Þjóðviljinn - 08.07.1969, Blaðsíða 10

iflSÍÐA — EJÖÐVHaJTNN — Þriðjudagur 8. júlí 1960.
ROTTU-
KÓNGURINN
EFTIR
JAMES
CLAVELL*
tók sölulau-n sín, níutí'U dollara.
— Ástandið verður eríiðara
með hverjum deginum.
Já, það mó nú segjia, þrjót-
uirinn þinn, hugsaði Prouty með
sér. Og samt eru átta hundruð og
tíu dollarar ekki svo afleitt verð
fyrir platúr. Hann gladdist yfir
því með sjálfum sér að hafa leik-
ið á kónginn.
— Mér þykir það leitt, lið-
þjálfi. Þetta var það síðasta sem
ég átti. Við skulum sjá, hugs-
aði bann ánaegður, það tekur
nokkrar vik.ur að útbúa annað
úr. Timsen, Ástralíumaðurinn,
getur séð um söluna næst.
Allt í einu sá Prouty hvar
Grey nálgaðist. Hann flýtti sér
inn í skuggann hjá bröggun-
um. Kóngurimn hoppaði inn um
gluggann á bandaríska skálan-
um, settisf í skyndi við póker-
borðið og hvæsti til Peters Mar-
lyowe. — Taktu upp spilin í
hvelli. Mennimir tveir sem þeir
höfðu ýtt úr sæturn sínum,
horfðu á meðan kóngurinn
dreifði peningaseðlunum um
borðið þar til dálítil hrúga lá
fyrir fram.an hvem mann. Svo
var Grey kominn í dyrraar. Eng-
inn þóttist verða hans var, fyrr
en kóngurinm leit kurteislega
upp. — Gott kvöld, herira lautin-
ant.
— Gott kvöld. Svitinn bogaði
af andUti Greys. — Þetta eru
miklir peningar. Drottinn minn
góður, ég hef aldred á ævinni
séð svona mikla peninga á edn-
um stað. Ég gæti notað eitthivað
af þeim.
— Okkur finnst gaman að
spil-a, herra lautániant.
Grey fór aítur. Fjaridinn hirði
Samson.
Mennirnir spiiuðu nokkra
hrin.gi þar tii merki var gefið
um að allt væri í lagi. Þá safn-
aði kóngurinn saman peningun-
um og fékk hverjum manni sinn
tíudalaseðil, sem þeir þökkuðu
fjálglega fyrir. Hann sendi Dino
með tíu dollara til hvors varð-
mannannia og gaf Peter merki
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauotumgu 31. Síml 42240.
Hárgreiðsla. Snyxtingar.
Snyrtivöirur.
Fegrurairsérfræðingur £
staðnum.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Liaugav. 18. III. hæð (lyíta)
Sími 24-6-1-6.
Perma
Hárgreiðsiu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMl 33-968.
um að koma út í skálahornið.
— Nú veitir okkur ekki af káffi-
ipopa. Kóngurinn vair dálítið
þreyttur. Það var erfitt. að
halda stöðu sinni á tindinum.
Hann lagðist út af í rúmið og
Peter Marlowe hitaði kaf-fi.
— Ég er hræddur um að ég
hafi ekki fært þér mikið lán,
sagði Peter Marlowe lágri röddu.
— Ha?
— í sambandi við viðskiptin.
Þau gengu ekki sérlega vel, var
það?
24
Kóngurinn brosti. — Þau genigu
samkvæmt áætlun. Hérna sagði
hann, taldi fram hundirað og tíu
dollara og fékk Peter Marlowp.
— Þú skuldar mér tvo dollara.
— Tvo dollara? Hann leit á
peningana. — Hvað á ég að gera
við þetta?
— Þetta er þinn hlutur.
— Fyrir hvað?
— Fjandakomið maður, held-
uxðu að ég láti big vdnna fyrir
ekki neitt? Hvað heldurðu að ég
sé?
— Ég ságðist gjiaiman viija
hjálpa þér. Ég fer ekki fram á
nein láun fyrir að túlka,
— Þú ert ekki með réttu ráði.
Hundrað 'og álta dollarar — tíu
prósent. Það er engin ölmusa,
Þetta er þín eign. Þú hefuir unn-
ið fyrir því.
— Það ert þú sem ert vit-
laus. Hvemiig í ósköpunum get
ég þén.að hundrað og átta doll-
ara á viðskiptum upp á tuttugu
og tvöhumdruð dollara, þegar
það var endánlegt verð og eng-
inn ágóði? Ég vil ekki taka við
pemingunum sem hann lét þig fá.
— Þarftu ekiki á þeim að
halda? Þú eða Marc eða Lar-
kin?
— Auðvitað þarf ég á þeim
að halda. En þetta er ekki sann-
gjamt. Og ég get ekki skilið
hvemig þú færð hundrað og
átta dollara út úr þessu.
— Peter, mér er ráðgáta
hvemig þú hefur komizt af
hinigað til. Heyrðu mig nú, ég
skal útskýra þetta fyrir þér. Ég
haíði eitt þúsund og áttatíu
dollaira upp ú.r viðskiptunurn.
Tíu prósent eru hundrað og átta
dollarar. Hundrað og tíú mínus
tveir eru hundrað og átta. Ég
fékk þér humdrað og tíu. Þú
stouldar mér tvo dollara.
— Hvemig í fjandanum hef-
urðu grætit aUt þetta fyrst —
—i Það skal ég segja þér.
Frumregla í viðskiptum er að
kaupa ódýrt og selja dýrt, ef
hægt er, Tökum til að mynda
toaupin í kvöld. Kónguirinn út-
skýrði fyrir honum hvemig hann
hefði saumað að Prouty. Þegair
hann hafði lokið máli sínu, sat
Peter Marlowe lemgi þöguli. Svo
sagði hann: — Þetta virðist —
já, það virðist óhei ðarieg’t.
— Það er ekki vitumd óheið-
arlegt, Peter. Öll viðskipti byggj-
ast á þeirri reglu að selja fyrir
meira verð en maður hefur keypt
vörunia fyrir — annars lendir
maður sjálfur í súpumni.
— Já. En er ekki — ágóða-
hlutur þinn óeðlilega stór?
— Nei. fjiandakornið. Við viss-
um allir að úrið var svikið.
Nema Torusumi. Fannst þór
rangt af mér að leika á hann?
Þegar harnn getur hæglega selt
það með góðum hagnaði ein-
hverjum Kínverja?
— Nei, líkast til ekki.
— Ágætt. Tökum þá Prouty.
Hann seldi svitoið úr. Kannski
hafði hann stolið því, ég veit
það ekki. En hann fékk lélegt
verð fyrir það, vegna þess að
hann va.r ekki nógu klókur. Ef
hann hefði haft vit á þvi að taka
úrið aftur og labba sína leið,
þá hefði ég stöðvað hann og
hækkað verðið. Hann hefði gejt-
að prúttað við mig.
— Hyað ætlarðu að gera, ef
Torusumi kemst að öllu sam.an
og kemur aiftur?
— Hanm kemur afbur, sagði
kóngurinn og brosti, — en ekki
til að kvairta. Fjandinn bafi það,
ef hann kvartaði, myndi hann
miissa andlitið. Hann viðurkenn-
ir aldréi að ég hafi smúið á hann
í viðskiptum. Hamn kemur aftur,
vertu viss um það, en þegar
bann kemuir þá er það til að
reyma við miig í amnað sinn.
Hiann. kveitoti í síigairettu og
gaf Peter Marlowe aðra. — Sem-
sagt, hélt hamn áfram með
ánœgjusvip. — Prouty fékk níu
hundruð mínus tíu prósentin
mín. Lágt verð en etoki ósann-
gjarnt. Hafðu í hugá að við tók-
um alla áhættuna, þú og ég. Og
hvað útgjöldunum viðyikur: Ég
þu-rfti að greiða hundrað dollaira
fyrir að láta hreinsa úrið og
setja í það nýtt gler. Tuttugu
handa Max sem vissi um kaup-
in, tíu handa hverjum verð og
sext.íu í viðbót handa piltunum
fyrir að halda kjafti. Þet.ta verða
ellefu hundruð og tuttu-gu. Ellefu
h.undruð og tuttugu frá tuttugu
og tveim hundruðum gera eitt-
þúsund og atitatíu doUara. Þetta
er mjög einfalt.
Peter Marlowe hristi höfuðið.
Allar þessar tölur og aUir þessir
peningar. Þeir sátu og ræddu við
Kóreumann og í næstu andrá
fékk hann í hendur hundrað pg
tíu — hundrað og átta — dollara,
rétt eins og ekikert væri c'^li-
legra. Hamingjan góða, hugsaði
hann fagnandi. Það eru yfir tuitt-
ugu kókoshnetur eða býsnin öll
af eggjum. Mac! Nú getum við
gefið honum egg. Einmitt það
sem hann þarfniast. AUt í einu
heyrði hann rödd föður síns,
heyrði hian.a jafn greinilega og
hann stæð við hlið hans. Og
hamn sá hainn fyrir sér, teiru
réttan og lágvaxinn í einkennis-.
búningi sínum. — Heyrðu mig-
ÍKOTTA
Illl N/ffllllllll lllillllllllllll Frá Raznoexport, U.S.S.I „ D ,,,.. Mars AogBgæÖaflokkar Laugavc II lllliillllillliBIIIIlMlll II! m liiil =1. TradingComi g 103 sími lanyhf 1 73 73

Tökum að okkur
|
viðgerðir, breytmgar, viðbyggingar, gler-
ísetningu og mótauppslátt. Útvegum einn--
ig menn til flísalagn'nga og veggfóðrunar.
Athugið: Tökum einnig að okkur verk upp
til sveita. — Vönduð vinn með fullri
ábyrgð. — Sími 18892. *
FóiS þér íslenzk gólfteppl frós
TCPPIV VMíuíZIP
‘T/eýW'vti 4 Zlltima.
TfPPAHÚSIfl
Ennfremur ódýr EVLAN teppi.
Sparlð tíma og fyrirhöfn, og verriið á einum stað.
SUOURLANDSBRAUT10. REYKJAViK PBOX1311
Látið ekkf skemitídar kartöflnr k^mia yðwr
i vont skap. l\osið TOI.MAIVS-kartöflndnft
— Áður en þú ferð í matarboðið skaltu æía þig í heilah kluikku-
tíma í að segjia: — Nei takk, mig langair ektoi í meina!
Trésmiðaþjónustan
veitir húseigendum fullkomna viðgerða- og við-
haldsþjónustu á öllu tréverki húseigna þeirra
ásamt breytingum og annarri smíðavinnu úti sem
inni. — SÍMI 41055.
HÚSAÞJÓNUSTAN s.f.
MÁLNINGARVINNA
ÚTI — INNI
Hreingemingar, lagfærum ým-
islegt s.s. gólfdúka, flísalögn,
mósaik, brotnar rúður o. fL
Þéttum steinsteypt þök. —
Bindandi tilboð ef óskað .er. -tóts
SÍMAR: 40258-83327
SÓLÓ-eltlavélar
\
Framieiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stærðum og
gerðum. — Einkum hagkvæmar fyrir sveitabæi.
sumarbústaði og báta.
Varahlutaþjónusta,
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa elda-
véla fyrir smærri báta og litla sumarbústaði.
jILDAVÉLAVERKSTÆÐI
JÓHANNS FR.
KRISTJÁNSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 — Sími 33069.
/