Þjóðviljinn - 18.09.1954, Blaðsíða 11

Laugardagur 18. september 1954 — ÞJÓÐVILJINN — (11
SkákmótiS i Amsterdam
Framhald af 4. síðu.
nægður með þessa skák og
ætlar að birta hana.
Á öðru borði hafði Guð-
mundur S. svart gegn Golom-
bek, sem er annar kunnasti
tafimeistari Breta, höfundur
margra skákbóka og starfar í
utanríkisþjónustunni brezku
eins og Alexander. Guðmund-
ur lék óvenjulega glæfralega
í byrjuninni og hraktist kóng-
ur hans út á taflborðið með-
an báðir höfðu nærri fullt lið.
Menn sem litu á þetta hristu
höfuðið og töldu Guðmund
sýnilega alveg fortapaðan, en
hættan var ekki eins mikil og
í fljótu bragði virtist. Að
minnsta kosti tókst Golombek
ekki að finna neina leið til
vinnings, hættan leið hjá og
jafntefli var samið þegar
hvorugur átti neinar vinnings-
líkur lengur.
Á þriðja og fjórða borði
tefldu brezkir stúdentar,
Barden á þriðja borði en
Cíarke á því fjória. Barden
þékktu sumir okkar frá Hel-
sinki, því að þar hafði hann
kynut sig vel og staðið sig
vel. eh Ciarke þekktum við að-
eins af afspurn. Guðm. Pálma-
.son hafði- hvjtt gegn Barden,
.SÚ.akáJí. yarð allþung og hafði
Guðm. heldur betra. Bárdeh.
.bauð peð tihþess að losa um
sig og fá færi til sóknar; Guð-
mundur tók peðið og varð
'skákin talsvert vandasöm.
Guðmundur hefur sennilega
átt vinningsfæri á einum stað
a.ð minnsta kosti, en eins og
skákin tefldist leystist hún
smám saman upp í jafntefli.
... Clarke og Ingi sáu ■ fyrir
dramatískustu skák kvöldsins.
Ingi fékk ágæta stöðu út úr
byrjuninni eins og hans er
v;indi, Clarke reyndi að fórna
skiptamun, Ingi hélt skipta-
muninum og varðist allri á-
sókn Bretans, gat meira að
segja krækt sér í þýðingar-
mikið peð á miðborðinu til
viðbótar. Þegar svona þung-
lega he"fði fór Bretinn að
hugsa sig ’e.igur og lengur
um hvern leik og loks var svo
komið að bæði var taflstaðan
þannig að vonlaus mátti kalla
og auk þess var viðbúið að
hann færi þá og þegar yfir
tímátakmörlcin. Eftirlitsmað-
urinn var búinn að taka sér
stöðu við borðið til þess að
fuilnægja öllu réttlæti þegar
þar að kæmi. En þiá kom
sprengjan. Ingi, sem átti næg-
an umhugsunartíma, verður
gripinn leikhraða andstæð-
ingsins og leikur eftir stutta
umhugsun fe'ik er vonandi
verður mesti fingurbrjótur ís-
lendinga á þessu móti: hann
> Jeikur af sér tveimur mönn-
um í einum og sama leik. Ég
stóð fyrir aftan hann þegar
þetta gerðist, ég var búinn að
sjá gildruna og ég ætla ekki
að lýsa tilfinningum mínum
þegar ég sé Inga flana beint
í hana. Nú var spurningin
tvðeins sú hvort Bretanum
tækist að leika þeim leikjum
sem hann átti eftir á þeim
fáu sekúndum sem eftir voru
af tíma hans. Það tókst og
þá var ekki um annað að
ræða en gefast upp. Varla
mátti á milli sjá hvorum varð
meira um þennan viðburð,
báðir kafrjóðir og Bretinn
segjandi aftur og aftur ,,I am
sorry, I am sorry". Þannig
snerist sá árangur, sem ég
var í huganum búinn að bóka
sem 21/2 : l1/) sigur, í jafn-
stóran ósigur. Því trúir eng-
inn fyrr en hann reynir, hve
seigelítandi taugastríð kapp-
skák er, og því gengur mönn-
um oft illa að slcilja að jafn-
vel mestu meistarar leika
stundum af sér eins og börn.
I þessari umferð fengu hin-
ir sterku Svíar sömu útreið
hjá Sovétríkjunum og við
höfðum fengið daginn áou-r,
Botvinnik vann Stahlberg ör-
ugglega, Luridin sjSriklaði
miSlð * géfn Sth'ýsloffen "tap-
Framhald af 4. síðu.
mæli. Þetta er list, sem geng-
ur hlustandanum til innstu
hjartaróta. Trauðla verður
unnt að gleyma flutningi henn-
ar á hinum fagra píanókon-
sert Raehmanínovs. Gamli
Þjóðleikhússkláfurinn ómaði
og söng eins og endurborinn
og. orðinn nýr undir snillings-
höndum þessarar listakonu.
Ágætlega tókst annað verk-
ið, sem hljómsveitin flutti ein
saman, „Fjögur íslenzk rímna-
lög“ eftir Jón Leifs, þetta
gamalkunna tónverk, sem allt-
af er jafngaman að hlusta
á. En að bví loknu hófst
„Konsert fyrir knéfiðlu og
hljómsveit í h-moll“ eftir
Dvorák. Einleikarinn var
Mstislav RostropoVitsj. Um
tækni hans þarf ekki að fjöl-
yrða. Henni virðist enginn
hlutur ofviða. En auk hennar
er honum ásköpuð sú æðri
tónlistargáfa, sem hlotnast að-
eins fáum afburðamönnum.
Þeir tónar, sem þessi maður
fær seitt úr hljóðfæri sínu,
eri^ ofar allri fingra- eða
liandleggsvöðva tækni.
Þökk sé hinum ágætu sov-
ézku listamönnum svo og Sin-
fóníuhljómsveitinni og stjórn-
anda hennar fyrir þessa ó-
venju hugþekku hljómleika.
B. F.

FRAMLFJSI ILL.AR
TEGUNDIR AF HÚFUM
F
aði; Smysloff þáði f órnir
Lundins en neitaði alveg að
gefa þann höggstað á sér sem
Lundin sennilega hefur von-
azt eftir.
Júgóslavar unnu stóran sig-
ur á Hollendingum, 3:1, og
Tékkóslóvakía vann V-Þýzka-
land einnig 3:1; ísraelsmenn
sem við eigum að etja við í
næstu umferð unnu Búlgari
3:1. Baráttunni milli Argen-
tínu og Ungverja er enn ekk-i
lokið, ein biðskák er eftir og
á henni veltur hvort Ungverj-
ar vinna með 2 yz eða viður-
eigninni lýkur í jafntefli. (Ég
sleppi þeim möguleika að
Ungverjinn leiki stórlega af
sér, en þá myndu Argentínu-
menn vinna).
Guðm. Arnlaugsson.
ÖíVl rfi~
Iþróttir
Framhald af 8. síðu.
sem hinir fara, en þau lið sem
þá verður keppt við eru sterk-
ari.
Á eftir horfðum við á leik
toppliðanna í II. deild áhuga-
manna og varð þar jafntefli
4:4 milli Blankenese og
„Grænt-hvítt 07“.
Heimsineistari
í heimsókn
Eftir leikinn var öllum boð-
ið til kaffidrykkju og flutt á-
vörp og þakkir eins og venja
er. Sungum við íslenzk lög en
því var því miður ekki svarað.
I hóf þetta kom frægasti knatt-
spyrnumaður Þjóðverja í
augnablikinu, Posipal, sem lék
með Evrópuliðinu gegn Bret-
landi og varð einn af heims-
meisturunum í sumar. Maður
þessi virðist ekki neinn jaki að
sjá. Er aðeins 75 kg og 176
sm á hæð, skjótur og snöggur
í öllum hreyfingum. Hann er
26 ára, gamall, bragðar ekki
áfengi og reykir ekki, álítur
að hvorttveggja lami getu og
afrek íþróttamannanna. — Ég
verð að játa að ég hafði sam-
úð með þessum geðþekka
manni tímann sem hann var
þarna. Hann sem sé sat og
skrifaði nafnið sitt fyrir rit-
handarsafnara og aðra þá sem
vildu eiga nafn þessa fræga
manns ritað af hans eigin
hendi. Og þegar þessi ,veslings‘
maður kom út, beið hans helj-
armikil biðröð ungra drengja
sem komizt höfðu á snoðir um
að Posipal væri inni, allir með
lítil blöð í höndunum. Með
brosi og jafnaðargeði „af-
greiddi“ hann hópinn, og lét
engan verða fyrir vonbrigð-
um. Já, það getur stundum ver-
ið erfitt að vera frægur!
Kærar kveðjur.
Frlmann.
Menningaitengsi Isiands og EáÓsSiémaníkfamia
Kynningazmámiðui — Septembei 1954
Tóxileika-r og
Þjóðleikhúsinu mánudagskvöldið 20. sept. ld.9.
EFNISSKiA:
Einleikur á píanó.
Mstisl&v IðstiöpouítSi:
Einleikur á selló.
íiína Tikomímsva og GennaSí Leáfak:
Listdanssýning.
Guðiún A Símonai. óperusöngkoria:
Einsöngur.
Gxsli Magnússon, píanóleikari:
Einleikur á píanó.
Aögöngumiðar veröa seldir í Bókabúö Máls og menningar, Skólavöröustíg 21,
á s u n n u d a g s m o i g u n kl. 9.
Engar paeíanir
2 nuðar á imim
G>-
Síðasta sðn
m
— 4>

fl.
í'll,
MIKIÐ ÍJRVAL
AF HERRAVÖRUM
Ingólisstiæti 2, sími 5098.
*m*m*ni*p

unsmsn.v