Þjóðviljinn - 13.04.1966, Blaðsíða 10

J Q SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 13, april 1860
jL
MORÐ MEÐ Patrick
EFTSRMÁLA Winn
fór að hugsa mig um, þá vissi
ég heldur ekkj annað. Ég vissi
ekkj einu sinni, hvers vegna
Lyon hafði skipt um skoðun
svo snögglega, vegna þess að ég
vaT sannfærður um að hann
hafði ekki haft í hyggju að
tafca hann fastan þegar hann
fór þangað. Þess vegna hefðu
þeir eins getað handtekið hann
fyrir morðið á Bellu Draffen og
á Massey. En þó efaðist ég um
það. Lyon hafði einmitt átt við
það. þegar hann sagði, að þeir
vaeru ekfci búnir enn. Ef þeir
taekju ejnhvern fastan fyrir
morðið á Bellu, þá yrði það
Clegg, eiskhuginn mikli. Og mín
vegna þurftu þeir ' ekkert að
vera að draga það. Ég var ekk-
ert of hrifinn af því að hafa
hann í nágrenninu. Það gat ver-
ið að hann færj að sjá eftir
því að hafa sagt mér svona
mikið — þótt það væri í raun-
inni ekki svo merkilegt þegar
allt kom til alls.
Ég tók upp umslagið sem ég
átti að afhenda honum, og ég
hafði ekfcert samvizkubit af því
að hnýsast í bréfið frá majórn-
um, enda gerði ég ráð fyrir að
umslagið hefði verið lokað ef
um trúnaðarmál hefði verið að
ræða. Ef Lyon mátti lesa það,
þá var ví'St óhætt *að ég liti
á það lika.
Það var skrifað með gieiðri
rithönd og hófst án nokkurrar
yfirskriftar eða kveðju:
,,Fer ■ til borgarinnar með
Lyon fulltrúa. Óvíst hve lengi
ég verð. Hjálögð laun. Greiðsla
í framtíðinni mánaðarlega. Ef
maður að nafni Wellman spyr
um mig. segðu honum þá að
málið verði afgreitt eins og um-
beðið.
Cedric Houston“.
Gaf ekki sérlega miklar upp-
lýsingar en ,,óvíst hve lengi“
fíárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinn ocr Dðdá
Laugavegi 18 III hæð (lyfta)
SIMI 24-6-16.
P E R M A
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SlMl 33-968.
D Ö M U R
Hárgreiðsla við aiira hæfi
TJARNARSTOFAN
Tjarnarg'^tu 10 Vonarstrætis-
megin — Sími 14-6-62.
Hárgreiðslustoía
Austurbæjar
Maria Guðmundsdóttir
Laugavegi 13. Sími 14-6-58.
Nuddstofan er á sama stað.
og ..mánaðarleg greiðsla í fram-
tíðinni“ bentj þó til þess að
Clegg myndi verða einbúi býsna
lengi. Það var dálítið kynlegt
að minnzt skyldi vera á Well-
man, Wellman. Ég mundi ekki
eftir neinum með þvi nafni, en
auðvitað voru margir í Moonig-
urra hverfinu sem ég þekkti
ekki. En þetta skipti ef til vill
ekki miklu máli,
Fjárhæðin kom mér á óvart.
Það voru fimmtíu sterlingspund.
Ég setti bréfið í umslagið aft-
ur og hugsaði með mér að ég
hefði komizt hjá því að segja
Lyon að ég væri þegar búinn
30
að hitta Clegg. En næstum sam-
tímis hvarf mér sú ánægja.
Glösin okkar tvö stóðu enn á
borðinu og síðasti ísinn var að
bráðna á botninum. Og ég þótt-
ist viss um að Lyon léti sér ekki
sjást yfir slíkt. Þótt bann væri
takmarkaður, þá hafði hann
glögg augu,
Nokkru seinna fór ég að
heiman til að athuga hvort Da-
víð værj kominn heim aftur. þótt
ég hefði lítið þangað að gera
eins og komið var. Málinu var
að verða lokið, vegna þess að
morðið á Bellu Draffen gát ekki
haft nein áhrif á Masseymálið.
Það var aðeins eitt sem mér
þótti miður: að handtaka Houst-
ons virtist leiða athyglina frá
Brand. Ég hefði jafnvel fremur
viljað, að það hefði verið hann
sem tekinn var, og ég sá ekki
betur en sannanirnar gegn hon-
um væru alveg eins sterkar og
sannanimar gegn majómum.
Þótt ég hefði æviníega gaman
af að koma með fréttir þá dró
það stórlega úr ánægju minni
að vita það að þessar fréttir
gerðu _sitt til að hreinsa elsk-
huga Önnu.
Ég kom fyrir bugðuna á veg-
inum, sem hylur húsið sjónum,
og bölvaði því með sjálfum mér
að hafa ekki verið fyrr á ferð-
inni. Bíll var að aka frá hús-
inu, og þótt rykið skyggði á
hann, sýndist mér hann kunnug-
legun Hann var horfinn áður
en ég gat gengið úr skugga um
það.
Anna stóð vjð hliðið eins og
hún hefði verið að kveðja gest.
Hún lagði af stað heim að hús-
inu. en þá kom hún auga á
mig og beið °g ljósgulur kjóll-
inn hennar sýndist léttur og
svalur þar sem hann bar við
hávaxnar zinniur.' Þegar ég
kom til hennar, heilsaði hún
mér rólega og stillilega.
— Davíð er ekki kominn til
baka.
— Það gerir ekkert til. Ég
get beðið eftir honum. Það var
hjá þér gestur, var það ekki?
— Jú, Scott Forbeson.
— Ég þóttist þekkja bílinn.
Ég vissi ekki að hann væri vin-
ur þinn.
— Hann getur nú varla kall-
azf það. Auðvitað þekkjum við
hvort annað. Hann sagðist hafa
komið til að láta í Ijós samúð
sina — Hún hristi höfuðið °S
var dálítið rjngluð á svipinn.
— Ég held satt að segja að hann
hafi komið hingað í þeirri von
að hitta Lyon fulltrúa héma. Ég
er viss um að hann hefur á-
hyggjur af einhverju.
— Eannski getur hann gefið
einhverjar upplýsingar um
Draffenstúlkuna. Hún vann hjá
honum eins og þú veizt.
—» Já. hann sagði mér það.
Ef það er skýringin, þá vona
ég. að það sé eitthvað sem get-
ur upplýst hver banaði veslings
stúlkunni. En komdu inn úr sól-
skininu. Ég veit ekki hvað tef-
ur Davíð og Jennifer,
— Ég kem ekki út af sígarett-
unum. Ég þurfti að tala við
þig.
— Jæja? Hún virtist dálítið
hikandi og varfærin. — Má ég
sæfcja drykk handa þér?
— Nei, þökk fyrir.'
Við gengum saman í áttina
að húsinu. Hún gekk mjög hægt,
eins og hún væri svo huguisöm
að láta mig ráða hraðanum en
það er eitt af þvi sem fer ó-
skaplega í taugamar á mér.
Hún spurði ekki hvaða erindi ég
ætti við hana, svo að ég sagði
hranalega:
— Mér datt í hug að Þér
þætti fróðlegt að vita, að Lyon
er búinn að taka Houston með
sér.
Hún snarstanzaði, sneri sér
að mér og bar hendurnar upp
að munninum os þessi stelling
var svo furðulega ólík henni.
Rödd hennar var annarleg og
nær óþekkjanleg þegar hún gat
loks stunið upp:
— Houston majór? Nei. nei.
Það getur ekki verið — að
hann —
— Er það svona hræðilegt?
Hann er aðeins tekinn til frefcari
yfirheyrslu, eftir þvi sem Lyon
segir.
— En — þú veizt, þeir myndu
ekki gera Það nema —
— Nema þeir haldi að hann
geti sagt þeim eitthvað mikil-
vægt, viðurkenndi ég hrana-
lega. Það kom illa við mig að
sjá að hún virtist í meira upp-
námi yfir þessu en nokkru öðru
sem gerzt hafði síðustu dagana.
— Viltu ekki, að einhver sé
dæmdur fyrir morðið á mann-
inum þínum?
Hún svaraði ekki. Hún hélt
áfram að horfa á mig og smám
saman breyttist skelfingarsvipur-
inn í augum henna i kuldalega
ásökun. og hún sagði;
| — Hann er nágranni — vin-
|ur . . . .
I — Það er ekki þar með sagt
að haim geti efcfci verið morð-
ingú
Hún gekk aftur af stað og
ég kom á eftir.
— Ertu nú ekkj dólátið ósann-
gjöm? Einhver varð það að
vera. Nú geta allir aðrir slak-
að á.
Hún svaraði engu og ég gekk
á eftir henni og horfði á falleg-
ar línurnar í hálsi hennar og
vanga. Þögn hennar örvaði
mig til að halda áfram: — Hugs-
aðu um allan ávinninginn. Da-
víð getur lagt fé í þetta fyrir-
tæki sem ,hann hefur dreymt
um. Jennifer fær það sem hún
vill helzt — peninga. Þú og
Brand —
Hún sneri til höfðinu.
— Viltu gera svo vel að reyna
ekki að vera /ógeðfelldarí en
nauðsyn krefur.
— O, ég er alltaf ógeðfelld-
ur, það veiztu. En ég er að
minnsta kosti sjálfum mér sam-
kvæmur, og það er meira en
sagt verður um þig. Þú sagð-
ir mér í morgun að Þ:ú værir
enginn hræsnari. Ertu ekki ein-
mitt að hræsna núna?
Við vorum komin að inn-
ganginum og hún sneri sér að
mér.
— Nei alls ekki. Ég geri mér
fullkomlega ljósan — ávinning-
inn, eins og þú segir.
— Auðvitað. Þú ert laus við
gagnslausan og þreytandi eig-
inmann. Þú ert rík. Þú átt elsk-
huga sem gerir þig hamingju-
sama. — Þótt hann hafi auðvit-
að gert það lengi, er það ekki?
En nú hefurðu sjálf töglin og
hagldirnar. Þetta er allt eins
gott og frekast verður á kosið,
er það ekki? Og allt á kostnað
bjálfalegrar karluglu. sem hef-
ur ekki önnur áhugamól en leika
hermann.
Ég átti von á Því að hún yrði
fokreið. Það varð hún ekki, þótt
ég gizkáðj á að hún þyrfti að
stilla sig til að láta ekki á neinu
bera.
— Hann er líka maður sem
mér geðjaðist að og bar virð-
ingu fyrir. Að öðru leyti er þetta
ekki svara vert, Þú hefur sett
þetta fram eins andstyggilega
og þú getur, og það ®etti að
duga.
— Þú verður að viðurkenna
að það er satt.
— Það er óþarfi. Þannig sérð
þú það, sagði hún kæruleysis-
lega. —» Fáðu þér sæti, Ég ætla
að biðja frú Bates að húa tjl
te. Viltu ekki tebolla?
Ég þakkaðj fyrir. Ég vissi
ekki hvort ég átti að dást að
rósemi hennar eða hata hana
vegna hennar. En þegar ég
horfði á hana ,ganga inn í húsið
með þessu mjúka. liðlega göngu-
lagi, fann ég til ofsalegrar öf-
undar í garð Brands, vegna
þess að hann þekkti þennan lík-
ama en ég ekki Hún hafði evo
fallegar hreyfingar, stillilegar
en mjúkar os ávalar línumar
og þrýstinn líkaminn tilheyrði
konu sem sköpuð var til að
elsfca og svara atlotum elskhug-
ans með fögnuði. En ég mundi
hvemig það hafði gengið til
niður við ströndina. þegar ég
hafðj sýnt henni áleitjnj og ár-
angurinn hafði ekk; orðið ann-
ar en rifinn hlíri og kuldaleg
fyrirlitning ...»
Hún var býsna lengi í burtu
og ég velti fyrir mér, hvort það
væri viljandi gert, en í sömu
svifum kóm hún út með teið
og um leið komu Davíð og
þórður
sjóari
4727 — Allt er nú tilbúið til ferðar og þeir bíða stúlknanna
óþDlinmóðir. Bara að þær náist nú ekki á síðasta augnabliki .. • •
— A meðan leitar Haderi stúlknanna árangurslaust. Hann hleyp-
ur aftur niður til Mustafa, sem nú hefur verið handtekinn. „Hvar
eru báðar stúlkumar?“ spyr hann hörkulega. „Eru þær komnar
i dýflissuna?" — Fanginn yptir öxlum kæruleysis'ega. En ham,
er í uppnám þótt hann sýni það ekki. Þetta líka! Skyldi þeim
raunverulega hafa tekizt að komast undan...........? Fyrst konung-
uriníi og svo þær! Þá er allt tapað!
— Gömlu hjónin fóru út. Nú skulum við spila svo hátt að við
vitum ekki hvað við heitum!
Blaðadreifíng
Blaðburðarfólk óskas.t strax til að bera
blaðið til kaupenda við
Hringbraut — Óðingsgötu — Laufás-
veg — .Voga.
ÞJÓÐVILJINN — SÍMI 17-500.
Plast
þakrennur 03
niðurfallspípur
fyrírliggjandi
PLASTMO
Ryðgar ekki
þolir selfuog sót
þarf aldrei tíS mdla
VORUTRYGGINGAR
TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIR"
LINDARGÖTU 9 ■ REYKJAVÍIC ♦SÍMI 22122 — 21260
aaqmiBM—WBBBÉM—B———HBWB1—WHgBHBggBm