Þjóðviljinn - 11.03.1978, Blaðsíða 4

4 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 11. mars 1978
Málgagn sósíalisma,
verkalýðshreyfingar
og þjóðfrelsis
Útgefandi: Útgáfufélag Þjóðviljans.
Framkvæmdastjóri: Eiður Bergmann
Kitstjórar: Kjartan Ólafsson
Svavar Gestsson
Fréttastjóri: Einar Karl Haraldsson.
Umsjón með sunnudagsblaði:
Arni Bergmann.
Auglýsingastjóri: Gunnar Steinn
Pálsson
Kitstjórn, afgreiðsla, auglýsingar:
Siðumúla 6, Simi 81333
Prentun: Blaðaprent hf.
Vilmundur fyrir
opnum tjöldum
Barátta launafólks fyrir alþýðuvöldum
fer i tugarnar á honum. Verkalýðsfor-
ingjarnir eru gagnslausir frambjóðendur.
Hann hælist um yfir þvi að hafa hent þeim
á dyr. Hann segir að verkalýðshreyfingin
sé að mestu úrelt: i stað hennar eigi að
koma einhverskonar starfsmannafélög. í
stað verkalýðsfélaga eigi að koma opin
prófkjör stjórnmálaflokkanna.
Þær skoðanir sem hér hafa verið raktar
eru ekki úr málgögnum Sjálfstæðisflokks-
ins, ekki úr ályktunum kaupmannasam-
takanna heldur úr útvarpsþætti eins leið-
toga Alþýðuflokksins i fyrrakvöld. Þessi
leiðtogi hafnar semsé öllum helstu grund
vallarhugmyndum verkalýðshreyfingar-
innar og stéttabaráttunnar. Hann hlakkar
yfir þvi að Alþýðuflokkurinn skuli reka
forystumenn úr verkalýðshreyfingunni á
dyr. Hann hrósar sér af þvi að hafa sýnt
samtökum launafólks andúð með þvi að
stunda störf sin 1. og 2. mars, daga alls-
herjarverkfallsins. I samræmi við þessar
kenningar og afstöðu til verkalýðshreyf-
ingarinnar lýsti frambjóðandinn þvi yfir
að i rauninni gæti hann ekki hugsað sér
samstarf með nokkrum flokki öðrum en
Sjálfstæðisflokknum og þegar viðhorf
hans i heild eru brotin til mergjar kemur
lika i ljós að á þeim og stefnu Sjálfstæðis-
flokksins er enginn grundvallarmunur.
Menn muna rikisstjórn Sjálfstæðisflokks-
ins hins vegar nægilega vel — vonandi —
til þess að varast þá hættu sem felst i þvi
að Alþýðuflokkurinn nái verulegri stærð i
næstu kosningum: takist Alþýðuflokknum
að auka fylgi sitt að marki er hættan á
samstjórn ihalds og Alþýðuflokks borð-
leggjandi.
Sá leiðtogi Alþýðuflokksins sem hér á
undan er vitnað til heitir Vilmundur
Gylfason. Sérstaklega hefur maður þessi
lagt mikla áherslu á nauðsyn þess að
stjórnmálaflokkar og stjórnmálamenn
starfi fyrir opnum tjöldum. Þjóðviljinn er
Vilmundi sammála um nauðsyn opin-
skárrar stjórnmálaumræðu. Sérstaklega
þykir Þjóðviljanum þakkarvert að Vil-
mundur Gylfason einn aðalleiðtogi
Alþýðuflokksins skuli hafa sýnt afstöðu
sina til verkalýðshreyfingarinnar svo ekki
verður um villst. Þá er ekki ónýtt fyrir
vinstrimenn að vita hvaða afstöðu þessi
frambjóðandi hefur til erlendrar stóriðju:
,,Þar er ég tækifærissinni”, sagði hann og
íýsti stuðningi við fjármálahneykslið á
Grundartanga. Kvaðst hann aldrei hafa
heyrt þess getið að verulegar likur væru á
hallarekstri þeirrar verksmiðju sem þar á
að risa. Ekki var það heldur ófróðlegt
fyrir vinstrimenn að kynnast afstöðu Vil-
mundar Gylfasonar til NATO og herset-
unnar: ísland á að vera i NATO og herinn
á að vera hér á landi vegna þess að Norð-
menn og Kanadamenn vilja hafa NATO-
herlið hér á landi. Þá er þakkarvert að
Vilmundur Gylfason skuli sýna fólki inn i
þá úlfahjörð sem tekst á innan Alþýðu-
flokksins um þessar mundir: Þannig lýsti
frambjóðandinn til alþingis þvi yfir að
hann muni strika frambjóðandann til
borgarstjórnar út i kosningunum.
Vilmundur Gylfason hefur starfað sem
gagnrýnandi: hann hefur viljað láta lita á
sig sem ,,eins konar” sverð réttlætisins.
Hann hefur hins vegar ekki flutt fyrir-
ferðamiklar tillögur um úrlausn vanda-
mála þjóðfélagsins i ræðu eða riti. í út-
varpsþættinum i fyrrakvöld var fram-
bjóðandi Alþýðuflokksins spurður um það
hver væru hans helstu baráttumál. Ekki
nefndi hann baráttumál launafólks i þvi
sambandi, heldur starfshætti alþingis.
Einkum fannst honum brýnt að raða
nefndum þingsins til verka i samræmi við
verkefni ráðuneytanna. Svo vill til að al-
þingi hefur þegar fyrir alllöngu ákveðið
þessa verkaskipan. Þannig er eina tillaga
frambjóðanda Alþýðuflokksins þegar orð-
in að veruleika. Munu fáir hafa tekið sæti
á alþingi með jafn litilfjörlega verkefna-
skrá.
Eins og kunnugt er hefur þessi fram-
bjóðandi Alþýðuflokksins gagnrýnt
flokksræðið svonefnda mjög harðlega. í
fyrrnefndum útvarpsþætti lýsti hann þvi
yfir að hann vildi samt fyrir alla muni
selja sig undir meirihlutavald flokks-
stjórnar Alþýðuflokksins i öllum málum.
Þannig lenti hann raunar hvað eftir annað
i mótsögn við sjálfan sig: það var eins og i
honum væru margir menn i senn, eða
jafnvel margir stjórnmálaflokkar. Trúð-
leikar hans fyrir opnum tjöldum sviðsins
munu þvi taka á sig margvislegar myndir.
Launamenn munu fylgjast með Vilmundi
Gylfasyni en ekki fylgja honum. Hann
verður þvi að láta sér nægja samfylgd
hinna margbreytilegu eigin skoðana sinna
uns tjaldið fellur. -s
Eins og rautt
strik
Einar Olgeirsson heldur Ut
timaritinu Rétti af miklum
myndarskap. Um Einar hefur
Tryggvi Emilsson sagt eitthvað
á þá leið að hann og áhrif hans
séu „einsog rautt strik gegnum
alla íslandssöguna”. t siðasta
útkomnu hefti Réttargerir Ein-
ar spillingu islenska auðvalds-
kerfisins að umræðuefni og
leggur i meginatriðum út af
þeirri áráttu auðvaldsins að
breyta manngildi í markaðs-
gildi. Forystugrein Réttar er i
þeim baráttustil sem hefur alla
tið verið aðalsmerki Einars 01-
geirssonar og er hún prentuð
hér orðrétt með millifyrirsögn-
um klippara.
Verra þeirra
réttlæti
„Rotnunin i ,,viöskipta”lifi is-
lenskrar burgeisastéttar verður
æ opinberari. Hvert hneykslið
rekur annað. Verðgildi hundruð
miljóna islenskra króna finnast
i dönskum bönkum — skattsvik
og lögbrot. Þúsundir miljöna isl.
króna i erlendri mynd „blunda”
enn f þýskum, enskum, ame-
riskum og svissneskum bönk-
um, — finnast máske aldrei,
„finir menn að verki. — Stór-
fengleg gjaldeyrissvik komast
upp i sambandi við skipakaup
erlendis, — svik, lögbrot. —
Einn starfsmaður Landsbank-
ans stelur tugum miljóna króna
með fölsun skjala á nokkrum
árum. Þjófnaður, lögbrot. — Og
þannig mætti lengi telja.
Ljót eru þau lögbrot. Og svo
gersamlega gagntekur
auðgunarsýki islenska
burgeisastétt að hún hrópar nú
enn meira „frelsi” sér til
handa, til að ræna almenning,
svo það séu ekki einu sinni lög-
brot að stela af alþýðu fé.
„Frjáls skráning krónunnar”
er siðasta krafan, vafalaust að
undirlægi ameriskra lánar-
drottna, bergmáluð á fundi is-
lenskra fjármálamanna um
„nýsköpun islensks fjármála-
lifs” og flutt fram hátiðlega i
ræðu forsætisráðherra.
Ljót eru þeirra lögbrot, þá
tugum og hundruðum miljóna
króna er stolið, — en ljótari
þeirra lög, þá þúsundum milj-
óna er lævislega rænt. Jón
Hreggviðsson orðaði það forð-
um svo: „Vont er þeirra rang-
læti, verra þeirra réttlæti”.
Bandariskir
klœkir
Gengislækkunin hefur verið
hin lagalega aðferð islenskrar
borgarastéttar til aö ræna jafnt
vinnulaunum verkalýðs sem
fjársjóðum alþýðu — allt á lög-
legan hátt, frá þvi ameriska
auðmannastéttin, útfarin i arð-
ránsaðferðunum, kenndi
burgeisastéttinni klæki þá hér
1947.
1950 var að amerisku undir-
lagi, dollarinn nær þrefaldaður
með „lögum”, úr 6.32 i 16.50,
verðgildi sjóöa og sparifjár
stórminnkað og kaupgjald
verkamanna skorið niður um
þriðjung (úr 1.40dollurum 1947 i
0,89 árið 1953). Og samtimis óð
ameriskur her inn i landið, her-
tók það og gerðist stærsti at-
vinnurekandi landsins, með lág-
launaðan verkalýð og atvinnu-
leysi allt i kring.
Hlýðnir þingflokkar borgara-
stéttarinnar löghelga siðan
hvertránið á fætur öðru: 1967-68
er dollarinn hækkar úr 44 kr. i
88, — sparifé og sjóðir rændir
helmingi verðeildisins. laun
lækkuð að sama skapi. — 1974
var dollarinn 90 kr. er vinstri
stjórnin fór frá, — nú 8. febrúar
1978 er hann ákveðinn 254 kr.,
156% hækkun frá 1974, ránið á
sparifé, sjóðum alþýðu og kaupi
löghelgað af rikisstjórn ihalds
og framsóknar.
Ránsherferö
Verkalýðurinn hefur hinsveg-
ar með harðri baráttu getað
hækkað kaupið, þannig að hið
hækkaða kaup hefur t.d. gert
ibúðareigendum i verkalýðs-
stétt fært að borga afborganir
sinar. Ella hefði dýrtiðin rænt
þá jafnt eignum sem kaupi.
Nú telur braskarastéttin efna-
hagsástandið orðið alveg óþol-
andi,svo til alvarlegra ráðstaf-
ana verði að gripa nú þegar, —
ráðstafana, sem hindri launa-
stéttir i' að svara ránsherferðum
hennar með kauphækkunum.
Og hvers konar ráðstafanir
kann hún svo að gera, ef hún
sleppur i gegnum kosningarn-
ar?
„Frjáls skráning krónunnar”
myndi að likindum þýða 30-40%
gengislækkun hennar til að
byrja með, máske um siðir af-
nám hennar sem sjálfstæðrar
myntar, máske þreföldun
marks eða dollars, eins og 1950,
— doilarinn i 400-500 kr„ ef for-
dæmið 1950 væri notað. —
Skuldasúpan eriendis yrði þá
orðin óbærileg, efnahagssjálf-
stæðið farið — og „sérfræðing-
um” hins „frjálsa viðskiptalifs”
yrði ekki skotaskuld úr að koma
á nógu miklu atvinnuleysi —
eins og i Bandarikjunum og
Vestur-Evrópu (17 miljónir at-
vinnuleysingja), til þess að
hræða islenskar launastéttir frá
þvi að hækka kaupið í hlutfalli
við dýrtíðina, — og ef það ekki
dyggði, þá hafa fésýslu-
flokkarnir áöur beitt lögum til
HEFTI 1977
60. ARGANGUR-
KR. 600 HEFTIÐ
m\
mm
mmrn' Ífil I|
Jl ÍSLANUS .«,]■; A % Wp V{'
i u ] h i l \! > Æs *
aft hindra verkföll og banna
kauphækkanir, — og gætu gert
það enn, er þeir halda völdum.
Óstjórn „hins
frjálsa framtaks
linni
Satt er að ástandið er orðið
óþolandi — fyrir alþýðuna og
þjóðina alla. Ostjórn burgeisa-
stéttarinnar er að ræna þjóðina
efnahagslegu sjálfstæði og
möguleikum almennrar far-
saddar. Skuld rikisstjórnarinn-
ar við Seðlabankann var um
áramótin 1977-78 um 15 miljarð-
ar króna, en var rúmur einn
miljarður er vinstri stjórnin fór
frá. Og skuldir tslands erlendis
voruorðnar 128 míljarðar króna
fyrir siðustu gengisbreytingu.
Mál er að óstjórn „hins frjálsa
ff
framtaks” braskinu með
þjóðarsjálfstæði og þjóðarheill,
linni.
íslensk alþýða verður að horf-
ast i augu við það i komandi
kosningum: að það eru engin
þau rán til, engin þau bönn og
frelsisskerðing launafólks til, —
sem flokkar burgeisastéttarinn-
ar ekki eru reiðubúnir að gripa
til að framkvæma — i nafni
frelsisins, þ.e.a.s. arðráns —
frelsis sins.
Alþýðan verður að muna að
hún hóf sig upp úr fátæktinni og
kom á því bjargálna þjóðfélagi,
scm hún hefur búið við og barist
i i 35 ár, með þvi að brjóta
gerðardómslög burgeisastéttar-
innar 1942 og hrekja þá flokka
frá völdum, sem nú hefja hættu-
legustu ránsferðina á hendur
henni, auðvitað undir yfirskyni
„frelsis, laga og rétt-
ar”. Febrúar 1978.”—e.k.h.