Þjóðviljinn - 13.06.1953, Qupperneq 5

Laugardagur 13. júni 1953 — ÞJÓÐVILJINN — (7
Heimsstyrjöldin sáðasta var í
algleymingi og fsland setið af
brezkum her og- síðar banda-
rískum. Hersetunnar gætti þó
lítið úti um hinar strjálu
byggðir, og lífið þar gekk sinn
vana gang fyrir utan nokkrar
óvæntar truflahir frá hernum.
Um mitt sumar, einn mild-
a.n friðsælan dág, spenntu
toændur hesta sína, sem oftar,
fyrir sláttuvélina og hófu slátt.
Það var bóndanum nautn að
sló vel sprottið tún með vél,
og jafnframt gat hugurinn
glímt við ráðgátur lífsins.
Léttfætt börn tifuðu á eftir
sláttuvélinui, það var svo
gaman að sjá grasið falla svona.
Það var svo skrítið. Þetta var
bernskunni æyin.týri eins og
flest annað í lífinu. Þannig
birtir lífið sjálft sannleik sinn
i látlausum myndum: Full-
þroska ávexti jarðar, friðsælu
starfi, benisku og æsku, salt-
leysi og gleði.
Já, grasið fellur. Að ári liðnu
hefur það breytzt í gjaldeyris-
vörur bóndans, kjöt og mjólk,
en neyzluvörur fyrir þjóðina
alla. f kaupstöðunum og þétt-
'býlinu við sjóinn býr fólkið
sem skapar markaðinn fyrir
framleiðslu bóndans. Þar býr
verkafólkið sem ’byggir húsin,
leggur götumar, afgreiðir skip-
in, vinnur úr sjávaraflanum,
og hvers konar iðnaðarstörf. Á
sjónum starfa sjómennimir að
öflun gjaldeyrisins, sem utan-
ríkisverzlun þjóðarinnar bvgg-
ist á. Allt þetta vinnandi fólk
og fleiri vinnustéttir í landinu
hafa sameiginlega með vinnu
sinni lagt grunninn að svo-
nefndu nútínnaþjóðfélagi, og
þar er engin stétt annarri æðri.
Já, starfið er margt, en eitt
er bræðrabandið.
Þannig hugsar bóndinn er ó-
vænt kveða við skotdrunur.
Síðan heyrist hvæsand; hljóð í
lofti og enn sprengingar. í of-
anverðri fiallshlíð gjósa upp
reykjarmekkir þegar kúlumar
springa. Herflokkur er kominn
á melana norðan við Vaglaskóg-
inn, og æfir skotfimi sina.
Þeir skjóta þama 6 km vega-
lengd. Starfsgleði bóndans
hverfur. Óvænt hafa heyrzt
samtímis raddii- lífsins og dauð-
ans, gróandans og tortímingar-
innar. Harmurinn vaknar. Hér
hjá honum sfcanda lítil börn
með ótta _í augum. Þau þekkja
þetta ekki. Þeirra bíður að
'ganga út í þessa tilveru mvrkv-
aða af heimsku, illsku og
brjálæði, auðhyggju og drottn-
unargirni. En bóndinn veit að
Mfið á sér enn vor ef fólkið
þorir, fólkið, sem heyr sína
Hfsbaráitu í náihni snertingu.
við ættjörðina og elskar hana.
—o—
Heimsstyrjöldinhi lauk og
Bandaríkin áttu að hVerfa héð-
an með herlið sitt samkvæmt
fultgildum samningi. En liðið
sat eftir seni áður. En þá kom
Ólafur Thors til skjalanna og
afgreiddi málið með sVohljóð-
andi tillögu: „Tillaga til þings-
/•
ályktunar um heimild fyrir
ríkisstjórnina til að ger.a samn-
ing við Bandaríki Ameríku um
niðurfellingu herverndars amn-
ingsins frá 1941 o. fl. o. f 1... .“
Það va-r-.svo sem ekki mikið —
ekki ..annað en hin illræmda
herseta Ameríkania á íslandi í
dag.
Hugsið ykkur pólitískt Sið-
fcrði þeiíra ráðhcrra og þing-
Bóndi í Suður-Þingöyjarsýslu skrifar:
gongum
manndómsins merki
manna sem gerðu þessa svika-.
og bakferlatillögu að sínum
málstað. Hvað er þjóðin í þeirra
vilund annað en auvirðilegur
lýður til að liúga að og blekkja,
til að traðka á og svívirða?
Hvar er manndómur þeirrar
þjóðar, sem lætur bjóða sér
.slíkt af mönnum, sem sjá.fir
skríða í auyirðilegri auðmjtkt
frammi fyrir bandarísku her-
valdi og auðvaldi, sem stcli
landinu undan þjóðinni t.il
framdráítar bandarisku auð-
valdi en tortímingar íslenzku
þjóðerni.
Eg hef haldið að hjarta Is-
lendingsins væri heitt og lund
hans stór og sterk. Eg héit að
hann ætti stolt og sjálfsvirð-
ingu og þroskaða siðgæðis-
kennd, og ég trúi ekki öðru eh
svo sé. Þá verða líka úr sög-
sýna hverjir kveiktu. „ljósið“.
En það lcemur bara allt út á
eitt fyrir auðvaldinu og hernað-
aráformum þess. Það sligast
hvort heldur er í stríði eða
íriði.
—o—
Nú fara alþingiskosningar í
hÖnd. Margir kjósendur verða !
í óvenjulegum vanda, hræddir
og ráðvilltir. Þeir óttast þjóð-
svik og hernaðardýrkun Sjálf-
stæðisflokksins, Framsóknar-
fl'okksins og Alþýðuflokksins,
og þeir eru hræddir við Rússa-
grýlu. Þarna skapaðist ’ því
jarðvegur fyrir svonefnda. tæki-
færissinna til pólitískra um-
svifa, sem hafa komizt í form
í svonefndum. Þjóðvarnarflokki. .
Og þessir menn hafa ekki láíið
sig mun.a um að semja nýja
alíslenzka stjórnmálasteínu,
Eftii
Olgeir Lúthersson
unni völd -bakferlalýðsins og ,
þjóðsvikaranna i forustuliði
Sjálfstæðisfl okk s ins, F ramsókp.-
arflokksins 0;g Alþýðuflokksins
28. júní n. k.
Það verður nú æ ljósara
hverjir valdi.r eru að því brjál-
æðiskennda heimsástandi, sem
nú ríkir. Það er hið alþjóðiega
auðvald og nýlendukúgararnir
undir forustu Bandaríkjaanð-
valdsins. Kóreustríðið hófst þeg
ar Bahdaríkin voru að lemja
saman Atlanzhafsbandalagið
gegn vUja alþýðu og mennta-
manna í Vestur-Evrópu. Þá
rann upp ljós fyrir „frjálsum
þjóðum“, hét það á Bandaríkja-
máli. En senn mun þetta ljós
slokkna, og þá mun skella ýfir
það myrkur sem að eilífu mun
umlykjia þá glæpamenn, sem á
undanfömum árum hafa verið
-að murka lífið úr kóresku þjóð-
inni í nafni hinna svonefndu
„sameinuðu þjóða“.
Hverjir kveiktu þá „Ijósið ‘
—; Kóreustriðið? Það sést
gíöggt á eftirfarandi: 1) Banda-
rikin þurftu á ófriðarastandi : ð
h.alda til að koma saman At-
lanzhafsbandalaginu og koma
fr-am vilja sinúm um herstöðva-
kerfi hvarvetna um hnöttinn.
2) Full.trúar Bandaríkjanna i
vopnahlésnefndinni í Kóreu
hafa stöðugt komið í veg fyrir
samkomulag með því að gera
aukaatriði að aðal-atriðum, eins
og glöggt sést í fangaskipta-
málinu. 3) Það má ekki hætta
Kóreustríðinu, því þá geta Kín-
verjar stutt sjálfstæðisbarátt-
una í Indó Kína. 4) Bandaríkin
þurf.a- að eigin dómi á ófrið-ar-
ástandi að halda til að lenda
ekki i efnahagsöngþveiti
(krepþu). ö) Bandaríkin eru
farin að kvarta undan því að
Rússnr vilii frið ' til að sli-ga
auðvaldsríkin undir þýðingar-
lausum vígbúnaði!'Margt fleira
mætti nefna þessu til-'sönnunar,
en þett-a ætli að nægja til að
sem á sér engan styrk í er-
lendum fyrirmyndum, — svo
s-anníslenzltir eru þeir. Og í
samræmi við það hafa þeir
komið fr-am við Sósíalisfaflokk-
inn af strákslegum hroka og
mikillæti, og vita þó fullvel að
þar er sam-an kominn sá stóri
hluti þjóðarinnar, sem bezt má
treyst-a þe-gar um heill íslend-
inga er að ræða.
En svo verða tækifærissinn-
arnir, þessir sömu sönnu ís-
lending.ar, fyrir Því óiáni að
margt þjóðkunnugt ógætisfólk
sem snúið hefur bak; við land-
söluflokkunum gengur undir
merki andspymuhreyfingarinn-
ar til samvinnu við Sósíalista-
flokkinn við þess.ar kosningar.
Hvers vegna sá það ekki hina
einu sönnu íslendinga? En land-
söluflokkunum er það örlítil
sárabót í niðurlægingu sinni,
að Þjóðvamarflokkurinn hefur
verið stofnaðu-r til -að koma í
veg fyrir fullkomlega öfluga
þjóðfylkingu gegn hernáminu
og' gegn innanríkis- og ut-an-
ríklsmálastefnu landsöluflokk-
anna.
—o—
í málefnalegri niðurlægingu
og andlegu vopnleysi hefur
Rússaníðið verið það reykský,
, sem landsöluflokkarnir hafa
reynt að hylja sig með. Það er
þeim bókstaflega lífsnauðsyn
að geta framleitt sem kraftmest
RúsSaníð. Með hráefnaflutning-
um, til. þessarar framleiðslu
hafa þeir nú lagt óþverralega
slóð milli Ráðstjómarríkjanna
og íslands. En vai’an er fullunn-
in þessi: Allir stjórnendur Ráð-
stjórnarríkjanna, eru glæpa-
menn og óþokkar, alþýða
nianna andlega dauður lýður og
likamlega þrælkaður.
Eitt nýjasta dæmið um þenn-
- an vöruflutning voru setning-
ar í ræðu Helga Hannessonar
forseta Alþýðusambandsins að
kvöldi hátíðisdags alþýðusam-
talrann-a, 1. maí, þar sem hann
talaði um undirokun, kúgun og
lifandi lík í Ráðstjóm-arríkjun-
um. Þannig. varð þessi lítilmót-
legi maður að smánarbletti á
Alþýðus-ambandinu á sjálfum
hátíðisdegi þeirra.
Rússnesku ' kommúnistunnm
tókst með óti'úlegum dáðum að
brjóta niður morðveldi keisar-
ans, sem-á eirium „blóðsunnu-
degi“ lét skjóta yfir þúsund
manns og sær-a mörg þúsund,
þar á meðal konur og börn,
þegar fólkið geklc fram fyrir
hann þúsundum saman með
bæn.askrá um betri kjör. í auð-
valdslöndun-um þekkj.um við
enn eðli keisarastjórnarinnar,
grimmt og gráðugt, en blautt.
Það sagði til sín hiá þeim vald-
höfum fslands, sem dæmdu
m-arga íslendinga frá mannrétt-
indum og til fangelsisvistar eft-
ir 30. marz 1951, þegar fólkið
kmfðist iréttar síns til þjóðarat-
kvæðis um eitt mesta örlaga-
mál íslendinga, og vilja nú
stofna innlent herlið og' setja
til höfuðs fólkinu.
í síðustu styrjöld féllu 14
milljónir rússneskra þegna.
Þetta er hinn ægilegi skattur,
auk brunninna boi'ga, eyði-
lagðr-a orkuvera, drepins bú-
fjár o. fl. o. fl. sem Ráðstjóm-
arríkin urðu að greiða vegn.a
nazismans, hins skilgetna af-
kvæmis auðvalds eg kapítal-
isma. En upp úr liinnj „þjóð-
félagslegu eyðimörk11 í Ráð-
stjómarríkjunum, sem pólitísk-
ir lygarar breiða út fyrir fram-
an fslendinga, sjóum við'
. streym,a kristaltærar lindir
fuUkomnustu listar og höfufn
notið hennar hér á vegum MÍR,
er söngvarar og tónsnillingar
rússneski,r hafa heimsótt ís-
land. Hefðum við ekki þessa
eigin reynslu, þá væri okkur
sagt, að list sé ekki lii i Ráð-
stjórnarríkjunum. Reykský
Rússaniðsins er nú að þynnast.
Æ fleiri sjá í gegnum þao hina
■ málefnalegu nekt þeirra sem
það fr-amleiða. En önvurlegt má
hlutskipti 1-andsöluflokkanna
vera, sem verða að halda sín,-
um pólitísku nökkvum á floti
með níði um þjóðír, sem aldrei
haf.a gert íslen'dingum neitt illt,
en m.argt gott.
Fyrir nokkru skrifaði ég
grein sem birtist í Þjóðviljan-
um og skoraði þar meðal ann-
ars á „Friáls-a þióð“, blað Þjóð-
vamarflokksins, að sanna
landráð á forystumenn Sósíal-
istaflokksins, en það haíðj þá
haft nokkra tilbui'ði með þess-
konar níð í stíl lands-öluflokk-
anna. Ekki hefur Frjáls þjóð
enn orðið við þeirri áskorun og
þykir mér því ástæða til að
minna á han,a hér. Hinsvegar
hefur Bergur Sigurbjömsison
Framhald á 11. síðu.
Ilættan af hervæðiugarbrölti Atla nzhafsbandalagsins kemur ví8a í
aði í tundurspilli í Árósarhöfn á Jótlandi. -VarS mikil sprenging i
mn, en Jogandl olíu rak Iengi um höfnina áöur en tækist að slökkv
Ijós. 1 mánuðinum sem leiS kvikn-
skiþinu og sökk það á 20 mínut-
a hann.