Þjóðviljinn - 06.11.1973, Blaðsíða 13

Þriðjudagur 6. nóvember 1973. ÞJÓÐVILJINN — StÐA 13
POULÖRUM:

BOÐORÐIÐ
30
komist að neinni niðurstöðu.
Hvað sem þvi liður, þá varð
Marcussen uppiskroppa með
tjöru, rétt eftir að Alex var far-
inn, hringdi hann dyrabjöllunni
og stóð fyrir utan með tjörudall-
inn sinn og bað innilega af-
sökunar, hann vissi auðvitað að
það var búið að loka. En hann
þurfti að fara í vinnuna á morgun
og langaði til að ljúka við að
tjarga. Þú gætir vist ekki hjálpað
mér um dálitinn slatta?
Það gat ég, og af þvi tilefni fór
ég i gamlan jakka, sem var með
tjörublettum fyrir, og siðan
fórum við niður i timburskála og
ég tappaði af tunnunni i fötuna
hjá honum. Marcussen fór heim
til að halda áfram að tjarga og ég
lokaði rennihurðinni i gaflinum
og varð að rykkja i hana af öllum
kröftum, þvi að hjólin voru farin
að stirðna. I þvi slóst jakkahornið
mitt i hurðarendann og ég heyrði
dálitinn smell frá einhverju sem
var i jakkavasanum. A leiðinni
heim þreifaði ég niður i vasann,
og milli fingurgómanna hélt ég á
flötum lykli sem ég þekkti
lögunina á. Það var gamall rás-
lykill að karavaninum. Hann
hafði verið notaður svo oft, að
loks hafði komið i hann brestur.
, Ég hafði látið gera nýja lykla
að bilnum og vissi ekki betur en
þessum hefði verið fleygt. Siðan
voru þrjú eða fjögur ár. Allan
þann tima hafði hann legið
gleymdur i vasanum á jakkanum,
sem ég notaði þvi nær
aldrei — og svo vildi þannig til,
að ég fékk hann milli fingranna
einmitt i dag. Tilviljun! Tja, hvað
veit ég?
Það væri of mikið sagt að ég
heföi litið á þennan lykilfund sem
veins konar visbendingu forlag-
Lausn á
krossgátu
Lausn á siðustu krossgátu:
1 = B, 2 = A, 3 = L, 4 = D, 5 = U,
6 = R, 7 = P, 8 = Þ, 9 = 0, 10 = T,
11=V, 12 = Æ, 13 = Ý, 14 = S,
15 = M, 16 = E, 17 = 1, 18 = N, 19 = 0,
.20 = F, 21 = É, 22 =Ð, 23=Y,
24 = G, 25 = A, 26 = 1, 27 = 0 , 28 = K,
29 = H, 30 = 0.
anna, hvaða fyrirbrigði sem þau
eru nú annars. Ég fann engan
kuldahroll sem gæfi til kynna ná-
vist æðri máttvalda, ég fann ekki
annað en gamlan lykil. Það væri
lika of mikið sagt, að lykillinn
hefði ekki komið hugmyndinni inn
hjá mér. Hún birtist : nefnilega
alls ekki allt i einu, heldur hefur
hún legið og gerjað i einhverju
skúmaskoti hugans. án þess að ég
gerði visvitandi neitt til þess. A
leiðinni á skrifstofuna fór hún
sjálfkrafa að birtast fyrir hugar-
sjónum minum, likt og hún hefði
legið reiðubúin eins og lykill inn
i vasanum og beðið sins tima.
Alex hafði haft rétt fyrir sér i
þvi, að það var ekki min sterka
hlið að fá snjallar hugmyndir.
Enda var það þveröfugt. Hug-
myndin fann mig.
Þegar Mark kom aftur frá
byggingarlóðunum og leit inn á
skrifstofuna, lá ég á hnjánum og
var að tina upp sigarettur. Hann
sagði:
— Þú ættir ekki að fleygja þeim
svona i kringum þig. Þær eru of
dýrar til þess.
— Það var ekki ég sem gerði
það, sagði ég. — Alex var að sýna
i verki hvað hann ætlaði að gera
við okkur, ef hann fengi ekki vilja
sinum framgengt.
Mark spurði hver vilji Alexar
væri, og ég sagði tuttugu þúsund
að viðbættum sjö þúsund og fimm
hundruð., — hann léti sér nægja
það fyrst i stað að minnsta kosti.
Mark hlustaði agndofa méðan ég
skýrði þetta fyrir honum, og siðan
sagði hann að þessi bölvaður
fantur hlyti að vera kolvitlaus.
— Ég sagði honum það. En það
hafði heldur litil áhrif á hann.
— En hann getur ekki gert al-
vöru úr þeirri hótun sinni að fara
til lögreglunnar, án þess að lenda
sjálfur i klipu?
— Jú, ég er hræddur um að
hann geti það — og að hann geri
það ef við látum hann ekki hafa
peningana.
— Ætlarðu...?
— Nei
— Heldur hvað, Johs? Hvað
hefurðu hugsað þér að við gerum
við hann?
— Ég er ekki búinn að hugsa
málið,. sagði ég. — En við gerum
ekkert. Þetta kemur engum við
nema Alex og mér.
Mark starði á mig: — Attu við
að þú ætlir...
— Vertu ekki aö tala um hvað
ég ætli eða ætli ekki, sagði ég.
— Þú veist ekkert um það. Ég
veit það varla sjálfur.
Þegar ég var búinn að senda
hann heim og áminna hann umað
steinþegja um fjárkúgunaráform
Alexar við Rósu og Marianne, fór
ég og leit á töfluna um flóð og
fjöru sem hékk á skrifstofuveggn-
um. Klukkan var orðin hálfsex.
Eftir hálftima var háflæði. Ef ég
flýtti mér, gæti ég tekið laxanetið
upp áður. Ég stóð og fitlaði við
lykilinn i jakkavasa minum og
hugsaði með mér að á morgun
yrði flóðið þrem kortérum fyrr,
sem sé klukkan fjórðung i sex og
Alex hafði tilkynnt komu sina
klukkan fimm. Það stóð vel
heima. Allt féll eins og flis við
rass, rétt eins og hann hefði sjálf-
ur hagrætt þvi að alkunnri snilli.
Ég var sestur inn i kara-
vaninum og búinn að snúa lyklin-
um varlega þegar Marianne kom
gangandi eftir innkeyrslunni. Ég
vatt niður hliðarrúðuna og sagði
henni að ég ætlaði að vitja um
netið. Hvað var annars i matinn?
Hún lét sem hún heyrði ekki
spurninguna og sagði: — Netið?
Hvernig geturðu hugsað um það
þegar...Hvað sagði Alex?
— Tja, hvað hann sagði. Hann
lét i ljós grunsemdir i sambandi
við Mark og ég sagði honum væri
ekki með réttu ráði og varaði
hann við að gera nokkuð frekar i
málinu.
— Gera hvað?
— Kæra Mark fyrir að stela
átta þúsund krónunum.
— Sagði hann berum orðum að
hann ætlaði að gera það?
— Já, ef ég bætti honum ekki
upp skaðann. En hafðu engar á-
hyggjur. Hann gerir það ekki.
Honum er ljóst, að þá gæti hugs-
ast aö ég hefði dálitið á hann á
móti.
— Attu við það sem gerðist —
fyrir löngu...?
— Já, morðið á Virginiu. Ég er
ekki búinn að gleyma þvi sem þú
sagðir um kvöldið, að það hefði
getað verið hann.
— Myndirðu gera það i alvöru,
ef...
—■ Nei, sagði ég. — Min staða
væri vist ekki sérlega sterk i þvi
máli. Það veit hann auðvitað. En
hann veit ekki nema ég væri nógu
vitlaus til að reyna það samt... Ég
býst ekki við að hann vilji eiga
það á hættu.
— Johs, væri ekki skömminni
skárra að borga honum þessa
peninga til að losna viö hann?
— Hefurðu nokkurn tima heyrt
að maður losnaði við fjandann,
þótt maður rétti honum litlafing-
ur?
— Hvað áttu við með þvi?
— Hugsaðu þig um. Ef ég borg-
aði honum, væri ég með þvi að
viðurkenna að það hefði verið
Mark sem heimsótti hann á hótel-
herbergið þarna um kvöldið.
— Já, ég skil það, sagði Mari-
anne, en það var samt ekki á henni
að heyra. Enda var ekki auövelt
að átta sig á þessum óljósu og
þokukenndu skýringum minum.
Ég ók af stað og stundarfjórð-
ungi seinna var ég kominn að
suðurströndinni og hamaðist við
að ljúka verki minu af fyrir flóðið.
Ég braut netið saman og axlaði
kippuna, reif upp staurana og
setti þá á hina öxlina. Þegar ég
var á leiðinni inn, kom annar lax-
veiðimaður öslandi til min, haf-
andi lokið við að lita á tómt netið
sitt.
— Þú ert þá aö gefast upp?
sagði hann.
— Nei, ég færi mig til og reyni
fyrir mér annars staðar.
— Það er vist jafnlélegt alls
staðar.
— Það er aldrei að vita, sagði
ég, þótt ég þættist reyndar vita
það. — Mér datt i hug að reyna út
af norðurströnd.
— A Sören Kaas leirunni? Þar
leggur ekki nokkur maður net.
— Kannski veit laxinn það og
heldur sig þar.
Hann hristi höfuðið og tautaði
eitthvað um að ég yrði að vara
mig á aö billinn tepptist ekki þar.
Flóöið gæti komið snögglega þar.
— Ég veit það, sagði ég, en
bætti ekki við að ég ætlaði einmitt
að notfæra mér það.
21
Lægðardrag yfir norðurhluta
Bretlandseyja og Færeyjum hafði
siðan i gær færst suður á bóginn.
Undir kvöld leit út fyrir norð-
vestanhvassviðri. Ég slökkti á út-
varpinu. Ég hafði verið að hlusta
á veðurhorfur fyrir Norðursjóinn
frá Hamborg. Hér á vestur-
ströndinni fer það oft nær raun-
verulegu veðri en spáin frá
veðurstofunni i Kaupmannahöfn,
sem sagt er að stundum gefi að-
vörun um rok, þegar þakplöturn-
ar eru farnar að fjúka af húsun-
um.
Klukkan var nokkrar minútur
yfir fimm. Alex hafði ekki sýnt
sig ennþá, en hann kæmi áreiðan-
lega og það var nógur timi, heilir
þrir stundarfjórðungar. Nema
hann hvessti svo mjög að það
flýtti fyrir flóðstraumnum. Ég
gekk út fyrir og leit upp i himin-
inn. Hann var tætingslegur og til i
allt. Það kæmu skúrir með kvöld-
inu og vindurinn, sem allan dag-
inn hafði hvikað milli suðvesturs
og vesturs, var nú aö færast i
norður og herti verulega á sér.
Betra gat það ekki verið. Allt var
næstum fullkomið. Þegar allt
gengur eins og smurt, fær maður
oft hugboð um að hann hafi
gleymt einhverju mikilvaígu og
Uriðjudagur 6. nóvember
7.00 Morgunútvarp. Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Morgunleikfimi kl. 7.20.
Morgunbæn kl. 7.55. Fréttir
kl. 7.30, 8.15 (og 'forustugr.
dagbl), 9.00 og 10.00.
Morgunstund barnanna kl.
8.45: Anna Snorradóttir les
framhald sögunnar ,,Padd-
ington kemur til hjálpar"
eftir Michael Bond (5).
Morgunleikfiini (endurt.)
kl. 9.20. Tilkynningar kl.
9.30. Þingfréttir kl. 9.45.
Létt lög á milli liða. Ég inan
þá tið kl. 10.25: Tryggvi
Tryggvason sér um þátt
með frásögum og tónlist frá
liðnum árum. Tónleikar kl.
11:30: Filharmóniusveit
Berlinar leikur „Föðurland
mitt” eftir Smetana.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Kftir hádegið. Jón B.
Gunnlaugsson leikur létt lög
og spjallar við hlustendur.
14.30 Jafnrétti — misrétti.III.
þáttur.
15.00 Miðdegistónleikar:
Kammertónlist eftir Béla
Bartók. Kammerhljóm-
sveitin i Moskvu leikur
Divertimento fyrir
strengjasveit; Rudolf
Barshai stj. Tristan Fry og
James Holland leika Sónötu
fyrir tvö pianó og ásláttar-
hljóðfæri.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
16.15 Veðurfregnir.
16.20 Popphornið.
17.10 Tónlistartimi barnanna.
Egill Friðleifsson söng-
kennari sér um timann.
17.30 Frainburðarkennsla i
frönsku.
17.40 Tónleikar. Tilkynningar.
18.30 Fréttir. 18.45 Veður-
fregnir. 18.55 Tilkynningar.
19.00 Veðurspá. Fréttaspegill.
19.20 Pianóleikur í útvarpssal.
Kjell Bækkelund leikur
Svitu eftir Paul Hindemith.
19.40 Kona i starfi.Elin Ólafs-
dóttir lektor flytur erindi.
20.00 Lög unga fólksins.
Ragnheiður Drifa
Steinþórsdóttir kynnir.
21.00 Göttingen, goðaborgin
forna.Séra Arelius Nielsson
flytur erindi.
21.30 A hvituin reitum og
svörtum. Guðmundur
Arnlaugsson flytur skák-
þátt.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Kvöldsag-
an: Minningar Guðrúnar
Borgfjörð. Jón Aðils les (3).
22.35 llarmonikulög. Mogens
Ellegaard leikur.
23.00 A hljóðbergi. „Forseti i
vanda”. Dagskrá um ævi og
stjórnmálaferil Abrahams
Lincolns Bandarikjafor-
seta. Marcus Cunliffe
prófessor i bandariskri sögu
við Manchesterháskóla setti
dagskrána saman úr sam-
tima ræðum, ritum og
söngvum.
23.50 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
Brúðkaup
Þann 24.8. voru gefin saman i
hjónaband af séra Þóri Stephen-
sen Lára Haraldsdóttir og Stefán
Eiriksson. Heimili þeirra er að
Bárugötu 12.
Stúdíó Guðmundar Garðastræti 2.
Þann 8.9. voru gefin saman i
hjónaband i Langholtskirkju af
séra Sigurði Hauki Guðjónssyni
Kristrún Sigurðardóttir og Simon
Ólafsson. Heimili þeirra er að
Reykholti, Biskupstungum.
Studío Guðmundar Garðastræti 2.
Þriðjudagur fi. nóvember 1973
20.00 Fréttir.
20.25 Veður og auglýsingar.
20.35 Heima og hciman.Bresk
framhaldsmynd. 7. þáttur.
Snjóklukkurnar springa út.
Sögulok. Þýöandi Dóra Haf-
steinsdóttir. Efni 6. þáttar:
Brenda fer að heimsækja
Walter, son sinn, sem legg-
ur stund á enskunám við
háskólann i York. Þau
skoða borgina og ræða
margt sáman. Walter skilur
gerðir móður sinnar betur
en hin börnin og ásakar fjöl-
skylduna fyrir eigingirni.
Hann segir Brendu, að hann
hafi i hyggju að hætta námi,
og þau hafa bæði nokkrar
áhyggjur af, hvernig God-
frey muni taka þeirri frétt.
Um kvöldið situr Edward
einn i ibúð Brendu, þegar
Scott ber þar að dyrum.
Hann ásakar Scott fyrir að
hafa eyðilagt fjölskyldulif
þeirra og leitt Brendu á
villigötur.
21.25 Heimshorn. Frétta-
skýringaþáttur um erlend
málefni. Umsjónarmaður
Sonja Diego.
22.00 Skúk.Stuttur, bandarísk-
ur skákþáttur. Þýðandi og
þulur Jón Thor Haraldsson.
22.05 Tómstundagaman.Þýsk
kvikmynd um tómstunda-
iðju. 1 myndinni er meðal
annars sýnt, hvernig fólk i
Þýskalandi ver fritima sin-
um. Þýðandi og þulur Óskar
Ingimarsson.
22.35 Dagskrárlok.
RAFLAGNIR
SAMVIRKI
annast allar almennar raflagnir. Ný-
lajgnir, viðgerðir, dyrasima og kall-
kerfauppsetningar.
Teikniþjónusta.
Skiptið við samtök sveinanna.
Verkstæði Barmahlið 4
SÍMI 15460 milli 5 og 7.
FÉLAG ÍSLEÍVZKRA HLJÚMLISTARMAWA
#útvegar yður hljóðfœraleikara
og hljómsveitir við hverskonar tœkifœri
Vinsamlegast hringið i 20255 milli kl. 14-17