Þjóðviljinn - 11.05.1976, Síða 9

Þriöjudagur 11. maí 1976 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 9
Gengið með skipverjum að kanna skemmdirnar á Tý
„Þaö var aöeins sekúnduspursmál hvenær við slepptum takinu
vegna skorts á súrefni,” sögöu þeir Sigurjón og Sigurður (til hægri),
en þeir voru á kafi i sjó I nær tvær min. eftir ásiglingu Falmouth.
Þeir stóöu á opnu þyrluþilfarinu og munaði litlu aö þeim skolaöi út-
byrðis. Mynd Ek.
A myndinni sést þegar Faimouth geröi fyrstu atlöguna aö Tý og
slæmdi f hann skutnum. Mynd: Sófus.
Burðarbitar voru brotnir i
sundur undir þyrluþilfarinu sem
gekk mikiö niður eins og sést á
þessari mynd. Einnig má sjá
loftrör, sem stóö upp úr þilfar-
inu, kubbaö i sundur.
„Eghékkþarna eins
ogfáni á stýrinu með
lappirnar upp í loft”

ijjgjjjjjl
— sagði Guðjón
Karlsson sem
stóð við stýrið
í öllum þremur
ásiglingunum

Skemmdir kannaðar á Berufiröi eftir átökin. Mynd Sófus.
— ,,Nú rúllar hann yfir” var
það eina sem ég sagöi viö Guö-
mund Kjærnested skipherra
þegar Falmouth sigldi á okkur
þarna á miðunum, sagði Guöjón
Karlsson háseti en hann stóö viö
stýriö i öllum ásiglingunum
þremur. — Ég var næstum al-
vcg viss um aö skipið sykki I
tveimur seinni ásiglingunum,
þegar skipið hallaöist um 70
gráöur og snerist um heilar 180
gráöur... Jú, auðvitað var
maður skithræddur, ég held aö
þaö hafi enginn haldiö sálarró
sinni óskertri þótt menn hafi
kannski ekki látiö þaö i ljós.
— Það er enginn vafi á þvi að
ef við hefðum verið fleiri á
þyrluþilfarinu i annarri
ásiglingunni heföi einhverjum
skolað útbyrðis, sögðu þeir
Sigurður Bergmann og Sigurjón
Jónsson, en þegar Falmouth
keyrði á þyrluþilfarið i fyrra
skiptið voru þeir tveir
ásamt einum til að slaka út
klippunum og undirbúa árás á
togara. — Við náðum með
herkjum að halda okkur meðan
ósköpin gengu á en það hafa
áreiðanlega verið einar tvær
minútur sem liðu áður en við
náðum að draga andann vegna
þess að sjórinn flæddi stöðugt
yfir okkur. Við vorum allir að
gefast upp, sjórinn fossaði með
miklum þunga og það var mikil
þolraun að halda sér án þess að
ná neinu lofti i lungun. Það
hefðu ekki mátt liða nema
nokkrar sekúndur til viðbótar
áður en við hefðum sleppt tak-
inu og við vorum allir farnir að
súpa sjó að meiru eða minna
leyti.
Ef við hefðum verið fleiri við
að slaka út klippunum hefði ein-
hver drukknað á þvi er enginn
vafi. Við gátum tveir náð taki á
hurð sem var lokuð og með
nokkrum handföngum. Sá þriðji
fann hins vegar ekkert annað en
stórtkefli sem hann rétt náði ut-
an um en fékk ekkert almenni-
legt tak á. Ef fleiri hefðu verið á
þilfarinu heföi einhvern vantað
handfestu og skolað útbyrðis,
það er varla nokkur vafi á þvi,
sögðu þeirSigurður og Sigurjón.
Sófus Alexandersson gekk
með Þjv. mönnum um skipið og
sýndi skemmdirnar. Hann sagði
að enginn hefði haft hugmynd
um að árekstur væri i bigerð hjá
freigátumönnum fyrr en allt i
einu að Falmouth sló skutnum i
stefni Týs. Hún hafði þá siglt
samsiða Tý i nokkrar klukku-
stundir og kom þetta mjög
skyndilega. Hið sama var að
segja um næsta árekstur, menn
voru óviðbúnir þessum ósköp-
um og hín mesta mildi aö slys
eða dauösföll skyldu ekki hljót-
ast af.
— Jú, þetta var óskemmtileg
lifsreynsla og allir vorum við
hræddir að þessu sinni. En
menneru harðiráþviaögefa sig
ekki og mér vitaniega hefur
enginn maður orðað það að
koma sér burt af varöskipinu.
Við ætlum að ég held allir út
aftur um leið og þess verður
óskað.
—gsp
Yfirlýsing rannsóknarlögreglunnar
vegna Geirfinnsmálsins
Svo sem áöur hefur verið frá
greint hefir aö undanförnu staðiö
yfir umfangsmikil rannsókn við
sakadóm Reykjavlkur, sem eink-
um hefir beinst að þvi að upplýsa
hver orðiö hafi afdrif tveggja
horfinna manna, þeirra
Guðmundar Einarssonar úr
Reykjavik og Geirfinns Einars-
sonar frá Keflavik.
Rannsókn út af hvarfi
Guömundar Einarssonar hófst i
siðari hluta desember sl. og hafa
siöan setið i gæsluvarðhaldi þrir
menn, sem grunaðir eru um að
hafa átt sök á dauða Guðmundar.
Menn þessir heita Sævar Marinó
Ciesielski, Kristján Viðar Viöars-
son og Tryggvi Rúnar Leifsson. 1
framburði þeirra hefur komið
fram, að Guðmundur hafi látist i
átökum við þá að Hamarsbraut 11
i Hafnarfirði, og þeir siðan búið
um lik hans og hvatt til kunningja
sinn, Albert Klahn Skaftason,
sem komið hafði i bifreið að
Hamarsbraut 11 og aðstoöað þá
við að flytja lik Guðmundar út i
Hafnarfjarðarhraun. Albert
Skaftason kannast við að hann
hafi farið fert» þessa en eigi vitaö
hvaö verið var að flytja. Albert
var I gæsluvaröhaldi frá 23.
desember til 19. mars 1976. Þrátt
fyrir leit hefur lik Guðmundar
ekki fundist enn.
Þá hefir rannsókn málsins á
siðarastígi mjög beinst að þvi aö
upplýsa um tUdrög ökuferðar,
sem fyrrnefndir Sævar Marinó og
Kristján Viðar eru taldir hafa
farið i ásamt Erlu Bolladóttur
sambýliskonu Sævars Marinós,
og fjórða manni, þ.e. ökumanni,
semekkierennljóst hvervar, til
Keflavikur og þar að Dráttar-
braut Keflavikur, og að atferli
þeirra þar. Ferð þessi var að öll-
um likindum farin að kvöldi 19.
nóvember 1974, en eftir þann tima
var Geirfinns Einarssonar sakn-
að. Samkvæmt frásögnum þeirra
Kristjáns Viöars ogErlu urðu þau
vitni að ágreiningi og átökum
milli manna. Telur Kristján
Viðar sig þar hafa séð til manna,
sem eltu og umkringdu mann einn
og þjörmuðu siðan aöhonum með
höggum ogbarsmiðum og jafnvel
eggvopnum. Hafi maður þessi
verið orðinn mjög illa á sig kom-
inn og blóöugur er hann sá hann
siðast. Þá hafi einhverjir manna
þessara hins vegar stuggað sér
frá og Sævar Marinó farið með
sig að bifreiö þeirra, Telur
Kristján Viðar sig minnast þess,
að er þeir voru komnir i bif-
reiðina, hafihann séð riffil ihönd-
um Sævars Marinós, en Erlu sá
hann þá ekki.
Þá hefir Erla nú nýlega skýrt
svo frá, að Sævar Marinó hafi er
þetta gekk yfir verið með riffil i
höndunum og haldið honum mjög
að sér og nánast lagt hann i
hendur hennar og sagt henni fyrir
verkum um það hvernig hún
skyldi beita honum gegn nær-
stöddum manni, sem þá var þeg-
ar mjög illa á sig kominn. Hafi
hún siðan að fyrirmælum Sævars
Marinós beint þessu vopni að
manninum og hleypt af. Hafi
henni þá sortnað fyrir augum,
misst byssuna i hendur Sævars
Marinós, sem stóð fast að baki
hennar, en siðan hlaupið á brott
og falið sig, og siðan komist til
Hafnarfjarðar og Reykjavikur
eins og áður hefir veriö frá skýrt.
Eftir myndum að dæma telur
Erla næsta sennilegt, að sá, sem
fyrir þessu varð, hafi verið Geir-
finnur Einarsson. Ekki er frekar
upplýst um afdrif hans. Treglega
hefir gengið að fá fram hjá
Sævari Marinó hvaö gerst hafi
þarna sem og um afdrif
Guðmundar Einarssonar, og
hefir hann orðið margsaga i þeim
efnum. Kristján Viðar og Erla
töldu sig bera kennsl á nokkra
þeirra, sem voru þarna staddir á
athafnasvæöi Dráttarbrautarinn-
ar, og voru þeir Einar Gunnar
Bollason, Magnús Leópoldsson,
Valdimar Olsen og Sigurbjörn
Eiriksson tilgreindir I þvi efni, en
þeir hafa staðfastlega neitað þvi.
Hafa þeir Einar Gunnar, Magnús,
Valdimar og Sigurbjörn að
undanförnu sætt gæsluvaröhaldi
vegna þessarar rannsóknar, en
hafa nú veriö leystir úr þeirri
gæslu, en að ákvörðun rannsókn-
ardómara veriö gert aö sæta
eftirlitilögregluog takmörkunum
á ferðafrelsi I þágu rannsóknar
málsins.
Rannsókn er haldið áfram bæði
af hálfu rannsóknarlögreglu og
fyrir dómi. Þau Sævar Marinó,
Kristján Viðar, Erla og Tryggvi
Rúnar eru öll I gæsluvarðahaldi
vegna rannsóknar málsins og
jafnframt gert að sæta sérfræði-
legri rannsókn á likamlegu og
andlegu heilbrigði, og er sú
rannsókn hafin fyrir nokkru.
Astæða er til aö ætla að menn
þeir sem staddirvorui Dráttar-
braut Keflavikur umrætt sinn
hafi skýrt einhverjum frá þvi. Þá
er ástæða til þess að ætla að þeir
Sævar Marinó, Tryggvi Rúnar og
Kristján Viðar hafi skýrt ein-
hverjum frá afdrifum Guðmund-
ar Einarssonar.
Er hér með skorað á þá sem
slika vitneskju hafa að gefa sig
þegar fram við rannsóknarlög-
regluna.
Frá sakadómi Reykjavikur.