Þjóðviljinn - 12.03.1983, Síða 14

14 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Helgin 12. - 13. mars 1983
„Ef íhaldið nær að gleypa hér allt held ég að fólk megi fara að biðja fyrir sér“.
„Ekki
viss
um að
pabbi
myndi
kjósa
mig!“
En það gerir
ekkert til
-hann býr í öðru
kjördœmi!
,,„Ég er af svo gróinni
Framsóknarætt, að það skilur
enginn hvað ég er að vilja í
Alþýöubandalaginu. Faðir minn er
bróðir Gunnars Guðbjartssonar,
fyrrverandi framkvæmdastjóra
Framleiðsluráðs landbúnaðarins,
og sjálfur er pabbi mikill
Framsóknarmaður. Alexander
Stefánsson, Þingmaður, er
náfrændi minn og fleira gæti ég
nefnt. Svo þú sérð að ég geng
nokkuð gegn ættinni - a.m.k.
karlleggnum - ég er ekki einu sinni
viss um að pabbi kjósi mig. En það
gerir ekkert til, því hann er ekki í
mínu kjördæmi.“
Þetta segir Elsa Kristjánsdóttir og hlær
við. Við erum stödd á fallegu heimili henn-
ar í Sandgerði, en þar býr hún ásamt síðari
manni sínum, Þóri Maronssyni, lögreglu-
manni. Elsa skipar annað sætið á framboðs-
lista Alþýðubandalagsins í Reykjaneskjör-
dæmi. Okkur lék forvitni á því að vita hvaða
manneskja færi þar og því drifum við okkur
á hennar fund.
Úr Staðarsveit
á Austurvöll
„Annars eru margar frænkur mínar í Al-
þýðubandalaginu, t.d. Jóhanna Leópolds-
dóttir og Margrét Björnsdóttir," segir Elsa.
„Ekki veit ég af hverju kvenfólkið í ættinni
sækir í Alþýðubandalagið en karlarnir í
Framsókn - nema það sé rétt sem kvenna-
framboðskonur segja að konur séu í eðli
sínu meiri félagshyggjuverur en karlar. En
ég kann ekki að dæma um það.“
Elsa Kristjánsdóttir er Snæfellingur að
uppruna, fæddist að Hólkoti í Staðarsveit.
Móðir hennar er Björg Þorleifsdóttir, en
hún er fædd og uppalin að Hólkoti. Faðir
hennar er Kristján Guðbjartsson frá
Hjarðarfelli í Miklaholtshreppi.
„Ég var alin upp sem strákur á heimilinu.
Hjá okkur bjuggu tvær konur og þær og
mamma sáu alveg um inniverkin. Pabba
vantaði hins vegar hjálp úti við og það kom í
minn hlut. Ég á yngri systur, en þær eru
allmiklu yngri, og enga bræður. Mér líkaði
þetta uppeldi vel - fannst.miklu skemmti-
legra að vera úti.“
Elsa gekk á Samvinnuskólann í Bifröst,
var síðan kaupfélagsstjórafrú og bókari á
Þórshöfn í 8 ár. Þá bjó hún í Reykjavík í ein
5 ár og flutti síðan til Sandgerðis þar sem
hún hefur átt heima í 9 ár. Hún hóf störf við
útibú Landsbankans í Sandgerði um ára-
mótin 1974-75 og hefur verið þar æ síðan.
Við þetta má bæta, að Elsa Kristjánsdóttir
á tvö uppkomin börn af fyrra hjónabandi,
Elsu Dórótheu Gísladóttur og Kristján
I Gíslason. Þau eru bæði flogin úr hreiðrinu -
Elsa Dóra vinnur í banka í Reykjavík og
Kristján stundar kvikmyndagerð og sjó-
mennsku.
„Nei, ég held að það sé ómögulegt að
segja fyrir um hvernig kosningarnar fara,“
segir Elsa þegar ég bið hana að spá. „Sér-
framboðin setja nokkurt strik í reikninginn
- Bandalag jafnaðarmanna mun bjóða hér
fram og svo kemur sennilega kvennafram-
boð. Það er alls óvíst hvernig þetta fer.“
Fallegt
á Suðurnesjum
Elsa segir að sér líki ágætlega í Sandgerði
og sé ekkert á förum. Þórir er uppalinn í
Sandgerði og þar hafa þau hugsað sér að
vera.
„Margir telja að það sé afskaplega ljótt
hér á Suðurnesjum," segir Elsa. „Lands-
lagið er kannski ekki ýkja stórbrotið og það
mætti kannski vera hér svo sem eins og eitt
fjall eða ein á. En það þarf ekki að fara
langt út fyrir bæinn til þess að finna fallega
bolla eða lautir. Og Reykjanesskaginn er
allur stórbrotinn og ekki langt að fara til að
komast í hrikalegt landslag. Og á allra síð-
ustu árum héfur garðræktaráhugi gripið um
sig hér á bæjunum og plönturnar lífga ótrú-
lega mikið upp á. Nei, ég get ekki fallist á að
hér sé ljótt.“
Þessi neikvæði þankagangur um Suður-
nesin meðal Suðurnesjamanna sjálfra staf-
ar kannski fyrst og fremst af því, að hér er
svo mikið af aðkomufólki. Og það fólk var
kannski vanara stærra landslagi en hér er.
Fólk hefur yfirleitt tilhneigingu ti! að hafa
taugar fyrst og fremst til bernskustöðvanna
og bera allt saman við þær. Og fjöllin hér
komast skiljanlega ekki í hálfkvisti við fjöll-
in fyrir vestan - hér eru jú engin fjöll.
Eg finn mikið fyrir því, að þessi þanka-
gangur er á undanhaldi. Unga fólkið sem
ólst hér upp hefur aðrar tilfinningar en hinir
eldri, eins og vera ber. Og það vill gjarnan
setjast hér að.“
Sandgerði er vaxandi bær og ber þess
greinileg merki. Alls staðar eru ný hús í
byggingu og framkvæmdahugurinn virðist
mikill. Hinn 1. des. 1982 voru íbúar Sand-
gerðis 1.206 og hafði fjölgað um tæplega 50
frá því 1. des. 1981.
Öldungadeildin
og pólitíkin
Ég spyr Elsu hvernig standi á því að kona
af miklum Framsóknarættum taki upp á því
á miðjum aldri að fara að vafstra í pólitík.
„Það hafa fleiri spurt að þessu, en ég veit
ekki hvort ég get gefið afdráttarlaust svar,“
segir Elsa. „Þótt það sé kannski ekki rétt að
kenna einhverju einu um vil ég nú samt
benda á Fjölbrautaskólann á Suðurnesjum
sem aðila í málinu.
Ég hef alltaf verið hlynnt vinstri stefhu en
gaf mig lítið að pólitík. Ég dreif mig í öld-
ungadeildina í Fjölbrautaskólanum og þar
opnaðist kannski ný sýn fyrir mér á tilver-
una. Þarna voru margir frábærir kennarar
Elsa hefur unnið í útibúi Landsbankans í Sandgerði sl. 7 ár. Hér er hún ásamt Salóme
Guðmundsdóttur, skráningarstjóra, Margréti Högnadóttur, gjaldkera(og útibússtjóranum
Þórarni Eyþórssyni. (Ljósm. — Atli).
1