og byrsti sig
/ heldur en ekki.
) Hárið óx mx samt í vinnutímanum, svaraði hinn
/ ofureinfaldlega,.
) Hvernig' fá kvikmyndahöfundar nýjar hugmynd-
) ir? spurði sá er nú ætlaði að snúa sér að kvik-
) myndagei'ðinni.
/ Þeir fá þæi ekki, var hið kurteislega svar.
j ^
( Viðskiptavinur: Hundurinn yðar virðist hafa
( mjög gaman af að horfa á yður klippa.
( Rakari: Nei, það er ekki það, en mér verður
J stundum á að stýfa af eyrnasneplum viðskipta-
) vinanna. ,