Þjóðviljinn - 02.06.1979, Qupperneq 8

8 StÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 2. júnl 1979
TEXTI: ÁB
MYNDIR: EIK
Heima í Paimpol voru
allir fískimenn og stund-
uðu Islandsmið. Island var
fyrsta útlandið sem við
þekktum og reyndar varla
útland i hugum okkar.
Allavega var París miklu
lengra í burtu. Móðir min
var alls ekki viss hvernig
ætti að frímerkja bréf til
þeirrar fjarlægu borgar —
en hún talaði að sönnu
aldrei annað en bretónsku,
sem er mitt móðurmál
lika.
Vidíalvid
Yves le
Roux,
85 ára
gandan
Pompólara,
sem
strandaði
vid
Ingölfshöfða
árið 1912
Ég var viss um aö tsland tæki viö ögn utar

A Islandsmðum
Ég fór fyrst á sjóinn 1909 og
beint til Islands. Vió vorum á 200-
220 tonna skútum og veiddum á
færi eins og Færeyingar og voru
26-28 menn um borö. Viö fórum i
janúar-febrúar og vorum fram
eftir sumri og veiddum i salt. bá
var krökkt af fiski hér fyrir sunn-
an landiö, einkum var þorskurinn
okkur vinsamlegur áriö 1911.
Seinni hluta ársins fengust menn
viö búskap, ræktuöu korn, viö
höföum t.d. eina kú og svin.
Stn
Þaö var áriö 1912 aö skútan sem
ég var á, Aróra hét hún, strandaöi
hér viö íngólfshöföa. Viö höföum
þá fengiö tiu þúsund fiska. Þaö
var hvasst, en ekki tiltakanlega
vont veöur. Skipstjórinn var far-
inn i koju, og staögenglar hans
áttu aö andæfa, en voru komnir of
nálægt landi — þarna er grunnt
og ekki gott aö átta sig á
ströndinni. Okkur tók niöri um
tvöleytiö um nóttina þegar ég var
aö koma á vakt. Skipiö lagöist á
hliðina og háar öldur brotnuöu
allt um kring.
Ég var meö þeim yngstu og þvi
meö þeim fyrstu sem látnir voru
fara i land. Ég fór fram á bug-
spjót og renndi mér niöur. Ég var
sæmilega búinn, en þaö var
febrúar og mér var vitanlega
fjandi kalt. Ég frétti siöar aö
skömmu áöur heföi þýskur togari
strandað skammt þar frá og
margir skipsbrotsmanna dáið úr
kulda.
Prestur var kátur
Þegar fjaraöi stóö skútan á
þurru en var farin aö laskast. Viö
fórum um borö til að fá okkur i
svanginn og hresstum okkur á
vini sem viö jusum upp úr tunn-
unum með pottum og pönnum.
Nær hádegi komu tveir tslending-
ar að okkur, prestur og vinnu-
maður hans. Vinnumaöurinn var
Þaö er Yves Le Roux sem hefur
orðiö, 85 ára gamall, skipsbrots-
maður við tsland, einn af þeim
sem Pierre Loti skrifaöi um fyrir
löngu I skáldsögu sinni A Islands-
miöum.
Heima i Paimpol var ekki um
annaö meira talaö en tsland. Ég
hefi varla veriö fjögurra ára
gamall þegar ég fór aö hreykja
mér hátt einhversstaöar og
reyna aö sjá til þessa merkilega
lands. Ég sá báta og skip út viö
sjóndeildarhring og ég var viss
um að kippkorn fyrir utan tæki ts-
land viö.
Yves Le Roux er kominn hingaö
i boði Alliance Francaise. Jacq-
ues Reymond sendikennari leit-
aöi hann uppi i fyrra og lagöi drög
aö þessari ferö. Þeir komu heim
til min tveir saman, sagöi Yves,
og sögöust vera frá íslandi. Mikiö
var ég feginn. Ég faömaöi þá aö
mér. Þeir ætluöu aö bjóöa mér út
á veitingahús, en ég sagði: Nei
minir elskanlegu — þaö er komiö
aö mér aö veita tslandsfólki...
sendur meö frönskum sjómanni
aö sækja hesta, en prestur var
eftir hjá okkur þann dag og næstu
Ég fór fram á bugspjót og renndi mér niöur.
Þegar mæögurnar leiddu mig heim til sin kölluöu félagar mínir: Pass-
aðu þig nú...