Þjóðviljinn - 02.09.1978, Síða 2

2 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN I-augardagur 2. september 1978
Kaffisamsæti
Kaffisamsæti féiagskvenna Styrktarfélags lamaöra og fatlaöra er á
morgun.
Kvennadeild Styrktarfélags
lamaðra og fatlaðra verður með
kaffisölu i Sigtúni við
Suðurlandsbraut á morgun,
sunnudag, kl. 2 e.h.
Veislukaffi verður á borðum
og mjög góð skemmtiatriði,
m.a. Tóti trúður (Ketill Larsen)
og Jónas Þór orgelleikari. Agóði
rennur til æfingastöðvarinnar
við Háaleitisbraut og sumar-
starfsemi barna. Félagskonur
vænta þess að fólk fjölmenni og
styrki gott málefni.
AF YFIR OG UNDIRBORG
UÐUM HOBBÍUM
Það sætir nokkurri f urðu að íslenskir stjórn
málamenn skuli ekki vera áf jáðari í að fara
með fjármál rikisins en raun ber vitni.
Manni finnst hálfpartinn að það gæti verið
meira en lítið áhugavert fyrir ungan.réttsýnan
framgjarnan, gáfaðan og tölfróðan mann að
taka við ríkissjóði núnaog útdeila úr honum til
þeirra, sem öðrum fremur hafa til þess unnið,
að ekki sé nú minnst á þá nautn sem hlýtur að
vera því samfara að tröllríða ,,breiðu bökun-
um", sem eru — að því er manni skilst — aðal-
lega barnakennarar opinberar skrifstofu-
blækur og venjulegir daglaunamenn. Láta
mannskapinn nú einu sinni,, gjalda keisar-
anum það sem keisarans er", að guði ógleym-
dum.
Nú er búið að boða þjóðinni svo rækilega
með hvaða hætti fyrirhugað er að afla ríkis-
sjóði aukinna tekna, að óþarfi er að vera að
orðlengja það eða bæta hér nokkru við. Hitt er
svo annað að ekki virðist hafa verið nægilega
útlistað fyrir landsmönnum, hvernig hugsan-
legterað verja hinum auknutekjum ríkissjóðs,
koma peningunum í lóg. Vonandi sýnir hinn
nýi fjármálaráðherra skilning á því hvar
skórinn kreppir að stofnunum og einstakling-
um og veitir úrlausnir á báða bóga svo sem ör-
lætið leyfir.
Sá sem fylgist að jafnaði með f jölmiðlum er
ekki lengi að komast að því hvar óréttlætið er
hróplegast í f járveitingum hins opinbera, en
ef marka má sjónvarp, útvarp og blöðin, þá er
ekki lengur hægt að una því, að fólk fái enga
umbun fyrir allt það vafstur, fyrirhöfn og
tímasóun, sem fer í hvers kyns tómstundaiðju.
Varla kveikir maður á sjónvarpi eða útvarpi
að ekki sé þar viðtal við knattspyrnumann,
handknattleiksmann körfuboltamann,
lyftingamann, sleggjukastara, glímukappa
eða einhvern annan afreksmann í tómstunda-
iðju, og eru allir á einu máli um það að tóm-
stundaiðja sé það tímafrek og kosti það mikla
ástundun, að ekki komi annað til mála en að
hið opinbera hlaupi myndarlega undir bagga.
Fyrir nokkru var ég svo heppinn að missa ekki
af lærdómsríkum sjónvarpsþætti, þar sem
tveir framámenn í knattspyrnu reifuðu
peningaþörf knattspyrnumanna í klukku-
tíma viðtalsþætti við íþróttafréttaritara sjón-
varpsins. Þar var sannarlega brugðið upp ó-
fagurri mynd, og á ég þar hvorki við Bjarna
Felixson, hvað þá forsvarsmann Vals, eða
Skagamanna. Ljóst var af þessu tali að
,,strákarnir" þurfa að leika sér með knöttinn
60 tíma á viku ef vel á að vera, en ríkissjóður
hefur sýnt vissa og óskiljanlega tregðu á því
að bæta þeim að f ullu þetta gíf urlega vinnutap
og ,,eru þó sumir af strákunum að byggja og
koma sér fyrir í þjóðfélaginu".
En það eru ekki bara knattspyrnumenn,
sem þurfa að búa við þetta skilningsleysi
stjórnvalda á fjárþörf til tómstundaiðju,
heldur og allir aðrir sem hana stunda.
Menn, og í mörgum tilfellum líka konur,
sem ver ja tugum klukkustunda íóiíkustu störf,
svo sem ' borðtennis, golf,bíla og bátarall,
andspyrnu við sendiráð, sandspyrnu bæði á
bilum og bif hjólum, eða menn sem fórna öllu,
laumi, því enn eru við lýði lögin, sem Ketill
flatnefur setti i Grágás, að banna boxið.
Af öllum íþróttamönnum, sem búa við ó-
skiljanlegt skilningsleysi hins opinbera á f jár-
þörf til tómstundaiðju, hygg ég að þeir sem
stunda biljard (borðknattleik) séu einna verst
settir.
Ég þekki marga, sem þurfa, til þess að ná
árangri í iþróttinni,að hanga á biljardinum frá
klukkan tiu á morgnana f ram undir miðnætti,
eða milli áttatíu og hundrað vinnustundir á
viku. Auk þess kostar 1.600 krónur á klukku-
stund að leigja borð eða um 150.000 krónur á
viku. Öllum þessum íþróttamönnum hefur hið
opinbera sýnt algert skilningsleysi og víst
vissara f yrir þá sem ætla sér að ná verulegum
árangri i bil jard að f ara ekki úti það að byggja
á æf ingatímabilinu, sem er hjá mörgum allan
ársins hring.
Ef opinber umsvif dragast saman á
næstunni er Ijóst að fleiri munu hneigjast til
starfa við tómstundaiðju.
Hinu opinbera ber að meta þau störf að
verðleikum og koma til móts við fórnfúsa
tómstundariðju menn með ríkulegum fjár-
framlögum af almannafé.
Allir þekkja vísuna, sem skrifstofublókin
hjá bænum varpaði fram við borgarráð:
Æ mig vantar eitthvert starf
eitthvað sem er snobb i,
eiginlega eitt ég þarf:
yfirborgað hobbí.
Hann var gerður að félagsmálafulltrúc
borgarinnar.
Flosi.
jafnvel stöðu og heimilishamingju til að geta
helgað sig flugvélamódellsmiði, og svona
mætti lengi telja, allt þetta fólk leggur ó-
trúlega hart að sér til að ná árangri, en mætir
endalausu skilningsleysi hins opinbera á f jár-
þörfinni, sem er tómstundastörfum samfara.
Þá gætir hróplegs ósamræmis í stuðningi hins
opinbera á ýmsum sviðum. í landslögum er
mælt svo fyrir að styrkja beri útgerð og f i?k -
veiðar, en laxveiðimenn fá ekki krónu úr rík*
issjóði fyrir sin störf. Verða meira að segja
að borga fyrir að fá að vinna við laxveiði.
Sjónleikir eru styrktir af almanna fé, en
hnefaleikar ekki. Box verða menn að stunda í
Björg Arnacióttir, Kristin Magnús og Karl Guömundsson i hlutverkum sinum i einum einþáttunganna.
Ferðaleikhúsið sýnir
í Edinborg
Næstkomandi sunnudag mun
Ferðaleikhúsið leggja af stað i
leikför til Skotlands og taka þátt i
Edinborgarlistahátiðinni, sem er
heimsþekkt listahátið, sem haldin
er ár hvert.
Þetta er i fyrsta sinn sem
Islendingar taka þátt i listahátið
þessari. Leiksýningarnar verða
fimm og sýndir verða 3 einþátt-
ungar eftir Odd Björnsson, sem
einnig er leikstjóri að þessari
uppfærslu.
Þetta er þriðja verkefni Ferða-
leikhússins á þessu ári, hin fyrri
voru sýningarferð til Bandarikj-
anna og ,,Light nights”- sýn-
ingarnar á Hótei Loftleiðum.