Þjóðviljinn - 15.02.1983, Blaðsíða 5

Þriðjudagur 15. febrúar 1983 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 5
Bamaverndarnefnd Reykjavíkur skorar á Alþingi:
Samþykkið bann við
ofbeldiskvikmyndum
Barnaverndarnefnd Reykja-
víkur samþykkti samhljóða
eftirfarandi bókun á fundi sín-
um hin 8. þessa mánaðar:
„Barnaverndarnefnd Reykja-
víkur hefur nú undanfarið beitt sér
fyrir umræðu um myndbanda-
væðingu og áhrif myndbanda á
börn og unglinga. Stóð nefndin
m.a. fyrir fjölmennum fundi um
þessi mál í byrjun desember sl.
Barnaverndarnefnd Reykjavík-
ur hefur kynnt sér þau tvö laga-
frumvörp, semnúliggjafyrir Al-
þingi um þessi mál.
Annars vegar er um að ræða
frumvarp til laga um breytingu á
lögum nr. 53/1966, um vernd barna
og ungmenna. Þar er gert ráð fyrir
að heimilt sé að banna sýningu á-
• kveðinna kvikmynda börnum
innan 16 ára aldurs og að slíkar
myndir megi ekki leigja á mynd-
böndum börnum innan 16 ára
aldurs. Jafnframt verði óheimilt að
selja eða leigja slíkt myndefni full-
orðnum nema þeir undirriti yfirlýs-
ingu um að þeir ábyrgist að mynd-
efnið verði ekki til sýningar fyrir
börn.
Hins vegar er stjórnarfrumvarp
til laga um bann við ofbeldiskvik-
myndum, en skv. því er gert ráð
fyrir að framleiðsla- og innflutning-
ur ofbeldismynda sér bannaður.
Bannið næði einnig til sölu,dreif-
ingar og sýningu slíkra mynda. f
frumvarpinu er ofbeldismynd skil-
greind sem kvikmynd þar sem sér-
staklega er sóst eftir að sýna hvers
kyns misþyrmingar á mönnum eða
dýrum eða hrottalegar dráps-
aðferðir.
Ef gerður er samanburður á
framangreindum frumvörpum
kemur í ljóst að annað, þ.e. stjórn-
arfrumvarpið gengur verulega
iengra, því það bannar alfarið sölu,
dreifingu og sýningu ofbeldis-
mynda. Barnaverndarnefnd
Reykjavíkur telur að í þessu efni
verði að ganga svo langt að leggja
alfarið bann á þessar myndir og
tekur undir ummæli í greinargerð
með fyrrgreindu stjórnarfrum-
varpi, en þar segir: „Höfuðmark-
mið frumvarpsins er verndun
barna og ungmenna. Ekki verður
séð að slíkri verndun verði við
komið án þess að gengið sé í ein-
hverjum mæli á „rétt“ fullorðinna
til að afla sér tiltekinnar tegundar
afþreyfingar. Óhugsandi er talið að
bann, sem einungis tæki til ákveð-
inna aldurshópa, gæti komið að til-
ætluðu gagni, einfaldlega vegna
þess hversu auðvelt mundi reynast
að fara í kringum slíkt bann.“
Barnaverndarnefnd Reykjavík-
ur telur að iagasetning af því tagi
sem felst í umræddu stjórnarfrum-
varpi sé orðin mjög brýn og leyfir
sér að skora á Alþingi að afgreiða
hið fyrsta sem lög frá Alþingi frum-
varp til laga um bann við ofbeldis-
kvikmyndum.“
allar undirstrikanir eru Þjv.)
barnaverndarnefnd Reykjavík-
ur eiga nú sæti: Dögg Pálsdóttir,
formaður, Þórhallur Runólfsson,
varaformaður, Arna Jónsdóttir,
ritari, Auður Þórhallsdóttir, Ás-
laug Jóhannesdóttir, Hanna Jó-
hannesdóttir og Matthías Haralds-
son.
Ekki er okkur kunnugt um, að
fleiri barnaverndarnefndir landsins
hafi samþykkt álíka áskorun, en
heyrst hefur að kvenfélög hugsi sér
til hreyfings.
ast
Þorsteinn Gauti: Leikur verk eftir Bach, Schumann, Brahms og
RachmaninofT.
Tónlis tarfélagið:
Píanótónleikar
Þorsteins Gauta
Ungur íslenskur píanóleikari,
Þorsteinn Gauti Sigurðsson, mun
leika í Austurbæjarbíói í vegum
Tónlistarfélagsins nk. þriðjudag
15. febrúar kl. 19.00. Reykvíkingar
hafa heyrt Þorstein Gauta leika
nokkrum sinnum áður, hann lék
m.a. einleikstónleika þegar hann
lauk einleikaraprófí frá Tónlistar-
skólanum og hann lék einnig með
Sinfóníuhljómsveit íslands í sama
tilefni og hefur nokkrum sinnum
komið fram í útvarpi og sjónvarpi.
En segja má að þetta sé í fyrsta sinn
sem hann kemur hér fram sem
sjálfstæður listamaður og í þeim
skilningi eru þetta hans „debut“
tónleikar.
Þorsteinn Gauti er Borgfirðing-
ur að ætt, fæddur í febrúar 1960.
Hann byrjaði að læra píanóleik í
Barnamúsíkskólanum kornungur
en stundaði seinna nám við Tón-
listarskólann í Reykjavík þar sem
Halldór Haraldsson var hans
aðalkennari og lauk þaðan ein-
Ieikaraprófinu 1979. Það sumar-
hélt hann til Bandaríkjanna og var
á sumarnámskeiði hjá Eugene List
í Vermont og var List aðalkennari
Gauta veturinn á eftir við há-
skólann í New York. Síðan 1980
hefur Þorsteinn Gauti hinsvegar
verið nemandi hins aldna rússn-
eska snillings Sascha Gorodnitzki
við Juilliardskólann í New York.
Hefur hann oft leikið opinberlega á
• vegum skólans og var einn sex
nemenda Juilliardskólans sem léku
í Hvíta húsinu í Washington fyrir
skömmu. Á tónleikunum í Austur-
bæjarbíói verða verk eftir Bach,
Schumann, Brahms og
Rachmaninoff.
»>
„En ritstjóri Þjóðviljans skal
upplýstur um það hér, að það vald,
sem fyrirfinnst í atvinnulífinu í
Neskaupstað, er vald fólksins sjálfs,
sem það í krafti sósíalisma,
samvinnu og samstöðu hefur byggt
upp í hálfa öld....“
Heggur sá,
er hlífa skyldi
I-JIHIMIJINN Hrfrm
sjónarhom
Ómaklega
vegið að
blaðamönnum
Þjóðviljans
Olatur Gunnarston ••u«» ^>"'"
tramkvamdaation >> 'k'"" ' >'1"
Sildarvinnalunftar i ii-nir>li»" >i
Naskaupslaft vegur i«hiIi|4jimii>
omaklaga a& Pjoövilianum l, •!,
ogbla&amonnumhansi i„kii».u l"»
S|onarhornsgrain, sam nKI> ,
birtist I bla&inu i gar. 11. !•,,«>> il|.»>.
»>
Neikvæð skrif
Þjóðviljans uni
sjávarútvcgsmál
t?
NANM I Ik WS i I
lHl.ll l'» ' -»'I>-M.
Sil>l.»\ini.»iii.„l»l.i
>•«*• k-.l ll.r.k
Ólafur Gunnarsson, fram-
kvæmdastjóri Síldarvinnslunnar
hf. í Neskaupstað skrifaði sjónar-
hornsgrein, sem birtist í Þjóðvilj-
anum föstúdaginn 11. febr. sl.
undir fyrirsögninni „Neikvæð
skrif Þjóðviljans um sjávarút-
vegsmál". Þar kemur fram gagn-
rýni á vinnubrögð Þjóðviljans
varðandi skrif um tvö afmörkuð
mál sérstaklega. Þetta hefur
hlaupið svo fyrir brjóst þeirra
Þjóðviljamanna, að í helgarblaði
Þjóðviljans 12.-13. febr. svarar
einn ritstjórinn, Einar Karl Har-
aldsson, þessari gagnrýni í grein,
sem ber yfirskriftina „Ómaklega
vegið að blaðamönnum Þjóðvilj-
ans“.
Nú skal ég ekki blanda mér í
deilumál þeirra Ólafs Gunnars-
sonar og ritstjórans. Ólafur hefir
fullan rétt til að gagnrýna Þjóð-
viljann og ritstjórinn hefir fullan
rétt til að svara þeirri gagnrýni.
En það eru nokkrar málsgrein-
ar undir lok svargreinar ritstjór-
ans, sem mér finnst ástæða til að
gefa gaum, og eru ástæða þess, að
ég skrifa þessar línur. Þegar rit-
stjórinn hefir svarað gagnrýni
Ólafs efnislega, segir hann m.a.:
„Að endingu þetta.
Það má vera að fyrirtækjavald-
ið í Neskaupstað geti ráðið því
hvað birtist og hvað ekki í
Austurlandi, málgagni Alþýðu-
bandalagsins, en Þjóðviljinn birt-
ir óhikað ólík viðhorf og skoðan-
ir, þó að þau séu ekki alltaf rit-
stjórn að skapi, og þó að fuil-
yrðing standi á móti fullyrðingu.
Við ætlum okkur ekki þá dul að
geta skorið úr um SANN-
LEIKANN í hverju máli“. Það er
í raun aðeins fyrri hluti þessarar
tilvitnunar, sem gefur mér tilefni
til andsvara og íhugunar.
Talað er um fyrirtækjavaldið í
Neskaupstað og að það viðhafi
sennilega ritskoðun á því efni,
sem birtist í Austurlandi, mál-
gagni Alþýðubandalagsins. Ekki
hefði ég orðið hissa né uppvægur,
þó að ég hefði séð þessi orð
standa í Morgunblaðinu eða jafn-
vel Tímanum, en þegar ég sé þau
í Þjóðviljanum, málgagni sósíal-
isma, verkalýðshreyfingar og
þjóðfrelsis, skrifuð af einum rit-
stjóra blaðsins, rekur mig vissu-
lega í rogastans. Og ekki er óeðli-
legt, að spurt sé:' er skarpskyggni
blaðsins oft og víðar jafn ábóta-
vant og hér? Hvert er þetta fyrir-
tækjavald í Neskaupstað, sem rit-
stjórinn talar um, og skiljamá, að
honum finnist af hinu illa?
Norðfirðingar finna ekki fyrir
þessu valdi sem þrúgandi yfir-
boðara, er sitji á hvers manns
hlut og bindi skoðanir manna.
Persónugerving þessa valds er
ekki til í hugum Norðfirðinga. En
ritstjóri Þjóðviljans skal upplýst-
ur um það hér, úr því að honum >
er það ekki ljóst,að það vald, sem
fyrirfinnst í atvinnulífinu í Nesk-
aupstað, er vald fólksins sjálfs,
sem það í krafti sósíalisma, sam-
Birgir
Stefáns-
son
skrifar
vinnu og samstöðu hefir byggt
upp í hálfa öld og sósíalistar hafa
nú í hartnær fjóra áratugi haft
meirihluta forystu fyrir.
Það hefir aldrei hvarflað að
mér, að þetta skuli hafa farið
framhjá ritstjóra Þjóðviljans. En
í ljósi þeirrar staðreyndar sýnist
manni raunar, að gagnrýni Olafs
Gunnarssonar á skrif Þjóðviljans
um atvinnumál séu meira en
tímabær.
Ritstjórinn sendir flokkssyst-
kinum sínum og samherjum í
Neskaupstað þá vinsamlegu
kveðju, að mjög sennilegt sé, að
þau ritskoði það efni, sem birtist í
Austurlandi. Þetta er alvarleg á-
sökun í landi, þar sem málfrelsi og
prentfrelsi á að vera tryggt í
stjórnarskrá. Ef menn taka orð
ritstjórans alvarlega, verður
hann auðvitað að finna þeim
stað, en vera má, að hann sleppi
fyrir horn á þeim stað forsendum,
að hann sé sleginn pólitískri
blindu og mæli því af fákunnáttu.
Útgefandi Austurlands er
Kjördæmisráð Alþýðubanda-
lagsins í Austurlandskjördæmi,
og hefir það jafnan falið Alþýðu-
bandalaginu í Neskaupstað fram-
kvæmd útgáfunnar, og það kosið
ritnefnd, er hefir svo ráðið rit-
stjóra. Enginn þeirra ágætu fé-
laga í Alþýðubandalaginu, sem
hér eiga hlut að máli, ástunda rit-
skoðun, og slíkt hefir ábyggilega
aldrei að þeim hvarflað. Þetta get
ég hiklaust fullyrt og tel mig tala
þar af nokkurri þekkingu, þar
sem ég átti sæti í ritnefnd Austur-
• lands hartnær helming þess tíma,
sem það hefir komið út, en 33.
árgangur þess hóf göngu sína um
síðustu áramót. Ég harma þessi
ummæli ritstjóra Þjóðviljans, en
tel hann mann að meiri, ef hann
biðst afsökunar á þeim í blaðinu.
Birgir Stefánsson.