Þjóðviljinn - 25.03.1973, Blaðsíða 7

Sunnudagur 25. marz. 1973 ÞJÓDVILJINN — SÍÐA 7
SÍÐAN
Umsjón:
Andrea Jónsdóttir
og
Stefán Ásgrimsson.
Enn um
Súper-
star
Sýningar á Súperstar í
Austurbæjarbíói eru í
fullum gangi, og er upp-
selt á flestar sýningar,
og lítur út fyrir að að-
sókn verði með þvi
mesta sem um getur hér
á landi.
Guömundur Benediktsson.
Sýningar hófust þann
27. febrúar, og hafa ver-
ið 12 sýningar á verkinu.
Eru áhorfendur flestir á
einu máli um ágæti sýn-
ingarinnar, og þykja
þeir Pálmi Gunnarsson
og Guðmundur
Benediktsson í hlutverk-
um Júdasar og Krists
komast sérlega vel frá
hlutverkum sínum, enda
þótt þeir hafi lítt eða
ekkert leikið áður, en
báðir eru þeir vanir
popptónlistarmenn.
Einnig fréttist eftir
höfundum verksins, að
þeir hafi verið mest
undrandi á því, að eng-
inn veikur hlekkur var í
söng neins sólósöngvar-
ans, og voru þeir í heild
mjög ánægðir með sýn-
inguna og féll vel í geð
einfaldleiki hennar.
JP f' f f 11 ^ ■ ■■: M1
jB- jHg-« 'Sf^.
Hin frábæra Náttúra.
SITT AF HVERJU
Það voru umræður í popphorn-
inu einn föstudaginn um daginn.
Þar var rætt við þá Karl Sig-
hvatss.. Jóhann úr Keflavik og
Magnús félaga hans, og Pétur
Kristjánss. Kom þar fram að
heldur er dauft yfir poppmenn-
ingunni um þessar mundir.
Karl var skorinorður um þessi
mál og sagði meðal annars að fólk
vildi aðeins fylliriismúsik, en svo
er sú tónlist gjarnan nefnd sem
helzt er leikin á öldurhúsum
borgarinnar.
Þá minntist Karl á hávaðann
hjá popphl jómsveitunum og
fannst hann mikill.
Það er rétt hjá Karli, að hann er
mikill hjá mörgum hljómsveit-
um, en um daginn skruppum við á
stað þar sem tvær hijómsveitir
léku, Trúbrot og Náttúra, og á
leik þeirra var sannarlega mun-
ur.
Hávaðinn i Trúbroti var yfir-
þyrmandi, og ekki veit ég hvort
það var vegna þess að þetta var
einn siðasti dansleikur hljóm-
sveitarinnar og þeir félagar hafi
verið að sletta ærlega úr klaufun-
um svona i restina, eða að ástæð-
an var einhver önnur; en Náttúra
lék á mjög hæfilegum styrk, og
það var unun að hlýða á hana.
Lagavalið var mjög skemmti-
legt og leikurinn allur sérstaklega
fágaður og áheyrilegur. Eigin-
lega á ég fá orð til aö lýsa ánægju
minni með Náttúru, og i
framhaldi al'þessu: Mikið — mér
liggur viðaðsegja mikiðhelviti —
vantar einhvern stað þar sem
hægt er að fara inn og hlusta á
góða hljómlist, án þess að vera
klæddur eins og fjármálaráð-
herra á rikisstjórnarlundi, og
geta setiðviðborðán þess að vera
nærri skyldaður til að drekka sig
lullan, af fégráðugum þjónum og
veitingahúseigendum.
Vel á minnzt, við auglýstum
eftir skýringum á nauðsyn bindis-
ins frá dyravörðum og veitinga-
húsaeigendum snemma i haust,
en þær skýringar hal'a ekki komið
l'ram ennþá. Hvað veldur, dyra-
verðir og veitingahúsaeigendur
góðir?
Gamall í hettunni
Jakob Jónsson heitir
maðursem lengi hefur ver-
ið hljómlistarmaður og
söngvari.
Ferill hans hófst með
hljómsveit Óskars Guð-
mundssonar á Selfossi árið
1963 en sú hljómsveit var
mjög vinsæl um fjölda ára
bil og nánast eina hljóm-
sveitin sem fólk fór á dans-
leiki með á öllu Suður-
landsundirlendi.
Þegar Jakob byrjaði með
hl jómsveitinni var hann
aðeins 19 ára að aldri og
vann í brúarvinnu austur á
Hellu, en fór á Selfoss til
æfinga eftir vinnu á kvöld-
in og um helgar þegar
dansleikir voru.
Jakob söng með hljóm-
sveit Oskars í tvö ár, en
hætti og tók næst til við að
Jakoh Jónsson
syngja með ýmsum hljóm-
sveitum hér i bænum m.a.
hljómsveit Andrésar
Ingólfssonar og fleirum, en
síðan aftur með Óskari
Guðmundssyni árið 1966 og
var með hljómsveit hans
þar til árið 1969 en þá vorú
vinsældir hennar mjög i
rénun enda komin önnur
ólík tegund tónlistar sem
gömlu mennirnir í hljóm-
sveitinni réðu ekki vel við.
Þá hætti Jakob aftur í
hl jómsveitinni, en hún
leystist jafnframt upp og
Oskar Guðmundsson flutti
af landi brott. Jakob stofn-
aði þá sína eigin hljóm-
sveit, sem síðan hefur leik-
ið á ýmsum stöðum um allt
land, hér í Reykjavík verið
mest í Klúbbnum og á
Röðli, en er nú á Hótel
Esju.
Roof Tops aftur í gang
Um þessar mundir er
hljómsveitin Roof Tops að
hefja leik að nýju eftir
nokkurt hlé sem starfar að
nokkru leyti af brotthlaupi
tveggja liðsmanna, þeirra
Ara Jónssonar og Vignis
Bergmanns yfir i Trúbrot,
en nú er semsé Trúbrot liðið
undir lok og Ari kominn
aftur heim i Roof Tops og
þeir félagar farnir að æfa
af krafti með nýjum gitar-
leikara sem er bandariskur
að uppruna.
Þeir félagar eru mjög
hressir og líta björtum
augum fram á veginn og
leggja nú áherzlu á góðan
tónlistarflutning og ekki
sízt góða sviðsframkomu,
og óhætt er að fullyrða að
hljómsveitin hefur aldrei
verið skemmtilegri en ein-
mitt nú.
Söngur Guðmundar
Hauks er góður að vanda,
en sá er þetta ritar hefur,
allt frá því er Guðmundur
Haukur kom fyrst fram á
sjónarsviðið með Dúmbó,
verið veikur fyrir söng
hans, en þá líktist hann
helzt söng negrans James
Brown. Nú syngur hann
með sínum eigin hætti, og
er það ekki síðra.
Margur maðurinn segir við
sjálfan sig og jáfnvel aðra:
það
kemur
alúrei
neitt
fyrir
mig
Þetta eru staðlausir stafir,
því áföllin geta hent
hvern sem er, hvar sem er.
Það er raunsæi að tryggja.
Hikið ekki — Hringið strax
ALMENNAR
TRYGGINGAR
Pósthússtræti 9, sími 17700
ZIL