Þjóðviljinn - 08.11.1980, Blaðsíða 30

30 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 8.-9. nóvember 1980
Lifandi Naust
Naustiö við Vesturgötu 6—8
hefur vcriö rekið sem veitinga-
staöur síðan 6. nóv. 1954 eða i 26
ár og mun þvi vera sá næstelsti i
Reykjavik, sem er enn I sinni
upprunalegu mynd. Naustið
hefur ætfð haft gott orð á sér I
sambandi við matargerð og
þorramaturinn þar I trogunum
rómaður. Með matnum hafa
gestir oft fengið lifandi músik og
verður svo nú í vetur. Magnús
Kjartansson (nú i Bimkló, áður
Brunaliði, Júdas og Trúbroti)
og Haraldur Þorsteinsson
(bassaieikari I Brimkió) munu
leika i Naustinu á fimmtudags-
og sunnudagskvöldum. önnur
kvöld veröur pianóleikur kl.
20—22.
A fimmtudögum og sunnu-
dögum mun semsagt Magnús
leika á flygilinn og raula stund-
um með frá kl. 20.00 og um kl.
22.00 kemur Haraldur til liös við
hann. Prógrammið sagði
Magnús samanstanda af þekkt-
um lögum úr kvikmyndum,
islenskum lögum og vinsælum
lögum, gömlum sem nýjum.
Þeir félagar fá siðan einhvern
gest i heimsókn til að troða upp
með sér. S.l. viku var gesturinn
DÍLLINN
OG
HER
Sigurður A. Magn-
ússon skrifar um
útvarp og sjónvarp
Margt
hnýsilegt
Þegar höfð er i huga
sjónvarpsdagskráin fyrripart
vikunnar liggur við sjálft að
taka megi undir þau orð Indriða
G. Svarthöfða, að islenska
sjónvarpið sé hreint prýðilegt.
Hængurinn er bara sá að meðal
þess sem gerði dagskrána góða
var danski vandamálamynda-
flokkurinn hans Kláusar Rif-
bjergs (Arin okkar) sem
Galdrabrennu-Indriöi telur
vitaskuld óferjandi yfir Atlants-
ála. Hvað um það, mér fannst
hann hnýsilegri og skemmti-
legri en breski njósnamynda-
flokkurinn (Blindskák) sem er
helsti hæggengur og svo marg-
brotinn að maður á enn sem
komið er bágt með aö átta sig á
hvert stefnir. Ekki vill maður
samt sleppa úr þætti! Kvik-
mynd Kens Russells um
William Wordsworth og systur
hans var ágætt dæmi um hvað
gera má Ur einföldu söguefni
þegar hugkvæmni og kunnátta
eru fyrir hendi, verulega góð
mynd.
Kappræður þeirra Carters og
Reagans i Cleveland 28.
nóvember voru fróölegar fyrir
það eitt aö þær sýndu tvo
gersamlega litlausa og hug-
myndasnauða valdabröltara
bitast um áhrifamesta embætti
veraldar, og vitanlega hreppti
sá hnossið sem ekkert hafði
framyfir hinn nema háan aldur.
Þau örlög auðugustu og
voldugustu þjóðarheims aö eiga
ekki um skárri leiðtoga að velja
erudapurlegri entárum taki.en
enginn má sköpum renna, og
kannski er sá timi upprúnninn
aö Bandarikjamenn verði að
súpa seyðiö af pólitlsku ofstæki
siöustu áratuga með þeim af-
leiðingum að allir þeirra bestu
menn (og þeir eru vissulega
margir góðir) forðist pólitík
einsog heitan eld.
Þátturinn um „Lifið á
jörðinni” (4) var að þessu sinni
helgaöur skordýrum, einhverju
fróðlegasta og mest hroll-
vekjandi fyrirbæri gervallrar
náttúrunnar, enda fór Atten-
borough á kostum i alþýðlegum
útskýringum sinum, að ekki sé
minnst á frábæra myndatöku.
Umræöan um „Fjölskyldu-
pólitik” var dálltiö stirð og
einhæf (það ætlar að ganga
treglega aö kenna mörlandan-
um óþvingaöa framkomu i fjöl-
miðlum), og merkilegt þótti
mér að ekki skyldi vikið einu
orði að þvi fjölskylduformi sem
eitt sinn tiökaðist hérlendis og
hefur vlða rutt sér til rúms
erlendis, þ.e. stórfjölskyldunni.
Annars er góðra gjak'a vert að
þessi mál skuli tekin ti. umræðu
opinberlega, þó óneitankíga beri
áhugi stjómmálaflokkanna á
þessum málum sterkan keim af
dægurglammi, enda var
framlag hægri aflanna til
umræðunnar ákaflega rýrt I
roöinu.
Vaka var að þessu sinni helg-
uðtónlistarmálum ogviöa kom-
ið við, en á köflum fariö heldur
hratt yfir sögu i stilþáttarins ,,A
döfinni”. Atli Heimir sakaði
Sinfóni’uhljómsveitina um litla
rækt við islenska tónsmiöi, og
voru það hressileg orö I tima
töluð.
Loks er að geta um þáttinn
„Borgaðu með bros á vör” þar
sem rækilega var fariö i
saumana á þeim verömynd-
unarhring sem Alþjóða-
flugmálasambandið (IATA)
I rauninni er, neytendum
til hins mesta óhagræðis. í
heimi hins „frjálsa framtaks”
erheilbrigö samkeppni útilokuð
af IATA, fargjöld og þjónusta
stöðluð, léleg frammistaða
vandlega dulin, með þeim
afleiðingum að flugfargjöid eru
tvisvar til þrisvar sinnum dýr-
ari i Vestur-Evrópu en i Banda-
rikjunum. Þátturinn varpaði
vissulega fróölegu ljósi á ýmis-
legan vanda Flugleiöa, sem
eiga aöild að IATA.
Morgunpóstur Páls Heiöars
og „A vettvangi” Sigmars B.
Haukssonar eru þeir föstu hljóð-
varpsþættir sem ég reyni eftir
föngum að hlusta á. Þeir eru aö
visu misjafnir frá degi til dags,
en hafa alltaf eitthvað bitastætt
framaðfæra.Ef gera ætti upp á
milli þeirra sýnist mér Sigmar
hafa vinninginn þaö sem af er
vetri. „Bein lina” með Sigur-
bimi Einarssyni biskupi var
kannski hnýsilegust fyrir þá
skoplegu mynd sem hún brá upp
af ruglingi Islendinga i trúmál-
um. Var meö ólikindum hvaöa
spurningar voru upp bornar af
hálfum fjórða tugi manna, en
biskup lét sjaldan eiga inni hjá
sér. Þátturinn um dómsmál á
fimmtudagskvöld var einkar
fróölegur, og leikrit Svövu
Jakobsdóttur, „1 takti við
timana”, sem flutt var sama
kvöld var hnitmiðuö svipmynd
úr látlausri baráttu kynjanna (i
þessu tilfelli hjóna) fyrir frelsi
sem byggist á gagnkvæmu
trausti, virðingu og ást. Svava
sá greinilega vonarneista.
Þúþú________________________________________________
Du/ du
Du, du liegst mir im Herzen
Du, du liegst mir im Sinn
Du, du machst mir viel Schmerzen
Weiss nicht wie gut ich dir bin.
Þú, þú s
Þú, þú þú ert mín eina
þér, þér unni ég mest,
Þú, þú, þú ert sem kleina
þér ætti að breyta í hest.
Já já já já
það held ég færi þér best.
írsk spakmæli
íri er aldrei til friös nema Meðan ég skrifa þetta held ég
þegar hann lendir I slagsmálum & sverði i annari hendi en byssu
: ; I hinni.
Ekki helmingúririri af lygunum Sir Boyle Roche
sem óvinirnir segja um okkurer
sannur. "'J- —' viánan er Böl hinna drekkandi
Sir BoyleRfwihe stétta. Oscar Wllde
Góöar eru
jarðarfarir
Islendingar kunna ýmsar sög-
ur af prýðilegum jarðarförum,
meöal annars orðaskipti um
eina slika, sem verðskuldaði vel
að hún væri endurtekin.
Þjóðverjar hafa lagt okkur til
eina jarðarfararsögu, sem
skaust inn i viðtal i blaðinu
Wilhelmshavener Zeitung. Hún
er svona:
„Jarð;arfarir eru eftirlætistóm-
stundastarf hins 56 ára gamla
prests, þvi hann telur aðeinmitt
þá sé best að koma orði Drottins
aö mönnum.”
Úr skúffunni
hennar ömmu
Þetta póstkort úr skúffunni
hennar ömmu fékk hún frá Árna
á Brekku á afmælisdaginn 13.
mars 1915. Þá var hún barnung
og afi ekki kominn i spilið nema
þá bara strákurinn á næstá bæ.
Annars veit maður aldrei.
Kannski hefur llka Arni á
Brekku veriö skotinn i henni.
Eöa hvers vegna var hann að
senda henni svona kort? Það
sýnir leikarana Jens Waage og
Guðrúnu Einarsson hjá Iðnó og
eru þau þarna sem Carl Hein-
rick og Kitthe i Gamla Heidel-
berg.
Reagan sneri á dómstólana
Haraldur Þorsteinsson og Magnús Kjartnnsson við hljóðfærin s.I.
cuimmtudagskvöld (Ljósm.: eik)
Ragnhildur Gisladóttir, sem
söng með þeim nokkur lög og
mun Ragnhildur aftur koma
fram annaö kvöld (sunnudag).
Væntanlegir gestir eru t.d.
Björgvin Haildórsson og Þór-
hallur Sigurðsson og má búast
viö að þeir syngi lög I „country
og western” stfl (sveitalög aö
westan).
Magnús Kjartansson kvaðst
ekki hafa spilað „undir borö-
um” áður, en þetta væri
skemmtileg tilbreyting frá
dansiballa músik. Sérstaklega
væru þeir Haraldur ánægðir
meðhljómburöinn i Naustinu og
hvaö umhverfiö og andrúms-
loftið væri afslappandi og nauð-
synlegt mótvægi við diskótekin,
sem margur þyrfti hvild frá.
Þeir j Naustinu munu einnig
hafa & prjónunum nýjungar I
sambandi við matseöilinn þvi að
hlerast hefur að þeir ætli að
bjóöa upp á mat frá ýmsum
þjóölöndum, en Naustið varð
fyrst veitingahúsa hér til að
bjóða upp á slikt fyrir um 15
árum.
t hádeginu á sunnudögum
bjóða þeir I Naustinu upp á góð
kjör fyrir fólk með börn, en þá
er sérstakur barnamatseðill,
sem börnin geta pantað eftir og
er allt fritt fyrir þau — meira að
segja lika gos eins og þau geta i
sig látið. — AJ
Hvað haldiö þið aö Jane Fonda
hafi sagt um nýja forsetann i
Bandarikjunum?: „He was að
Iousy actor and will be a lousy
president” (Hann var aumur
leikari og verður aumur
forseti). Llklega veröur henni
ekki boðiOi ( Hvita húsið & næst-
unni. -------
Mörg eru kosningabrögðin og
margvisleg. Eins og menn vita
var Ronald Reagan, nú kosinn
forseti Bandarikjanna, áöur
fyrr kvikmyndastjarna i Holly-
wood, og var þá ungur og friöur
og hress I kúrekaflokki. j
Nú datt Reagan i hug, aö þaö
væri ekki úr vegi að nota parta
úr þessum gömlu kvikmyndum
sem auglýsingaefni i kosnipga-
baráttunni. En þetta var horium
ekki leyft, dómstóll felldi jjfann
úrskurð, að þetta mætti akki.
Menn Reagans létu þð ^rók
koma á móti bragðí. Þeif sáutu
á Carter hnetubónda,., íem
aldrei hefur i kúrekaföt farið
svo vitað sé, yfir landamærin.
Þeir sömdu við kanadiska sjón-
varpsstöð I einkaeign, sem er
staösett skammt frá Detroit, og
letu hana senda út i auglýsinga-
skyni hetjumyndir af Reagan i
vinsæhi skytterii.
Carfers óhamingju varð aUt
að voóni...
t