Þjóðviljinn - 04.12.1980, Síða 7

Fimmtudagur 4. desember 1980 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 7
í
minmngu
Gunnars Guðmundssonar
skólastjóra
Fœddur 9. október 1921
Dáinn 24. nóvember 1980
Lifift manns hratt fram hleypur,
hafandi öngva bið
i dauðans grimmar greipur
gröfin tekur þar viö.
Stundum koma mér i hug þessi
orð Hallgrims Péturssonar er
leiðir skilur. Þegar vinir og sam-
feröamenn kveðja, en við sem
orðnir erum gamlir höldum enn
ferðinni áfram æðrulaust uns
röðin kemur að okkur. Flestir
munu geta tekið undir þessi orð
Einars Benediktssonar:
Mér gleymast árin min,
tug eftir tug.
Mér timinn finnst horfinn
sem örvarflug,
og allt sem ein
augnablikssaga.
Og nú er sagan á enda hjá þeim
manni sem ég hef metið einna
mest af yfirboðurum minum.
Gunnar Guðmundsson var
fæddur 9. okt. 1921 að Hrólfsskála
á Seltjarnarnesi. Hann lauk prófi
frá Kennaraskóla Islands 1942 og
Handlðaskóla íslands 1949.
KennarifNorðfjarðarskólahéraði
1943—1944, Barnaskóla Stykkis-
hólms 1944—46. Barnaskóla
Kópavogs frá 1946—1957. Það ár
varð hann skólastjóri við Kárs-
nesskólannog gegndi þvi starfi til
dauðadags.
Þetta sem hér er sagt er i
höfuðdráttum æviferill þessa
látna manns. Þessi upptalning
segir þó vitanlega fátt um mann-
inn, gerð hans, framkomu og lifs-
viðhorf, en það er þó það sem
mestu máli skiptir.
Gunnar tók eins og áður segir
við stjórn hins nýstofnaða Kdrs-
nesskóla 1957. Þetta ár varð mér
nokkuð minnisstætt. Þá urðu
þáttaskil í lifi minu. Ég hafði
dvalist úti á landi i rúm tuttugu
ár. Enþetta ár fluttist ég suður og
fékk stöðu við hinn nýstofnaða
skóla i Kópavogi.
Ég var með öllu ókunnur á
hinum nýja stað og væntanlegt
samstarfsfólk þekkti ég ekki. Ég
var þvi af eðlilegum ástæðum
uggandi um hvemig ég mundi
kunna við mig og hvernig sam-
skipti tækjust.
Enn man ég glöggt er ég sá
Gunnar skólastjöra í fyrsta sinn.
Mér fannst maðurinn strax
traustvekjandi, en nokkuð fálátur
við fyrstu kynni. En ég var ekki
búinn að vera lengi er mér varð
ljóst að hér var óvenjulegur
maður á ferðinni.
Hann var einstaklega sam-
viskusamur i öllu starfi og fylgd-
ist nákvæmlega með öllu sem
gerðist i skólanum. Allt skyldi
vera i röð og reglu. En það sem
mér verður þó minnisstæðast um
manninn er einstakt drenglyndi
hans,og hvað hann var innst inni
hlýr og góðviljaður. Slikir menn
eru mikils virði fyrir slíka
stofnun, stóran skóla.
Þetta sagði einnig til sin hvað
Kársnesskólann snerti. And-
rúmsloft og öll samskipti milli
starfsfólks þar var með ein-
dæmum gott. Allir luku upp
einum rómi og sögðu: Hann
Gunnar er einstakur. Ég held að
öllum hafi þótt vænt um hann,
virt hann og metið. Ég tel það
mikla gæfu fyrir mig að hafa
fengið tækifæri til að kynnast
honum og starfa undir hand-
leiðslu hans.
Þegar Gunnar varð fimmtugur
komum við saman i Kársnesskól-
anum til að óska afmælisbarninu
til hamingju. Ég sagði þá örfá
orð. Ég túlkaði þá samskipti min
við þennan yfirmann minn með
stöku. Stakan er svona:
Ei þarf hann að leita lags
ieika kann meö snilli,
einn sem vann i önnum dags
ailra manna hylli.
(J.M.)
Mér fannst að það sem sagt er i
þessari visu ætti svo einstaklega
vel við Gunnar. Hann þurfti ekki
að'leita lags. Hann kunni i dag-
legum samskiptum að leika vel.
Honum var það eðlilegt, og eitt er
vist, hann hafðiallra manna hylli.
Gunnar var einstakt karlmenni.
Hann sýndi það best i sinum löngu
og þungbæru veikindum að skap-
gerðin var traust.
Ég kveð Gunnar með innilegu
þakklæti fyrir ógleymanlegar
samverustundir þau 17 ár sem ég
starfaði undir hans stjórn. Það er
mikið áfall er slikir menn falla
fyrir aldur fram. Konu hans,
börnum og nánum ættmennum
votta ég samúð mfna.
Agúst Vigfússon
Við Kópavogsbúar höfum nú á
hálfu misseri mátt sjd á bak
tveimur forystum önn um .
öðlingsmaður Björgvin
Sæmundsson bæjarstjóri, féll frá
langt um aldur fram i lok hey-
anna og nú á öndverðum ýli
hverfur ástsæll vinur til feðra
sinna á besta aldri, Gunnar
Guðmundsson skólastjóri I Kárs-
nesskóla.
Höfum til afgreiðslu strax SUZUKI TS-50
og GT-50EL létt vélhjól. Hagstætt verð —
Hagstæðir greiðsluskilmálar
SUZUKI-UMBOÐIÐ
Ölafur Kr. Sigurðsson
Tranavogi 1.
S: 83499.
Fundum okkar bar fyrst saman
að marki fyrir tæpum þremur
áratugum á námskeiði á forn-
frægu dönsku skólasetri i Askov á
Jótlandi suður.
1 vitund minni er þvi svo farið
með suma menn, að það er sem
við höfum alltaf þekkst, en ekki
haft tima til að kynnast fyrr en
fundum ber saman af tilviljun.
Einn þeirra var Gunnar
Guðmundsson. Alla tið fannst
mér hann strjúka þá strengi lffs-
hörpunnar, sem ómuðu hugljúfast
i eyrum minum.
Enn liða ár. Undirteiknaður
ræðst til starfa hjá Kópavogs-
kaupstað, þar sem Gunnar er
skólastjóri og metinn að verð-
leikum f bæjarlifinu. Þaö var eins
og við hefðum skilist i gær þótt
rúmur áratugur væri frá siðustu
fundum. Sami hægláti fögn-
uðurinn yfir að finnast,yfirvegun,
hlýja — velvilji til allra manna
einkum þeirra sem minna mega
sin og djúpur mannskilningur
einkenndu þennan hógværa
mann.
Hann starfaði i skólamálum i
Kópavogi frá þvi.hér varð skóli
settur i fyrsta sinn á ofanverðum
fimmta áratugnum og var þvi sá
maður sem átti mestan þátt i að
móta skólamál staðarins með
ljúfmennsku sinni, þekkingu og
reynslu.
Gunnar var enginn afsláttar-
maður, hreinlyndi og heiðrikja
einkenndu öll hans spor.
Við hjónin áttum þvi láni að
fagna að eiga fimm börn i skól-
anum hans og njóta þess börnin
okkar alla ævi. Svo heilsteyptum
manni og hugprúðum varð vel til
fanga um samstarfsmenn. Góðir,
jáafbragðskennarar hafa löngum
verið I hans sveit.
Kársnesskóli hefur jafnan verið
til fyrirmyndar um rekstur og
kennslu. Vfster að fjölmargir for-
eldrar vestan Hafnarfjarðar-
vegar telja sig standa i óbættri
skuld við þá stofnun og starfs-
menn hennar.
Nánast varð samstarf okkar
Gunnars i Norræna félaginu hér i
Kópavogi, en hann átti sæti i
stjórn þess frá upphafi 1962 til
banadægurs — fyrst sem gjald-
keri og sfðan varaformaður i ára-
tug.
Æöruleysi Gunnars i erfiðum
veikindum verður öllum sem til
þekktu ærinn styrkur I lifsbarátt-
unni. Umhyggja hans og alúð við
alla menn I ströngu striði. verður
mér ógleymanleg.
Það var jafnræði með þeim
hjónum Rannveigu og ’nonum.
Ljúfari manneskjur og skilnings-
rikari á mannlega bresti þekki ég
ekki. Þau hafa sannarlega átt
sinn þátt i að gera bæinn okkar að
„griðlandi — börnum og
blómum”.
Það er óbætt skarð i mannvali
Kópavogsbúa við fráfall Gunnars
vinar mins.
Norræna félagiö þakkar honum
óeigingjarnt starf i tæpa tvo ára-
tugi.
Foreldrar á Kársnesi minnast
hans með innilegu þakklæti.
Við erum drenglyndum mann-
vini fátækari hér á Nesinu.
Rannveigu og dætrunum
tveimur færum við innilegar
samúðarkveðjur og biðjum góðar
vættir að styrkja þær og allt
þeirra ættlið og venslafólk.
Mér finnst, að Gunnari hafi
tekist umfram flesta aðra menn
að gera að veruleika ósk þjóð-
skáldsins Þorsteins Erlingssonar
er hann kveður:
Mig iángar, að sá einga
lýgi þar finni
sem lokar að siöustu
bókinni minni.
Hjálmar ólafsson
Mánudaginn 24. nóvember and-
aðist á Borgarspítalanum Gunn-
ar Guðmundsson, skólastjóri
Kársnesskóla i Kópavogi, eftir
langvarandi baráttu við.mann-
skæðan sjúkdóm.og fer útför hans
fram i dag.
Andlátsfregnin kom okkurkenn-
urunum við skólann ekki á óvart,-
þó var öllum brugðið.
Við vitum lftið hvað framtiðin
ber i skauti sér, annað en það, að
við eigum öll eftir að hverfa
héðan. En þrátt fyrir þá stað-
reynd fer svo,að við eigum oft
erfitt að trúa þessu lögmáli
lifsins, þegar vinir okkar hverfa
héðan.
I tuttugu og þrjú ár höfðum við
Gunnar starfað saman við Kárs-
nesskóla, og nú er mig langar til
að minnast góðs vinar og yfir-
manns og votta venslamönnum
samúð mina og starfsfólks skól-
ans, er mér orða vant, öll orð
hljómasvoinnantóm og fátækleg.
Það er vist siöur i minningar-
greinum að rekja ættir og upp-
runa viðkomandi persónu. Þvi
miður hef ég ekki áhuga á ætt-
fræði eða þvi, hvar menn eru
fæddir og alast upp. Þvi veit ég
litið, þó ótrúlegt sé eftir langt
samstarf, um ættir og uppruna
Gunnars Guðmundssonar, annað
en það að hann var fæddur á Sel-
tjarnarnesi og ólst þar upp, en
hitt veit ég fyrir vist, að ég var
heppinn að hefja mitt kennslu-
starf hjá fágætum mannkosta-og
drengskaparmanni.
Gunnar hóf kennslustörf i
Kópavogi áriö 1946. Þá var Kópa-
vogur fámennur hreppur,
byggðin dreifð um holt og hæðir
og kennslan fór fram I húsnæði,
sem ekki þýddi að bjóða upp á i
dag.
I Kópavogi byggðu Gunnar og
Rannveig Sigurðardóttii kona
hans sér hús. Þau geröu meira en
aösetjast að i hreppnum, Gunnar
var einn af þeim framsýnu
mönnum, sem tóku virkan þátt i
þvi að breyta Kópavogi á
nokkrum árum úr sveitabyggð i
stærsta kaupstað landsins.
Þegar Kársnesskóli tók til
starfa 1957, var Gunnar ráðinn
skólastjóri hans. Það var eitt af
gæfusporunum i sögu skólamála i
Kópavogi. A fyrstu árum Kárs-
nesskóla og raunar miklu lengur,
varmikilfjölgun ibúa i Kópavogi.
Kársnesskóli var lengst af yfir-
fullur af nemendum, þrisett var i
allar kennslustofur og bygginga-
framkvæmdir oftast á eftir
áætlun. Vinnuaðstaða i skólanum
var þvi ekki alltaf upp á það besta
fyrir nemendur og kennara.
En Gunnar stjómaði skólanum
af röggsemi og festu, en var samt
lipur og léttur i lund og réð fram
úr hverjum vanda. Gunnar var
glaðvær að eðlisfari og félags-
lyndur og hrókur alls fagnaðar i
vina hópi og höfðingi heim aö
sækja. Hann tók virkan þátt i
margs konar félagsstarfi i kaup-
staðnum. Gunnar var greindur
maður, traustur, hjálpsamur og
vinur vina sinna, sannkallaður
heiðursmaður.
Fráfallhans er mikið áfall fyrir
vandamenn hans og vini og
starfsfólk og nemendur Kársnes-
skóla.
Við i Kársnesskóla kveðjum nú
Gunnar skólastjóra hinstu kveðju
og þökkum honum samstarfið og
samfylgdina á liðnum árum.
Rannveigu, dætrum og
ættingjum öllum sendum við ein-
lægar samúðarkveðjur.
Þórir Hailgrimsson
Bílstjóri
Óskum eftir að ráða bil-
stjóra með meiraprófsrétt-
indi. Upplýsingar i sima
20680.
LANDSSMIÐJAN
Kennara vantar
Stundakennara vantar í eðlisfræði að
Menntaskólanum við Hamrahlið á vorönn
1981. Um er að ræða 14-18 vikustundir.
Upplýsingar i sima 85155.
Rektor
*
Bílbeltin
hafa bjargað ||
UMFERÐAR
RÁÐ
MUNIÐ
símann
(91) 81333
DIOOVIUINN