Þjóðviljinn - 20.10.1973, Síða 2

2 SiÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 20. október 1973.
Rækjurannsóknarskipið Dröfn i Reykjavikurhöfn.
!
Rækjumagn
fer vaxandi í
Isafjarðardjúpi
vegna vel heppnaðs klaks 70 og '71
Nýlokið er leiðangri á vegum
Hafrannsóknastofnunarinnar þar
sem könnuð voru rækjumið frá
Eldey og til og með Húnaflóa.
Skúli Bragason fiskifræðingur
var leiðangursstjóri 1 þessari ferð
sem farin var á mb. Dröfn, 70
lesta báti sem Hafrannsókna-
stofnunin hefur fengið til umráða
við slíkar rannsóknir. Við höfðum
i gær samband við Skúla og báð-
um hann að segja okkur það
helsta úr þessari ferð og hvaö
honum hefði þótt koma merkileg-
ast fram.
Sagði Skúli, að enn væri að visu
ekki búið að vinna úr öllum
gögnum, sem safnað var i
ferðinni, en sér sýndist, að merki-
legast væri, hve vel rækjuklak i
ísafjarðardiúpinu hefði heppnast
árin 1970 og 1971. Taldi Skúli vist,
að sú rækjuaukning, sem orðið
hefuri ísafjarðardjúpi, stafi fyrst
og fremst af þessu velheppnaða
klaki.
Skúli sagðist telja vist, að á
næsta ári yrði góð rækjuveiði i
tsafjarðardjúpi, en lengra fram i
timann sagðist hann ekki þora að
spá. Undanfarið hefur verið reynt
að stækka möskvana á rækju-
trollunum til að sleppa ung-
rækjunni og eins hafa verið
gerðar tilraunir með flokkunar-
vélar, allt til að friða ungviðið og
það borgar sig vel, sagði Skúli,
slikar aðgerðir skila sér margfalt
siðar i stærri rækju og þá um leið
aukinni þyngd, þar eð rækjan
bætir miklu við sig á ári.
Þá kom einnig i ljós i þessum
leiðangri að mikið magn af rækju
er i Húnaflóa. Þar er nú leyft að
veiða 1700 tonn yfir timabiliö, og
sagði Skúli, að sér þætti liklegt að
óhætt væri að auka það heildar-
magn eitthvað. Astæðuna fyrir
þessu mikla rækjumagni má ef-
laust rekja til þess hve litið hefur
verið veitt undanfarin ár i Húna-
flóanum, en nú hafa þessar
veiðar aukist að mun, og sagði
Skúli, að augljóst væri, að menn
yrðu að fara að öllu með gát að
fenginni reynslu á Vestfjarða-
miðunum, þar sem um ofveiði var
að ræða fyrir nokkrum árum.
Þá voru og i þessari ferð
könnuð mið við Eldey, þar sem
kom i ljós eins og undanfarin ár,
að of mikið er af ýsuseiðum á
þessu svæöi til þess að óhætt sé að
leyfa rækjuveiði þar.
Þá voru einnig könnuð miðin i
Breiðafirðinum. Þar er áfli nú
mjög tregur og er það ávallt
á hausin en eykst siðan þegar
kemur framá veturinn og nær
hámarki i mars eða mal. Loks
voru svo miðin i Húnaflðanum
könnuð, og þar fannst mikið
magn af rækju eins og áöur segir,
enda veiða þeir bátar er þangað
sækja mjög vel um þessar
mundir. -S. dór.
AF KÚK OG PISS
Það skai tekið fram til
að fyrirbyggja allan
misskilning, að allar þær
persónur, sem fram
koma í þeirri frásögn,
sem hér fer á eftir, eru
hreinn uppspuni og eiga
sér enga fyrirmynd í lif-
enda lífi.
Það er komið haust.
Grös náttúrunnar fölna,
blómin deyja o.s.frv. En
sem náttúran fer í
vetrarhaminn færist líf i
blómknapp þann, sem
gætum vér ,,borið og
varið öll yfir æfiskeið",
sem sagt listina.
Tónlist, leiklist, mynd-
list, málaralist, högg-
myndalist, harmonikku-
tónlist, sönglist, danslist
og síðast en ekki síst hin
eilifa list nær einmitt
fullum blóma um það
leyti sem grös náttúr-
unnar eru að syngja sitt
síðasta vers.
í Þjóðleikhúsinu er
verið að sýna Elliheim-
ilið, Upptökuheimilið og
Brúðuhei mil ið, Iðnó
ætlar sér góða uppskeru,
en Sinfóníuhljómsveitin
er komin útá land að
spila fyrir sveita-
varginn. Sólódans-
meyjafélagið Svifbláinn
er að æfa nýtt Pa Dö Dö
fyrir veturinn, en von er
á norska harmonikku-
snillingnum Age Blod-
prop til að leíka í Nor-
ræna húsinu á næstunni.
Af þeim fjölmörgu
Íistmálurum, sem nú
sýna hér í borg, ber þrjá
tvímælalaust hæst. Við
getum kallað þá Gísla,
Eirík og Helga.
Blöðin hafa átt sinn
þátt í því að vekja
athygli á þessum snill-
ingum og ekki að
ástæðulausu og hafa
birst margar og merki-
legar myndir af verkum
þeirra aðekki sé nú talað
um orð og athugasemdir
sem fallið hafa. Gísli
hefur lýst því hátíðlega
yfir í blöðum borgar-
innar að Eiríkur sé piss.
Eða nánar tiltekið pé-i-
ess-ess. Hafa menn verið
að vænta þessað Eiríkur
svari fljótlega og má þá
vænta þess að Eiríkur
álíti Gísla vera kúk og
væri í raun og veru bæði
athyglisvert og
skemmtilegt að fylgjast
með listamönnum
þjóðarinnar yfirleitt
ausa úrgangsefnum
líkamans hver yfir
annan svona til hátíða-
brigða, þegar haustupp-
skeran er í hámarki.
Helgi er hins vegar svo
hátt yfir aðra mynd-
listarmenn hérlenda
hafinn að margra og þá
kannske ekki síst eigin
dómi að honum finnast
þeir áreiðanlega ekki
þess verðir, að hann
úríneri (eins og hann
mundi sjálfur segja) á
þá, hvað þá að hann taki
þátt í almennum hland-
slag íslenskra lista-
manna, þótt fyrirbrigðið
virðist mjög í tísku um
þessar mundir.
Fylgifiskar listarinnar
eru gagnrýnendurnir,
eins konar bögglar, sem
fylgja skammrifjum.
Þessi orð eru höfð eftir
frægum rithöfundi og
heimspekingi, Rainer
Mariarilke:
,,Ekkert er fjær því að
komast í snertingu við
listaverk en umsagnir
um þau.
Meira eða minna vel
heppnaður misskiln-
ingurerallt og sumt sem
á þeim er hægt að
græða."
Gagnrýnendur ættu að
hafa þetta spakmæli að
leiðarljósi og reyna að
einbeita sér að því að
misskilningurinn
heppnist í sem flestum
tilfellum, þegar þeir eru
að fjalla um listina.
Mér koma gagnrýn-
endur í hug í sambandi
við margumræddan
silfurlampa, sem virðist
ætla að verða til þess að
magna svo miklar deilur
meðal einstaklinga,
hópa og herskara að
Vestmannaeyjagos,
landhelgi og stjórnar-
kreppa komast ekki að í
sömu andránni og um
lampann er fjallað.
Þetta tákn um listræn
afrek á leiksviði er nú
komið í hendurnar á
manni, sem keyrir
strætó, og pabba hans,
sem er einhvers konar
sjoppukall fyrir innan
bæ, og er á fréttum að
skilja, að þeir séu þegar
farnir að deila um
eignarréttinn á lamp-
anum. Deilur hafa risið
um það, hvort rétt sé af
sjóði Stefaníu Guð-
mundsdóttur að taka við
andvirði lampans og
nota peningana til að
kenna leikurum að leika
betur, en Baldvin
heimtar að nafn sitt
verði máð af gripnum.
Hve vel á hér ekki við
Ijóð Jónasar:
„Einn er uppi i sjoppu
yli húsa fjær
kveiks með loðna loppu
lampi silfurskær,
þykir klént að kúra
hjá karamellustampi^
óskar þar ekki lúra
útibarinn lampi."
Og nú heyrði ég á
Hressingarskálanum i
gær, að ríkisstjórnin væri
að springa, og kom þá
gamli húsgangurinn
ósjálfrátt upp í hugann:
„Rikisstjórnin falla fer
fallegan óli skalla ber
meður litlum mjalla er
mætti fara að halla sér."
Flosi
Fiilltriíar norrœnna hiúkruiiarkvenna
Verksvið hjúkrunarkvenna í framtíðinni
Samvinna hjúkrunarkvenna á
Norðurlöndum (SSN) hélt árleg-
an fulltrúafund sinn I Skövde i
Sviþjóö dagana 18.—21. sept. sl.
Samtökin hafa innan vébanda
sinna yfir 130 þúsund félaga.
Höfuðviðfangsefni fundarins var
„Staða og verksvið hjúkrunar-
konunnar i þjóðfélagi framtlðar-
innar”.
Af íslands hálfu sátu fundinn 9
fulltrúar, en alls voru þátttakend-
ur 75 frá öllum aðildarfélögunum
og auk þess einn fulltrúi frá
Norðurlandaráði. Umræðu-
grundvöllur var: skipulagning,
framkvæmd og stjórnun
hjúkrunarstarfanna, er snúa að
sjúklingnum, hjúkrunarmenntun,
framhaldsmenntun og æðri
menntun, simenntun (þar er átt
við stöðuga fræðslu og þjálfun),
laun og vinnuaðstaða, þróunar-
möguleikar og rannsóknir á sviði
hjúkrunar.
Fundurinn lagði rika áherslu á
nauðsyn þess, að hjúkrunarkon-
unni gæfist meiri timi til sam-
ræðna við sjúklinginn, þar sem
samtal við hinn sjúka væri ótrú-
lega stór þáttur i afturbata hans,
hver svo sem hinn upprunalegi
sjúkdómur væri.
Markmið hjúkrunarnáms
Frh. á bls. 15