Þjóðviljinn - 11.10.1958, Blaðsíða 7

Laugardagur 11. októbor 1958 — ÞJÓÐVILJINN — (7

Morgunblaðið segir að Dags-
brúnarinenn hafi svikið Hlíf!
Heldur því enn fram að Dagsbmn
hefði átt að semja um 2—6%
Morgunblaðið ber í fyrrad.
fram tvær athyglisverðar
spurningar til Dagsbrúnar-
manna. Sú fyrrj er svohljóð-
andi:
,,(íeta þeir menn með
nokkrum rétti kallað sig
einingarmenn“ sem svíkjast
þítnnig undan merkjum og'
neita algjörlega samstöðu
við öimur stéttarfélög, svo
sem Dagsbrún gerði gagn-
vart Hlíf í Hafnarfirði ?“
Þjóðviljinn eftirlætur
verkamönnum að svara þess-
ari spurningu Morgunblaðs-
íhs, hvort það sé Dagsbrún
sem hafi svikið Hlíf í á-
tökunum við atvinnurekend-
ur í sumar. Þeir svara henni
í kosningunum nú um helg-
ina.
Hin spurning Morgun-
blaðsins er svohljóðandi:
„Getur bað verið að á
meðan önnur verkalýðsfélög
voru að semja Aið atvinnu-
rekendur um 2—6%, liafi
Dagsbrún á bak við tjöld-
in verið að semja um enn
meiri hækkun sér til
lianda?“
Ófróðlega er spurt. Allir
vita að Dagsbrún var ein-
mitt að semja „um enn
meiri hækkun sér til handa“
en 2—6%. Það gerðist hins
vegar ekki „á bak við tjöld-
in“ heldur opinskátt, og ár-
angurinn varð sá að Dags-
brúnarmenn fengu 9.5%
kauphækkun í staðinn fyrir
2—6%, auk annarra veiga-
mikilla breytinga. Morgun-
blaðið ber fram spumingu
sína til að rökstyðja þá
skoðun að Dagsbrúnarmenn
hefðu átt að láta sér nægja
2—6%. Þeirri afstöðu svara
verkamenn einnig í kosning-
unum um helgina.
Bókamenn
nbfms
öXIflJEJÍíí:
;q jsq?í
Opnum í dag ÍBÖKAMARKÁÐ í Ingólfsstræti 9.
Mörg hundruð fáséðra bóka. og tímarita.
Þetta er tvímælalaust fjölskrúðugasti bókamark-
aður er hér hefur verið haldinn í áratugi.
Bókamannamarkaður.
jntiö
Stefán íslandi, óperusöngvari
heldur
söngskemmtun
í Gamla bíói, sunnudaginn 12. þ.m., klukkan 3 e. h.
og mánudaginn 13. þ. m. kl. 7,15 e.h.
Við hljóðfærið Fritz Weisshappel.
Aðgöngumiðar seldir hjá Bókaverzlun Sigfúsar
Eymundssonar
Breytfc söngskrá.
Siðustu söngskemmtanir að þessu sinni.
iijialeíi ,
c jtóq
§o
• ' /sn Se
Sinfóníuhljómsveit íslands
Tónleikar
■ufd 6i
ujov

í Þjóðleikhúsir.u n. k. þriðjudagskvöld klukkan 9.
Viðfangsefni eftir Beethoven, Brahms og
Sjostakovicz.
Stjórnandi: Hermann Hildebrandt..
Einleikari; Guðmundur Jónsson.
Aðgöngumiðar seldir í dag í Þjóðleikhúsinu.
Skartgrifiaverzliniin
?£;; MENIÐ
Ingólfsstræti 6
Skartgripir, úr og klukkur áva,llt fj'rirliggjandi.
Gjörið svp vel og lítið inn og reynið viðskiptin
Skargripaverzlunin MENIÐ, Ingólfsstrætí 6.
Þér norrænu Detjur
Herm
í ' Morgunblaðinu 5. sept.
s.l. gat að líta fréttaskeyti
frá Lundúnum sem hófst á
þessa leið: — „Fréttamaður
Reuters í Reykjavík átti í dag
samtal við Lúðvík Jósepsson
og spurði hann m.a. hvort ís-
lendingar mundu fara úr
NATO vegna landhelgisdeil-
unnar. Ráðherrann svaraði
því fil, að það væri heimsku-
legt að blanda saman land-
helgisdeilunni og aðild íslands
að Atlanzhafsbandalaginu“.
Ég beið lengi vel eftir leið-
réttingu ráðherrans á þessari
frétt, þar sem ég átti bágt
með að trúa að allskostar rétt
væri með orð hans farið. En
sú leiðrétting lét á sér standa.
Vitaskuld féllst ég algerlega
á þá kunnu afstöðu ráðherr-
ans að fjarstæða hefði verið
að láta andstæðinga okkar í
NATO fara að stjórna samn-
ingamakki um landhelgismál-
ið, þar sem ríkisstjórnin hafði
lýst því yfir að ákvörðun
hennar væri endanleg og því
ekki um neitt að semja. Mér
var og ljóst að nauðsyn bar
til að beina allri orku að
þessu máli einu, unz úrslit í
því voru fengin.
Hitt kom mér æði spánskt
fyrir sjónir að heimskulegt
væri að oðru leyti að blanda
saman landhelgisdeilunni og
aðild íslanids að Atlanzhafs-
bandalaginu.
Það varð mér því mikið
gleðiefni þegar viðtal við ráð-
herrann birtist í Þjóðviljanum
fyrir skömmu, þar sem hann
greindi frá ferð sinni norður
og austur um land og tók und-
ir kröfur fólksins þar um að
bretar skyldu kærðir fyrir
Sameinuðu þjóðunum, sendi-
herra Islands í Lundúnum
kallaður heim, bandaríkjaher
vikið úr landi og aðildin að
NATO endurskoðuð.
Líiðvík Jósepsson sjávarút-
vegsmálaráðherra hefur ein-
mitt reynzt sú hetja í land-
helgismáli okkar á sjó að eðli-
legt er að þjóðin geri meiri
kröfur til hans en nokkurs
annars manns í landhelgismáli
okkar á landi. Honum hlýtur
og að vera manna minnisstæð-
ast að hin svokallaða vinstri
stjórn sem hann á sæti í lýsti
eftirfarandi í málefnasamn-
ingi sínum þegar hún tók við
völdum:
„Ríkisstjórnin mun í utan-
ríkismálum framfylgja álykt-
Fjórða grein
un. Alþingis 28. marz s.l.
(1956), um stefnu íslands í
utanríkismálum og með-
ferð vamarsamningsins víð
Bandaríkin“.
En í þeirri álylítun var
einmitt ákveðið að „varnar-
samningurinn“ frá 1951 yrði
endurskoðaður og herinn lát-
inn hverfa af landi hurt. All-
ir vita um efndir „vinstri
stjórnarinnar“ á þessu ský-
lausa loforði. Nú er komið
fram á haust árið 1958 og
enn situr herinn sem fastast
í landinu — að því er virð-
ist með góðu samþykki með-
ráðherra Lúðvíks Jósepsson-
ar. Er nú hans brýnasta
skylda að knýja þessa menn
til að efna það loforð sem
búið er að svíkja hátt á
þriðja ár — með þeirri kröfu
verður hann að standa eða
falla.
Dæmin eru nú orðin það
ljós að „heimska" væri að
blanda ekki saman landhelg-
isdeilunni og aðikl okkar að
Atlanzhafsbandalaginu —
uppsögn hemaðarsamnings-
ins og úrsögn okkar úr
NATO er eínmitt orðið hið
eina beina og eðlilega fram-
hald landhelgisútfærs'unnar
og heilög skylda þeirra sem
nú fara með völd á Islandi.
Deilan hefur fært okkur ó-
véfengjanleg rök fyrir því
að ekki ein einasta banda-
lagsþjóð okkar í NATO við-
urkennir sjá'fa lífshagsmuni
okkar þegar á revnir. Enn-
fremur hefur aðgerðaleysi
bandaríska setuliðsins sann-
að átakanlega að það gerir
ekki einungis neina tilraun
til að verja okkur fyrir of-
beldi, heldur sér það beinlín-
is i gegnum fingur við það,
eins og dæmið um upnskipun
nímenninganna staðfestir.
Hitt skal að vísu ekki dreg-
ið í efa að amerísku tindát-
amir hefðu verið ræstir al1-
hressilega ef þa.ð hefði verið
rússneskur vigdreki sem
renndi unp að íslandsstr'-'nd
að kvöldi þess tólfta sept-
ember. En Rússar hafa nú
líka gerzt sekir um að kaupa
af okkur fisk og viðurkenna
nýju landhelgina okkar.
Vinstri hönd núverandi
ríkisstjórnar virðist ekki
alltaf hafa vitað hvað eú
hægri var að gera og nægir
þar að minna á hinar furðu-
legu ráðstafanir hennar í
efnahagsmálunum. Ljósasti
punkturinn á starfsferli
hennar til þsssa — að und-
anteknum utanríkisráðherra
— er afgreiðsla landhelgis-
málsins. En hún á að vísu
eftir annan sterkan leik:
að taka rögg á sig og efna
nú þegar loforð sitt í her-
stöðvamálinu. Ef rikisstjórn-
in skilar þjóðinni ekki ein-
ungis. sjónum, heldur líka
landinu sem búið er að ste'a
af henni, þá þykist ég nokk-
umveginn viss um að mörg-
um yrði ljúfara að bera all-
ar þær drápsklyfjar verð-
hækkana sem á mann hefur
verið dembt að undanförnu.
En auk þess er fullvíst að
þrátt fyrir uppgjöfina í inn-
anlandsmálum yrði henni þá
skipaður sess á epjöldum
sögunnar sem einni hinni
merkustu baráttustjórn fyrir
íslenzku sjálfstæði.
Ef svo ólíklega vill t'l að
stjórninni sé þetta ekki Ijóst
sjálfri, þá verður þqóðin að
gera henni það ljóst þegar
í stað. Þjóðin má ekki lát i
þann einhug og hetjumóð
sem henni svellur nú i
brjósti fjara út í þumbarr-
legri þolinmæði gagnvart
sjóræningjunum. Nú verðrr
hún líka. að rísa gegn laru1-
ræningjunum. Henni er ek’ 'i
nóg að fondæma ofbeld-
ið. Hún verður líka eð
fyrirlíta mútur. Það er «nnr-
arlega kominn tími t;l að
endurskoða hinn siðferð;,eg'a
falsreikning undange'ioónra
ára. Það er sannarleera 1rArr-
inn tími til að við siáu-i
sjálfir wn okkar frelsi. K'x-
ræði og frið, en látum ekbi
út'enda hermangara cg
dollarajöfra gera það.
Það er þjóðin sjálf c-°"i
ein getur varið hvort heldrr
land sitt eða sjó.