Þjóðviljinn - 06.05.1979, Blaðsíða 24

Sunnudagur 6. mai 1979.
Nafn
vikunnar
Pétur
Pétursson
Pétur Pétursson Utvarps-
þulur hefur veriö i sviösljós-
inu i vikunni sem heisti
forystumaöur „Andófs 79”
innan BSRB og auglýstur
ræðumaöur á tveim fundum
róttækiinga 1. mai. Hann
talaöi hjá Sameiningu á
Hallærisplaninu, en fundi
var lokiö hjá Rauðri verka-
lýöseiningu þegar Pétur
mætti til leiks I Miöbæjar-
skólaportiö.
— £g fór úr Alþýðuflokkn-
um 1946, sagði Pétur,
kannski samkvæmt þeirri
kenningu að maður yxi upp
úr fermingarfötunum söium.
Þá var ég að vísu orðinn 28
ára gamall, en siðan hef ég
ekki verið I flokki. Þaö er
ekki þar með sagt að ég sé
ópólitiskur, ég er alveg þræl-
pólitlskur. En ég hef hins-
vegar ekki fundið neina
hreyfingu við mitt hæfi.
Ég tók með fögnuði boði
félaganna i Rauðri verka-
lýðseiningu og Sameiningu
að tala 1. mai, vegna þess að
mér var efst i huga að koma
málstað okkar andófsmanna
á framfæri og vildi raunar
segja margt fleira. Eg var
búinn að semja punkta að
tveimur mismunandi ræð-
um. Þeir á Hallærisplaninu
báðu mig að koma klukkan
3.10 og ég hafði þá samband
við Ragnar jarðskjálftafræö-
ing. Þá sagöi hannallt i lagi,
tala þú bara þar fyrst og
komdu svo til okkar, þvi það
eru fjórir ræðumenn hjá
okkur en bara tveir hjá hin-
um. Þessu trúöi ég, en hann
mun hafa gert ráö fyrir
Malloreaveðri þennan dag,
hvað algjörlega brást.
Svo þegar ég kem niöur á
Hallærisplan, þá standa þar
nötrandi ungkommar og
segja við mig: Heyröu, viltu
bara ekki tala inni i Sigtúni
og hætta við að tala hérna
Uti? Ég sagK að það væri
auglýst að ég talaði þarna úti
og þeim væri ekki vandara
um en öfum þeirra og ömm-
um, sem stóðu nötrandi á
kreppuárunum f kulda og
trekki. Siðan kleif ég upp á
paliinn en gat ekki tekið upp
handritiðfyrirstorminum og
þrumaði bara þaö sem and-
inn blés mér í brjóst þá
stundina. Það yljaði manni
að sjá þarna ýmis gömul
andlit, sem maður mundi
eftir frá fyrri tið.
Svo labba ég með mina
skjóöu inn f Barnaskólaport-
ið og býst við meira skjóli
þar og að hægt veröi að taka
upp blööin, en þá haföi fund-
inum verið slitið. Ég vissi
það, aö þar stóðu ýmsir vinir
mfnir og kunningjar, sem
höfðu ætlaö að heyra speki
dagsins, en fóru algerlega á
mis við hana.
Ég sé að Svarthöfði, sem
ég kalla nú raunar Kol-
munna, mér finnst það
meiraviöhæfi.er aöauglýsa
eftir ræöunni. Og það er
ómöglegt að vita nema ég
gefi þetta út undir heitinu
„Ræöan sem aldrei var
flutt”. -eös
Erótískur söngleikur
Leikstjórinn Danya Krupska
— Herra Hinrik er
kominn aftur! Herra
Hinrik er kominn aftur!
Herra Hinrik er kominn
aftur með nýja
prinsessu!
Þessi fræknu orð ásamt
viðeigandi lúðraþyti glumdu við
blaðamanni þegar hann læddist
inn í myrkvaðan sal
Þjóðleikhússins ásamt sambýlis-
konu sinni. Blaðamenn hafa
tiihneigingu til að taka sjálfa sig
alvarlega og fyrst i stað hélt
undirritaður að verið væri aö
fagna komu hans, en svo var
auðvitað ekki. Verið var að æfa
eitt söngatriðið i „Prinsessunni á
bauninni” nánar tiltekiö þegar
herra Hinrik (I gervi Arnars
Jónssonar) kemur aftur til hall-
arinnar meö prinsessuna sjálfa,
sem minnir einna helst á Linu
langsokk i Undralandi, og leikin
er af Sigriði Þorvaldsdóttur.
Mikiö um músík
Já, vel á minnst — það er mikið
um músik, enda er þetta banda-
riskur söngleikur — musical — að
vísu kominn eilitið til ára sinna,
skrifaður fyrirrúmum 20árum af
þeim Jay Tompson, Marshall
Barer og Dean Fuller auk Mary
Rodgers, sem lagði til tónlistina
og heiðrar Þjóðleikhúsið með
nærveru sinni á frumsýningunni,
laugardaginn 5. mai. En leikurinn
hlýtur að hafa klassiskan
boðskap, enda mikið i hann kost-
að og valinn eftir mikla leit að
sögn Þjóðleikhússtjóra Sveins
Einarssonar, sem upplýsti á
blaðamannafundi fyrr i vikunni,
að um 12 söngleikir hafi verið
teknir til athugunar, en
„Prinsessan á bauninni” orðiö
ofan á að lokum.
Sigurður Rúnar Jónsson —
„Diddifiðla”er á þeytingium allt
sviðið með nótnastafla i fanginu.
öðru hverju hleypur hann upp
miklar kastalatröppur, sem eru
hluti af leikmynd Sigurjóns
Jóhannssonar, og upp á mikinn
pall þar sem hljómsveitin situr.
Hljómsveitin er skipuð ungum
vöskum sveinum, öllum þekktum
úr djass — og popplifi borgarinn-
ar.
Frygðarleg
leikmynd
Leikmyndin — rammbyggður
kastali á hjólum, sem skraut-
klæddir leikarar flytja I ýmsar
myndir eftir atvikum, er stór um
sig og þekur nær allt Stóra sviðið.
Leikmyndin er eins og andi leiks-
inssjálfs.erótisk og i anda bældra
kynkvata. Sérstaka forvitni vek-
ur mikið fortjald sem hift er niður
öðru hverju og minnir á miðalda-
list, en við nánari skoðun reynist I
fyrrgreinum anda og meira aö
segja merkt vel: „Atburðirnir i
Læragjá: Anno domini”.
Danya Krupska, sem lengi hef-
ur starfað á Broadway og er ekki
íslendingum að öllu ókunn (setti
upp „Zorba” og „Oklahoma” i
Þjóðleikhúsinu) gengur meðal
leikaranna og lagfærir búninga
og sýnir stöður og einstakar
hreyfingar.
Leikararnir, — ég var nærri
búinn að gleyma þeim. Fyrir utan
fyrrgreinda leikara má nefna
Bessa Bjarnason i gervi prinsins
giftingarsjúka, Róbert Arnfinns-
son leikur kónginn mállausa
(skyldi það vera tilviljun — en
siðast lék hann Goya heyrnar-
lausa), Margrét Guðmundsdóttir
túlkar drottninguna drottnunar-
sjúku, Gisli Alfreðsson fer með
Prmsessan á bauninni (Sigriður Þorvaldsdóttir) I átakanlegum ásta
hugieiðingum við pnnsinn (Bessi Bjarnason).
hlutverk loddarans drykkjusjúka
og Berglind Bjarnadóttir leikur
hirðmeyna Þrastalind. Ef
einhverjum finnst persónugalleri-
ið undarlegt, iái ég honurn það
ekki, en búningarnir, sem eru
bæði skrautlegir og skringilegir
undirstrika enn betur þessar
ævintýrapersónur. Tina Claridge
heitir kona sú, sem þá teiknaöi.
En núna eru loksins allir tilbún-
ir, æfingin getur hafist. Salurinn
myrkvast og fyrsta senan hefst.
Trúbadúrarnir tveir stiga i ljós-
keiluna, þeir Egill Ólafsson og
Flosi Ólafsson. Sá siöarnefndi á
reyndar heiðurinn af þýðingunni,
eða eins og hann orðaði það á
blaðamannafundi fyrr I vikunni:
„Ef Islendingar geta sungið söng-
textana mina i þessum erfiðu
töktum, þá er ég genlal. Og mér
heyrist þeir syngja þetta alveg
snurðulaust.” _ira
Það
gleður
mig...
... að börnin skuli halda
Listahátíð að
Kjarvalsstöðum.
Aðalsimi Þjóðviljans er 81333 kl. 9 — 20 mánudaga til
föstudaga, kl. 9—12 f.h. og 17 — 19 e.h. á laugardögum.
Utan þess tima er hægt aö ná I blaðamenn og aðra starfs-
menri blaðsins i þessum simum: Ritstjórn 81382, 81527,
81257 og 81285, afgreiösla 81482 og Blaöaprent 81348.

81333
Einnig tkai benl á heima-
sima starfsmanna undir
nafnl Þjóðviljans I sima-
skrá.
Loddarinn (GIsli AlfreOsson) lýtur óhýru auga á Þrastalind hirömey (Berglind Arnadóttir) en drottning hugsar aðeins um sitt eigið vald
(Margrét Guömundsdóttir)