Þjóðviljinn - 07.05.1959, Blaðsíða 11

Fiimntudagur 7. maí 1959 — ÞJÓDVILJINN — (11
Guðnín Á. Símonar syngur í Ncw
B U » » S c H n L B E > « : york við ágætar undirtektir
Sagan af Samma Glick
18.
Guðrún Á. Símonar óperu-
söngkona kom í fyrsta skipti
fram i Bandaríkjunum á hljóm-
leikum, sem American-Scandin-
avinan Foundation efndi til
miðvikudaginn 29. apríl sl. í
hljómleikasal Towa Hall í
New York. Var aðsókn góð og
móttökúr mjög innilegar.
Um söng Guðrúnar farast
söngdómara New York Herald
Tribune orð á þessa leið:
.Áleðal sönglaganna voru
Eg hafði alltaf litið a Henry Powell Turner sem írriynd sex íslenzk lög, og naut rödd
þess hvernig mikið skáld ætti að líta út. Eg mundi hennar sin bezt í þeim. Hún
eftir honum sem stúdent, miklum á velli, n'æstum tveir! (röddin) er jöfn að gæðum og
metrar á hæð og yfir tvö hundruð pund á þyngd, með er yfirleitt mjög viðfeldin,
ljóst liðað hár og meitlaða andlitsdrætti, sem minntu! (söngkonan) ræður yfir ná-
mig alltaf á andlit grísku fornskáldanna — eins og þau kvæmum tónbrigðum og túik-
hefðu átt að vera. Og þegar ég hafði síðast séð Turner,' at'!.llllgblæ la®anna ‘"f *ann'
fyrir fjórum eða fimm árum, var hann enn sveipaður \ fæ™^u' . ° ,n’m OSn.m
ævmtyraljoma i augum mmum, bemvaxinn og tígulegur hellni eðlilegust( sv0 sem auð
að vanda, með Ijósa hrokkna hárið farið að grána í vöng'
unum.
Þegar ég sá hann aftur { þettá skipfi í þéásari risastóru,
kuldaleau setustofu með dýru húsgögnúnum, voru að-
eins örfáar lýjur áftir 'áf' ga'mlá‘ ljósa HáfinU innan um
hærurnar, en hann var þó engu virðuleari, því að hann
var á góðri leið með að komast á hvimleitt stig ölvunar,
sem hann náði reglulega á hverju kvöldi, eftir því sem
ég frétti síðar.
Eg hitti konuna hans, hávaxna, yfirspennta konu,
hærða fyrir tímann, með drengjalegan vöxt í flegnum
rauðum flauelskjól. Þau spurðu mig venjulegra kurteis-
isspurninga meðan við drukkum hanastél og meðan á
kvöldverðinum stóð dóu samræðurnar út einu sinni eða
tvisvar, þótt við Turner reyndum að gera sem mest úr
sameiginlegum Wesleyan áhuga okkar. Þetta er það
sem ég man eftir frá þessum kvöldverði, að því undan-
skildu að hann var framreiddur með leiðindaíburði, og
Turner eyðilagði síðasta snefilinn af álitinu sem ég hafði á
honum með því að segja eina af þessum löngu, dónalegu
sögum, sem áttu sér enga réttlætigu aðra en neyðarlegan
endi, sem aldrei virtist koma. Að lokum hló hann svo hátt
að hann fékk að lokum hóstakast, sem honum tókst að
kæfa niður með því að gleypa
andi rauðvíni.
heyrt var á dásamlegri með-
ferð hennar á „Deia blaues
Auge“ eftir Brahms, en hún
náði einnig dramatískum til-
þrifum í loka-aríunni „Pace,
mio Dio“ úr Valdi örlaganna
eftir Verdi og eins í Puccini-
aríúnni „In ouelle trine mor-
bide“ . ., (Manon Lescaut) . . .
Einstaka sinnum brá fyrir
nokkurri hörku á hæstu tón-
unum. en það hvarf eftir því
sem á ’é'ð. í fyrsta. kafla söng-
skrá rínnr.r, Sígaunasöngvum
Dvorálrs var eins og hún væri
ekki bíln. r* s>mgja sig upp,
og múvsti nokkurs. i áhrifablæ
þeirra, en meiri innileiki var
í spænsku lagasyrpunni eftir
Manuel dA Fa,1n. -— I heild
sýndi ur°'fv' c'mmnar mikla
túlkunarh.-"c” TTin íslenzku
lög eru m <•"• '-hmf og fell-
ur laglína lwirra - ve‘ 5 efninu.
Þau sýndu f ki . núiírnaleg á-
hrif, en báru v'tni um kunnáttu
og hugkvæmiii tónskáldanna.
Undirleik á píahó annaðist Kurt
ún Stern“. (Frú. ulanrík.ieráðun,) ,
SVIK VIÐ FÆREYSKA SJÓMENN
Framhald af 12. síðu
sem Þjóðviljinn hefur rætt við
hafa verið á einum togara
Bæjarútgerðarinnar síðan 11.
febrúar og á þeim tíma farið
í fimm túra. Eftir annan túr-
inn, í marz, var gert upp við
þá og dregið af inneign þeirra
hjá útgerðinni það fé sem um
er samið að þeir geti fengið
yfirfært á mánuði, — 4.000
krónur íslenzkar, eða rúmar
1.000 krónur danskar. Um mán-
uði síðar, um miðjan apríl, eft-
ir fjórða túrinn var aftur gert
upp við þá og enn drengar
4.000 krónur af inneign þeirra,
í sig kynstur af glamp-1 auk annarra upphæða til
jgreiðslu á opinberum gjöid-
Þegar við risum upp frá borðum, dró konan hans sig'um o.s.frv.
í hlé, sem hafði verið eins og vofa meðan á máltíðinni
stóð, og ég var einn með honum í skrautlegri skrifstofu
hans ásamt allmörgum flöskum af skota. Næstu þrjá eða
fjóra ömurlegu klukkutímana reyndi ég að fylgja honum
um hin ýmsu stig ölvunar hans. Á fyrsta stiginu fór hann
með kvæðj eftir sig. Á næsta stigi hæddist hann að eigin
skáldskap, skopstældi hann með sóðalegum útúrsnúning-
um, „sem“, sagði hann hlæjandi, „ég hef fundið hvöt hjá
mér til að semja sem lárviðarskáld Hollywoodborgar.“
Á þar næsta stigi rakti hann aðalsigra sina upp á síð-
kastið með orðbragði sem minnti • mig á sögurnar sem
gengu milli okkar strákanna á gelgjuskeiðinu. Og auðvitað
komst hann á lokastigið, fullur af viknandi þrá eftir
dýrð ungdómsáranna og málskrúðugum ákvörðunum að
snúa aftur til Nýja Englands og skáldgyðju sinnar, „strax
og ég lýk við MacDonald-Eddy handritið sem ég verð að
taka fyrír þegar ég kem úr leyfinu.“ |
Mér tókst Íoks að sleppa burt um eittíeytið um nóttina,
eftir að við höfðum kórónað samverúna með því að
Engir peningar kmnnir enn
Þeir gerðu að sjálfsögðu ráð
fyrir að fé það sem dregið var
af kaupi þeirra í fyrra uppgjör-
inu yrði tafarlaust sent til Fær-
eyja eins og samið liafði veríð
um. Nokkrum vikum síðar ber-
ast þeim þó fréttir að heiman
um að þangað hafi engir pen-
ingar borizt. Þegar þeir spyrj-
ast fyrir um það hjá útgerð-
inni um rniðjan apríl hvernig
á þessu standi, fá þeir þau svör
að peningarnir hafi verið send-
ir. Það kemur illa heim við
frásögn útgcrðarinnar nú að
þangað til nú fyrir nokkrum
dögum að þeir komu úr fimmtu
veiðiferðinni, að fyrir þeim
liggja skeyti send 1. maí frá
Færeyjum sem segja sömu sög-
una: Engir peningar komnir
enn.
Þá var þolinmæðin á þrotum,
— og af þeim togara Bæjarút-
gerðarinnar sem hér um ræðir,
Ingólfi Arnarsyni, gengu sex
menn, — og hafa við orð að
á „togara Bæjarútgerðar Rvík-
ur fari þeir aldrei aftur“. Láir
þeim það vist enginn.
Bjiirgonartæki
Framhald af 12. síðu
skipanna væri tryggð iilsögn og
æfing í meðferð ailra björgunar-
tækja. Það er mjög nauðsynlegt
atríði.
ÖfluKi nýrra tækja, eftiri.it
með ásigkomulagi þeirra og
könnsla í notkun, — öll þessi
atríði verða að fyigjast að, þeg-
ar athugun sú, sem ti.U.agan
fjallar um, fer fram. Með þess-
um fyrirvara get ég greitt til-
lögunni atkvæði.
ÞaS er gert ráð fyrir að ríkis-
stjómin hafi samráð við Slysa-
varnafélag Isiands sem séríróðan
aðila. Eigi siður þarf hún þó að
hafa samráð við skipaskoðunar-
fyrri sendingiri hafi verið póst-: stjóra og hefði g.iarna mátt geta
lögð 21. apríl, en sjóménnirnir þess í fiúögunni, en væntanleg?
sættu sig við þá skýringu, bæflr hæstv. rikisstjórn úr því.“
BÓKMENNTÍR
Framhald af 7. síðu
ur, en ella er það liðlegt Ijóð.
En slíkur sparðatíningur &:•
þarflaus. Eg vil þó minnast á
eitt atriði i málfari skáldsins:
honum er einkennilega illi
lagið að láta þágufall nafn-
orða njóta sín. Hami segir:
„við þeim kjark“, „upp frá
manriheim“, „miklum unað
blandið“, „golan tók við ilm
þess“. Það er búið að brýna
margan manninn á ofnotkun
þágufallsins að undanf örnu:
þágufallsberklinum. En ég sá
ekki að þolfallsveiran sé að
neinu mætari.
I bókarlok eru tíndar sam-
an nokkrar prentvillur, sem
fundizt hafa eftir lestör
þriðju prófarkar. Listinn sýn-
ir, að fjórða próförk er einn-
ig illa lesin. B.B.
Eríend tíðindi
Framhald af 6. síðu
;/ *«i ’■« 4
SÚkan •• hljómgrunn meðai
•vbrezksf almennings að íhalds-
stjórn Macmillans hefur séð
sig tilneydda að móta stcfni
sína með tilliti til þeirra,
enda þótt það hafi í för með
sér árekstra við Adenauer,
de Gaulle og þá sem stjórna
Ejsenhower hverju sinni.
Gaitskell lýsti yfir að Verlca-
maimaflokkurinn teídi að
leysa ætti Þýzkalandsmálið og
öryggismál Evrópu með því
að mynda belti hlutlausfa
ríkja án kjarnorkuvígbúnað-
ar þvert yfir álfuna. Hann.
setti enn einu sinni ffa.m
kröfu flok'ks síns um að frum-
skilyrði verði sköpuð til að
leysa deilumálin í Asíu með
því að fá raunverulegri rík-<
isstjórn Kína umboð lands
síns hjá SÞ. Loks lýsti Gait-
skell yfir, að ríkisstjórn sem
Verkamannaflokkurinn mynd-
aði í Bretlandj myndi þegar
í stað hætta öllum tilraun-
um með kjarnavopn.
sþúta annarri whiskyflösku og syng; Wesleý'an.' Ég hl^Váð'Mfri verið í meir: ég gerði mér ljóst þegar ég fór, vegna a skólasong ffá geðshræringu en þess að þegar ég
• v Dy'lk ., '.' 1 1Á Á'; _
SljPPil
Eiginmaður miim og faðir okkar, j
, ’, BENEBIKT : ÞÖRABI^SSON,'' :'fýrriýei^ndi banka-
í j bóbari frá Seyði$ifirði, : : h '
vérður jarðsunginri frá Fossvogskirkju, föstudaginn
8. maí, 'klukkan 1,30 e.h.
,, Athöfninni, í ki^jijjjni verður útvarpað.
- ?! ! „iKagnhildur Guðniundsdóttir,
Guðmundur Benediittesori,
í örí yv ’iiAnna IhVra Benediktsdóttir.
HEiMlUSÞÍT'TU'R^B
Ilinir Iivimleiðu matarhlctti
Eitt hvlmleiðasta yandamál
húsmæðranna eru hiriir eilífu
blettir, sem-koma í fötín. Flest-
ar hafa sjáifsagt fengið að
kynnast þeim í sambandi við
undangengnar fermingai'. Glyc-
erín er ágætt meðaLtil áð fjar-
lægja ýmsa bletti, svo sem á-
vaxtá-, vín- og raúðkálsbletti.
Það þarf að liggja í efninu í
nokkra klukkutíma, og síðan
íið
ur
tfíf $5
um ' kfið’ og
er það þve,
bletturinn.
Á fitubletti, t.d. eftir* sosuf;
má ekki nota vatn. Þá þarf
að fjarlægja með fituleysandi
efni, svo sem benzíni eða tetra-
'klórkolefni, en gleymið ekki
brunahættunni og eitrunarhætt-
unni í sambandi við þéssa
vökva.
Fleiri áhrífablöð í Bandaríkj-
u ■••'■m en Chrisiian Sei-
encc i"ue hafa bent á að
samir'■'' milli Bandaríkjanna
og Bretlands undir Verka-
mannaflokksstjórn geti orðið
snurðótt. Drew Middleton,
fréttaritr.ri New York Times
í London, raktj nýlega í blaði
F*->u ýmis' ummæli Aneurina
Bcvans, utanríkisráðlierraefn-
is Verkamannaflokksins, og
' sýndi fram á, hvílíkt djúp
er stsðfest milli stefnunnar
sem þar er mótuð og stcfnu1
íhaldsstjörnanna i Banda-
rí.kjimufn, - Frakklandi og
• Vestur-Þýzkalandi. Það var
Verkamannaflokksstjórn sem;
gerði Bretiand að bandarískri,
herstöð og gekk í héraaðar-t
bandalag víð Bandar/kin, erí
ræða Gaitskells á maí-hátíð-
iqni i sýnir að" innan
fl-okksias gætir æ meira afla,
sem ekki vilja lúta í bli.idni
ríffsjá yþandá^sks . íhalds í.
ör'lágaríkústú máhim ‘samtíð-
.^rinnar, ^ M.T.Ó.
I
wmmák
■ M. \
Trúlofunarhringiiy.j^tcinhringií
Hálsmen, 14 og 18 kt. gull