Þjóðviljinn - 11.02.1979, Blaðsíða 22

22 SIÐA — ÞJÖÐVILJINN Sunnudagur 11. febrúar 1979
Við borgum ekki
Við borgum ekki
í Lindarbæ
eftir Dario Fo
Sunnudag kl. 17 . UPPSELT
mánudag kl. 20.30.
fimmtudag kl. 20.30.
Vatnsberarnir
barnaleikrit eftfr
Herdisi Egilsdóttir
sunnudag kl. 14.
Miöasala opin daglega frá kl.
17-19 og 17-20.30 sýningardaga.
Simi 21971.
Pépulagnir
Nýlagnir, breyting-
ar, hitaveituteng-
ingar.
Sími 36929 (milli kl.
12 og 1 og eftir kl. 7 á
kvöldin).
íl^ÞJÓÐUEIKHÚSIU
KRUKKUBORG
i dag kl. 15 Uppselt
A SAMA TIMA A ARI
i kvöld kl. 20. Uppselt
EF SKYNSEMIN BLUNDAR
Frumsýning fimmtudag kl. 20
2. sýning sunnudag kl. 20
Litla sviöið:
HEIMS UM BÓL
þriðjudag kl. 20.30.
Miöasala 13.15-20.
Simi 1-1200.
GEGGJAÐA KONAN 1 PARIS
11. sýn i kvöld kl. 20,30
12. sýn. föstudag kl. 20.30
LIFSHASKI
25. sýn. miðvikudag kl. 20.30
laugardag kl. 20.30
SKALD-RÓSA
80. sýn. fimmtudag kl. 20.30
örfáar sýningar eftir.
miðasala i Iðnó kl. 14-20,30
ROMRUSK
i Austurbæjarbiói miðvikudag
kl. 21.30.
Miðasala i Austurbæjarbiói
mánudag kl. 16-21.
simi 11384.
RÍKISSPÍTALARNIR
Lausar stöður
BARNASPÍTALI HRINGSINS
FÉLAGSRÁDGJAFI óskast vi& Ge&deild
Barnaspítala Hringsins frá og með 1. april
n.k.
Umsóknir, er greini aldur, menntun og
fyrri störf, sendist til yfirfélagsráðgjafa
að Dalbraut 12, R. fyrir 1. mars n.k.
Nánari upplýsingar veitir yfirfélagsráð-
gjafi i sima 84611.
LANDSPÍTALINN
VERKAMAÐUR óskast nú þegar i bygg-
ingavinnu.
Upplýsingar gefur deildartæknifræðingur
i sima 29000.
Reykjavik, 11.2.1979.
SKRIFSTOFA
RÍKISSPÍTALANNA
KIRÍKSGÖTU 5, SÍMI 29000
Blaðberar
óskast
Vesturborg:
Melhagi — Neshagi
(sem fyrst)
MOWIUINN
Síðumúla 6, simi 8 13 33
Erlendur
vettvangur
Framhald af bls. 5
um”) var rikjandi. Um þetta
siðasttalda vitnar sænski rithöf-
undurinn Jar. Myrdai, sem er
mikill vinur Rauðu kmeranna.
A hinn bóginn má vera ljóst að
sumar fréttirnar um ógnarverk
Rauðu kmeranna eru orðum
auknar. Sem dæmi um það má
taka aö vestrænar fréttastofnanir
héldu þvi fram, að stefna
Kampútseustjórnar væri aö
fækk* landsmönnum niður i helm-
ing ef ekki meira, og nú nýlega lét
talsmaður stjórnar þeirrar, er
sest hefur aö i Phnompenh i skjóli
Víetnama. hafa eftir sér að
Rauöu kmerarnir hefðu drepið
ekki færri en þrjár miljónir landa
sinna á þeim þremur árum, sem
þeir sátu að völdum. Margar af
fréttunum um fjöldamorð i
Kampútseu eru komnar frá
fylgismönnum Lon Nol-stjórnar-
innar, andstæðingi Rauðu kmer-
anna úr borgarastriðinu, og er
varla nema rétt að taka fullyrð-
ingum þeirra með nokkrum fyrir-
vara. Benda má á að jafn hlut-
lægur og virtur fréttaskýrandi og
Lennart Ljunglöf, ritstjóri Afton-
bladets sænska (málgagns sósial-
demokrata) um alþjóðamál, vill
ekki fullyrða afdráttarlaust að
stjórn Pols Pot hafi verið ógnar-
stjórn.
Hættulegt fordæmi
Auk þess sem erfitt er að af-
saka innrásir frá siðferðilegum
sjónarhól má alltaf við þvi búast
að þær dragi hættulegan dilk á
eftir sér, skapi fordæmi. Meö það
i huga hrukku Júgóslavar og
Rúmenar illilega við, þegar ráð-
ist var inn i Kampútseu, og
minntust innrásar Varsjárbanda-
lagsins i Tékkóslóvakiu 1968. Ötti
þeirra varð ef til vill mestur
vegna þess, hve fljót Varsjár-
bandalagsrfkin voru að lýsa yfir
ánægju sinni meö innrásina i
Kampútseu. Það benti til þess aö
Sovétmenn heföu verið I ráðum
meö Vietnömum — benti það
kannski lika til þess að þeim
Austur-Evrópurikjum, sem ein-
dregnast fara eigin leiðir, gæti
veriö hætt?
Og innrásin gæti einnig orðiö
ráðamönnum I Peking handhægt
fordæmi. Þeir gætu afsakað sig
með þvi að segja að sfn innrás
væri aöeins afleiðing innrásar
Vietnama, að tilgangur þeirra,
Kinverja, væri aðeins sá að frelsa
Kampútseu. Kinverjar hafa lfka
sagt að þeir muni aldrei ráöast á
Vfetnama nema að Vfetnamar
hafi áður gert árásir inn á kin-
verkst land. En enginn hörgull er
á sllkum átyllum nú, þegar
vonskan sýður I mönnum við
landamærin og illindi milli landa-
mæravarða eru daglegur við-
burður. Og nú siðustu dagana hef-
ur fréttastofan Nýja-Kina hvað
eftir annaö haldið þvi fram, að vi-
etnamskir herflokkar hafi gert
vopnaöar árásir yfir landamærin.
Ráðist Kfnverjar á Vietnam er
hætt við að Sovétrikin, banda-
maður og verndari Vfetnams,
haldi ekki að sér höndum. óþarfi
er að fjölyrða um það, hvflikur
voði þá getur verið á næsta leiti.
dþ.
Norrænn styrkur
til bókmennta
nágrannalandanna
Annar fundur norrænu ráö-
herranefndarinnar (mennta- og
menningarmálaráðherrarnir)
áriö 1979 til úthlutunar á styrkj-
um til útgáfu á norrænum bók-
menntum f þýðingu á Norður-
löndunum — fer fram 7. — 8.
júni.
Frestur til að skila umsóknum
er : 1. april.
Eyðublöð ásamt leiðbeiningum
fást hjá Menntamálaráöuneyt-
inu I Reykjavik.
Umsóknir sendist til:
Nabolandslitteratur-
gruppen
Sekretariatet for nordisk
kulturelt samarbejde
Snaregade 10
DK-1205 Köbenhavn K.
— Simi: DK 1-11 47 11 — og þar
má einnig fá ailar nánari upp-
lýsingar.
Þá datt honum í hug aö fara upp í f jall.
Undraferð
Einu sinni var strákur
sem hét öli. Hann átti
heima uppi í sveit hjá
mömmu sinni og pabba.
Bærinn hét Brekkukot.
Einn góðan veðurdag
leiddist Öla svolítiúþá datt
honum í hug að fara upp í
fjall. Hann spurði pabba
sinn hvort hann mætti fara
upp í f jall.
„Já," sagði pabbi hans.
Þá spurði hann mömmu
sína hvort hann mætti fara
upp í f jall.
„Já, þú mátt það," sagði
mamma hans. Hún gaf
honum heitt kakó á brúsa
og smurt brauð. Svo hélt
hann af stað. Hann labbaði
lengi þangað til hann varð
þreyttur, þá settist hann
niður og fékk sér að
drekka, en hann skildi eftir
svolítið kakó og brauð.
Hann fann fyrir þreytu.
Hann lagðist niður. Allt í
einu sofnaði hann og
dreymdi að tröllkarl kæmi
og tæki hann og færi með
hann inn í stóran helli. Þar
logaði á hundrað kertum.
Hann varð hræddur og
reyndi að sleppa við það
vaknaði Óli. Hann var
dauðhræddur. Það var
komin þoka. Hann gat ekki
farið heim því þá mundi
hann villast, Hann sá ekk-
ert. Honum var kalt og það
var farið að kvelda. En
hvað var þetta? Jú, þetta
var hellir. Pínulítill hellir.
Öli skreið inn í hann og svo
sofnaði hann.
Mamma hans og pabbi
voru orðin hrædd um hann.
Klukkan var orðin ellefu.
þáu gátu ekki sofnað.
Morgúninn eftir vaknaði
Öli. Hann var orðinn glor-
soltinn, þá mundi hann
eftir kakóinu og brauðinu.
Kakóið var ekki lengur
heitt, en það skipti engu
máli. Þegar hann var bú-
inn að drekka hélt hann
heim á leið. AAamma hans
og pabbi voru fegin þegar
hann kom.
Kristinn Pétursson, 9ára,
Þingholtsstræti 16
Reykjavík.
óli skreið inn í heliinn og sofnaði