Þjóðviljinn - 02.10.1982, Blaðsíða 13

Helgin 2.-3. október 1982 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 13
Reinforced Areas
Sérstök stálstyrking grindar
sem eykur öryggi
ökumanns og farþega.
Þá er í Tercelnum nýtt fjöðrunarkerfi sem
gefur lengri og betri fjöðrun, endurbætt fram
hjóladrif og hemlakerfi.
Bíllinn tryggir sjálfkrafa minni bensíneyöslu
og jafnari gang meö innbyggðum hitajafnara
Fleiri nýjungar hefur Tercel að geyma sem
sölumenn okkar vildu gjarnan útskýra.
Viðurnefni
í Reykjavík
Alþekkt er það fyrirbæri að fólk sé uppnefnt eða hafi
viðurnefni, og lifir slíkt ennþá góðu lífi í þorpum og
kaupstöðum út um allt land. Reykjavík og nágrenni er
þó orðin of fjölmenn. Viðurnefni tíðkast ekki lengur
nema þá í litlum mæli og í þröngum hópum. Öðru vísi
var það um síðustu aldamót. Þá var Reykjavík álíka
fjölmenn og Keflavík er nú og full af sérkennilegu fólki
sem flestallt hafði sín auknefni eða kenningarnöfn.
í þann tíma var ekki komin
vatnsveita í bæinn og allmargt fólk
sem hafði það að atvinnu að bera
vatn úr brunnum í heimahús. Það
voru vatnsberarnir, flestir all-
sérkennilegir í hætti og klæða-
burði. Einhver sá frægasti var Sæ-
fínnur með sextán skó. Hann bætti
aldrei garma sína, en klæddist
hverri druslunni yfir aðra og fékk
viðurnefni sitt af því. Aðrir vatns-
berar voru t.d. Gunna grallari, Jón
smali, Álfrún í Sundi, Gvcndur vís-
ir, Sigga blaðra, Jón boli og Krist-
ján krummi.
Þá settu svip sinn á bæinn flæk-
ingar og auðnuleysingjar. Þar má
nefna Eyfa tónara. Hann fékk við-
urnefni sitt af því að hann söng og
tónaði af mestu ánægju gegn
gjaldi, sem að honum var rétt,
stundum tveim, fimm eða tíu aur-
um, eða þá kringlu, skonroksköku
eða matarbita. Stundum var hann
látinn stíga upp á kassa eða tunnu-
botn og klæðast kvenpilsi í hempu
stað. Hóf hann svo upp raust sína
og tónaði all-prestlega:
Gekk ég upp á hólinn
leit ég ofan í dalinn
þar sem langhala
lék sér við sauðinn o.s.frv.
hans var kölluð Gunna gála og var
hann mjög hræddur um trúleik
hennar við sig og víst ekki að á-
stæðulausu.
Siggi gamliskjóni fékk viður-
nefni sitt af gráum flekkjum í hári
og skeggi. Hann vandi komur sínar
í Svínastíuna og var allmikill
drykkjumaður. Hann bar höfuðuð
hátt og fannst mikið til sín og leit á
félaga sína fremur niðrandi
augnaráði eins og þeir væru hálf-
gerðir undirmálsmenn, sem hann
ætti alls kostar við, ef þeir væru
nokkuð að snúa upp á sig. Siggi
gamliskjóni var glaðvær hávaða-
maður og gekk um Svínastíuna
með miklum umslætti, sítalandi við
hina gestina og sagði ýmsar sögur
af sjálfum sér og frægðarverkum
sínum, bæði ásjóoglandi. Gortaði
hann mikið af fræknleik sínum í
glímu og var óspar á að bjóða
mönnum í eina bröndótta til að
sanna mál sitt. En aldrei var því
boði tekið.
í Brunnhúsum við Suðurgötu
bjó Einar stopp. Hann var skjótur
til viðbragða og svo hraðmæltur að
erfitt var að skiija mál hans, og not-
aði orðið stopp í tíma og ótíma.
Næstvestasti bærinn í Hlíðarhús-
um við Vestugötu var kallaður
Sund. Þar bjuggu þau saman
Gvendur vísir og Álfrún vatnskerl-
ing. Hann hafði þann starfa að vera
aðstoðarmaður hjá Skotfélagi
Reykjavíkur og stóð þá fyrir aftan
skotvörðuna meðan skotið var frá
Skothúsinu (sbr. Skothúsveg) og
ganga svo fram fyrir vörðuna og
tilkynna með veifu hvar í hringreit
skotskífunnar byssukúla skot-
mannsins hafði lent. Fékk hann
viðurnefni sitt af því. Álfrún stund-
aði vatnsburð árið um kring og
naut stundum aðstoðar Gvendar
þegar annasamt var. Alltaf gekk
hún þá á undan Gvendi og leit oft
við til þess að hvetja hann áfram,
því að hún kunni illa seinagangi
hans. Vakti ferðalag þessara ólíku
persóna jafnan nokkra eftirtekt.
Ekki voru það ástarorð sem hún
talaði til Guðmundar, og dugðu þó
illa, því að maðurinn var hinn mesti
letingi.
ar»

Hann tónaði einnig ýmis konar
tækifærisræður sem gárungarnir
höfðu samið fyrir hann og kennt
honum. Svipað viðurnefni fékk
Gvendur dúllari. Hann dúllaði
gegn gjaldi. Það var eins konar
jóðl.
Björn flogaveiki var skurðhagur
og smíðaði og seldi göngustafi með
útskornum handföngum. En svo
sérvitur var hann að hann fékkst
ekki til að gera öðru vísi handföng
en í ljónsmynd.
Gvendur pati var svo kallaður af
því að hann hafði þann kæk að
vagga um með lyfta hægri hönd,
sem hann otaði fram eins og hann
væri alltaf að benda á eitthvað
framundan. Gvendur rölti milli
búða og sníkti rúsínur, gráfíkjur og
kandíssykur og hafði alltaf sama
formálann við búðarfólkið:
„Gefðu mér eina mæru.“
Og þá var það Þórður Alamala.
Af honum gengu margar sögur um
afreksverk er hann hafði unnið á
blómaskeiði ævinnar, en hann var
talinn með sterkustu mönnum
bæjarins. Honum þótti sopinn góð-
ur og var tíður gestur í Svínastí-
unni, veitingastofu við Aðalstræti.
Ekki er vitað af hverju hann fékk
þetta auknefni, en eftir að kvæðið:
„Þótt deyi aðrir dánumenn, loff
Malakoff" varð vinsælt, breyttist
auknefnið í Þórður Malakoff.
Réttu nafni hét hann Þórður Árna-
son og bjó í einhverju kotanna í
Skuggahverfi.
Hogensen lóðs átti heima í Dúks-
koti. Hann var klæddur græn-
leitum hálfsíðum klæðisfrakka
með gylltum hnöppum og var hinn
keikasti þegar hann stikaði um
hlaðið framan við kotið og var
auðséð að hann fann töluvert til
sín. Réttu nafni hét hann Kristján
Hákonarson og sagðist hafa fengið
Hogensens-nafnið og einkennis-
frakkann hjá útlendum skipstjóra í
viðurkenningarskyni fyrir frábært
starf sitt sem hafnsögumaður og að
koma skipi hans heilu í höfn. Krist-
ján var mjög drjúgur yfir afreki
þessu og krafðist þess eindregið að
vera titlaður Hogensen lóðs, þó að
vísir teldu víst að hann hefði aldrei
hafnsögumaður verið. Ráðskona
Reinforced
Body Construction
Jón Sinnep
Að lokum skal hér sagt frá kven-
manni er kölluð var Manga dauða-
blóð. Ekki kom nafngift þessi af því
að hún væri sériega seinlát eða let-
ileg í framkomu, því að hún gekk
ævinlega mjög hratt og léttilega um
göturnar. Hún var með tinnusvart
hár og skolbrúnt andlit og var suð-
ræn í útliti. Manga hafði mikið dá-
læti á skærum litum og notaði því
marglitan höfuðklút, grænt slifsi og
rauða svuntu. Á rölti sínu um bæ-
inn leit hún við og við snöggt í
kringum sig, eins og hún ætti von á
að einhver fylgdi sér eftir til þess að
Gvendur dúllari
hrakyrða hana eða gera henni
mein, og stóð svo kyrr litla stund.
Síðan hélt hún aftur leiðar sinnar,
og tautaði ýmis blótsyrði og
skammaryrði um menn og málefni,
sem hún hafði andúð á. Ef hún var
spurð að heiti, svaraði hún ævin-
lega: „Ég heiti Manga og er frá
Moskó" (þ.e. úr Mosfeilssveit).
Svo sleit hún samtalinu og var horf-
in áður en spyrjandinn gat borið
fram fleiri spurningar.
(GFr^-Byggt á bókinni Minning-
ar og svipmyndir úr Reykjavík eftir
Ágúst Jósefsson prentara).
1983
Extensivety Rustproofed
Body Components
TOYOTA
UMBOÐIÐ P. SAMÚELSSON & CO. HF.
NÝBÝLAVEGI 8 — KÓPAVOGI SÍMI 44144
BLÁFELL SF.
DRAUPNISGÖTU 7A AKUREYRI
— SÍMI 96-21090
Verðskulduð
athygli...
Nýtt yfirborö bíla vekur alltaf athygli, en
Tercelinn hefur einnig hlotiö veröskuldaöa
athygli fyrir þaö sem undir yfirboröinu er.
Þar vildum viö sérstaklega benda á:
Hitagalvaniserað ,,boddý“ sem
varnar ryðskemmdum og
stuðlar að aukinni endingu
bílsins.