Þjóðviljinn - 09.12.1978, Qupperneq 2

2 SIDA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 9. desember 1978
AF GRUPPETERAPI
Hérna á dögunum rakst ég í einhverju dag-
blaðanna á mjög athygliverða grein eftir mið-
aldra kennslukonu, nýkomna frá Svíþjóð. Hún
hafði — held ég — verið send af hinu opinbera
til Skandinaviu til að kynna sér f ræðslumál al-
mennt og læra það nýjasta i Svíþjóð.
Kennslukonan fór á námskeið og ráðstefnu
einhvers staðar á Skáni, og má sjá á greininni
að hún hefur svo sannarlega haft erindi sem
erf iði.
A ráðstefnunni eftir námskeiðið komst hún
nef nilega að því að íslendingar væru allt of fá-
fróðir í kynferðismálum.
Að þessari niðurstöðu komst hún — ef
marka má greinina — eftir að hún hafði tekið
þátt í nokkru sem hún kallar „intím gruppe-
terapi" og hefur á íslensku verið kallað
náin hópmeðferð. Eftir þessa „hópmeðferð"
virðist kennslukonan hafa orðið þess fullviss
að Islendingar ættu margt ólært og er helst aö
sjá að kynferðismálin hafi þarna á ráðstefn-
unni verið tekin fyrir bæði verklega og fræði-
lega.
Hvað um það, þegar heim kom haf ði hún svo
viðtal við rannsóknarblaðamann.og í þriggja-
dálkagrein með mynd setur hún fram kenn-
ingu um menntamál á (slandi almennt, nefni-
lega þá að það sem vanti í menntakerf ið á Is-
landi sé yfirgripsmeiri kynfræðsla i skólum.
Ég er þessari útlærðu kennslukonu hjartan-
lega sammála, því að það er sannarlega vá
f yrir dyrum ef blóminn af íslenskum æskulýð
stendur í þeirri meiningu að tippið sé bara til
að pissa með því. Ég er satt að segja þeirrar
skoðunar að senda ætti allar kennslukonur
landsins til Svíþjóðar og leiða þær þar i allan
sannleikann um notagildi ónefndra líffæra
yfirleitt. Svo þegar þær koma heim,
reynslunni ríkari, geta þær undirbúið krakk-
ana í Melaskólanum fræðilega undir verklega
námið í Hagaskólanum, þannig að hópmeð-
ferðin í menntó og í Háskólanum sé ekki tóm-
ur klaufaskapur og handvömm.
Annars virðist kynferðisfræðslu hafa stór-
hrakað hér á landi síðan ég var barn. Ég held
að ég haf i verið orðinn doktor í uppáferðum og
afleiðingum þeirra, þegar ég var búinn að
vera einn vetur í Grænuborg og minnist ég
þess þó ekki að prófessorarnir við þá mennta-
stofnun eyddu miklum tíma í kynfræðslu. En
þetta var nú á þeim árum þegar íslendingar
voru meira og minna sjálfmenntaðir. Þá voru
börnin alls ekki búin að ná valdi á töluðu máli
þegar þau vissu uppá hár hvað það var að
„gera Do-Do"og hérna vestur í bæ hófust æf-
ingar í slíku löngu fyrir fermingu. Þegar for-
eldrarnir héldu að við strákarnir værum að
safna frímerkjum vorum við að safna píku-
myndum og klámkortum,og þegar foreldrarn-
ir glöddust í hjarta sínu yfir því hvað við
værum iðnir að lesa biblíusögur og aðra
skyldulesningu, láum við í innsigluðu köflun-
um úr elskhuga leidí Sjatterleys, sem þá hét
bláa bókin og var þýdd af Kristmanni, gefin
útaf Ragnari í Smára ef ég man rétt, og bönn-
uð fyrir börn.Einhver komst einhvern tfmann
yfir Kamasútra á dönsku og það var eins og
við manninn mælt-.AIIir strákar í vesturbænum
og jafnvel stelpurnar líka, lærðu dönsku um-
svifalaust (kennurunum til hinnar mestu
furðu) — og síðan voru aðferðirnar og æfing-
arnar úr þessari merku, austurlensku fræði-
bóksýndar og sannreyndar í öllum hugsanleg-
um skúmaskotum,og er mér sagt, að margir
þeirra sem ólust upp hérna vestur í bæ, búi enn
að þessum fræðiiðkunum. Allir voru á bóla
bullandi kafi í því að stúdera kynferðismál.
þóaldrei væri á þau minnst í skólunum. Stelp-
urnar meira að segja. Þegar þær þóttust vera
að leika sér með dúkkurnar sínar voru þær i
raun og veru einhvers staðar að húsabaki með
okkur litlu strákana í læknaleik,og það voru
sko skemmtilegri læknisvitjanir en þær sem
maður þarf að búa við núna, kominn á ef ri ár.
Á þessum árum þurfti bókstaflega enga
kynfræðslu í skólum; akademla götunnar sá
okkur krökkunum fyrir hámenntun í þessum
efnum, svo við vorum stórvel undirbúin sál-
fræðilega, félagslega og fræðilega, þegar
loksins kom að því að við gátum f arið að „gera
hitt " verklega. En þetta er nú liðin tíð. Nú er
svartnætti fáfræðinnar í kynferðismálum
staðreynd. Manni skilst jafnvel á félagsfræð-
ingum, sálfræðingum og öðrum sérfræðing-
um að unglingar í dag viti varla hvar ónefnd
liffæri séu á þeim, hvað þá hvert eigi að setja
þau þegar hvötin kallar.
En nú stendur þetta til bóta. Ráðið er sem
sagt að senda nokkrar þurrar kennslukonur til
Svíþjóðar, bleyta svolítið í þeim þar og senda
þær síðan hingað heim til verklegrar kennslu i
fræðunum.
Eða eins og framangreind kennslukona
sagði þegar hún kom af námskeiðinu í kyn-
fræðslu á Skáni:
Úti i Sviþjóð auga mitt
upplaukst fyrir því
hvað gaman er að gera hitt
í grúppeterapí.
Flosi.
Læknafélag íslands:
Nýir heiöursfélagar
Á aðalfundi Læknafélags
Islands, sem haldinn var á
Akureyri 23.—24. júnf 1978, var
þess minnst, að 60 ár eru liöin frá
stofnun félagsins. Voru þá kjörnir
6 heiöursfélagar. 1 sambandi viö
ráöstefnu stjórnar Læknafélags
tslands meö formönnum svæöa-
félaga nú I nóvember var haldinn
kvöldfagnaöur til heiöurs þessum
6 læknum og þeim afhent heiðurs-'
skjöl.
Þrír þessara lækna eru þeir
núlifandi islenskir læknar, sem
mestan þátt tóku i baráttunni
gegn berklaveikinni, sem á
upphafsárum Læknafélags
tslands var skæöasta heilbrigöis-
vandamál þjóöarinnar. Elstur
þeirra er Helgi Ingvarsson, sem
gegndi yfirlæknisstörfum á
stærsta berklahæli Iandsins um
langt skeiö viö miklar vinsældir
og góöan oröstir. Annar er
Sigurður Sigurösson fyrrverandi
landlæknir, sem gegndi starfi
berklayfirlæknis frá stofnun þess
embættis 1935 og haföi meö hönd-
um stjórnun og skipulagningu
berklavarna. Hinn þriöji er Odd-
ur ólafsson, fyrrverandi yfir-
læknirá Reykjalundi, sem er einn
af forystumönnum endurhæfinga
fyrir berklasjúklinga og síöar
öryrkja af öörum sjúkdómsorsök-
um.
Hinn fjóröi af íslensku læknun-
um, sem kjörnir voru heiöursfé-
lagar, er dr. med. Óskar Þóröar-
son, fyrrverandi yfirlæknir á
Borgarspítalanum, sem auk
ágæts læknisstarfs og visinda-
vinnu hefur sinnt félagsmálum
lækna af miklum áhuga.
Tveir heiðursfélaganna eru
erlendir, annar er breskur
hjartaskurölæknir, Mr. C.P.
Cleland, sem á undanförnum 10
árum hefur annast mikinn fjölda
islenskra sjúklinga I góöri
samviiiu viö Islenska lækna. Hinn
er professor Povl Riis frá
Kaupmannahöfn, sem hefur kom-
iö hingað til lands mjög oft sem
fyrirlesari og skipulagt námskeiö
fyrir Islenska. lækna og auk þess
veriö islenskum læknum og
Læknafélagi tslands hjálplegur á
margan annan hátt.
Tveir hinir siöast töldu héldu
fyrirlestra á vegum læknadeildar
Háskóla tslands I Landspitalan-
um, meöan þeir dvöldust hér, en
professor Riis þess utan einnig á
Landakoti og á Borgarspitalan-
um.
samvinnu viö Islenska lækna.
Hinn er prófessor Povl Riis frá
Kaupmannahöfn, sem hefur kom-
ið hingað til lands mjög oft sem
fyrirlesari og skipulagt námskeiö
fyrir islenska lækna og auk þess
verið Islenskum læknum og
Læknafélagi tslands hjálplegur á
margan annan hátt.
Gerið
skil
Happdrætti
Þjóðviljans
ekið á móti greiðslum á skrifstofu Alþýðubandalagsins,
Grettisgötu 3 (frá kl. 9-19.30). Einnig má
senda greiðslu inn á hlaupa-
reikning Þjóð-
viljans
nr. 3093
í Alþýðu-
bankanum.
Umboðs-
menn!
Dregið 10. des.
Hafið
samband við
skrifstofuna og
Ijúkið uppgjöri