Þjóðviljinn - 17.09.1978, Síða 2

2 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 17. september 1978
Páll Theodorsson,
Einstakt tækifæri bíður
okkar á sviði rafeindaiðnaðar

íœzM
I skýrslu frá Iðnþróunarsjóði (1975) um rafeindaiðnað
á íslandi er meðal annars bent á eftirbarandi mögu-
leika:
Bæði á íslandi og erlendis er markaður fyrir sér-
hönnuð tæki, sem eru framleidd i fremur litlu magni.
Þetta er sú framleiðsla og sá markaður sem islenskur
iðnaður hlýtur að beinast að með forgangi. Sumir
þessara hluta gætu fengið einkaleyfisvernd og jafnvel
þróast yfir i fjöldaframleiðslu.
Orvinnsla tölvu á upplýsingum frá vatnshæöarmœli sem Eaunvisindastofnunin hefur þróaö og smföaö.
Rannsóknarráö Rikisins efndi
tilopins ársfundar i Háskólabiói
19. mai s.l. og voru þar haldin
fimm erindi um rannsóknar-
starfsemi á Islandi auk þess
sem fimm ára áætlun um rann-
sóknir i þágu atvinnuveganna
var kynnt þar. Páll Theodórs-
son, forstööumaöur Eölisfræöi-
stofu Raunvisindastofnunar Há-
skólans flutti þar erindi um
þróun og smiöi rafeindatækja á
Islandi. Páll lýsti þar breyttum
forsendum i rafeindaiönaði og
meöal annars lýsti hann þeirri
skoöun sinni aö viö ættum aö
byggja upp umtalsverðan raf-
eindaiönað hér á landi á kom-
andi árum.
„Fram til þessa höfum viö
flutt inn nær öll þau rafeinda-
tæki sem hér hafa veriö notuö og
nemur áriegt innflutningsverö-
mæti tækjanna 3-5 miljörðum
króna. Vegna hinnar miklu
vinnu sem framundan er við
endurhönnun eldri tækja og
hönnun nýrra býöur rafeinda-
tækin upp á einstakt tækifæri
um þessar mundir til aö hefja
töluveröan rafeindaiönaö hér á
landi. Viö getum og viö eigum
aö taka virkan þátt i hönnun og
smiöi ýmissa þeirra rafeinda-
tækja sem hér verða notuð á
komandi árum og ef vel tekst til
getur töluverður útflutningur
slikra tækja fylgt i kjölfariö.”
„I fáum oröum má lýsa þróun
rafeindatækninnar frá 1962 á
þann veg aö með hverju ári
mátti koma um tvöfalt fleiri bút-
um en áriö áöur i eina samrás.
Áriö 1963 voru um 10 bútar i
dæmigeröri samrás, fimm ár-
um siöar voru þeir komnir upp i
300 búta, 1972 mátti koma þar
fyrir 5000 bútum og um þessar
mundir eru um 150 þúsund bútar
i flóknustu rásunum. Samhiiöa
þessu hefur verö venjulegra
samrása lækkaö jafnt og þétt,
eins og sjá má á myndinni.
Samrás sem kostaði árið 1963
um 2500 krónur miðaö viö nú-
verandi verölag kostar nú aö-
eins um 200 krónur.”
,,Að lokum skal litið á verö
hvers smára i hinum flóknustu
samrásum. Linuritið á þessari
mynd lýsir þróuninni. Hér verö
ég að benda sérstaklega á
hverskonar mælikvaröi er á
hinum lóörétta ás, þvi veröiö ti-
faldast fyrir hvert strik.
Arið 1960 kostaöi venjulegur
smári nærri 1000 krónur, 1965
var verðiö falliö niöur i um 50
krónur og 1970 er það komiö niö-
ur i 10 krónur. Og takið nú vel
eftir, 1972-73 tekur verðið að
falla enn örar, og um þessar
mundir er verö hvers smára
stundum ekki nema um 10 aur-
ar. Var nærri 1000 krónur 1960,
en er nú komið niöur i tiu aura.”
Flestir tengja vafalitið raf-
eindaiönaö við tækni, sem fyrst
og fremst getur þrifist i háþró-
uðum iönþjóöfélögum, en i er-
indi sinu færöi Páll rök aö þvi,
að þessu væri engan veginn svo
varið, heldur ættum við Islend-
ingar nú allgóða möguleika til
nýrrar iönaðarframleiðslu.
Þjóöviljinn telur aö hér sé á
ferðinni mál sem sé fullrar at-
hygli vert og snéri sér þvi til
Páls og ræddi við hann um
möguleika rafeindaiðnaðar á
tslandi.
— Nú mun vart vera hægt aö
tala um rafeindaiönaö enn hér á
landi, hvers vegna telur J)ú að
nú sé vænlegra að efna til raf-
eindaiönaöar á Islandi en fyrir
10 eða 20 árum?
— Ég tel reyndar að lika þá
hafi verið fyrir hendi vissir
möguleikar fyrir rafeindaiðnað
hér á landi en þessir möguleikar
séu samt miklu betri nú vegna
þeirra framfara, sem orðið hafa
i rafeindatækninni siöustu 10-20
ár, einkum þó hin allra siðustu
ár. Framfarirnar eru þess eölis
að þvi mætti helst likja við, aö
heföum farið frá árabátnum til
skuttogarans á hálfum öðrum
áratug, án þess þó aö skuttogar-
inn kostaöi meira en um þaö
bil 10 sinnum hærri upphæð en
árabáturinn. Þaö gefur auga
leiö að slikar framfarir mundu
gjörbreyta öllum forsendum til
útgerðar. Arið 1960 vorum viö
aö paufast við aö taka fram einn
og einn smára (transistor) og
lóða hann á bretti. Þá voru frá
nokkrum smárum á hverju
bretti upp i 20-30. Fyrst þurfti
reyndar aö teikna rásina og
jafnan var það ekki minni
vinna. Um þessar mundir fáum
viö eina samrás, sem tekur
pláss á viö nokkra smára, en
samrásin getur veriö með allt
aö 20 þúsund smára, jafnvel enn
fleiri i einstaka tiivikum. Allir
þessir smárar og aörir bútar
rásarinnar er felldir inn i örlitla
sneiö, sem ekki er nema nokkrir
millimetrar á hvorn veg, og hún
er svo smáger að það þarf
sterka smásjá til að greina ein-
staka smára. Þannig losnum viö
nú ekki einungis viö að teikna
hina flóknu rás heldur einnig viö
aö tengja allan þennan aragrúa
af rafeindabútum saman. Vasa-
tölvurnar, sem kosta um þessar
mundir 10-20 þúsund krónur, eru
gott dæmi um möguleika þess-
arar tækni.
Hinar nýju rásir gjörbreyta
að sjálfsögðu öllum forsendum i
rafeindaiönaöi. Þessar rásir
hafa veriö aö koma á markað-
inn siöustu fimm ár, þaö er aö
segja rásir þar sem tekist hefur
aö þjappa smárum og öðrum
bútum svo mikið saman að þar
komast fyrir þúsundir, jafnvel
tugþúsundir búta. Eitt öflugasta
tólið, sem þróaö hefur verið i
rafeindatækninni á siöustu ár-
um, eru örtölvurnar. örtölvurn-
ar eru samrásir náskyldar þeim
rásum, sem vasatölvurnar
byggjast á og geta þær stjórnað
mjög flóknum kerfum i sam-
ræmi viö forrit, sem lesið hefur
verið inn i minniskubb örtölv-
unnar. Ein og sama örtölvan