Þjóðviljinn - 26.03.1964, Blaðsíða 9

Fimmtudagur 26. marz 1964
hitti báru hina mestu virðingu
fyrir reynslu og starfshasfni
Dudmans, en fullyrtu þó, alveg
eins og hinir opinberu rann-
sóknarmenn, að Dudman og
Cormier hafi getað skjátlazt.
að þeir hafi ekki komizt nægi-
lega nálægt bílnum — sem lög-
reglan bannaði þeim að skoða
gaumgæfilega — til þess að
ganga úr skugga um að gat
hafði ekki komið á vindhlífina,
heldur hefði hún aðeins sprung-
ið af völdum endurkastaðrar
kúlu. Það er nú staðhæft að
þessi endurkastaða kúla hafi
verið sú sem særði Connally
ríkisstjóra.
Enda þótt ég geti aUs ekki
komið auga á, hvemig þetta
atriði geti ógnað öryggi ríkis-
ins, hefur engum blaðamanni
enn gefizt kostur á að skoða
þessa dularfullu vindhlíf, nærri
f jórum mánuðum"' eftir morðið.
Vindhlífin var send rannsókn-
amefnd Warrens, en ábreiðu
sveipað um hana svo að blaða-
menn gætu ekki séð hana. og
hún var flutt aftur úr húsa-
kynnum nefndarinnar með
sömu leynd. Formælendur
nefndarinnar hafa ekkert látið
uppi um niðurstöðumar af at-
hugun hennar á vindhlífirmi.
Fjórar kúlur
En bæði er það að ástæða
er til að efast um gildi sönn-
unaxgagns, sem lagt er fram
eftir svo langan tíma, og hitt
að ég tel nú að vindhlífin og
þær spumingar sem hún vakti
skipti ekki lengur höfuðmáli.
Nú þegar ég hef kynnt mér
alla staðhætti, tel ég að kúla
sem skotið hefði verið ofan af
jámbrautarbrúnni hefði farið
yfir vindhlífina. Þegar fyxsta
skotinu var hleypt af, var for-
setabíllinn á leið niður slakka,
60 metra frá brúnni. Frampart-
ur bílsins var þvi neðar en
aftursætin. Kúla sem stefndi
í átt að barka forsetans, á ör-
lítið lækkandi braut, hefði þvi
átt að fara rétt yfir vindhlíf-
ina. Kúla sem farið hefði gegn-
um vindhHfina hefði þvi ekki
hæft í mark.
Engu að síður er vitnisburð-
ur þeirra Dudmans og Cormiers
mikilvægur. Standist hann, þá
verður að draga þá ályktun að
fjórum kúlum hafi verið skotið
og að sú fjórða gersamlega
misst marks. Hins vegar hefur
einn af hinum opinberu rann-
sóknarmönnum. sem mér er ó-
heimilt að nefna með nafni,
fullvissað mig um að hafi fjór-
um kúlum verið skotið, þá hlytu
morðingjamir að hafa verið
tveir. Að sögn hans hefur það
verið algerlega sannprófað að
enginn maður sé fær um að
skjóta á jafnskömmum tíma
fjórum skotum úr hálfsjálf-
hlaðningi með sjónaukamiði.
Púðrið
Háttsettur embættismaður sem
vinnur að rannsókn málsins
staðfesti við mig annað mikil-
vægt atriði: A því er engin við-
unandi skýring að engar púður-
leifar voru á vöngum Oswalds,
þegar lögreglan gerði á honum
parafínpróf skömmu eftirhand-
tökuna.
Embættismaðurinn viður-
kenndi að hér væri um að
ræða veikan hlekk í atburða-
rásinni: Hann sagði að Oswald
hefði ekki getað náð öllu púðr-
inu úr svitaholum andlitsins
nema með þvi að þvosérvendi-
lega með sápu og bursta, eins
og læknar gera fyrir skurðað-
gerð. En hafa yrði í huga,
sagði hann, „að slíklr veikir
hlekkir eru í öllum glænamál-
um.“
Skotfimin
Ég fékk það staðfest að
þriðja atriðið í hinni opinberu
skýringu fær ekki staðizt.
Þegar ég ræddi við reyndan
blaðamann í Washington. fannst
mér sem það væri enn skoðun
opinberra aðila þar, að jafn
léleg skytta og Oswald hefð)
getað skotið í mark tveimur
skotum af þremur frá sjöttu
hæð bókageymslunnar. —
„Kannski hann hafi haft. heppn
ina með sér þennan dae“ haf''
blaðamaðurinn sagt við mig.
HÖÐVILJINN
- siða 9
Þessi mynd er tekin gegnum raufina á brúarstó lpanum, en billinn sem nálgast brúna er á sama
stað og forsetabíHinn var þegar fyrsta skotið reið af. Myndin sýnir glögglcga hversu ákjósan-
Iegt skotmark billinn var frá brúnni.
En þetta var ekki skoðun
rannsóknarmannsins, sem ég
ræddi við síðar. Sá embættis-
maður sagði mér afdráttarlaust,
að maður sá sem skaut frá
bókagejrmslunni — sé gert ráð
fyrir að hann hafi verið eini
morðinginn — hafi hlotið að
vera „frábær“ skytta. Og hann
viðurkenndi að einkunnir þær
sem Oswald fékk fyrir skot-
fimi í landgöngusveitunum
væru slíkar að ástæða væri til
að efast um frábæra skotfimi
hans.
Máltíðin
Ég vakti athygli á fjórða
hæpna atriðinu í hinni opin-
beru skýringu: Oswald hefði
ekki getað neytt máltíðarinnar
og reykt sígarettumar sem
leifar fundust eftir í herberg-
inu á sjöttu hæð bókageymsl-
unnar. Hann hefði ekki getað
það. í fyrsta lagi vegna þess
að hann hefði ekki haft tíma
til þess og í öðru lagi vegna
þess að hann hefði aldrei reykt
áður.
Opinber heimildarmaður stað-
festi mat mitt á þessu atriði. Mér
var sagt að rannsóknamefndin
vissi að Oswald hefði ekki
neytt þessarar máltíðar né
reykt sígarettumar: Það hefði
ekki verið Oswald, heldur einn
af starfsfélögum hans. Hann
myndi eflaust verða yfirheyrð-
ur um ástæðumar fyrir því að
hann skyldi velja þennan ein-
kennilega stað til að snæða á,
einmitt þann dag þegar Kenne-
dy var myrtur.
Ég var annars fullvissaður
um að allir starfsmenn bóka-
geymslunnar myndu verða yf-
irheyrðir af rannsóknamefnd-
inni. Það er þess vegna að enn
er erfitt að segja fyrir um hve-
nær nefndin lýkur störfum.
Sumir telja að það verði ekki
fyrr en á miðju sumri.
Nýtt um Ruby
Þegar ég kom til Dallas, var
langt komið að velja i kvið-
dóminn. Enda þótt sækjendur
málsins jafnt og verjendur
dönsuðu eftir kynlegu hljóð-
falli úr pípum „sérfræðinga“
sinna, tókst þeim ekki að
hindra að við yrðum enn
nokkurs vísari um Jack
Huby.
1. Starfsmönnum „Dallas
Moming News“ virtist hann
vera í „miklu uppnámi“, þegar
þeir komu aftur á skrifstofur
sínar eftir að hafa fylgzt með
morðinu á forsetanum. Þeim
fannst sem Ruby — sem hafði
ekki farið að þeirra dæmi að
horfa á forsetann þrátt fyrir
þá miklu aðdáun sem hann
segist hafa haft á honum —
hlýddi af meiri ákefð en hann
átti vanda til á frásögn þeirra
af þvi sem gerzt hafði.
2. Ruby var fært það til máls-
bóta, að hann hafi ekki getað
ákveðið morðið á Oswald fyrir-
fram, vegna þess að tilkynnt
hefði verið að hann yxði flutt-
ur á milli fangelsa klukkan tíu
um morguninn 24. nóvember,
en á þeirri stundu var Ruby
marga kílómetra frá fangelsinu.
Sjónarvottar báru að hann
hefði ekki komið þangað fyrr
en klukkan 11.19. En einmitt
á þeirri stundu var farið með
Oswald i lyftuna og banaskot-
ið reið af klukkan 11.21, tveim-
ur mínútum eftir að Ruby kom
á vettvang.
Lögmaður Rubys hefði þvi
getað haldið þvi fram með ó-
hrekjandi rökum, að enginn
hefði getað um það vitað nema
lögreglan í Dallas ein að Os-
wald var enn í fangelsinu
þegar Ruby kom þangað.
3. Ruby hafði viðhaft athygl-
isverð ummæli þegar rann-
sóknarlögreglumaðurinn Thom-
as McMillon og undirforinginn
Patrick Dean og aðrir lög-
reglumenn yfirheyrðu hann eft-
ir handtökuna. Þegar hann
skýrði fyrir þeim hvers vegna
hann hefði skotið Oswald til
bana sagði hann m.a.: „Einhver
varð að gera það. Þið hinir
gátuð ekki gert það. En þið
hélduð þá ekki að ég myndi
láta hann sleppa?“
Í Miami
Þegar „sérfræðingamir“ byrj-
uðu á göldrum sínum í réttar-
salnum i Dallas, fór ég til
Miami. Þar hafði sá kvittur
komið upp að Johnson forseti
hefði með naumindum sloppið
undan banatilræði sem undir-
búið hefði verið í Havana. En
enginn ábyrgur blaðamaður
sem ég hitti, hvorki í Miami,
né síðar i New York og Wash-
ington, trúði þeim sögum sem
birtust í æsifréttablöðum í
Miami.
Þau sögðu frá þvi að ein-
um flugmanni Castros hefði
verið falið að fljúga flugvél
Johnsons. en tilræðið hefði
farið út um þúfur vegna var-
úðarráðstafana sem gerðar
hefðu verið til að vemda líf
forsetans.
Það var einkum athyglisvert
að kvittur af þessu tagi skyldi
koma upp í Miami, því að í
engri borg Bandaríkjanna mun
forsetinn vera í meiri hættu
en þar. Miami er í ríki þar
sem kynþáttaólgan hefur jafn-
an verið mikil og félagsskapur
á borð við Ku-Klux-Klan lætur
að sér kveða, en þar hafa auk
þess verið síðustu árin aðal-
stöðvar andstæðinga stjómar
Castros á Kúbu. Kúbanskir
flóttamenn halda þar stöðugt
áfram undirbúningi sínum að
nýrri innrás á eyna og blöð
sem gefin eru þar útáspænsku
fullvissa þá um að slíkrar inn-
rásar sé ekki langt að bíða.
Meðal þessara flóttamanna eru
þeir margir sem telja að
Kennedy og Johnson hafi svik-
ið þá í tryggðum og þeir láta
sig dreyma um að hægt verði
að myrða Jöhnson og kenna
Kúbustjórn um morðið.
Slíkt banatilræði myndi að
þeirra áliti réttlæta hemaðar-
árás Bandaríkjanna á Kúbu, og
það því fremur sem hin meintu
tengsl Oswalds við ,,Fair PLay
for Cuba“ voru að áliti banda-
rískra ofstækismanna nægilegt
tilefni til innrásar á Kúbu.
í Washington
Frá Miami fór ég til Wash-
ington. Ég ræddi þar við herra
Katzenbach og embættismann í
afbrotadeild dómsmálaráðu-
neytisins, og hitti síðan fyrir
þeirra tilstiUi Howard P. Will-
ens, einn af fulltrúum í rann-
sóknamefnd Warrens og helzta
sambandsmann milli nefndar-
innar og dómsmálaráðuneytis-
ins.
Herra Willens hafnaði sum-
um atriðum sem vakið er máls
á í skýrslu minni. Hann var
að minnsta kosti þeirrar skoð-
unar að nefndin hefði fengið
fuUnægjandi skýringar á þeim.
En varðandi flest þau atriði
sem vakin er athygli á í
skýrslu minni skrifaði hann
hjá sér sundurliðaðar athuga-
semdir. Mér hefur ekki verið
heimilaö að nefna þessi at-
riði.
Sama daginn hlýddi rann-
sóknamefndin á vitnisburð
James Richard Worrell, borgara
Framhald á 10, síðu.
Buchanan heldur fcví fram að hægðarleikur hafi veriö fyrir morðingjann á brúnni að komast undan eftir að hafa skotið fyrsta skotinu og félagi hans » bóka-
geymslunni lcidd'- athyglina að sér með því að halda áfram skothríðinni, Buchanan hljóp sjálfur ofan a brúnni þá undankoniulcið sem hann taldi auðveldasta
en hún iá um þcssa skiptistöð á járnbrautinni sem á myndinni sést Þaðan liggur ieiðin út f Houston Strtet og er þá aðeins steinsnar í byggingu blaðsins
„Dallas Morning News“, þar sem Ruby var staddur um það Ieyti sem morðið var framið. Buchanan var aðeins hálfu þriðju mínútu að komast þessa Ieið