Þjóðviljinn - 06.04.1976, Qupperneq 3

Þriðjudagur 6. april 1976. þjöDVILJINN — StÐA 3
Þóra Friðriksdóttir sem Blanche, i baksýn Bryndis Pétursdóttir og
Margrét Guðmundsdóttir.
Hreppsnefnd Búlandshrepps:
Djúpivogur sitji fyrir
með rækjuvinnslu
Már Karlsson, fréttaritari Þjóð-
viljans á Djúpavogi:
Ilreppsnefnd Búlandshrepps
hefur gert ályktun i tilefni þeirr-
ar tillögu sem borin hcfur verið
fram á alþingi um tilraunaveið-
ar á rækju fyrir Austurlandi.
Hrep'psnefndin minnrr alveg
sérstaklega á þá aðstöðu seni
fyrir hendi er til rækjuvinnslu á
Djúpavogi og það frumkvæði
sem heimamenn hafa átt í sam-
bandi við rækjuleit. Alyktun
hreppsnefndarinnar er svo-
hljóðandi:
„Hreppsnefnd Búlandshrepps
fagnar framkominni þings-
ályktunartillögu þarsem skorað
er á rikisstjórnina að hlutast til
um að hafnar verði nú þegar til-
raunaveiðar á rækju á djúpslóð
úti fyrir Austurlandi.
Hún bendir jafnframt á að
rækjuverksmiðja með full-
komnum vélum hefur verið
starfrækt á Djúpavogi siðan
1968. Hráefni til verksmiðjunn-
ar er rækja sem veiðst hefur i
Berufirði. Heimilaðar hafa ver-
>ð veiðar á 80 til 90 tonnum á ári.
Tilraunaveiðar hafa verið
reyndar af bátum frá Djúpavogi
með góðum árangri i Beru-
fjarðarlóni og Breiðamerkur-
djúpi. Af fenginni reynslu er
bent á að vanda verður sérstak-
lega val þeirra skipa sem fengin
yrðu til tilraunáveiðanna.
Hreppsnefndin telur að meðan á
tilraunaveiðunum stendur eigi
að landa aflanum á Djúpavogi
en ekki dreifa honum á fleiri
staði fyrr en fyrirsjáanlegt
verður að nægur afli verði fyrir
hendi til starfrækslu fleiri slikra
verksmiðja á Austurlandi. Er
bent á að Djúpivogur er eini
staðurinn á Austurlandi sem
ekki hefur fengið fyrirgreiðslu
til skuttogarakaupa.
Þessvegna er rækjuvinnsla
mjög mikilvæg fyrir atvinnulif
byggðarlagsins”.
Helgi Seljan:
Rækjuvinnsla
á Austurlandi
Stutt athugasemd við eigin orð
Ættleið-
ingar
standa
í stað
„Sporvagninn”
í síðasta sinn
Annað kvöld (miðvikudags-
kvöld 7. april) eru allra siðustu
forvöð að sjá hið vinsæla leikrit
Tennessee Williams SPOR-
VAGNINN GIRND, sem sýnt
Framsókn
Aðalfundur Verkakvenna-
félagsins Framsóknar sem
hatdinn var 28. mars s.I.
mótmælti harðlega þeim gifur-
legu verðhækkunum sem orðið
hefur verið frá þvi i haust við
miklar vinsældir. Sýningar eru nú
orðnar 30 talsins.. Islenskir
leikhúsgestir virðast kunna vel að
meta þetta verk og hafa lokið
miklu lofsorði á sýninguna og
leikarana i aðalhlutverkunum:
Þóra Friðriksdóttir leikur hið
erfiða hlutverk Blanche, Erlingur
Gislason er Stanley Kowalski,
Margrét Guðmundsdóttir Stella,
kona hans og Róbert Arnfinnsson
leikur Mitch. Leikstjóri sýning-
arinnar er Gisli Alfreðsson.
hafa að undanförnu. Fundurinn
lýsti i einu og öllu yfir stuðningi
við mótmæli miðstjórnar ASÍ.
Við stjórnarkjör varð sú
breyting að Ingibjörg Bjarna-
I þingsjánni á föstudaginn var
mun ég hafa sagt, að á Djúpavogi
„hafi á sinum tima verið aðstaða
til rækjuvinnslu”.
Hér hafa mér hreinlega orðið á
slæm mistök, hreint mismæli, þvi
auðvitað hefur þar verið og er á-
gæt aðstaða til rækjuvinnslu,
enda var þar siðast unnið veru-
legt magn af rækju i fyrra.
Raunar er það eini staðurinn á
Austfjörðum, þar sem rækju-
vinnsla hefur verið stunduð að
dóttir varaformaður, lét af
störfum og Ragna Bergmann
Guðmundsdóttir var kjörinn
varaformaður i hennar stað.
marki, en þar var vitanlega um
að ræða innfjarðarrækju, þ.e. úr
Berufirði, eins og fram var tekið i
framsögu hjá mér.
Ég fjölyrði ekki um þetta að
öðru leyti en þvi, að tillaga min
var flutt að sérstakri beiðni frá
minum heimastað vegna árang-
ursins út af Vattarnesi i fyrra og
þvi var sérstaklega að Reyðar-
firði vikið i greinargerð.
Úthafsrækjan er að mestu ó-
kannað verkefni og eflaust ekki
siður möguleikar á veiðum i
Beruf jarðarál og á Lónsdýpi en út
af Vattarnesi og þá kæmi aðstað-
an á Djúpavogi sannarlega i góð-
ar þarfir eins og raunar yrði,
hvar sem verulegt magn veiddist
fyrir Austurlandi.
En ég bið vini mina á Djúpa-
vogi afsökunar á hreinu mismæli
iútvarpinu, sem hér með leiðrétt-
ist.
A sl. ári var veitt 91 leyfi til ætt-
leiðingar hér á landi, og er það
hæsta tala ættleiðinga á einu ári
um 15ára skeið. Ættleiðingar fóru
mjög i vöxt eftir lok siðari heims-
styrjaldar og allt til 1960. Eftir
það hefir fjöldi ættleiðinga staðið
i stað og raunar farið lækkandi.
Þetta kemur fram i greinar-
gerð með nýju lagafrumvarpi um
ættleiðingar sem lagt hefur verið
fyrir alþingi. Ekki er gert ráð fyr-
ir neinum verulegum brevtingum
á lagareglum um þessi málefni.
Þegar mest kvað að ættleiðing-
um á íslandi, á árabilinu 1957—61.
var rösklega 2% lifandi fæddra
barna ráðstafað til ættleiðingar.
en hlutfallsleg lækkun hefir orðið
siðar, allt niður i 1.5%. Mun láta
nærri að ættleiðingar séu ámóta
tiðar hér á landi og i Sviþjóð. hlut-
fallslega, nokkru tiðari en i Nor-
egi og nokkru fátiðari en i Dan-
mörku.
mótmœlir hœkkunum
Ferill James
Callaghans
James Callaghan, sem i gær
var kosinn foringi Verka-
mannaflokksins og forsætisráð-
lierra i stað Harolds Wilsons,
sem sagði af sér öllum aö
óvörum, er talinn reyndur
stjórnmálamaður og rótfastur i
verklýðshrcyfingu landsins.
Callaghan hefur verið ráð-
herra i alls átta ár, en hann
hefur setið á þingi siðan 1945.
Hann er að þvi leyti talinn
likur Wilson, að hann kunni þá
list að sætta andstæða hagsmuni
innan flokks sins. En hann er
hinsvegar ekki talinn hafa
ræðumennskuhæfileika til að
bera á við Wilson né heldur vera
eins beinskeyttur i umræðum.
Andstæðingar bans hafa haldið
þvi fram að flokkurinn þurfi
rösklegri og litrikari mann til að
ná til nýrra kjósenda.
James Callaghan er fæddur i
hafanrborginni Portsmouth árið
1912. Hann staríaði i skatta-
kerfinu þar til hann var kallaður
i flotann 1941, og náði hann liðs-
foringjatign i striðinu. 1945 var
hann kosinn á þing fyrir Cardiff
i Wales.
Þegar ihaldsstjórn tók við af
stjórn Atlees 1951 varð Callag-
han meðlimur skuggaráðu-
neytis Verkamannaflokksins
sem talsmaður hans i nýlendu-
málum. Hann var einn af þeim
sem komu til greina sem flokks-
foringi eftir dauða Hughs Gait-
skells 1963, en lenti i þriðja sæti
á eftir Harold Wilson og George
Brown.
Fyrstu þrjú árin eftir að
Wilson myndaði stjórn 1964 var
Callaghan fjármálaráðherra.
Sterlingspundið varð á þeim
tima fyrir miklu álagi, en
Callaghan setti metnað sinn i að
verja það falli. Þegar stjórnin
neyddist samt sem áður til
gengisfellingar árið 1967 sagði
Callaghan af sér sem fjármála-
ráðherra, en tók þess i stað við
af Roy Jenkins sem innanrikis-
ráðherra.
1 ágúst 1969 kom til meiri-
hátlar átaka milli mótmælenda
og kaþólskra á Norður-trlandi
og Callaghan sendi þá breska
hermenn til Ulster, til
að ganga á milli. Hann fór
tvisvar til Norður-lrlands og
lckk stjórn mótmælenda þar til
að samþykkja ýmsar umbætur
sem áttu að bæta hag kaþólskra.

Wilson gægist inn um dyrnar og spyr keppinauta um mannaforráð lians: Eruð þið ekki búnir að þessu
strákar. Fyrir miðju cru þcir Callaghan (annar frá hægri) og Michael Foot, sem veitti honum liarða
samkeppni.
cn i reynd hefur engu þokað til
lausnar mála á þeim slóðum.
Callghan var aðalskipu-
leggjandi kosningabaráttu
Verkamannaflokksins 1974. en
þá vann hann sigur með
knöppum meirihluta. Wilson tók
aftur við embætti forsætis-
ráðherra og skipaði Callaghan
utanrikisráðherra.
Mesti pólitiski sigur Callag-
hans til þessa er sagður sá. að i
fyrravor tóksl honum að fá
örinur aðildarriki Efnahags-
bandalagsins til að veita Bret-
landi betri skilmála fyrir aðild
að EBE en ihaldsstjórn
Edwards Heaths hafði náð