Þjóðviljinn - 04.04.1981, Síða 16

16 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 4,— 5. april 1981.
dsegurtónlist
Breytingar gerðar
Fáar hljómsveitir hafa veriö
hlaönar jafn miklu lofi slöustu
ár og Live Wire, og þaö ekki aö
ástæöulausu. Nú er þriöja plata
þeirra, Changes Made.komin út
og uppfyllir allar þær vonir sem
viö þá eru bundnar.
Live Wire var stofnuö 1978 i
þeirri mynd sem viö þekkjum
þá i dag. Aöur var öllu rafmagni
sleppt og eingöngu notaöir
kassagftarar og trommur.
villst að þeir eru lofsins verðir
og þessi plata sýnir að þeir eru
enn leitandi, og þaö er fyrir
mestu.
Hljómsveitin viröist njóta
geysilegrar viröingar meöal
tónlistarmanna, og eru menn á
einu máli um ágæti hennar.
Hljómsveitina skipa þeir Ger-
man Gonzales, trommur,
Jeremy Meek, bassi, Simon
Boswell, gitar, og Mike
lýtalaus. Þaö er langt siöan ég
hef heyrt jafn góöa tónlistar-
menn saman komna á einum
staö. Trommuleikur Gonzalesar
er góöur, þéttur og mjög lipur á
köflum. Gitararnir koma vel út
saman, þó að heldur beri nú
meira á Simon Boswell en Mike
Edwards. Söngur Edwards er
góður, þótt ekki sé hann sérlega
tilþrifamikill. Aö öörum ólöst-
uöum er bassaleikarinn þeirra
Adam i fullum herskrúöa.
og áhrifa gætir frá ýmsum
stefnum, þó að grunnurinn sé
þungt rokk. Þeir straumar sem
leika um plötuna spanna allt frá
rokki 6. áratugsins til þjóölaga-
tónlistar. Áhrif frá 6. áratugn-
um eru auðheyranlegustu i
gitarleik Marcos.Hann er ekki
ólikur þvi sem heyrst hefur frá
Rockpile liöinu.
Hljóðfæraskipan er sérstök aö
þvi leyti aö tveir trommuleik-
arar eru notaðir. Þaö er engin
nýlunda, en setur skemmtilegan
svip á tónlistina. Ekki spillir aö
þeir eru ákaflega samhentir og
leysa hiutverk sitt af stakri
prýði. Bassaleikurinn er ein-
faldur og orsakar mjög takt-
fasta og þunga tónlist. Gitar-
,Antmusic’
*
leikur Marcos er frjáls og i al-
gerri andstööu viö bassann og
trommurnar og skapar mjög
óvenjulegt „sound”. Söngur
Adams er ágætur á köflum, en
ekki hefur hann sterka rödd.
Röddun er mikil, já óvenju
mikil, sem gerir breiðskifuna
óvenju aölaöandi.
Textarnir eru þokkalegir. Þaö
sem gefur þeim hvaö mest gildi
er góölátlegt sjálfshól.
well I’m standing hera looking
at you
what do I see?
I’m iooking straight through
it’s so sad
when you’re young
to be told
you’re having fun
so unpiug the jukebox
and do us all a ffavour-
„antmusic”
(„Antmusic”)
Hvaö sem segja má um Adam
and the Ants, þá er Kings Of The
Wild Frontier ágætis plata. A
henni má heyra ýmsa þrælgóöa
kafla sem eru örlitiö frábrugön-
ir þvi sem viö eigum aö venjast
af þessum vigstöövum. Platan
er i heild skemmtileg áheyrnar
og yfir henni er mjög léttur
blær.
Einhver umdeildasta hljóm-
sveit Breta um þessar mundir
er hljómsveitin Adam and the
Ants. Þeir verma nú fyrsta sæti
breska listans yfir söluhæstu
plötur meö breiðskifuna Kings
Of The Wild Frontier. Gagnrýn-
endur skiptast i tvo hópa, annaö
hvort er hljómsveitin hafin upp
til skýjanna eða troöin ofan I
svaðið. Nú seinast birtist i Zig
Zag harkaleg gagnrýni þar sem
fuliyrt er að hljómsveitin sé
ekki lengur til. Hún hafði hrein-
lega selt sig, til C.B.S., með húð
og hári. En nóg um það, snúum
okkur að Adam og Maurunum
og Kings Of The Wild Frontier.
Adam og Maurarnir var
stofnuð 1978 og hefur gengið i
gegnum miklar mannabreyt-
ingar. Núverandi liösskipan er
auk Adams Ant þeir Terry Lee
Miall, Merrick, Kevin Mooney
og Marco Pirroni. Sá siöast
nefndi hefur aöeins veriö rúmt
ár I hljómsveitinni. Hann vann
sér þaö til frægöar aö hafa veriö
i fyrstu útgáfu af Siouxie and
the Banshees.
Eftir Adam og Maurana liggja
nokkrar litlar plötur, svo og
breiðsklfan Dirk Wears White
Sox.
Tónlist Adams og Mauranna,
„Antmusic”, er mjög fjölbreytt,
Live Wire — allt afburðahljómlistarmenn.
Fyrsta plata hljómsveitar-
innar, Pick ItUp.kom út 1979 og
vakti verðskuldaöa athygli.
Beðiö var með mikiili eftirvænt-
ingu eftir No Fright sem út kom
á seinasta ári. Allar efasemda-
raddir þögnöu viö útkomu
þeirrar hljómplötu og hlaut hún
almenntlof. Changes Madekom
út fyrir stuttu, aödáendum
hljómsveitarinnar til mikillar
ánægju, þvi aö ekki veröur um
Edwards, söngur og gitar.
Edwards og Boswell semja allt
efni sem hljómsveitin flytur, þó
að ekki semji þeir það saman.
Tónlist Live Wire er rokk af
léttara taginu með snertiflöt viö
helstu tónlistarbólur seinustu
ára, svo sem rokk 6. áratugsins,
Rolling Stones, Reggae, Clash
og jafnvel Billy Joel.
Tónlistarflutningur er nánast
bestur. Hann er vægast sagt
frábær, og ég fer ekki ofan af
þvi aö hann sé einn sá albesti i
„bransanum” i dag.
Textar Live Wire eru ekki
sérlega bitastæöir, en þó leynast
innan um ágætir sprettir. Þeir
fjalla vitt og breitt um lifið og
tilveruna, en segja frekar litiö.
Changes Made er góö hljóm-
plata og er fyllilega boðleg
hverju plötusafni.
Lífið
f
1
litum
Rvik. 28/3 ”81
Lokaö bréf til
Diabolus In Musica
frá J.V.S.
Efni: Lifiö i litum.
Kæru meðlimir D.I.M. ég
vona að ykkur liði öllum vel og
hinn siöbúni glaöningur lands-
manna renni ljúflega út. Lifið i
litumkom mér þægilega á óvart
og er niiklu betri en Hanastél.
Sérstaklega þykir mér upp-
bygging plötunnar skemmtileg.
Sú saga sem þar er sögö er all -
meitluð á köflum og hittir vel i
mark. Að byggja breiðskifuna
út frá átökum álfa og trölla er
tslandsdeild Diabolusar.
snjöll hugmynd.
Textarnir eru flestir afburða-
góöir og langt langt fyrir ofan
islenskan „standard”. Ég á i
bölvuöu basli með að velja mér
einhvern uppáhaldstexta, en læt
samt hér fylgja meö „brot af þvi
besta” (sem ég er viss um aö
Arni Björnss. er ánægöur meö):
Barmfögur Ctsýn og Sunna og
sól.
Bert-hoid ! gagnsæjum kjól.
Lífið í litum og sfnemaskóp,
Allt gengur betur með kók.
Volvó I april og Mústang i mai,
mjallhvit snekkja á sæ.
Tálfögur kona og tápmikill
sveinn,
tanngarður skinandi hreinn.
Konan er eyland af indælum
fnyk,
það fellur ei á hana ryk.
Lifið f litum og sfnemaskóp,
allt gengur betur meö kók.
(Lifið ilitum).
Nú, ekki má gleyma „óska-
laginu” sem vel væri hægt að
leggja i munn margra Islenskra
tónlistarmanna:
Þótt texti þessi láti litið
yfir sér
tjáir hann vel hvernig heimur-
inn
birtist mér
og ég get ekki gert aö þvf
en svo er aö sjá
að það sé einmitt þetta
sem fólk vill hlusta á.
Sumum finnst að textar eigi
að hafa
meiningu
en ég er skemmtikraftur og
fæst
einvörðungu
við afþreyingu.
Tónlistin er mjög fjöl-
breytt, góöir tangó-, rokk-,
diskó- og þjóölagasprettir, aö
ógleymdum djasstöktum. Aö-
eins þetta meö spunann sem ég
er ekki fyllilega sáttur viö. Þaö
stafar ábyggilega af þeim for-
dómum sem ég hef i garð þessa
tónlistarfyrirbæris.
Hljóðfæraleikur er allur hinn
ágætasti og erfitt aö gera upp á
milli einstakra meölima. Planó-
in koma ágætlega út, þó treysti
ég mér ekki til aö gera upp á
milli þeirra (enda veit ég ekki
hvort þaö er Guömundur eöa
Aagot sem leika). Bassaleikur
Tómasar finnst mér mjög
góöur, — hvar grófuö þið hann
upp? Sveinbjörn skilar sinu
hlutverki með prýöi á gitarinn
og er miklu betri en á Stjörnum i
skónum. Söngurinn er miklu
betri en á Hanastéli.og sérstak-
lega finnst mér Jóhanna komast
vel frá honum. Aöeins eitt aö
lokum i sambandi viö hljóö-
færaleikinn: Hver er þessi
trommuleikari, Steingrimur
Guömundsson? Hann er vægast
sagt mjög góður. Væri ekki úr
vegi aö reyna aö tæla manninn
afturi faöm fjallkonunnar I staö
þess að láta Svia nýta krafta
hans?
I heildina finnst mér platan
góö aö spunaköflunum undan-
skildum. En platan þarfnast
þess aö henni sé góöur timi gef-
inn.
Ég óska ykkur til hamingju,
og vonandi verður þaö ekki
stefnan aö gefa út Diabolusar-
plötu á fimm ára fresti.
P.S. Hér eitthvað fyrir alla og
mikið fyrir mig.