Þjóðviljinn - 29.12.1972, Blaðsíða 6

6 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 29. desember 1972
DlOÐVIUINN
MÁLGAGN SÓSÍALISMA,
VERKALÝÐSHREYFINGAR
OG ÞJÓÐFRELSIS
Útgefandi: Ctgáfufélag Þjóftviljans
Kramkvæmdastjóri: Eiöur Bergmann
Kitstjórar: Kjartan ólafsson
Svavar Gestsson (á"b.)
Auglýsingastjóri: Heimir Ingimarsson
Ritstjórn, afgreiösla, auglýsingar:
Skólav.st. 19. Simi 17500 (5 liinir).
Askriftarverö kr. 223.00 á mánuði.
Lausasöiuverö kr. 13.00.
Prentun: Blaöaprent h.f.
UTANRÍKISÞJÓNUSTAN MÁ EKKI „STAÐNA í EIGIN FÍNHEITUM”
Umræða hefur löngum verið veruleg um
islenzku utanrikisþjónustuna. í þá
umræðu hefur jafnan skort að þeir menn,
sem sjálfir hafa starfað i utanrikisþjón-
ustunni,hafi viljað tjá sig um kost hennar
og löst og að þeir sjálfir setji fram til opin-
berrar umræðu tillögur sem verða mættu
til nokkurra úrbóta. En nú hefur þetta
breytzt, þvi nýlega er útkomin bók eins
þeirra manna sem lengst hafa starfað i
islenzku utanrikisþjónustunni; hér er átt
við siðara bindi endurminninga Péturs
Eggerz, sem nú starfar sem ,,siða-
meistari” í utanrikisráðuneytinu. Þar
segir maður frá sem gerst má til þekkja.
Hefur hann starfað i utanrikisþjónustu
íslendinga frá 1. október 1945. 1 bók hans
koma fram margvislegar upplýsingar,
sem almenningi hafa ekki verið kunnar
fyrr. Þar skýrir siðameistari utanrikis-
ráðuneytisins til dæmis frá afstöðu sinni
til þess atburðar , er Guðmundur 1. Guð-
mundsson, sendiherra Islands i Sviþjóð,
meinaði fimm ungum íslendingum að
nota kosningarétt sinn i sendiráðinu i
London fyrir sveitastjórnarkosningar
1970. Um það mál segir Pétur Eggerz, eft-
ir að hafa lýst tilraunum unga fólksins til
þess að fá að kjósa og hvernig ambassa-
dor íslands i London neitaði um
fyrirgreiðslu: ,,Að standa fyrir framan
sendiherrabústað islenzka rikisins og
segjast ekki hafa ráð á húsaskjóli, er
blettur á utanrikisþjónustunni.... Hver
einasti íslendingur á kröfu á, að sendi-
herra greiði götu hans, þegar það er hægt
og krafan er sanngjörn. Enginn sendi-
herra má staðna i eigin finheitum...”
Siðan lýsir Pétur Eggerz þvi,að framkoma
Guðmundar I. í nefndu tilviki er eins-
dæmi, og fer ekki hjá þvi að menn velti
fyrir sér þeirri spurningu hvort eðlilegt sé
að maður, sem siðameistari utanrikis-
ráðuneytisins telur að setji blett á utan-
rikisþjónustuna, eigi að sinna trúnaðar-
störfum á hennar vegum áfram.
En Pétur Eggerz lætur sér ekki nægja
að nefna þetta eina tilfelli. Hann bendir
einnig á iinnur dæmi, og verða þau ekki
rakin öll hér. Skal loks minnzt á húsakaup
islenzka sendiráðsins i Kaupmannahöfn,
þar sem allt i einu kom i ljós að Islend-
ingar hefðu ekki nægilega mikið rými
fyrir sendiráð sitt. Þess vegna þurfti að
kaupa stærra hús utan miðborgar Hafnar
og selja um leið gamla sendiráðsbústað-
inn sem er á tiltölulega þægilegum stað i
Kaupmannahöfn. Og það voru Búlgarar,
16 sinnum fjölmennari en Islendingar,
sem keyptu gamla bústaðinn;
hann var þeim nægilega stór.
,,Mindreværdighedens monument” —
minnisvarði minnimáttarkenndarinnar —
segir Pétur Eggerz, að nýja sendiráðshús-
næðið i Danmörku sé stundum kallað.
En ekki er nóg að benda á mistök og
hneyksli. Það verður lika að benda á leiðir
til úrbóta. Það gerir Pétur Eggerz einnig i
sinni bók. Til dæmis fjallar hann sérstak-
lega um sendiráð íslands á Norðurlönd-
unum og um nauðsyn þess, að Islendingar
setji upp sendiráð i Asiu og Afriku. Hann
leggur til að sendimenn okkar erlendis séu
ekki látnir dveljast þar nema takmark-
aðan tima i senn; ella sé hætta á þvi að
þeir fjarlægist land sitt og þjóð og staðni
,,i eigin finheitum”.
Utanrikisþjónustan er andlit okkar út á
við. Þar verður að vera valinn maður i
hverju rúmi. Nú hafa íslendingar undan-
farna mánuði átt i deilu við aðrar þjóðir i
landhelgismálinu. Þegar þeim átökum
lýkur er sjálfsagt að láta kanna hversu
einstök sendiráð hafa rækt skyldur sinar i
þvi máli og hvernig það starf má færa til
betri vegar. íslendingar hafa ekki efni á
þvi að vanrækja þessi mál,og sóma okkar
allra vegna er það beinlinis bráðnauðsyn-
legt að rækja þau sem bezt. Menn sem
„staðna i eigin finheitum” gera okkur litið
gagn erlendis.
Frestuðu yfirvinnubanni
til 3. jan.
Enn standa yfir samningar
milli tiu verkalýðsfélaga og Is-
lenzka álfélagsins. Hófst fyrsti
samningafundur eftir jól kl. 10 i
gærmorgun i húsakynnum Vinnu-
veitendasambandsins i Garða-
stræti. Stóð hann fram eftir degi i
gær. Kjarasamningur hefur ekki
verið i gildi siðan 1. desember og
hafa samningar þótt ganga nokk-
uð seint. Þannig hafa verkalýðs-
félögin hótað yfirvinnubanni. Atti
það að koma til framkvæmda 27.
desember. Hefur þvi verið frestað
til 3. janúar hafi samningar ekki
tekizt fyrir þann tima.
Lítið rœtt um togarakjörin
Verðhækkunin á
mjöli og lýsi
hækkar fiskverð
Fyrirsjáanlegt er að þrir liðir
koma til með að hækka fiskverð-
iö. Það er i fyrsta lagi gengisfell-
ingin.sem hækkar fiskverðið i is-
lenzkum krónum. Þá er fyrirsjá-
anleg verðhækkun á beinaúr-
gangi og slógi vegna verðhækk-
unar á m jöli og lýsi á heimsmark-
aði. Þá komur loðnuverð til með
að hækka verulega af sömu
ástæðum.
Spáð er mikilli loðnugengd i
vetur og hefja stórir bátar loðnu-
veiðar eftir áramótin.
Hins vegar er framhaldsaðal-
fundur Landssambands islenzkra
útvegsmanna á morgun, sagði
Jón. Taka útvegsmenn þar af-
stöðu til róðrabanns eftir áramót-
in i sambandi við væntanlegt fisk-
verð.
Ég fer á fund i yfirnefnd siðdeg-
is i dag. Ekki er gert ráð fyrir, að
endanleg niðurstaða fáist á þeim
fundi, sagði Jón að lokum. —g.m.
Á aðalfundi klúbbsins öruggur
akstur i Kópavogi fékk 31 öku-
maður merki Samvinnutrygginga
fyrir öruggan akstur, 5, 10, og 20
ára. Formaður var endurkjörinn
Ingjaldur tsaksson,
Yfirnefnd situr nú dag-
lega á fundum til þess aö
fjalla um fiskveröiö, sagöi
Jón Sigurösson
Jón Sigurðsson, formaður
Sjómannasambandsins í
gær. Er stefnt aö því aö
fiskverð verði tilbúiö núna í
vikulokin, ef mögulegt er.
1 Menntamálaráðuneytinu i Addis Ababa. Frá vinstri: dr. Bo Akerrén, frú Britta Akcrrén, frú Guðný
Bjarnar, Mahteme Selassie menntamálaráðherra, Arni Björnsson og Menghiston ræðismaður.
ÍSLENDINGAR GEFA
SKÓLA í EÞÍÓPÍU
14. desember fór fram i
skrifstofu menntamálaráð-
herra Eþíópíu A.S. Maht-
eme Selassie. Árni Björns-
son læknir sem um þær
mundir starfaði viö sjúkra-
hús í Addis Ababa afhenti
ráöherranum fyrir hönd
Flóttamannaráðs íslands
formlega skóla i Goc.
Við athöfnina flutti Árni
Björnsson stutt ávarp þar sem
hann skýrði aðdraganda þessarar
gjafar, en skólinn er byggður
fyrir fé sem safnaðist i fjársöfn-
uninni Flóttafólk '71, 25. april
1971, en þá var um öll Norðurlönd
safnað fé til ýmissar hjálpar við
flóttafólk, m.a. i Eþiópiu og Súd-
an. Afhenti Árni við þetta tæki-
færi áritaðan skjöld sem festur
verður á skólann i Goc en á hon-
um kemur fram að skólinn sé gjöf
frá islenzku þjóðinni.
Skóli sá sem hér um ræðir mun
rúma um 500 nemendur i hérað-
inu, bæði flóttafólk og ibúa þá
sem fyrir voru þegar flóttafólk
tók að streyma þangað.
Ráðherrann tók á móti gjöf
þessari og þakkaði Islendingum
fyrir skilning þeirra á vandamál-
um flóttafólksins i Eþiópiu.
Athöfn þessi kom i útvarpi og
sjónvarpi landsins og helztu blöð-
um og vakti mikla athygli.
Viðstaddir athöfnina voru auk
fréttamanna, ráðherrans og Arna
Björnssonar, kona hans Guðný
Bjarnar, ræðismaður Islands i
Eþiópiu Fesseha Menghiston,
hinn kunni tslandsvinur dr. Bo
Ákerrén og kona hans og fulltrúar
Flóttamannastofnunar Samein-
uðu þjóðanna.
(Orðrétt fréttatilkynning)