Þjóðviljinn - 23.12.1980, Blaðsíða 15

Þriðjudagur 23. desember 1980 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 15
Hringið í sima 81333 kl. 9-5 alta virka
daga, eða skrifið Þjóðviljanum
tfra
esendum
Hin sanna iólagleði
Að kvöldi hins 15. des., þegar
niu dagar voru til jóia, fór fram
einn þátturinn enn i helgileik
Friðjóns Þórðarsonar. Þá lætur
hann útvarpið flytja frétt um
það, að hann hafi af alkunnri
göfugmennsku sinni ákveðið að
fresta brottvisun Patricks
Gervasoni um óákveöinn tima.
Þekktirdu þau?
Hjartaknosari þegar á fyrsta
ári: John Travolta. Foreldrar-
nir byrjuðu aö æfa hann i dansi
strax og hann gat gengið og 23ja
ára sló hann f gegn i myndinni
„Saturday Night Fever”.
Atrúnaöargoö Diskó-æskunnar.
Höfðingsskapur ráðherrans
kom berlega fram i þvi, að lög-
maður flóttamannsins hafði, að
sögn, aðeins farið fram á 14
daga frest. Bjartsýnismenn fóru
jafnvel að halda, að ráðherrann
hefði litiö á dagatalið og ákveðið
að vera nú einu sinni mannlegur
svona i tilefni fæðingar frelsar-
ans og afturkalla með tið og
tima embættisafglöp sin í þessu
máli. Vitanlega þegar fylgis-
menn hans hefðu sefast af
mesta blóðþorstanum.
En valt er að trúa á gæsku
manna. Þeir, sem voru nógu
saklausir til að trúa á mennsku
ráðuneytismasklnanna fengu
fljótt að sjá hver sannleikurinn
var. Strax sama kvöld er haft
eftir einum æðsta yfirmanni
dómsmála i tslandi, Baldri
Möller, að Gervasoni verði rek-
inn úr landi ,,i þessari viku eða
næstu”. Geislabaugurinn entist
ekki nema i þrjár klst, tæpar þó,
áður en glitti i úlfseyrun aftur.
Ekki er að efa það að þungum
steini hefur verið velt af þeim,
sem hafa undirbúið jólin með
þvi, að heimta saklausan mann i
fangelsi, og varla mundi heldur
saka þótt niðingsverkið drægist,
þar til jólahelgin er gengin i
garð, svo gleði þess fólks verði
fullkomin.
Ærlegu fólki bregður hins-
vegar illa við þessa framkomu
embættisnautanna þótt það hafi
aldrei átt von á góðu úr þessari
átt. Það mundi sannast sagna,
að sjaldan hafi hræsni, yfir-
drepsskapur, lögleysur, mann-
úðarskortur og fordómar átt
glæsilegri fulltrúa á jaröriki en
þá, sem réttlætinu eiga að ráða
á þessu veslings landi og furðu-
legt að slikir menn skuli geta
breytt of stórum hluta þjóðar-
innar i blóðþyrst villidýr með
undra litilli fyrirhöfn.
Nú skilst það, hvernig
ómerkilegir lýðskrumarar gátu
espað heilar þjóðir upp i skipu-
lagðar ofsóknir gegn minni-
hlutahópum og hvernig sams-
konar fólk og nú fagnar fæðingu
Krists á jólum krossfesti hann á
páskum. Skömm þeirra mun
lengi uppi.
Kannski er þó ekki öll von úti?
Ef til vill blundar enn einhver
samviska i ofsækjendum
Gervasonis? Óskandi væri að
þeir létu hana ráða, til tilbreyt-
ingar, i stað lagakróka sinna og
misskilins stolts. A þann einn
hátt leysist þetta mál svo öllum
verði til sóma, og einkum þeim,
sem þora að viðurkenna mistök
sin. Fari hinsvegar svo sem nú
horfir, geta tslendingar sleppt
þvi i ár að bjóða hver öðrum
Gleöileg jól.
15. des. 1980.
lljörtur Hjartarson, Selfossi.
Barnahornid
Grímur
og sál-
fræð-
ingurinn
Framhaldssaga — 6
„Hvers vegna ættu
menn að trúa þeim?"
ansaði Hinrik fyrirlit-
lega, en Davið mátti ekki
vera að því að svara, því
að hann var að róta í vös-
um sínum eftir síðasta
molanum. ,,Hver á að
festa upp auglýsingar og
hvar á að festa upp aug-
lýsingar? Ég held þú sért
eitthvað bilaður. Fyrst
berðu alskonar glæpi upp
á fólk, og síðan talarðu
um að setja upp auglýs-
ingar, sem enginn mundi
leyfa okkur að festa upp,
hvað þá að menn tryðu
því sem á þeim stæði...."
,,Hættu þessu bulli, þú
ærir mann!" öskraði
Grímur. „Heldurðu að
mann langi til að hlusta á
þennan vaðal í þér, það
sem eftir er ævinnar. Ég
gæti t.d. vel hugsað mér
að hlusta á fuglasöng og
jafnvel tónlist —eða á
einhverja aðra, svona til
tilbreytingar, en þú getur
aldrei sam..."
Þegar hér var komið
sögu, réðst Hensi á félaga
sínn og strákarnir veltust
um á gólfinu innan um
brennikubbana. Róstur
og slagsmál voru fastir
liðir á fundum Otlag-
anna, og Davíð fylgdist
ánægður með gangi máls-
ins úr sæti sínu og f leygði
í þá kvistum annað veif ið
með hvatningarorðum.
En Hanna horfði á
áflogaseggina með skelf-
ingu og hrópaði: „Góði
Hensi meiddu hann
ekki — farðu varlega,
Hensi minn!"
Um síðir stóðu hetj-
urnar á fætur, dustuðu af
sér rykið, tókust í hendur
og gengu til sætis á eldi-
viðarbingnum.
„Má ég fá orðið?"
spurði Grímur.
„Auðvitað máttu það",
f lýtti Hanna sér að segja,
„Hensi lofar að grípa
ekki fram í. Er það ekki,
Hensi minn?"
Hann var enn móður
eftir bardagann og
skirpti út úr sér kuski,
áður en hann umlaði eitt-
hvað til samþykkis.
„Þið munið eftir
Vinnusýningunni í næstu
viku", byrjaði Grímur.
Strákarnir stundu. Það
var venjan, að for-
eldrarnir teymdu þá á
slíkar afhafnir strokna
og þvegna í spariföt-
unum.
„Takið þið nú vel eftir,
ég fékk nefnilega hug-
mynd".
Áhugi þeirra á hug-
myndum Gríms virtist
aldrei dofna þrátt fyrir
beiska og misjafna
reynslu af þeim.
Veður var gott á sýn-
ingardaginn. Helga,
móðir Gríms og Auður,
systir hans, hjálpuðu
allan morguninn við að
undirbúa sýninguna. Búið
var að reisa stórt tjald og
smærri sölutjöld á gras-
framh.
Bárður örn Gunnarsson á Hvanneyri sendi Barnahorninu þessa myndasögu um
jólasveininn.
Syrpa af jólalögum
Mcöal þess efnis, sem
Ctvarpið flytur okkur á Þor-
láksdagskvöld, kl. 19.50, er
syrpa af þekktum jólalögum f
útsetningu Arna Björnssonar,
tónskálds. Nefnist hún „Heil-
ög jól”. Þaö er Sinfónfuhljóm-
sveittslands, sem flytur lögin,
undir stjórn Páls P. Pálsson-
ar, eins af færustu „fjöllista-
mönnum’ ”okkar á tónsviöinu.
Arni tónskáld Björnsson er
Norður-Þingeyingur að ætt og
uppruna, fæddur að Lóni I
Kelduhverfi árið 1905. ARNI
HÓF NAM VIÐ Tónlistarskól-
ann þegar við stofnun hans
1930. Nam þar hjá dr. Páli Is-
*Útvarp
kl. 19.50
ólfssyni, dr. Victor Urbantcich
og Frans Mixa, og lauk prófi
frá Tónlistarskólanum I
pianóleik og contra punkti.
Arni Björnsson var um eitt
skeið áberandi maður í tön-
listarlifinu okkar en varö
fyrir slæmu áfalli og hefur
ekki notiö sfn sem skyldi
siöan. „Sá er löngum endir á
tslendingasögum”. Og þó er
Arni ekki allur, sem betur fer.
,,Velferðarráð sjómanna”
I þættinum, „Sjávarútvegur
og siglingar” greinir Guö-
mundur Hallvarösson frá ný-
stofnuöu „Velferðarráöi sjó-
manna”. Aö ráöinu standa
samtök sjómanna, ýmsir þeir
aöilar, sem hafa meö aö gera
útgerö skipa auk þjóökirkj-
unnar.
Ráðið hefur nú fest sér
húsnæði þar sem eru m.a.
skrifstofa og setustofa fyrir
sjómenn. Er það I stll viö sjó-
mannastofur þær, sem víöa
*Útvarp
kl.ll.OO^
eru reknar á Noröurlöndum en
þó ekki gisting. Hinsvegar
geta sjómenn, erlendir jafnt
sem innlendir, hitst þarna,
skrafaö saman, lesið blöð og
fengið upplýsingar um eitt og
annað, sem þá vanhagar um
að vita. Hlustiö á Guömund
Hallvarösson.
Jóla-
minningar
Stefáns
frá
Hvítadal
Sinfónluhljómsveit tslands.
Stefán Sigurösson frá
Hvitadal var á sinni tiö eitt af
ástsælustu skáldum okkar
islcndinga. Og þó aö hartnær
50 ár séu nú iiöin frá láti hans
skipar hann enn sinn skálda-
sess i hugum miöaldra fólks
og eldra. Vonandi þekkir
æskan einnig ljóö Stefáns,
a.m.k. er þaö vist, aö henni
mundi enginn sálarháski af
þvi stafa, aö kynnast þeim.
Fyrsta ljóöabók Stefáns frá
Hvitadal, Söngvar föru-
mannsins, kom út 1918. Siöan
Óður einyrkjans 1921, þá
Heilög kirkja 1921, Helsingjar
1927, og loks Anno Domini
1930, árið 1933, eöa sama áriö
og Stefán andaðist.
Stefán frá Hvítadal nam
prentiðn, dvaldist svo i Noregi
frá 1912—1915, bjó vestur i
Dölum, lengst af i Bessatungu
i Saurbæ, frá 1919 til
dauðadags. Atti löngum við
Stefán frá Hvitadal.
MBí Útvarp
Ifp? kl. 11.15
i
heilsubrest og erfiöan efnahag
að striða en lét „ekki baslið
smækka sig”.
í þættinum: „Man ég það,
sem löngu leið” munu þær
Ragnheiður Viggósdóttir (sem
sér um þáttinn) og Birna Sig-
urbjörnsdóttir, lesa upp jóla-
minningar eftir Stefán frá
Hvitadal, i bundnu og óbundnu
máli.