Þjóðviljinn - 24.01.1978, Síða 8

8 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriftjudagur 24. janúar 1978.
Frá vinstri: Steinunn Jóhannesdóttir og Anna Kristin Arngrimsdóttir, en þær leika dætur
stjúpunnar, Sigurður Skúlason i hlutverki samkvæmisdansamálaráðherrans.
Þórhallur Sigurðsson I hlutverki prinsins (Myndir: —eik)
Þjóðleikhúsið frumsýnir barnaleikritið
Tónlist eftir Sigurð Rúnar Jónsson
og söngtextar eftir Þórarinn Eldjárn
Á þriðjudagskvöldið kl. 18
verður frumsýning á nýju barna-
leikriti Þjóðleikhússins, ÖSKU-
BUSKU. Er hér um að ræða þýð-
ingu og leikgerð Eyvindar
Erlenfissonar á kvikmyndahand-
riti Evgeni Schwarz en það
byggir i aðalatriðum á gamla
ævintýrinu um öskubusku. Leik-
gerð þessi var sýnd hjá Leik-
félagi Akureyrar i fyrra, en
nokkrar breytingar hafa verið
geröar á henni og þá þær helstar,
að bætt hefur verið í verkið mik-
illi tónlist. Hefur Sigurður Rúnar
Jónsson samið alla tónlistina og
Þórarinn Eldjárn ort söngtexta.
Leikstjóri sýningarinnar er
Stefán Baldursson, leikmynd og
búninga gerir Messiana Tómas-
dóttir og Þórhildur Þorleifsdóttir
hefur samið dansa og aðstoðað
við sviðshreyfingar.
Alls koma tæplega 30 leikarar,
söngvarar og hljóðfæraleikarar
fram í sýningunni. Titilhlutverið,
öskubusku, leikur Edda Þórar-
insdóttir, kóngurinn er leikinn af
Arna Tryggvasyni og prinsinn af
Þórhalli Sigurðssyni. Briet
Héðinsdóttir leikur stjúpuna,
dætur hennar eru leiknar af önnu
Kristínu Arngrimsdóttur og
Steinunni Jóhannesdóttur,
skógarvörðurinn er Gisli Alfreðs-
son. Sigriður Þorvaldsdóttir leik-
ur disina góðu og Sigurður Sigur-
jónsson lærisvein hennar. Sam-
kvæmisdansamálaráöherrann er
leikinn af Siguröi Skúlasyni, en
meðal annarra leikenda eru Jón
Gunnarsson, Valdemar Helga-
son, Guðjón Ingi Sigurðsson,
Gunnar Magnússon, Arni Ibsen
ofl.
Þriggja manna hljómsveit leik-
ur undir og syngur ásamt leikur-
unum i sýningunni. Hljómsveit-
ina skipa Árni Blandon, Haraldur
Þorsteinsson og Pétur Hjaltested.
Þá koma nokkrir nemendur úr
ballettskóla Þjóðleikhússins
fram: Einar Sveinn Þórðarson,
Sigrún Waage, Helena Jóhanns-
dóttir, Lára Stefánsdóttir, Jóna
Lárusdóttir, Helga Stefánsdóttir
og Katrin Þorbjörnsdóttir.
Höfundur verksins, Évgeni
Schwarz, er sovéskur höfundur,
sem einkum er þekktur fyrir
ævintýraleiki sina, en hann hefur
samið fjölda slikra leikrita bæði
fyrir börn og fullorðna. Nokkur
leikrita hans hafa verið sýnd hér-
lendis. Barnaleikritin, Snæ-
drottningin (sem var fyrsta
barnaleikrit Þjóðleikhússins og
hefur I vetur verið sýnt i Kópa-
vogi og á Akureyri) Rauðhetta,
Þórhatlur Sigurftsson og Arni Tryggvason.
Prinsinn og kéngurinn:
sýnt hjá Leikfélagi Akureyrar og
i Vestmannaeyjum og leikritiö
Drekinn.
Frumsýningin á öskubusku
verður sem fyrr segir á þriðju
daginn kl. 18. önnur sýning verð-
ur á laugardag i næstu viku og 3
sýning á sunnudag.
Eyfellingar og Mýrdælir
Hafa áhyggjur af útbreidslu
búfjársjúkdóma
Laugardaginn 17. des. 1977 var
haldinn i héraðsskólanum i Skóg-
um almennur fundur bænda I
Eyjafjallahreppum, Rangár-
vallasýslu. Fundurinn var hald-
inn tii þess aö ræða um smitandi
sjúkdóma i sauðfé og nautgripum
og leiðir tii þess að hefta út-
breiðslu þeirra austur á bóginn.
Oddvitar beggja hreppanna undir
Eyjafjöllum boðuðu tU fundarins.
I samþykktum, sem fundurinn
geröi er vakin athygli á sérstöðu
varnarhólfa og sveita, sem ósýkt
eru af hinum illvigu búfjárpest-
um og telja að hún verði ekki
metin til fjár. Hvattifundurinn til
aukinna varna gegn þvi, aö pest-
irnar bærust inn á ósýkt svæöi.
Þá var og af sama túefni hald-
inn I des. almennur bændafundur
I Mýrdal og þar tekið mjög i sama
streng og Eyfellingar.
A báðum þessum fundum flutti
Siguröur Sigurðsson, dýralæknir
á Keldum, erindi um útbreiöslu
smitsjúkdóma i sauðfé og naut-
gripum á Suðurlandi. Til skýring-
ar máli sinu sýndi hann myndir
af sjúkum dýrum og sjúkum lif-
færum og lýsti ýmsum sjúkdóm-
um, sem menn geta villst á viö
greiningu á hinum sérstöku sjúk-
dómum, sem til umræöu voru.
Á fundunum var rætt um út-
breiðslu, einkenni og varnir gegn
fimm smitsjúkdómum aöallega:
Lungnapest, Garnaveiki,
Tannlosi, Kýlapest og Riðuveiki.
Þessir sjúkdómar allir og raunar
fleiri flæða nú austur um Suður-
land. Þeir munu berast austur yf-
ir Þjórsá, um Rangárvallasýslu,
til Eyjafjalla og Mýrdals og það-
an að fjallabaki til Skaftafells-
sýslu austan Sands ef ekki verður
mjög hert á varnaraðgerðum.
Lungnapestin hefur þegar náð
undir Eyjafjöll.
Lungnapest hefur valdið veru-
legu tjóni á mörgum bæjum i
Rangárvallasýslu á liðnum árum.
Bólusetning og fúkkalyfjameö-
ferð dugar oftast til aö koma I veg
fyrir verulegt tjón en þó hefur það
brugðist. Grunur leikur á, aö ann-
ar smitsjúkdómur hafi valdiö
gagnsleysi þessara varnarlyfja
og veitt lið lungnapestarsýldun-
um en það er Kregðan. Orsök
hennar er smitefni, sem nýlega er
fundiö á Suðurlandi og veldur
hósta, lungnabólgu og vanþrifum
i unglömbum og auk þess hæg-
fara lungnabólgu I eldra fé, sem
minnkar batalikur lungnapestar.
Garnaveiki fannst fýrir fáum
árum i sauðfé i Holtahreppi og
nokkrusiðar i sauðfé og nautgrip-
um i Vestur-Landeyjum. Garna-
veiki færist i aukana á ný i Arnes-
sýslu og er þvi meiri sem vestar
dregur i sýsluna. Garnaveiki get*-
ur leynst mjög lengi i bólusettu fé
og margar kýr veikjast aldrei
þótt þær smitist. Bólusetning er
öruggust vörn gegn garnaveiki en
þó ekki næg. Bólusetja þarf
snemma hausts og athuga mán-
uöi seinna hvort bólan kemur út.
Ef ekki,þá að bólusetja lambið á
ný.
Tannlos er að öllum likindum
komið austur fyrir ölfusá og
Hvitá. Vanliöanog vanþrif eru af-
leiðingar tannloss, einkum meðan
tennurnareruaðlosnaúrtil fulls.
Tannlos er greinilega smitandi
og við þvi hafa ekki fundist lyf.
Kýlapesthefur fundist austast i
Gnúpverjahreppi, (s.l. haust).
Einnig i Hrunamannahreppi. Hún
er efalitið dreifð viðar um svæðið
vestan Þjórsár. Útbreiðsla
pestarinnar virðist fylgja nokkuð
tannlosinu. Orsök kýlapestarinn-
ar er sýkill, sem penisillin vinnur
vel á og fremur auðvelt er að
halda tjóni i lágmarki.
Riðuveiki er þekkt i ölfusi og
veldur þar einhverju tjóni. Veikin
barst frá Reykjavik austur I ölfus
en til Reykjavikur trúlega með
heyi frá riðusvæðum fyrir noröan
ogaustan.Riöuveikiner smitandi
en smitefnið er óþekkt. Sennilega
er það hægfara veirusmit eins og
maeðiveikin og visnan. Sjaldgæft
er aö útrýming hafi tekist, hafi
veikin náð verulegri fótfestu,
jafnvel þótt öllu fé á viökomandi
býli sé fargaö og fjárhús sótt-
iu-einsuð. Eina vörnin er að lóga
kindum strax og á þeim sést.
1 ályktunum bændafundanna
var lögö áhersla á að Sauðfjár-
sjúkdómanefnd setji „hömlur á
flutning á sauöfé, nautgrpum,
heyi og ööru, sem garnaveiki og
aörir búfjársjúkdómar geta bor-
ist með austur yfir Markarfljót,
aö hlutast til um aö auknar veröi
varnir á mörkum Vestur-Eyja-
fjallahrepps annars vegar og
Austur-Landeyjahrepps og
Fljótshliðarhrepps hinsvegar,
með girðingum og ristarhliöum”.
—mhg