Þjóðviljinn - 13.01.1979, Síða 2

2 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN iLaugardagur 13. janúar 1979.
Af ölviniu og sigurvúnu
Víkinga að fornu og nýju
Það hefur áreiðanlega ekki farið framhjá
neinum að Víkingar haf a verið dæmdir úr leik
í Evrópubikarkeppni í handknattleik, vegna
óláta í sænska bænum Ystad.
Handknattleiksmennirnir hafa verið bornir
þeim þungu sökum að hafa spjallað staðinn
eftir leikinn, með því að brjóta rúðu og færa
jólatré úr stað, en hafi ofan í kaupið verið
„glaðreif ir."
Ljóst er að slík hervirki eru ekki látin óátal-
in á tuttugustu öldinni.
Egill Skallagrímsson hefur stundum verið
kallurfyrsti íslenski víkingurinn og stofnandi
Víkings. Hann var uppi á öndverðri gullöld
íslendinga. Segja má að leikreglur hafi verið
með nokkuð öðrum hætti um hans daga en í
dag, einkum þegar Víkingar mættu til leiks í
löndunum, sem liggja að Atlantshafi
(austanverðu) og Eystrasalti.
Þá þótti það Víkingum til stórvansa, ef þeir
létu ekki dálítið að sér kveða í þeim stöðum
sænskum, sem þeir sóttu heim.
Sjálfur knattleikurinn var í þvi fólginn að
kasta reifabörnum og hvítvoðungum á milli
sin á spjótsoddum, eftir að allur karlpeningur
staðarins hafði verið strádrepinn. Rúsínan í
pylsuendanum var svo að nauðga því sem
eftir lifði af veikara kyninu og brenna svo allt
til kaldra kola, eftir að það sem fémætt gat
talist hafði verið hirt.
Þá var nú svolítið bragð af heimsóknum
Víkinga til annarra landa, ekki síst Svíþjóðar.
Fræg eru handknattleiksafrek þeirra feðga
Egils og föður hans Skallagríms bæði á
Hvítárvöllum sem og á heimavelli.
Á einu Hvítárvallamótinu fór lið Egils,
sem þá var sex ára og í drengjaf lokki Víkings,
halloka í fyrri hálfleik, en ellefu ára snáði
Grímur Heggsson frá Heggstöðum var besti
maður í liði andstæðinga Egils.
í síðari hálfleik tókst síðan Agli — eins og
alkunna er — að ,,jafna" með því að hlaupa
aftan að Grími og ganga frá honum með því
að reka skeggöxi í höf uðið á honum svo stóð í
heila.
Frægari er þó leikurinn á heimavellinum á
Borg, sem endaði með því að Skallagrímur
drap táninginn Þórð Granason og hefði drepið
Egil, sem þá var orðinn tólf ára, líka,ef gömul
kona, Brák, hefði ekki gengið í milli.Svo reiður
varð Skallagrimur Brák fyrir að aftra þvúað
hann f engi að drepa son sinn, að hann elti hana
niður í Borgarnes og, eins og segir orðrétt í
Egils sögu, „Þá hljóp hún út af bjarginu á
sund. Skaliagrímur kastaði eptir henni steini
miklum ok setti milli herðar henni ok kom
hvártki upp síðan".
Semsagt þrumuskot.
Viðþettafór svo Egillífýluog settist ekki að
matborðinu fyrr en hann var búinn að drepa
þannmann, sem bæði var kærstur Skallagrími
föður hans og búsýslustjóri að Borg.
Svona voru nú æfingarnar í Víkingi í þá
daga.
Nú hlaut að reka að því að Víkingur færi í
handknattleiksför til Svíþjóðar. Fyrsta förin
var farin til Lundar, sem um aldaraðir hefur
verið aðsetur skólakrakka, og var Egill
Skallagrímsson að sjálfsögðu fyrirliði.
Eftir þann leik létu liðsmenn Víkings sér
ekki nægja að flytja jólatré úr stað og brjóta
rúðu, heldur drápu í Lundi hvert mannsbarn,
eða eins og segir í Eglu orðrétt: „Ræntu þeir
kaupstaðinn ok brenndu, áður en þeir skilðusk
við".
Aldrei hef ég heyrt að nokkur hreyfði því
nokkru sinni, að dapma Víking frá keppni eftir
þennan leik í Svíþjóð, enda fráleitt, þar sem
spjöllin voru framin eftir að leikurinn var af-
staðinn, alveg eins og um daginn, eftir
Evrópubikarkeppnina í Ystad í Sviþjóð.
Vondir menn hafa reynt að halda því fram
að Víkingar hafi verið i „ölvímu", þegar þeir
brutu rúðuna og færðu jólatréð úr stað á dög-
unum, en Víkingar standa á þvi fastar en fót-
unum að þeir hafi verið í „sigurvímu".
Þessar tvær vímur eru að því leyti ólíkar, að
sú fyrri er talin óæskileg, en hin síðari sjálf-
sögð, skemmtileg og mannleg, eftir unnin
afrek. Eitt er víst: Ekki þarf annað en að
fletta blöðum sögunnar til að sannfærast um
það, að mun stærri og meiri afrek hafa verið
unnin í „sigurvímu" en „ölvimu".
í „ölvímu" eru ef til vill þau afrek unnin
stærst að skíta í buxurnar, en í „sigurvímu"
gereyða menn bæjum, borgum og þjóðlöndum
og drepa allt kvikt í leiðinni.
Mörg eru dæmi sigurvímunnar úr
mannkynssögunni — ölvímunnar raunar líka.
Ég ætla að láta það eftir mér að færa hér i
letur eitt dulítið og skemmtilegt dæmi, raunar
frá vorum dögum.
Þegar búið var að gersigra Þjóðverja í
síðari heimsstyrjöldinni mæltu þeir Churchill
og Roosevelt sér mót við Staiín í Yalta á
Krímskaga. Þetta var 3. febrúar 1945. Þarna
sátu sigurvegararnir að sumbli í átta daga og
voru því bæði í ölvímu og sigurvímu.
[ sigurvímunni,og í tilefni þess að þeir voru
búnir að sigra í stríðinu, komu þeir sér saman
um að gereyða Dresden, sem ekki haf ð annað
gildi en það að vera talin öðrum borgum
fegurri og hýsti þar að auki mikinn fjölda
flóttafólks, aðallega konur og börn; var
raunar yfirlýst óvarin borg.
Að undirlagi mannvinanna Churchills og
Roosevelts voru þarna, á einu dægri eða svo,
myrtar 135.000 varnarlausar sálir. —
Eitthundrað þrjátiu og fimm þúsund —
Ef sigurvegararnir á Yalta-ráðstefnunni
hefðu nú í ölvímu tekið uppá því að færa jóla-
tré úr stað eða brjóta rúðu, má telja víst að
þeir hefðu verið dæmdir úr leik. En engan hef
ég heyrt orða það að dæma ætti þá fyrir
eftirleikinn í Dresden, enda var hann f raminn
í sigurvímu.
Af öllu því sem að f raman er skráð, veit ég
að Víkingarnir verða sýknaðir, ef það sannast
að þeir haf i verið í sigurvímu í Ystad í Svíþjóð
á dögunum; en guð hjálpi þeim, haf i þeir verið
i ölvímu.
Vonandi rætist ekki spádómur spákellingar-
innar á Framnesveginum, en allir muna víst
hvað hún sagði:
Víkingarnir verða flæmdir
víst úr keppni, og sannast hér
að allir eru alltaf dæmdir
eftir því hver víman er.
Flosi.
Nýjung í notkun í Hampiðjunni:
Heyrnarhlífar með inn-
byggðu móttökutæki
t HampiOjunni er nú verið að
taka i notkun nýja tegund
heyrnarhlifa. Hlifar þessar eru
meO innbyggöu móttökutæki,
þannig aO starfsfólkiö getur
hlustaö á útvarp og jafnframt er
hægt aö kalla fóik i slma o.s.frv.
Þessar hreyrnarhllfar eru nýjar á
markaöinum og hafa ekki veriö
notaöar hér á landi áöur.
Daviö S. Helgason, deildar-
stjóri i Hampiöjunni, sagöi
bjóöviljanum i gær aö þeir væru
nýbúnir aö fá fyrsta skammtinn
af þessum hlifum, 40 talsins.
„Reynslan á eftir aö skera úr um
hvort þetta veröur vinsælt, en ég
er ekki i nokkrum vafa um aö svo
veröur,” sagöi Daviö. Veriö er aö
vinna aö þvi aö setja upp loftnet,
til aö hægt sé aö nota þessar
heyrnarhlíar I verksmiöjusölun-
um.
Meö þessum tækjum geta menn
F rönskunámskeið
á vegum Alliance Francaies
Innritun fyrir byrjendur og aðra fer fram
i franska bókasafninu Laufásvegi 12
mánudaginn 15. janúar kl. 18. Allir kenn-
arar eru franskir.
Stjórnin
hlustaö á útvarpiö eöa músik af
segulbandstæki. Þá er hægt aö
kalla I starfsmenn og er þaö aö
sjálfsögöu öryggisatriöi, t.d. ef
rafmagnslaust veröur eöa elds-
voöi kemur upp.
Daviö sagöi aö þessi nýju tæki
hafi veriö rannsökuö af heyrnar-
deild Heilsuverndarstöövarinnar,
sem hafi mælt meö notkun þeirra.
í gær kom starfsmaöur Heyrnar-
deildarinnar I Hampiöjuna til aö
mæla út fyrir uppsetningu
loftneta, en reiknaö er meö aö
taka heyrnartækin i notkun i
byrjun næstu viku.
Einhver vandræöi munu hafa
veriö viö ákvöröun á tolli á þessi
tæki, þar sem þau eru alveg ný á
markaöinum. Upphaflega voru
likur á aö greiöa þyrfti toll af
þessum heyrnarhlifum eins og af
heyrnartækjum, sem stungiö er i
samband viö útvarp eöa plötu-
spilara. En úr þvi mun hafa ræst,
þannig aö tollurinn var ákveöinn
7% eins og af venjulegum
heyrnarhlifum. —eös.
Viö vinnuna I Hampiöjunni. Nú getur starfsfólkiö slegiö tvær flugur I
einu höggi, — hlustaöá útvarp og verndaö heyrnina. (Ljósm. eik)