Þjóðviljinn - 11.08.1976, Side 8

8 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN. Miövikudagur 11. ágúst 1976
Mi&vikudagur 11. ágúst 1976 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 9

FRA SUMARFERÐ
ALÞYÐUBANDALAGSINS
A VESTURLANDI

Júnas hann fyrir þennan bo&skap
til vestfirBinga.
Ef þiO sjáiB hann svartan
og sýtiB af ykkar hag,
kjó'-ið þiB bara Kjartan,
hann kippir öliu i iag.
Ekki efaBist Baldur um rétt-
mæti þessa boOskapar og meBtók
hann.
ABalfararstjóri ferBarinnar var
Skúli Alexandersson frá Hellis-
sandi og hann hafBi mestan veg
og vanda aB undirbúningi hennar.
Skúli verkar saltfisk á Hellissandi
eins og margir vita og hann fékk
þessa visu frá Jónasi:
Oft ég trúi styr um standi
og stormar blási um þennan
mann,
og ihaldsliBiB úti á Sandi
eins og saltfisk verkar hann.
EINA
Ctundir kirkjuvegg I VatnsfirBi.
AÐ FINNA
VIBa má sjá minjar um útgerB við tsaf jarBardjúp, eins og tii aB mynda þetta forna spil.
SOLSKINSBLETTINN
hans, liBur mönnum sjálfsagt
seint úr minni.
Eins og áBur segir var enda-
punktur ferBarinnar á laugardag-
inn i riki Einars GuBfinnssonar i
Botungarvik og þar höfðu menn
orB á þvi, að alþýBubandalags-
menn hefBu komið meB sólskinið
meB sér i riki Einars; þar hafBi
ekki sést sól i lengri tima fyrr en
rétt um það bil sem hópurinn kom
inni þorpiO og þar var logn og
bliða og glaða sólskin þann tima
sem staBið var við. Menn höfðu
orð á þvi að þar sem hópurinn fór
hefBi verið eini sólskinsbletturinn
á landinu hverju sinni, enda sáum
við rigninguna alit um kring
lengst af deginum. Og samkvæmt
veðurlýsingu veBurstofunnar,
sem stolist var til aB hlusta á af
okkur, sem ekki höfðum lært þá
list að láta slikt vera á feröalög-
um eins og Skúli Alexandersson,
þá virtist engan þurran blett á
landinu að finna nema aðeins þar
sem við fórum um og sólskinið
elti okkur, ekki bara til Bolungar-
vikur, heldur einnig alla leiö til
baka i Reykjanesskóla um kvöld-
ið. Skömmu eftir að komiö var i
náttstað byrjaði aftur aö rigna.
Og hann var ljótur útlits á
sunnudagsmorguninn þegar lagt
var upp frá Reykjanesskóla,
rigning og rok. Jafnvel þeir bjart-
sýnustu voru efins i aö veöur-
guöirnir sem séra Baldur fullyrti
að heföu á okkur velþóknun,
myndu standa meö okkur þennan
dag. Séra Baldur slóst aftur i hóp-
inn i botni Reykjafjarðar og hann
var ekki fyrr kominn i hópinn en
allt I einu glaðnaöi til og sólin tók
að skína og þannig hélst þaö, þar
til prestur skildi viö okkur siöari
hluta dagsins eftir aö viö höföum
skoðað Djúpiö aö austanveröu,
Langadal, Kaldalón og Unaösdal.
Allt i kring mátti sjá skúrir, en á
okkur skein sólin og allir voru
hissa á þessum ósköpum, nema
séra Baldur; hann haföi sagt
deginum áöur, aö veBurguöirnir
heföu á okkur velþóknun og var
ekki hissa.
Þó hani rigni þessa stund
og þjóti vindur kaldur,
upp þú kyndir okkar lund
meö andriki þinu, Baldur.
En séra Baldur er sannur
klerkur og efaðist ekki og minnti
á að okkur væri ætlað sólskin
þennan dag
Þá sagði Jónas:
Brátt mun sólin brosa á ný
og hurt hverfa skýjaserkur-
inu.
Kvniinn er bilinn n tnr i
ága tui Vatnsfjarðariderkurinn.
Þetta reyndist orö að sönnu.
Eftir að Jónas haföi, eins og
aðrir i hópnum notið hins mikla
andrikis séra Baldurs og hans
einstöku frásagnarlistar, sagði
Jónas:
Ólga myndi islenskt blóð
og auövalds minnka galdurinn,
kæmist bara þessi þjóð
i þina kirkju, Baldur minn.
Þegar svo Baldur kvaddi
hópinn siöla dags á sunnudag, bað
Eins og vera ber i skemmtiterð
var glaðværö mikil, margar
skemmtilegar sögur sagðar, og
þá ekki sist af séra Baldri Vil-
helmssyni, visur kveönar, sungið
og önnur skemmtilegheit höfð i
frammi. Og ferðinni lauk eins og
hún hófst i ausandi rigningu og
roki, en hópurinn haföi notiö vel-
vildar veðurguBanna eins og áBur
segir, þegar mest lá viö og þaB
var fyrir mestu. Menn fóru úr á
ýmsum stöðum eftir aö komiö var
i Vesturlandskjördæmi og kveöj-
an var alltaf sú sama: Sjáumst aö
- sumri.
— S.dór.
t áningarstaO á ögurnesi.
Séra Baldur Vilhelmsson, prestur i
Vatnsfiröi, segir sögu staðarins og
frá helstu prestum sem þar hafa þjónað.
Meö i feröinni var auövitaö
Jónas Árnason, þingmaöur
Alþýöubandalagsins á Vestur-
landi og hélt uppi glaöværð og
skemmtan eins og honum einum
er lagið. Eins og áöur er sagt þá
rigndi mikiö þegar lagt var af
stað á sunnudagsmorguninn og
haföi ekki stytt upp, þegar séra
Baldur kom i hópinn. Þá sagBi
Jónas:
Ekki veröur meö sanni sagt, aö
blásiö hafi byrlega til skemmti-
feröalaga sl. föstudag, þegar al-
þýöubandalagsmenn af Vestur-
landi hópuöust saman og hófu
sumarferö sina, sem aö þessu
sinni var farin aö tsafjaröardjúpi.
Rok og rigning dundi á allt frá
Akranesi, þarsem feröin hófst og
þar til þeir siöustu komu i hópinn
vestur i Dölum. Og það stytti ekk-
ert upp þó leið væri lögð aö baki
og um kvöldiö þegar komið var i
Reykjanesskóla við tsafjaröar-
djúp haföi veöur ekkert lagast.
Menn létu þetta ekkert á sig fá og
sögöu sem svo aö á laugardag og
sunnudag yröi sólskin, þegar
aöalhluti feröarinnar stæöi yfir.
Þaö heföi aldrei brugöist i
sumarferöum Alþýöubandal. á
Vesturlandi og myndi ekki gera
þaö frekar nú en áöur. Viö sem
ekki höfum farið fyrr meö i
þessar feröir vorum vantrúaöir.
Spáð var áfram roki og rigningu,
en Skúli Alexandersson á Hellis-
sandi sagöi aö þaö væri ekkert aö
marka veðurspá; menn ættu
aldrei aö hlusta á hana þegar þeir
færu i feröalög.
Nema hvað, þegar lagt var upp
frá Reykjanesskóla á laugar-
dagsmorgun, rigndi hann enn og
Kári blés. Ekið var sem leið ligg-
ur út i Vatnsfjörö, þar sem i
hópinn slóst séra Baldur
Vilhelmsson, sóknarprestur i
Vatnsfirði. Hann bauð hópnum að
koma og skoða kirkju staöarins
og eftir að hafa hlýtt á mál hans
þar, um sitt hvað sem viökemur
sögu staðarins og hún er ekki svo
litil, eins og menn eflaust vita,
var haldið af stað og þá var eins
og viö manninn mælt, þaö létti til
og það sem eftir var dagsins var
veður hiö besta sólskin og bliöa.
Séra Baldur sagöi aö þetta væri
ofur eðlilegt, máttarvöldin hefðu
velþóknun á alþýðubandalags-
mönnum og myndu þvi skarta
slnu fegursta þennan dag og
næsta meðan dvalist væri viö
Djúp og þaö reyndust orö aö
sönnu.
Haldið var sem leið liggur út
Djúp og allt til Bolungarvfkur
undir leiðsögn séra Baldurs Vil-
helmssonar. Við hvern bæ, hól,
vik eða hæð á þessum slóðum er
tengd saga saga sem séra Baldur
kann manna best skil á og sú ein-
staka frásagnarlist sem honum er
gefin og alþýöubandalagsmenn
úr Vesturlandskjördæmi uröu aö-
njótandi þessa tvo daga sem ferö-
ast var um Djúpið undir leiðsögn
Þaö var alitaf glaöværö I kringum séra Baldur Vilhelmsson eins og sjá má hér I áningarstaö, þar sem
hann er meö Jónasi Árnasyni og fjölskyldu og fleirum.
Sæmundur Kristjánsson frá Rifi á Snæfellsnesi,
margfrægur refa-og minkabani, varö var viö mink
eitt sinn á leiöinni, snaraöist út og náöi honum eins
og sjá má á myndinni.
Þegar komiö var til baka aö Skriöulandi á
Skarösströnd tóku á móti hópnum bændurnir
Steinólfur Lárusson i Ytri-Fagradal og Lárus
Danielsson frá Fremri-Brekku. Myndin er tekin
þegar þeir voru aö rabba viö Jónas Arnason