Þjóðviljinn - 05.11.1982, Blaðsíða 4

4 SIÐA — ÞJÓÐVILJÍNN FÖstúdagur 5. nóvember 1982
DJOÐVIUINN
Málgagn sósíalisma, verkalýös-
hreyfingar og þjóöfrelsis
Útgefandi: Útgáfufélag Pjóðviljans.
Framkvæmdastjórl: Eiður Bergmann.
Ritstjórar: Árni Bergmann, Einar Karl Haraldsson, Kjartan Ólafsson.
Umsjónarmaður Sunnudagsblaðs: Guðjón FriðriKsson.
Auglýsingastjori: Svanhildur Bjarnadóttir.
Afgreiðslustjóri: Baldur Jónasson.
Blaðamenn: Álfheiður Ingadóttir, Helgi Ólafsson, Lúðvík Geirsson, Magnús
H. Gislason, Ólafur Gíslason, Óskar Guðmundsson, Sigurdór Sigurdórsson,
Þórunn Sigurðardóttir, Valþór Hlöðversson.
íþróttafréttaritari: Víðir Sigurðsson.
Útlit og hönnun: Andrea Jónsdóttir, Guðjón Sveinbjörnsson.
Ljósmyndir: Einar Karlsson, Gunnar Elíasson.
Handrita- og prófarkalestur: Elias Mar, Gisli Sigurðsson, Guðmundur Andri
Thorsson.
Auglýsingar: Áslaug Jóhannesdóttir, Sigríður H. Sigurbjörnsdóttir.
Skrifstofa: Guðrún Guðvarðardóttir, Jóhannes Harðarson.
Símavarsla: Sigríður Kristjánsdóttir, Kristín Pétursdóttir.
Húsmóðir: Bergljót Guðjónsdóttir.
Bilstjóri: Sigrún Bárðardóttir.
Innheimtumenn: Brynjólfur Vilhjálmsson, Gunnar Sigmundsson.
Pökkun: Anney B. Sveinsdóttir, Halla Pálsdóttir, Karen Jónsdóttir.
Útkeyrsla, afgreiðsla og auglýsingar: Síðumúla 6 Reykjavík, sími 8 13 33
Umbrot og setning: Prent.
Frentun: Blaðaprent h.f.
Geir hlaupinn af hólmi
• í kvöldfréttum útvarpsins á þriðjudaginn var tilkynnti
Geir Hallgrímsson, formaður Sjálfstæðisflokksins, að hann
myndi ekki taka þátt í fleiri viðræðufundum með ráðherra-
nefnd ríkisstjórnarinnar um framgang mála á Alþingi.
• Þegar viðræður þriggja ráðherra við formenn stjórnar-
andstöðuflokkanna hófust fyrir stuttu gerðu ýmsir sér vonir
um, að takast mætti að ná einhverju viðunandi samkomulagi
um afgreiðslu brýnustu mála á Alþingi næstu vikur og
mánuði.
• Brotthlaup Geirs Hallgrímssonar frá þessum viðræðum
bendir ekki til þess, að af hans hálfu né annarra stjórnar-
andstæðinga úr Sjálfstæðisflokknum sé fyrir hendi mikill
viiji til samkomulags um úrlausnir.
• Satt að segja er brotthlaup þetta til marks um fullkomið
ábyrgðarleysi ráðamanna í því flokkseigendafélagi, sem að
baki Geirs stendur.
• Við þær aðstæður, sem nú ríkja, er stjórnarandstaðan
hefur stöðvunarvald í neðri deild Alþingis, þá var það skylda
ríkisstjórnarinnar að láta á það reyna, hvort unnt væri að ná
samkomulagi við stjórnarandstæðinga um brýnustu úr-
lausnarefnin. Stjórnin hefur ekki brugðist þessari skyldu.
• Geir Hallgrímsson er hins vegar greinilega algjörlega
andvígur öllum samkomulagstilraunum. Hans eina krafa er
sú að stjórnin fari frá.
• Allir eru sammála um, að alþingiskosningar fari fram á
fyrri hluta næsta árs. Spurningin var því eingöngu sú, hvort
takast mætti að brúa bilið þessa fáu mánuði með samstarfi
stjórnar og stjórnarandstöðu um afgreiðslu nokkurra mála,
sem illa þola bið fram yfir kosningar.
• Geir Hallgrímsson neitar hins vegar öllu í þessum efnum,
- vill ekki einu sinni ræða málin. Gott og vel, þjóðin mun þá
dæma, og það fyrr en seinna.
• Krafan um að stjórnin fari frá er hins vegar fráleit. Eng-
inn möguleiki er fyrir hendi á myndun annarrar meirihluta-
stjórnar án undangenginna kosninga, og minnihlutastjórn
eða utanþingsstjórn hafa enn minni möguleika á að koma
málum fram á Alþingi heldur en núverandi ríkisstjórn.
k.
Stéttaandstæöur
á Alþingi
Svavar Gestsson félagsmálaráðherra mælti fyrir frum-
varpi ríkisstjómarinnar um lengingu orlofs á Alþingi í fyrra-
da§' ., ....
Pað var fróðlegt að heyra málflutning stjornarandstoðu-
þingmanna úr Sjálfstæðisflokknum við þær umræður. Frið-
rik Sóphusson, varaformaður Sjálfstæðisflokksins tók að
sér það hlutverk, að kynna þingmönnum hin hörðu andmæli
Vinnuveitendasambandsins gegn þessari réttarbót fyrir
verkafólk, og Matthías Bjamason lýsti yfir að alls ekki væri
hægt að samþykkja frumvarpið nema með skilyrðum.
Sérstök ástæða er hins vegar til að vekja athygli á orðum
Guðmundar J. Guðmundssonar, formanns Verkamanns-
sambands íslands um þetta mál í umræðunum á Alþingi, en
hann sagði m.a.:
„Lenging orlofs er komin inn í samninga opinberra starfs-
manna, og ef þetta nýja frumvarp um lengingu orlofs verður
ekki samþykkt í þinginu, þá er aðeins verið að draga enn
meir.í sundur með opinberum starfsmönnum og þeim sem
skemmra eru á veg komnir í réttindamálum. Það væri því
hreint blygðunarleysi að láta þá verst settu sitja eftir í
þessum efnum.“
Guðmundur sagði ennfremur um málflutning stjórnar-
andstæðinga úr Sjálfstæðisflokknum:
„Það skýtur auðvitað skökku við,að menn skuli vera að
óskapast gegn kjaraskerðingu, sem í bráðabirgðalögun-
um felst, en grípa svo fyrsta tækifærið til að agnúast út í
þau atriði í boðskap ríkisstjórnarinnar, sem hafa í för
með sér kjarabætur fyrir almenna launamenn.”
Þessi orð Guðmundar hitta í mark.
Fulltrúar
fjármagnsins
Flestir muna eftir hneykslum
sem upp koma hjá ráðherrum
hægri flokka vegna misveitingar
valdsins og vegna þess hve erfitt
þeir eiga með að skilja á milli hins
pólitíska umboðs sem þeim er fal-
ið og þeirra fjármagnsafla sem
þeir eru fulltrúar fyrir. Slík
hneyksli eru svo algeng að fyrnist
yfir á fáum árum. Enda er af nóg-
um öðrum að taka þar sem völd
og þó sérstaklega peningar eru
annars vegar.
Hægri pressunni svíður það
sárt að fá ekki slíka skandala til
að velta sér upp úr þegar vinstri
menn sitja í ráðherrastólunum.
Þeir eru nefnilega ekki spilltir af
langvarandi völdum og fjármagni
eins og iðulega gerist um kollega
þeirra í ráðherrastólum. Það er
ekki af því að vinstri menn séu
heilagir, heldur af hinu að félags-
legur bakgrunnur vinstri manna
er yfirleitt gjörólíkur þeim mark-
aðsöflum sem sjá sér hag í því að
senda einhvern íhaldsdrenginn á
þing, til að mynda.
Að búa til
hneyksli
Hægri pressan er auðvitað í
stöðugu áróðursstríði við þá
vinstri - og ekki nema eðlilegt.
En munurinn er fólginn í því að
Morgunblaðið eins og þingmenn
Sjálfstæðisflokksins standa í
„betri“ aðstöðu vegna fjármagns-
,ins, sem burgeisaflokkur þeirra
ræður yfir heldur en t.d. Þjóðvilji
og Alþýðubandalagið. Þessa yfir-
burðaaðstöðu notar Morgun-
blaðið ótæpt daglega - og þá til að
telja fólki trú um það sem er valdi
þeirra þóknanlegt.
Frá því hefur verið sagt hvernig
fjölmiðlar eins og t.d. Bild
Zeitung í Vestur-Þýskalandi búa
til hneykslismál upp úr litlu tilefni
eða jafnvel alls engu. Um þetta
hafa verið skrifaðar bækur
(Gúnter Walraff). Morgunblaðið
íklæddist þessum slitnu görmum
blekkinganna nú á dögunum í til
efni af lögmannskostnaði vegna
innheimtu á launum vegna gjald-
þrots fyrirtækja. Það var Halldór
Blöndal sá háttvísi, hógværi og
Hatldór Blöndal.
orðprúði þingmaður Sjálfstæðis-
flokksins sem gaf blaðinu tilefni
að þessu sinni til að flagga með
hneyksli vikunnar.
Riddari
siðprýðinnar
Þessi riddari siðprýðinnar
sagði að félagsmálaráðherra
hefði hyglað gæðingum sínum
vegna áðurnefndra launa, sem
námu 66 þúsundum til tveggja
lögfræðinga á lögmannsskrifstofu
Arnmundar Bachmans'fyrir um
60 mál á tveimur árum. Skandall!
Hneyksli! Arnmundur var
aðstoðarmaður félagsmálaráð-
herra!
Nú er það svo, að lögmanns-
stofa þessi er sérhæfð í málefnum
stéttarfélaga og í vinnurétti.
Stéttarfélögin sjálf og einstak-
lingar úr þeim leita til skrifstof-
unnar til að reka mál, þar á með-
al til að gera launakröfur vegna
gjaldþrots fyrirtækja. Það er með
öðrum orðum ekki félagsmála-
ráðuneytið sem velur lögfræðinga
til að reka mál sem þessi, heldur
stéttarfélögin. Þess utan er lög-
mannsstofa Arnmundar Bach-
mann sjálfstætt fyrirtæki sem
hafði með mál sem þessi að gera,
áður en Arnmundur starfaði sem
aðstoðarmaður ráðherrans, á
meðan hann var það og á eftir.
Hvað annað?
Þeir kjósa
Blöndal á þing
Um leið og Blöndal og Mogg-
inn hans reyna að gera félagsmál-
aráðherra og lögmanninn tor-
tryggilega, þá eru þeir að sjálf-
sögðu að gera lög og reglur um
launakröfur vegna gjaldþrots
fyrirtækja tortryggilegar. Það er í
sjálfu sér umhugsunarefni.
Lögin um ríkisábyrgð á
launum vegna gjaldþrots eru til
komin vegna þess að launþegar
bjuggu við ótrúlegt öryggisleysi í
þessum efnum þar til vinstri
stjórnin setti lög um ríkisá-
byrgðina árið 1974. Launþega-
samtökin höfðu þá lengi barist
fyrir einhverri tryggingu af þess-
um toga.
Forstjórar fallít fyrirtækjanna
bæði þá og núna láta sig ekki
muna um að setja fyrirtækin á
hausinn. Rísa jafn keikir upp
aftur og setja ný fyrirtæki á lagg-
irnar, sem fara jafnvel sömu leið.
Með allra handa hlutafélaga- og
bókhaldsbrögðum hefur þeim
tekist að hliðra sér hjá afleiðing-
um heimskureksturs á slíkum
fyrirtækjum. Ríkið neyðist til að
borga brúsann. En hefúr Halldór
Blöndal spurst fyrir um, eða vak-
ið athygli á því hneyksli? Hefur
Blöndal áhuga á að láta forstjor-
ann sæta ábyrgð? Nei og aftur
nei, enda viðbúið að slíkir ævin-
týramenn við stýri fyrirtækja
kjósi Halldór Blöndal á þing.
Hæfir skel kjafti. -óg
og skorið
Á skurðarborði
sósíal-
demókratíunnar
Kjartan Ottósson heldur áfram
að kryfja málflutning Jón Bald-
vins Hannibalssonar á skurðar-
borði sósíaldemókratíunnar í Al-
þýðublaðinu í gær. Penninn bítur
vel og Jón Baldvin sýnist ekki
vera annað en lítill frjálshyggju-
piltur í kratakufli sem hann hefur
fengið að láni eftir þessa með-
ferð.
Kjartan Ottósson hefur rakið
málaflokk eftir málaflokk þar
sem Jón Baldvin er á öndverðum
meiði við alla heimsins krata.
Enda erekki annað fyrirsjáanlegt
en Jón Baldvin Iendi utan garðs á
flokksþinginu um þessa helgi og í
prófkjörinu á næstunni. Hins
vegar hefur Kjartan Ottósson
sýnt fram á að Jón Baldvin á já-
bræður meðal svartasta íhaldsins.
Það er því ekki ólíklegt að hann
Jón Baldvin. Ekki krati þegar allt
kcmur til alls.
kasti kufli kratismans og komi til
prófkjörsins einsog hann er
klæddur - í búningi frjálshyggj-
unnar. Hvár dansar hann um
þarnæstu jól?
Kannast menn
við tóninn?
-Kjartan Ottósson berar Jón
Baldvin í afstöðunni til friðar-
hreyfinga í gær, þarsem hann
virðist ekki eiga neina samleið
með krötum jarðarinnar, ekki
heldur hér á landi.
Þá rekur Kjartan afstöðu rit-
stjórans til ,,velferðarríkisins“.
Vitnar hann í leiðarann „Paradís-
armissi“ þarsem ráðist er af
hörku gegn hinni sósfaldemókr-
atisku þjóðfélagsgerð. Sérstak-
lega er Jóni þar uppsigað við
Dani:
„Síðan segir frá því, að Danir
hafi vaknað upp við vondan
draum, hin skandinaviska para-
dís sé glötuð: „Gömlu ráðin,
hærri skattar og rneiri ríkisforsjá,
duga ekki lengur. Þar er ekki
lengur feitan gölt að flá í atvinnu-
lífinu. Það rís ekki lengur undir
allri félagsráðgjöfinni, sem nú er
orðin aðalatvinnuvegur Dana.
En hún skilar litlum arði. Að vísu
er klámið enn gjaldeyrisaflandi
útflutningsgrein, en samdráttar-
horfur þó alvarlegar jafnvel í
þeirn bransa". Kannast menn
nokkuð við tóninn?“