Þjóðviljinn - 05.06.1974, Blaðsíða 8

8 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Miðvikudagur 5. júnl. 1974
Vopnahléö í Golanhæðum
Eru Palestínumenn
að einangrast?
Vopnaskakinu í Golan-
hæðum er nú væntanlega
lokið að sinni, fyrst tekist
hefur samkomulag með
erkióvinunum ísraels-
mönnum og Sýrlendingum
um aðskilnað herja. Sam-
kvæmt því samkomulagi
munu striðsaðilar skiptast
á stríðsföngum, Israel læt-
ur af hendi svæðið, sem
það vann í haust, og þar að
auki nokkurn hluta land-
vinninganna frá 1967, þar á
meðal rústirnar af borg-
inni Kúneitra, sem eru
Sýrlendingum mikið til-
finningamál. Á auða svæð-
inu milli herjanna verða til
eftirlits hermenn Samein-
uðu þjóðanna. Fólk það,
sem flúði hin hernumdu
svæði undan ísraelsmönn-
um, fær að snúa heim, og
herstyrkur beggja aðila við
svæðið í umsjón Samein-
uðu þjóðanna verður tak-
markaður.
Kissinger utanrikisráðherra
Bandarikjanna hefur hlotið mikla
frægð fyrir þátt sinn i aö koma á
þessu samkomulagi, og vist er
um það að enginn frýr þessum
þýska Gyðingi vits og dugnaðar.
Hann ber höfuð og herðar yfir
aðra bandariska ráðamenn sam-
timans, enda hægt um hönd þegar
Watergate-hyskiö er annarsveg-
ar. En þótt svo að mest færi fyrir
Kissinger og þeytingi hans milli
Jerúsalem og Damaskus i frétt-
unum, þá áttu margir aðrir aðilar
kannski fullt eins mikinn þátt i
þvi að samningar tókust um siðir.
Margt hjáipaðist að
Sýrlendingar sjálfir hafa til
dæmis fulla þörf á þvi að geta
beint athygli sinni og orku að ein-
hverju öðru en hernaði, efnahag-
ur þess rikis er næsta bágborinn
og hagur almennings svo slæmur,
að stappar nærri hungursneyð.
Ein helsta ástæðan til þess hve
haröir Sýrlendingar hafa verið
bæði nú og fyrr i afstöðu sinni til
Israels er að baþistastjórn þeirra
er veik og hefur helsta stuðning
sinn frá herforingjum annarsveg-
ar og hinsvegar Alavitum, frem-
ur fámennum og ekki ýkja vel
þokkuðum sértrúarflokki i
Múhameðstrúnni. Herforingjarn-
ir hafa verið mjög haröir i and-
stöðunni gegn ísrael, og hefur
Assad forseti ekki þorað annaö en
tileinka sér svipaða afstöðu af
ótta við aö missa fylgi þeirra ann-
ars.
Flestir helstu leiðtogar Araba-
landa hafa lika legið i Sýrlending-
um og reynt að mýkja þá, einkum
Sadat i Egyptó, Feisal kóngur i
Saudi-Arabiu og Boumidienne i
Þeir perluvinirnir Sadat og Kissinger áttu drjúgan þátt I þvi aö samkomulag tókst meö Israel og Sýr-
landi, enda mikiö hagsmunamál fyrir bæöi Bandarikin og Egyptaland.
Alsir. Allir þessir höföingjar
þykjast hafa hagnast sæmilega,
pólitiskt og efnahagslega, á Jom
Kippúr-striðinu og oliustreitunni
sem þvi fylgdi og vilja nú umfram
allt frið og ró til þess að tryggja
vinninga sina. Sadat var sérstak-
lega áfram um að fá Sýrlendinga
til þess að semja, þvi að almenn-
ingsálitið i Arabalöndum hefði
getað snúist gegn Egyptum, ef
þeir hefðu setið uppi með samn-
inga við tsrael en Sýrlendingar
engan bilbug látið á sér finna.
Sovétrikin hvöttu Sýrlendinga
einnig til samninga, og sá gamli
og þrautreyndi stjórnmálaþjark-
ur Grómýkó var i Damaskus sið-
ustu daga samningaumleitan-
anna. Það er I samræmi við þá
meginstefnu Sovétrikjanna i al-
þjóöamálum að forðast stórvægi-
legar breytingar og þar með auð-
vitað viðsjárveröan ófrið, sem
aldrei er að vita út i hvaö getur
leitt. Það er lika álitsaukandi fyr-
ir Sovétrikin að hafa stuðlað aö
friði i þvi styrjaldabæli, sem
löndin fyrir Miðjarðarhafsbotni
eru og hafa raunar lengstum ver-
ið.
Og vitaskuld höfðu Bandarikin
ærnar ástæður til þess að vilja
koma á friðvænlegra ástandi á
þessum slóöum. Likt og Sovétrik-
in vilja þau sem minnstar breyt-
ingar i heimi hér og hafa þar af
leiöandi ýmugust á hverskyns
ólgu. Fyrir Nixon, sem hefur nú
verið sakaður um svo að segja öll
hugsanleg afbrot nema kynvillu
og að rækta marijúana á Hvita-
hússlóöinni, er það auðvitað póli-
tisk lifsnauðsyn að geta flaggað
einhverjum árangri á erlendum
vettvangi. Enda lét hann það ekki
dragast minútu lengur að fara i
Framhald á bls. 13
Tvöfalt siðgæði landvætta
Ritstjóri Stúdenta-
blaösins áminntur
1 lok mars sendu landvætt-
irnir fjórir sem gegna pró-
fessorstööum, þeir Þorsteinn
Sæmundsson, Þór Vilhjáims-
son, Jónatan Þórmundsson og
Ragnar Ingimarsson, há-
skólarektor bréf, þar sem þeir
fara fram á að þáverandi rit-
stjóri Stúdentablaðsins, Rún-
ar Armann Artúrsson, sæti á-
minningu háskólaráös fyrir
grein sem hann skrifaöi um
þátt þeirra fjórmenninga f
undirskriftasöfnun Varins
lands.
Háskólaráð fjallaði um
bréfið á fundi sínum 2. mai sl.
og samþykkti þá ma. eftirfar-
andi: „Háskólaráð átelur þau
stóryrði, sem höfð eru um
nokkra starfsmenn Háskóla
Islands I umgetinni grein I
Stúdentablaöinu og væntir
þess, að framvegis sneiði
stúdentar hjá slíkum stóryrö-
um ígagnrýni,sem þeir beina
að einstökum þegnum skól-
ans.”
I nýútkomnu Stúdentablaöi
er fjallað um þetta mál. Segir
núverandi ritstjóri Gestur
Guðmundsson þar ma. aö eng-
an þurfi að undra þótt menn á
borð við landvættina skuli
gera þessa kröfu. Siðan segir:
„Akademlskur rembingur
sem telur haskólaborgara
æöri venjulegu fólki er nefni-
lega I fullu samræmi við und-
irlægjuhátt gagnvart herstyrk
og fjármunum bandarlskra
heimsvaldasinna.”
Siöar Igreininni segir: „Hitt
vekur meiri furðu að háskóla-
ráð skuli láta svo rhjög að vilja
þessara manna... Hvers vegna
á að taka sérstakt tillit til
þegna háskólans I skrifum
Stúdentablaösins? Maður
hefði þó ætlað að þegnar skól-
ans læsu blaöiö alla jafna og
gætu þvi frekar borið hönd
fyrir höfuð sér, en Jón Jónsson
verkamaður sem Stúdenta-
blaðið getur lýst sóöalegan,
illa gefinn og ennþá verr inn-
rættan án þess að hann frétti
nokkurn tima af þvl.
Stúdentablaðið hefur ekki i
hyggju hér eftir fremur en
hingað til að virða hið tvöfalda
siögæði.” —ÞH
Þessi ágæta útfærsla á skjaldarmerki þjóöarinnar fylgdi
grein þeirri sem brann svo sárt I á hörundi landvættanna.
Ömar mótmælir
íhaldsþjónkun!
Herra ritstjóri.
Laugardaginn fyrir kosningar
var min sérstaklega getið I frétt
Þjóöviljans vegna yfirlýsingar,
sem fréttamenn Þjóöviljans
sendu frá sér um það, að þeir
kæmu ekki fram fyrir hönd póli-
tlskra samtaka og læsu ekki aug-
lýsingar né kæmu fram i þeim.
Fyrirsögnin á fréttinni var sett
saman á þann veg, að teknar voru
glefsur úr auglýsingu Morgun-
blaðsins um kosningahátið D-list-
ans, þær slitnar úr samhengi og
siöan skeyttar saman, þannig að
eftirfarandi kom út:
„Kosningahátið D-listans. Dag-
skrá: A milli ávarpanna mun
Omar Ragnarsson flytja gaman-
mál.”
Af þessu virtust lesendur Þjóö-
viljans eiga að ráða, að hið eina,
sem hefði veriö á dagskrá fundar-
ins, hefðu veriö gamanmál min,
en það er alrangt.
Siðan birti blaöið yfirlýsingu
fréttamannanna, en bætti við eft-
irfarandi klausu:
„Og þeir undirrita sin frægu
nöfn ábúöarmiklir I framan. Llka
Ómar Þ. Ragnarsson, sá aðili
sem þjónað hefur Ihaldinu lengst
og best til að draga fólk á fundi
þess I Reykjavik og reyndar út
um allt land.
Ihaldið reyndi að gamna sér I
Laugardalnum I gærkvöld. Og
Ómar Þ. Ragnarsson lagði sitt af
mörkum 1— enda vitað mál að
hann einn gæti bjargað þvl sem
bjargað varð hvað fundarsókn
snerti.”
Já, fjörlegur er stlllinn, og
verst að þeim hugkvæma blaða-
manni sem fréttina ritaöi, skyldi
ekki gefast tóm til að leggja á
svipaðan hátt út af fleiri auglýs-
ingum um kosningaskemmtanir
slöustu dagana fyrir kosningar.
Það vildi nefnilega svo til, aö ég
„gamnaði” fleirum en íhaldinu
um svipað leyti, og með þessum
vinnubrögðum hefði verið leik-
andi létt verk að draga mig I dilk
með Framsóknarmönnum, Al-
þýöuflokksmönnum, báðum örm-
um Samtaka frjálslyndra og
vinstri manna og Vinstri jafnað-
armönnum.
Það hefði heldur ekki verið erf-
itt verk að draga mig I dilk með
Alþýöubandalagsmönnum, sem
ég „þjónaði” fyrir slðustu þing-
kosningar, sem oftar, enda er ég
reiðubúinn til að endurnýja þau
ánægjulegu kynni, hvenær, sem
þess verður óskað.
En ég vil taka þaö fram, að ég
hef alla tlð talið mig I hópi þeirra
skemmtikrafta og listamanna,
sem flytja almennt skemmtiefni
á hvers kyns samkomum og al-
drei einskorðað mig við ákveðna
landshluta, þjóðfélagshópa,
stjórnmála- eða aldursflokka.
A kosningaskemmtununum,
sem áður var getið, komu fram
mörg þess háttar skemmtiatriöi,
t.a.m. óperusöngvarar, lúðra-
sveit, fjórtán fóstbræður og flytj-
endur gamanefnis.
I auglýsingum um þessar
skemmtanir voru þessir aðilar
auglýstir á afmörkuöum stað, en
á öðrum stað voru myndir af
ræðumönnum og fundarstjóra,
fólki, sem kom fram fyrir hönd
flokkanna og flutti efni, sem sér-
staklega var samiö til framdrátt-
ar málstað flokksins, en efni af
þvl tagi hef ég aldrei ljáð máls á
að semja eða flytja.
Síöastliöin 15 ár hef ég skemmt
á héraðsmótum Sjálfstæðis-
flokksins fjögur sumur, en ellefu
sumur fyrir hina flokkana.
Fullyrðingin um, að ég hafi
lengst og best þjónaö Ihaldinu,
fær þvl ekki staðist, enda hef ég
sýnt af mér algert afskiptaleysi
um stjórnmál alla tlð, ef undan
eru skildar forsetakosningarnar
1968, sem ekki snerust um flokka-
pólitlk.
Það hefur meira að segja komið
fyrir, að ég hafi ekki kosið.
I von um, að pólitlskt sklrllfi
mitt sé öllum ljóst, kveð ég yöur,
ritstjóri góður, og vonast til að
hitta yður hressan og kátan á ein-
hverri skemmtun flokks yðar.
Ómar Þ. Ragnarsson