Þjóðviljinn - 29.01.1981, Blaðsíða 2

2 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 29. janúar 1981
KÆRLEIKSHEIMILIÐ
Gettu hvö ég heiti!
— Sá sem lendir I krydd-
sildarveislu hjá Danadrottningu
mun áreiðanlega fá i magann
við gröf Napóleons.
Þessi böm...
Tvýeggja áhrif auglýs-
inga
Fyrir nokkrum árum var ég
aðverslai kjörbúð ásamt dóttur
und og hef aldrei siðan keypt
Lúx-sápu.
Hulda Harðardóttir og dóttir,
Bjarney Halldórsdóttir.
Fallega beðið
Gunna kom vælandi inn til
mömmu sinnar af þvi aö hún
fékk ekki að leika við stóra-
bróður.
— Ef þú biður hann fallega, er
ég viss um, að þú færð að vera
með, huggar mamma.
Gunna út og rétt á eftir heyr-
ist af tröppunum:
— Elsku hjartans Siggi. Má ég
vera með — annars veröurðu
flengdur!
Sendið ykkar sögu
Hafa börnin ykkar, barna-
börnin eða börn kunningjanna
ekki sagt eða gert eitthvað fynd-
ið og/eða ihugunarvert nýlega?
Leyfið fleirum að heyra og
sendið söguna til Þjóðviljans, 2.
siða. Það má llka hringja til
lesendadálksins.
Frændur eru frændum verstir
er oft sagt. Þetta er lika látið
gilda um Norðmenn og Svia sem
segja hver af öðrum hæpnar
sögur.
Meðal annars hafa Sviar búið
þá sögu til um oliuauð Norð-
manna, að nú séu Norðmenn
orðnir svo dreissugir að j)eir láti
sig helst dreyma um að fá sér
sænskan einkabilstjóra!
Sænskt stórblað var að ræða
áform um að rugla saman reit-
um Svia og Norðmanna á ýms-
um sviðum og bjó þá til þennan
fána: þar er sá bláguli sænski
fáni orðinn merki i horni hins
stóra norska krossfána, sem er,
eins og menn eiga að vita, viö-
snúinn islenskur fáni.
Tékkneski tónlistarkennarinn
kemur með fjölskyldu sina og
hyggst dveljast i tvö ár. Ekki
sagðist Agústa vita, hvort
maðurinn vissi að hverju hann
gengi og ætti lfklega öðru að
venjast, hefði kennt bæði i
Brno og Prag á orgel og pianó
og auk þess verið fulltrúi i
menningarmálaráðuneytinu
tékkneska um tima. Verst ef
hann fer að spyrja hvar tón-
listarhöllin sé!
Annars væri þessi tónlistar-
mannainnflutningur frá Tékkó
ekki einsdæmi, annar væri á
Reyðarfirði auk þess sem
Þingeyingar hafa lengi haft
tékkneska tónlistarkennara.
Sagði Agústa, að stúlka sem
vara fararstjóri hennar i Tékkó-
slóvakiuferð i sumar hefði sagt
sér, að mjög margir væru i tón-
list sem atvinnu þar i landi, og
þótt vinnan væri næg væru
verkefnin kannski ekki nógu
spennandi.
Að öðru leyti er helst aö frétta
af menningar- og skemmtana-
sviðinu, að hér er þorrablóti
nýlokið, var haldið i Miklagarði
og fór hið besta fram. Hefill fór
um sveitina þennan dag, þannig
aö allir komust á samkomuna,
en annars hefur verið ófært
heim á bæina fremst i sveitinni
og úti á ströndinni, en það er nú
svo vanalegt á vetrum, að ekki
telst til tiðinda. Um miðsveitina
er hinsvegar alltaf opnað á 2ja-
3ja daga fresti vegna mjólkur-
innar.
I kjölfar þorrablótsins koma
svo allar þessar hefðbundnu
skemmtanir, árshátiðar karla-
klúbbanna og kvenfélagsins og
annað þessháttar. —Jú, þetta er
allt kynskipt hér enn, sagði
Agústa og hló, og byggist á
gamalli hefð með kvenfélagið,
nú og liklega nýrri með
klúbbana.
—vh
Nýr sænsk-norskur fáni
viðtalið
✓
Rætt við Agústu
Þorkelsdóttur um
menningarlífið
á Vopnafirði
„Verst ef
hann fer
að spyrja
hvar
tónhstar-
höllin sé!
ÍSHALLIR
Frægar ishallir eru reistar á ári hverju með ær-
inni fyrirhöfn I japönsku borginni Sapporo. Eina
viku fá þær að standa — þá er hátíðinni lokið.
Höllin sem hér sést er nákvæm eftirmynd fyrr-
um stjórnarsetursins i Hokkaido. Hennar biðu
sömu endalok einsog sést á litlu myndinni.
Við eigum von á, að það lifni
aldeilis yfir menningarlifinu hér
á næstunni, þvi einmitt í dag
erum við að fá til okkar hingað I
Vopnafjörðinn tónlistarkennara
beint frá Tékkóslóvakiu, sagði
Agústa Þorkelsdóttir á Refstað,
þegar Þjóðviljinn sló á þráðinn
til hennar i vikunni.
Stofnaður var tónlistarskóli i
Vopnafirði fyrir nokkrum árum
og kom þá sem skólastjóri i tvö
ár Einar Logi Einarsson, en
siðan hann fór hefur öll tón-
listarkennsla legið niðri þar
sem ekki hefur fengist kennari.
Töluverð aðsókn var að tón-
listarnámi þá og virðist ætla að
verða að þessu sinni lika ef
marka má af miklum og al-
mennum áhuga.
Agústa Þorkelsdóttir á Refstað
Þá hugsa þeir sér lika gott til
glóðarinnar i söngkórnum að fá
hingað tónlistarmenntaðan
mann, þvi hér er mikill áhugi á
söng, en dofnað hefur yfir starf-
inu siðan séra Haukur Agústs-
son hvarf frá Hofi.
Hvítt
minrii, sem þá var um 5 ára. Ég
var búin að tina i körfuna allt
sem ég taldi mig þurfa og rúll-
aði þvi með allt að kassaborð-
inu. Nú, þar sem ég er að raða
vörunum á borðið tek ég upp
ma. tvær Lúx-sápur. Þegar
dóttir min sér sápurnar spyr
hún undrandi:
„Mamma, kaupir þú Lúx-
sápu?”
„Já,” svara ég hissa.
Þá litur sú stutta hálf flótta-
lega kringum sig en segir siðan
ásakandi við mig:
„En við erum ekki fegurstu
konur heims!!”
Ég fór og skipti um sápu^