Þjóðviljinn - 21.11.1967, Blaðsíða 10

J Q SÍÐA — ÞJÓÐVELJINN — Þriðjuctógur 21. nóvemtoer 1965.
WINSTON
GRAHAM:
MARNIE
54
Hann lagði höndina á öxl mér,
og mér til skelfingar þokaði
hann náttkjólnum allt í einu enn
neðar og lagði höndina á brjóst
mér- Hann hélt um brjóstið á
mér eins og bað væri eitthvað
sem hann ætti sjálfur.
— Slepptu mér, sagði ég.
Hann sleppti mér. Ég hneppti
fdoppinn upp í háls. Hann horfði
á mig með sársaukasvip, næst-
um vonsvikinn, og allt í eirtu
sýpdist hann svo ósköp þreyttur
og máttvana.
Við dyrnar stanzaði hann og
Ctlaði við hurðarhúninn stund-
arkom og horfði á hann- —
Mamie, þú spurðir mig rétt áðan
hvort ég hefði gert hið sama ef
mitt eigið frelsi hefði verið í
húfi. Það er í húfi. Og þótt ekki
sé beinlínis um frelsi mitt að
ræða í eiginlegum skilningi, þá
er hamingja mín í veði. Þetta
HARÐVIÐAR
ÚTIHURDIR
TRÉSMIÐJA
Þ. SK0LASONAR
Nýbýlavegi 6
Kópavogi
sími 4 01 75
^fUo$ue
EFNI
SMAVÖRUR
1] TlZKUHNAPPAR
Hárgreiðslan
Hárgreíðslu- og snyrtistofs
Steinu og Dódó
Laugav, 18, III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SfM7 33-968
varðar mig og framtíð mína í
nákvæmlega jafnríkum mæli pg
þig og framtíð þína. Ég get ekki
hrist þig af mér — ég hef reynt
það en ég get það ekki.
Ég settist aftur á rúmið, og
hann sagði: — >að er líka 'um
framtíð mína að ræða. Ef illa
fer fyrir þér, þá fer illa fyrir
mér. Það verðurðu alltaf að
muna, Marnie.
Þegar ég þagði, hélt hann
áfram: — Reyndu að munaþetta.
Mig tekur svo sárt að þurfa að
standa í deilum við þig. Mér
finnst ég enn standa með þér —
og ég er fús til að berjast fyrir
þig. Og ég ætla að gera það,
hvort sem þér líkar betur eða
verr. Við verðum að láta eitt
yfir okkur ganga f þessu máli.
Þegar hann var farinn, hugs-
aði ég með mér, að þetta væri
allt saman hreinasta geðveiki —
því að meðan hann var að koma
upp um mig og vega aftan að
mér, þá sóttist hann samt sem
áður eftir mér. Hann vildi fá
mig og Terry vildi fá mig —
og löggan vidi ná í mig og
mamma vildi ekki sleppa mér.
Allir komu og gerðu kröfur til
mín, hver á sinn hátt. En ég
gat hvorki látið undan kröfum
hans né Terry, ekki heldur lög-
reglunnar — já, ég gat ekki einu
sinni sætt mig lengur við kröf-
ur mömmu. Það var því bezt
að ég hyrfi.
16.
Á ^leiðinni til dr. Romans á
þriðjudaginn fór ég inn í ferða-
skrifstofú Cooks og spurði hvem-
ig auðveldast væri að komast frá
Torquay og yfir til meginlands-
in.s.
— Það hiýtur að vera auð-
veldast að fara með einhverjum
af Atlandshafsskipunum, sem
koma við í Plymouth tvisvar
í viku og taka farþega til Le
Havre og við getum séð um
farmiðann fyrir yður áfram til
Parísar. Skipin fara frá Ply-
mouth um miðjan dag, erunótt-
ina á siglingu og koma til Le
Havre næsta morgun.
— Hvaða daga fara þessi skip
fra Plymouth?
— Eitt fer á fímmtudag og
eitt á laugardag.
— Eru aldrei neinar ferðir
á föstudögum?
— Jú, annan föstudag —þann
átjánda.' Þá fer Flandre. Það er
eftir tíu daga. Eigum við að
panta far með Flandre fyrir yð-
ur?
— Tja —,:ég tala ekki frönsku,
sagði ég. — En ég ætti nú að
btarga mér samt.
Hann brosti. — Þér bjargið
vður áreiðanlega ungfrú — frú.
Þér getið bjargað yður á ensku
alls staðar í París. En ef þér
viljið, þá getúm við fengið einn
af starfsmönnum okkar til að
taka á móti yður f París.
— Nei, mikil ósköp.
Ég þurfti þá að útvega franska
peninga — og vesgabréf. Hann
sagði mér hvert ég ætti að snúa
mér til að fá vegabréf, og ég
fór beint frá Cook e>g f eitt af
þessum fyrirtækjum f Oxford
St.reet, þar sem tekin er mynd
af manni í flughasti og hún af-
greidd eftir nokkra klukkutfma.
Ég sagðist ætla að sækja mynd-
imar seinna. En að einu leyti
var ég í nokkrum vanda — hvar
nseði ég f friðdómara eða lög-
fræðing eða bankastjóra eða
læknd sam vxidi votta að hann
hefði þekkt mig í swo og svo
mörg ár og vissi að upplýsingar
þær sem ég léti í té á viðkom-
andi eyðublaði væru réttar?
Ég kom tiu mínútum of seint
til dr. Eomans; en þegar þang-
að kom fékk hann nokkuð fyrir
snúð sinn. Ég var reglulega inn-
blásin. Ég kom með þau býsn
af „hugrenningatengslurrí', að
hann hefði getað selt þau-
Og meðan ég talaði og talaði
hugsaði ég með mér, að ég
þyrfti bara hreint ekkert að
standa í því að fá neinn til að
gefa vottorð í sambandi við vega-
bréfið mitt. Ég get sjálf gefið
öll tilskilin vottorð. Þekkir
kannski nokkur skriftina mína?
Og ég hugsaði: Lyklar Marks,
lyklamir að prentsmiðjunni og
skrifstofunni pg peningaskápn-
um, — bá leggur hann frá sér:
á borðið í svefnherbergi sínu á
hverju kvöldi. Það eru tveir'
smekkláslyklar og stór venjuleg-
ur lykill og tveir mjög litlir
lyklár, eins og þeir sem ganga
að ferðatöskum, og gulur mess-
inglykill . . .
Og ég hugsaði: 1 næstu viku
fer ég á veiðar með Mark og
Rex og ég verð að útvega sams-
konar lykla fyrir þann tíma- Ég
fer að heiman á fimmtudags-
kvöld og daginn eftir fer ég
og heimsæki mömmu — og svo
fer ég til Frakklands — Já,
þannig hlýtur að vera hægt að
koma því fyrir . . .
Á eftir fór ég á vegabréfa-
skrifstofuna og talaði þar við
mann. Hann sagði að ef ég út-
fyllti og undirritaði eyðublaðið
sem hann fékk mér og sæi um
ao fá það staðfest, þá gasti ég
fengið vegabréfið mjög fljótlega.
Ég fór inn í stóra jámvöru-
verzlun í City og fékk að líta'
á lykla- Þar var mjög mikið
úrval. Það var auðvelt að finna
smekkláslyklana, því að þeireru
hver öðrum líkir. En ég keypti
tvo eða þrjá messinglykla og ég
keypti líka nokkra lyklahringi,
■því að ég mundi ekki nákvæm-
lega hvemig hringurinn hans
Marks var. Ég sagðist ætla að
npta lyklana á leiksýningu hjá
áhugafólki.
Sama kvöldið talaði ég alvar-
lega við Mark. Ég bað hann
innilega um að bíða með það í
eina eða tvær vikur að snúa
sér til þessara manna í sam-
bandi við endurgreiðslu á pen-
ingum. Ég sagði að þetta hefði
gerzt svo óværrt og ég yrði að
fá tíma til að hugsa málið og
fá einhverja sannfæringu um
það sjálf, hvað væri rétta leið-
in. Ég sagði að hálfur mánuður
til eða frá gæti ekki skipt neinu
máli- Og ég sagði að á hálfum
mámiði gæti ég áreiðanlega safn-
að kröftum til að fara með hon-
um til þessara manna og ef ég
færi sjálf með honum og lýsti
því, hve innilega ég harínaði
þetta allt saman og . . .
Það var ekki auðvelt að telja
honum hughvarf, en loks féllst
hann þó á að bíða fyrst um
sinn. ...
En aðalvandamálið var Forio.
Ég gat ekki tekið hann með mér,
Pg ég var örvílnuð yfir því. Hann
var bezti vinur minn og eigin-
Tega var hann erni vinur minn.
Við skildum hvort annað ’ svo
vel. Það var eins og við til-
heyrðum hvort öðru. Ég hefði
getað fengið hann meðmérhvert
á land sem var, næst.um laus-
gangandi. Þegar hann nuddaði
hausnum upp við mig, þá var
harni að segja mér að hamn
væri vinur mirm og gerðd engar
kröfur til irn'n.
Ég gat ekki einu simni selt
hann neinum sem ég vissi að
myndi reynast honum vel, því
að enginn mátti vita, að ég var
að fara burt. Bezt væri aðskrifa
bréf til Garroös daginn áður en
ég færi, láta peninga í bréfið
og biðja hann að taka Forio
til sín aftúr. Ég gæti auðvitað
líka gefið Garrod hesitinn, en
mér fannst það óbærileg til-
hugsun að FPrio yrði leigður
ókunnugu fólki til útreiðar.
Þessa viku fór ég oft inn í
svefnherbergi Marks meðan hann
var að klæða sig til að líta nán-
ar á lyklana og’ hringinn.
Næsta þriðjudag 'skrópaði ég
alveg í tímanum hjá Roman, en
fór í iþess stað inn í City og
keyþti fleiri lykla- Ég þurfti að
útvega lykla og þring sem hann
gat horft á á svefnherbergisborð-
inu án þess að uppgötva að
það voru ekki hans eigin lyklar.
Síðan sótti ég vegabréfið mitt.
Presturinn í Berknamsted hét
Pearson, og enginn á skrifstof-
unni efaðist um það, að undrr-
skrift hans væri ósvikin. Égfékk
farmiðann minn hjá Coo’k' og
náði mér í franska peninga-
Þetta gerði mig allt hræðilega
taugaóstærka. Ég. kveið fyrir því
að koma til framancfl landa með
vesöl tvö hundruð pund í vas-
anum, kvíðandi vegna þess að
ég kunni ekki málið og kvið-
andi við tilhugsunina um að illa
færi fyrir mér þar fyrir handan.
Ég velti fyrir mér hvað
mamma myndi segja, þegar ég
kæmi heim og segði herrrvi að
hún hefði lifað af stolnum pen-
ingum undánfarin fjögur ár.
Jæja, hún var seigari en hún
sýndist vei-a — og ég varð að
segja henni þetta. Það var betra
að hún' fengi að heyra bað af
mínurn vörum en frá lögregl-
uni.
Á mánudag hefði Terry hríngt
til mín af skrifstofunni.
— Eruð þér uppteknar í dag?
— Af hverju sipyrjið þér?
— Ég vil gjaman fá að tala
við yður.
— Hvað er að?
— Getum við drukkið te sam-
an? Á hlutlausum stað?
— Það geturrl við svo sem..
til að mynda í St. Albans. Þar
er veitingastofa sem heitir The
Lyonesse.
— Ágætt. Við skulum hittast
þar klukkan fjögur.
Þegar ég kom í Lyonesse sat
hann og beið eftir mér. Hann
var með þennan tmdarlega,
illskulefja svip á andlitiivu, sem
hann fékk ævinlega þegar hann
talaði um Mark- Ég hafði verið
hrædd um, að hann ætlaði að
rukka mig um peningana sem
ég skuldaði honum, en hann
nefndi þá ekki einu orði. Þegar
hann var búinn að panta teið,
sagði hann: — Hvað vitið þér
eiginlega mikið um það sem ger-
ist hjá Rutland & Co? Eruð það
þér sem stancfið á bakvið þetta
allt?
— Bakvið hvað?
— O, ég var bara að hugsa
um heimsóknir yðar til rm'n —
í spilakvöldin hjá mér. Þær
heimsóknir eiga að þykjast vera
gegn vilja Marks. En kannski.
er það eintómur uppspuni og
þér eruð ef til vill aðeins njósn-
ari hans í herbúðum mfnum?
— Og hvað ætti ég að njósna
hjá yður? Og hvemig ætti ég
að fara að því?
t FÍFA auglýsir
I
Þar sem verzlunin hættir verða allar vör-
ur seldar með 10% — 50% afslætti.
Verzlunin FfFA
Laugavegi 99.
(inngangur frá Snorrabraut).
H
!
ROBINSO^S ORANGE SQUASH
má blanda 7 sinnuni með vai ni
SKOTTA
— Ég er að hugsa um að fara í hungurverkfaU til að fá hærri
vikupeninga. Gætir þú ekki fært mér mat inn um gtaggann í svo
sem vikutíma? *
Einangrunargler
Húseigendui — ByggingameistaKtr.
Útvegum tvöfalt einangnmarcfter með mjöff stutt-
um fyrirvara.
Sjáum um ísetningu og allskooair breytingar ð
?luggttm. Útvegum, tvöfalt gler f lausafös oe sfá-
um um máttökm.
Gerum við sprungur 1 steyptum veggjum með
baulrevndu gúmmíefni
Geríð svo vel og leitið tilboða.
SÍMI 511 39.
NÝKOMIÐ
Peysur, úlpur og terylenebuxwr.
O. L. Laugavegi 71
Sími 20141.
BfLLINN
Gerið við bíla ykkar sjálf
Við sköpum aðstöðuna. — Bílaleiga.
BÍLAÞJONOSTAN
Auðbrekku 53. Kópavogi — Sími 40145.
Látið stilla bílinn
Önnums't hjóla-, ijósa- og mótorstillingu.
Skiptum um kerti. platínur. ljósasamlokur
— Órugg þjónusta.
BÍLASKOÐUN OG STILLING
Skúlagötu 32, sími 13100
Hemiaviðgerðir
• Rennun: bremsuskálar.
• Slípum bremsudælur.
• Límum á bremsuborða.
Hemlastilling hf.
f Súðarvogi 14 — Sími 30135.