Þjóðviljinn - 23.02.1975, Page 11

Sunnudagur 23. febrúar 1975 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 11
Þorra blót í
Örlygshöfn
— Viðmamma fórum á marga
bæi og borðuðum á öllum!
Þannig sagði dóttir min föður
sinum frá helgarferð okkar
mæðgna i norðanverðan Rauða-
sandshrepp, enda annáluð gest-
risni heimamanna þar um slóðir.
Þó missti hún fyrir aldurs sakir af
aðalveislufagnaðinum, sjálfu
þorrablóti sveitarinnar, sem
haldið var i félagsheimilinu
Og hér er einn þekktur, aftur
fluttur heim, Gunnar Össurarson,
— og vel tekið; ekki ber á öðru.
Fagrahvammi i örlygshöfn og
Breiðuvikurmenn sáu um að þessu
sinni. Undirbúningurinn skiptist
milli hreppshlutanna og áttu
Látramenn reyndar að vera með i
honum núna, en úr þvi gat ekki
orðið, svo aðrir hlupu undir bagga
1 þeirra stað.
öll skemmtiatriði voru heima-
gerð i sveitinni að sjálfsögðu, og
voru fluttar ræður og ljóð, sungn-
ar gamanvisur um sveitungana
og fluttar tilkynningar frá hinum
og þessum. Mest var það unga
fólkið sem sá um dagskrána,
Breiðvikingarnir Georg Gunnars-
son, Guðný Halldórsdóttir og
Ragnheiður Jónasdóttir og skóla-
stjórahjónin i örlygshöfn Guð-
mundur Friðgeirsson og Margrét
Sverrisdóttir, að ógleymdri hús-
móðurinni i Hænuvik, Dagbjörgu
ólafsdóttur, sem flutti mikinn
frumortan brag.
Og þarna var mikið sungið,
dansað, hlegið, drukkið — og
borðað einsog vera ber á slikum
samkomum og varla vert að
rekja það i smáatriðum, en hér á
siðunni getur að lita svipmyndir
frá fagnaðinum — þorrablóti i
sveit.
—vh
Þaö var hviskrað og piskrað ....
.... sungið og hlegið
Andrés Karlsson er fræg
sjónvarpsstjarna, en við svona
tækifæri svarar hann aðeins sið-
ara nafni sinu, Teitur.
Dagbjörg ólafsdóttir flytur
þorrabrag.
Borðin svignuðu undan kræsingunum. Þau sem þarna gæða sér á þorramatnum eru hjónin Friða Guð-
bjartsdóttir og Valur Thoroddsen i Kvigindisdal og sonur þeirra Haukur Vaisson.
Ragnheiöur Jónasdóttir (lengst t.v.) og Margrét Sverrisdóttir syngja gamanvisur við undirleik Georgs
Gunnarssonar
Bragi Thoroddsen vegaverkstjóri (3. frá hægri) stjórnaði fjóldasong og kallaði hóp uppá svið sér til að-
stoðar.
Og dansinn dunaði langt framá nótt