Þjóðviljinn - 17.02.1976, Síða 7

Þriðjudagur 17. febrúar 1976 ÞJóÐVlLJlNN — SÍÐA 7
John McCaw
Stjórnandi:
Karsten Andersen
Einleikari:
John McCaw
Efnisskrá:
J. S. Bach:
Brandenborgarkonsert nr. 3 i G-
dúr
C.M. von Weber:
Konsertlna iEs-dúr op. 26
Mátyás Seiber: Konsertina
Antonin Dvorak:
Sinfónla nr. 7 I d-moll op. 70
Leirkera-
smiðir
stofna
samtök
Stofnfundur félags Islenskra
leirkeramiða var haldinn i
Reykjavik 27. janúar. Tilgangur
félagsins er að efla samtök og
gæta hagsmuna félagsmanna i
öllu þvi er iðngreinina varðar og
fjárhagslegt öryggi. Ennfremur
að stuðla að listrænni framleiðslu
og framförum i leirkerasmiði.
Tónleikar Sinfóniuhliómsyeitar ísiands 12. febrúar 1976
Góður klarinettuleikari
Brandenborgarkonsert nr. 3
eftir Bach var fyrsta verkið á efn-
isskránni. Fyrsti þátturinn var
nokkuð staðfastur og ákveðinn en
jafnvægi milli hljóðfærahópa var
ekki sem best, t.d. var mikill
styrkleikarnunur á fyrstu fiðlu
annarsvegar og annarri fiðlu og
vióluhópnum hinsvegar, en þær
siðarnefndu fóru mjög halloka.
Millispil harpsikordsins var leikið
of hratt til að vera dramatiskt
sannfærandi en hefur ef til vill
verið hugsað með hliðsjón af
lokaþættinum sem tók við i alltof
hröðu tempói, kom á óvart og
skemmdi gott samspil sem náðst
hafði i fyrsta þættinum. í sam-
bandi við einingu i samspili sem
hlýtur að vera takmark góðs
hljórnsveitarstjóra, finnst rnér
það skritin ráðstöfun að staðsetja
harpsikordið og kontrabassana i
hvað sýnist vera órafjarðlægð frá
strengjahópnum. Það hlýtur að
vera skilyrði að harpsikordið,
siikur rytmagjafi sem það er
þessari músik, sé inn í miðjum
hópnum. Flutningur góðrar
Baroktónlistar vekur ávallt ó-
skipta hrifningu og finnst mér
miður hve sjaldan við fáum að
heyra þessa músik sem svo sann-
arlega er til þess fallin að koma
blóðinu á hreyfingu og hleypa'
fersku lofti á tiltölulega þröngar
timaskorður verkefnavals, ekki
siður en verk ný af nálinni.
John McCaw var einleikari i
Konsertínu fyrir klarinettu og
hljómsveit eftir C.M von Weber.
Verandi gott óperutónskáld er öll
tónlist Webers full af leikrænum
umbrotum, og þessi konsertina
minnir reyndar á köflum mjög á
óperuforleik. John McCaw er
stórkostlegur klarinettuleikari.
Vald hans á hljóðfærinu er með
eindæmum og kom það vel fram I
þessu verki sem hægt væri að lita
á sem tæknilegt sýningarstykki
fyrir klarinettuna, enda oft spilað
þannig. McCaw leggur aftur á
móti mun breiðari skilning i
þessa tónsmið, hann yfirstigur
alla örðugleika og notar um leið
hvert tækifæri til að syngja sig
SIGURSVEINN
MAGNÚSSON
SKRIFAR UM
JÓNLIST
inn i hjörtu áheyrenda með sæt-
um arium, en tónn hans er gædd-
ur meira lifi en titt er meðal
klarinettleikara, auk þess sem
hann er alveg óhræddur að nota
vibrató sem gefur stil hans alveg
sérstakt gildi. Konsertina eftir
Seiber sem kom næst var greini-
lega ekki á réttum stað i tónleika-
skránni. Þetta verk stendur
hvergi nærri við hlið tónsmiða
Webers og skapar þetta fallanda i
prógramminu, sem hefði ekki átt
sér stað ef tónsmið Seibers hefði
verið látin ganga á undan. Flutn-
ingur McCaw og Sinfóniuhljóm-
sveitar íslands var fágaður og vel
unninn, en megnaði ekki að glæða
þessa flatneskjulegu tónsmið
neinu verulegu lifi, og vist sakn-
aði ég þróttmikillar kimni ein-
leikarans sem sló svo i gegn i
fyrra verkinu.
*
Sinfónia nr. 9 eftir Dvorak hef-
ur áreiðanlega aldrei verið kailað
stórvirki meðal hliðstæðra tón-
verka annarra rómantiskra tón-
skálda, en óneitanlega býður hún
upp á vissa töfra og gullvæg
augnablik, sem bera vott um inn-
lifun tónskáldsins og innblástur
við gerð hennar. I flutningi Sin-
fóniuhljómsveitarinnar undir
stjórn Karsten Andersen, bar
hæst túlkun einstakra hljóöfæra-
leikara á einleiksköflum slnum;
þar er fyrst að nefna hornleik
Christina Trykk sem vakti mikla
eftirtekt. Leikur hljómsveitarinn-
ar i heild var aftur á móti heldur
óskýr, og megnaði ekki að varpa
birtu á annars mörg vafaatriði i
þessu verki. Það voru þessar tiðu
uppstyttur sem á endanum vógu
þyngst á metaskálunum og urðu
þess valdandi að leiði gerði ekki
vart við sig og flutningur þessar-
ar sinfóniu náði tilgangi sinum. t
sambandi við flutning Bra',den-
borgarkonsertsins I byrjan tónl.
Framhald á 14. siðu
Sálrænt táknmál í
list Einars Jónssonar
Þriðjudaginn 17. febrúar kl.
20.30 flytur Geir V. Vilhjálmsson,
sálfræðingur fyrirlestur i
Norræna húsinu um Sálrænt
táknmál I list Einars Jónssonar.
Verða þar sýndar 50 skugga-
myndir af málverkum og högg-
myndum Einars Jónssonar og
táknmál þeirra athugað með hlið-
sjón af sálfræðilegum tilgátum
um gerð sálarlifsins.
Eins og alkunna er var Einar"
Jónsson fremsti myndhöggvari
islendingaá sinum tima. Hitt vita
færri að jafnhliða þeim goðsögu-
legu og trúarlegu hugmyndum,
sem mest einkenna verk hans er
að finna mjög athyglisverða
tjáningu á þróunarferli sálar-
lifsins. Sýna sum verka Einars á
ljóslifandi hátt afbrigði af
vitundarástandi og sálræna starf-
semi, sem þekktir sállæknar og
sálfræðingar eins og Carl G.
Jung, Roberto Assagioli og
Abramham Maslov hafa fjallað
um i ritverkum sinum.
Hefur fyrirlesarinn kynnt þessa
sálrænu hlið á verkum Einars
Jónssonar viða erlendis, nú siðast
i fyrirlestri við sálfræðideild
Kentuckyháskólans. Fyrirlest-
urinn var fluttur á ensku á ráö-
stefnunni um List til lækninga I
Norræna húsinu sl. vor, en verður
nú fluttur á islensku.
öllum er heimill aðgangur að
fyrirlestrinum.
Geir Vilhjálmsson
Blaðið sem vitnað er í...
í blaðaheimi okkar eru skilin orðin augljós: annars
vegar Þjóöviljinn - hins vegar hin blöðin.
Það er Þjóðviljinn sem sér um saltiö í þau skoðana-
skipti sem fram fara í dagblöðum landsins.
Það er Þjóöviljinn sem hin blöðin eru alltaf að yitna
í og ræða við á hæpnum forsendum!
Það er Þjóðviljinn sem leitar þeirra upplýsinga sem
hinir vilja láta liggja í þagnargildi.
Þjóðviljinn er ómissandi vopn í hagsmunabaráttu
launþega, námsfólks og lífeyrisþega.
raft hriBt verl& rt-
smrSt «'»B!a3g?SSB2s
araomslarí. Morgun h*«> í**1
Þjóöviljinn er ómissandi fyrir þá sem vilja kynna sér
báðar hliðar mála og átta sig á hvert stefnir í þjóðfélags-
efnahags- og menningarmálum heima og erlendis.
Þjóðviljinn hefur mörgum snjöllum pennum á að
skipta bæði dálkahöfundum og blaðamönnum.
Látiö ekki aðra segja ykkur hvað stóð í Þjóðviljanum.
Gerist áskrifendur. Áskriftasíminn er 17505.
UQÐVIUINN
blað hfandi þjóðfélagsumræðu

UppHIoup Þióðviliot
Hér i biaftinu hcíur nokkrum smnum ver
víöurkenningarorhum um kjarasammngam
f tontmómthi siftasti. úessir sam
1 aí
enda hafi þeii
naega atyinnu
'*•» siöastl. t
'' vev
f.rítfitókmtt efnahBP
gítítan þí>tl i þvi
mínnkandi verfit>6lf
Í>jó6in geíi gert set
afi sígrasl á cftr
áíram & þeswri
tnisum karn,
PjóðvttjinB sku'
ttm kjarasamt*
þtm, »fi hann
Tlmans. látdi'-
afi flcsltr hctztu >■<
Alþý&ubantiaiagltiu a6 «-
samningsgerö og 4Uu
l>cnar ttanara er afiga-tt, þurfa h
ÞíófivUjans þ6 ekki a6 koma ?
Þióövilitnn var a önúverBum metfit vtfi verkaWn:
iiwoga Alþjfftubsndalagsins a sifiastl. eori. Hamt
^joú|a&i^nutnþjj6óageflirdag^afin«ta^^kiai^
E” ”'5
•1*1'
•<1"*r , 000
*r> } ^
assr-JS

sst.sr"-.
',*ni
fyX' ‘
SJZsfir'
þvi

w»* ’

\ Kjamorkuvopn
| engin á ísiondi
- segjo þeir í vornor.
mélonefnd os teljo
tteimlldir Þjóðvifjons
iyrir sliku rongar
- hls. 8
’ hu9leAi«^»reH'r\
Sva^«GesrSS
r'ttstjóra

4% £ j*

mÁ * »**