Þjóðviljinn - 03.01.1981, Blaðsíða 9

Helgin 3.-4. janúar 1981. ÞJÓÐVILJINN — SIDA 9
Áramótaræöa Vigdísar Finnbogadóttur, forseta íslands
Islendingar.
Gleöilegt ár 1981. Megi það færa okkur þá gæfu og far-
sæld, sem við leitum öll.
Velég þviaðhér má skýr orðskilja,
skili þjóðir minn Ijósan vilja,
tal óbreytilegt veitt af viija.
Vil ég að kvæðið heiti Lilja.
Þannig kvað Eysteinn munkur Ásgrimsson á 14. öld.
Hann kvað það ljóð, sem allir vildu kveðið hafa, og
skildi að vandi er að orða svo hugsun að hún komist til
skila. Orð geta verið innantóm, en oft eru þau hlaöin
merkingu, og þá eru þau verðmæti, vandmeðfarið að
visu. Þau geta verið sannleiksperlur, en einnig sindr-
andi hjóm, misnotað i þeim tilgangi að sljóvga dóm-
greindina.
Orð eru til alls fyrst, stendur einhvers staðar. Það er
Veiztu
að vonin er til
hún vex
inni i dimmu gili,
og eigirðu leið
þar um
þá leitaðu
i urðinni
leitaðu
á sillunum
og sjáðu
hvar þau sitja
litil og veikbyggð
vetrarblómin
litil og veikbyggð
eins og vonin.
Meðan ung skáld yrkja slik ljóð með þessari þjóð
þarf hún ekki aö örvænta um sinn hag, og það eru þessi
orð, sem ég vil gera að einkunnarorðum okkar um
þessi áramót: Veistu að vonin er til....
Þegar litið er um öxl virðist svo sem verstu ár is-
lenskrar þjóðar hafi verið þegar hún lét vonleysi ná
tökum á sér. Við búum i landi, sem einatt hefur verið
okkur erfitt. Það er oft ekki á færi okkar að afstýra
margskonar vanda, sem að okkur steðjar. En við get-
um brugðist við vandanum. Okkur er gefið vit. Okkur
er gefinn styrkur. Hagsýni er okkur i blóð borin. Allt
þetta og miklu fleira býr i okkur, aðeins ef við viljum
nýta það, en látum vonleysishjal og úrtölur ekki villa
um fyrir okkur
Glamur og skarkala bar hér áður á góma og mis-
notkun orða i áróðursskyni. Við skulum ekki láta telja
okkur trú um það að islenskt þjóðfélag sé á vonarvöl.
Dægurþras og karp um keisarans skegg breyta ekki
þeirri staðreynd, að þrátt fyrir úrlausnarefni daglegs
lifs, erum við ekki að syngja okkar siðustu vers. Sann-
anir þessá blasa hvarvetna við. Landið okkar og það
afl, sem i okkur sjálfum býr, veitir okkur svo rikulegt
Veistu aö vonin er til...
ekki nema hálfur sannleikur, þvi séu orðin einhvers
virði kemur hugsunin á undan. En i þjóðfélagi nútim-
ans, þar sem glamur, skarkali og orðaflaumur sýnast
oft verða hljóðri yfirvegun sterkari, er okkur hollt að
hugleiöa pistil, sem fyrir allmörgum árum fannst i
kirkju i Baltimore i Bandarikjunum, og ber yfirskrift-
ina Desiderata, sem útleggst Leiðarljós:
„Gakktu með stillingu i skarkala heimsins og mundu
þann frið sem i þögninni býr. Láttu þér eftir megni
lynda við alla menn án þess þó að lúta þeim. Mæltu
þinnsannleika skýrt en af hógværð, ljáðu öðrum eyra,
jafnvel heimskum mönnum og fáfróðum, einnig þeir
hafa sina sögu að segja. Forðastu háværa menn og
ágenga. Þeir eru sálarangur. Farir þú i mannjöfnuð
geturðu orðið bitur og hégómlegur, þvi ávallt verða á
vegi þinum þeir, sem bæði eru meiri menn og minni en
þú sjálfur. Njóttu bæði afreka þinna og ráðagerða.
Varðveittu áhuga á starfi þinu, hversu fábrotið sem
þér virðist það vera, það er sönn eign i timans rás.
Hafðu varann á i viðskiptum þvi að veröldin er full af
prettum. Láttu það samt ekki verða til þess að þú
kannist ekki við dyggðina er hún verður á vegi þinum,
margir eiga sér háleita hugsjón og hvarvetna eru
hetjur á ferð. Vertu þér sjálfum trúr. Umfram allt,
gerðu þér ekki upp elskusemi. Gerðu ekki litið úr kær-
leikanum. Hann stenst og er lifseigur eins og gróður
jarðar, þráttfyrir þurrka og hallæri. Taktu reynslu ár-
anna með glööu geði og sjáðu ekki eftir æskunni. Efldu
innri styrk svo áföll verði þér ekki um megn, en láttu
hugarfóstur ekki draga úr þér þrótt. Oft er óttinn
sprottinnaflúaogeinmannakennd. Þegar hollri sjálfs-
ögun sleppir, þá skaltu hlifa sjálfum þér. Þú ert barn
þessa heims, ekki siður en himintunglin og allt sem
lifsanda dregur, og réttborinn ertu til þessarar arf-
leifðar. Og hvort sem þú skilur það eða ekki þá stendur
alheimurinn þér svo opinn sem skildi. Þvi skaltu lifa
sáttur við guð, hver sem þér f innst hann vera, og sáttur
við sjálfan þig i erli og amstri daganna. Þvi þrátt fyrir
brostnar vonir, strit og undirferli er heimurinn undur-
samlegur. Hafðu gát. Leitaðu gæfunnar”.
Og auðvitað er það vonin, sem er leiðarljósið. Það
leiðarljós, sem getið er i upphafi.
viðurværi, að áþreifanleg velmegun er hér miklu meiri
en viðast gerist, og svo mikil að barlómur hlýtur að
vera fyrir neðan okkar virðingu. En velmegun, talin i
krónum og aurum, er annað en velmegun andans.
Það sæmir okkur að vera bjartsýn og trúa á okkur
sjálf. Það er velmegun andans, og til að öðlast þá vel-
megun þurfum viö þessa von, sem svo fallega hefur
veriðort um. Megi það verða kjörorð okkar íslendinga
um þessi áramót, að vonin sem stundum er veikbyggð
eins og vetrarblóm, dafni og verði að sóleyjum
sumarsins 1981, — vonin um batnandi tið og góöæri til
sjós og lands og i hugum okkar mannanna. Með sam-
stöðu og sjálfstæðishugsjón, tillitssemi og skilningi,
hófsemi, sannleiksást og ræktun iýðræðisins mun
okkur vel vegna. Þá munum við kunna fótum okkar
forráð, og þá eigum viö verðmæti að gefa, ekki aðeins
okkur sjálium heldur einnig öðrum þjóðum.
Gleðilegt ár og megi allt gott sem hugsað er i heimin-
um og nefnt sinum réttu nöfnum, friður, visindi og
manngæska fylgja okkur á árinu sem fer i hönd og alla
tima.
III
Bandalag kvenna,
Rvík.;
Afla fjár
til kaupa á
taugagreini
Bandalag kvenna i Reykjavik
hefur skipað sérstaka fjáröflun-
arnefnd vegna Ars fatlaðra, en
Bandalagið hefur i tilefni ársins
ákveðið. að stefna að þvi að gefa
Endurhæfingardeild Borgar-
spitalans svokallaðan tauga-
greini. Hann auðveldar mat á
möguleikum þeirra sjúklinga, til
endurhæfingar, sem hlotið hafa
örkuml m.a. vegna slysa, og er
þessi gjöf valin i samráði við As-
geir B. Ellertsson, forráðamann
deildarinnar.
1 Bandalagi kvenna i Reykjavik
er nú 31 félag með um 14 þúsund
félaga og standa þau öll saman að
þessu átaki, en áætlað er að tækið
muni kosta 30—40 miljónir króna
fyrir utan tolla og aðflutnings-
gjöld.
Fjáröflunarnefndina skipa
eftirtaldir: Björg Einarsdóttir,
formaður, simi 14156, Sólveig A.
Pétursdóttir, s. 35846, Ingibjörg
Magnúsdóttir, s. 66212, Guðlaug
Wium, s. 71727, Þórunn Valdi-
marsdóttir, s. 26930, og Ragna
Bergmann varamaður s. 26930.
Stór
gjof
til
SVFÍ
Landsbankinn færði
félaginu 7 milj. kr.
til minningar um
Magnús Sigurðsson
fyrrum bankastjóra
Bankaráð og stjórnendur
Landsbanka Islands færðu
Slysavarnafélagi Islands 7
miljónir króna að gjöf sl.
Magnús Sigurösson fyrrum
bankastjóri Landsbanka tslands
þriðjudag, til minningar
um Magnús Sigurðsson
fyrrum bankastjóra bank-
ans en 1980 voru liðin 100 ár
frá fæðingu hans.
Magnús Sigurðsson var einn af
Gunnar Friðriksson, formaður SVFt.tekur viö gjöfinni úr hendi Arna
Vilhjálmssonar, formanns bankaráðs Landsbankans (th).(ljósm. —
eik—)
stofnendum SVFl og átti sæti i
stjórn félagsins i 12 ár, frá 1928 til
1940. Magnús var alla tið mikill
áhugamaður um slysavarnir hér
á landi, einkum lét hann sér annt
um slysavarnir á sjó.
Sú kvöð fylgir gjöf Landsbank-
ans, að henni sé variö til eflingar
slysavörnum á sjó. Arni Vil-
hjálmsson formaður bankaráðs
Landsbankans afhenti gjöfina en
Gunnar Friðriksson formaður
SVFI tók við henni og þakkaði
fyrir hönd félagsins. —S.dór